Het bos, inclusief het herstelde deel - Rijk v/d Leeuw

'Ik heb hem al aan hoor!' Orlando kwam weer boven water. Hij liet zien dat hij zijn zwembroek aanhad, en dook toen weer achter de vis aan. Het was een vis die hij nog nooit had gezien. hij wilde het zometeen aan Orion vertellen, misschien kende hij de vis, maar dat leek Orlando niet, want er was er ook maar 1 van in dit meertje. Je zag veel vissen, veel dezelfde, maar van deze vis zwom er maar 1 in het meertje. Hij kwam weer boven water en riep Orion.

Orion liep naar het meer. "Wat is er?" vroeg hij. Orlando leek opgewonden over iets. Het zag er uit als een te groot klein kind dat zijn moeder iets wilde laten zien. 'Ach ja,' dacht hij. 'Hij is niet in alles perfect.' Orion zag zijn broer als een soort godheid. Orlando was in zijn ogen knap, gespierd, lang en in trek bij de meisjes. Een groot deel van die eigenschappen had hij niet, vond hij zelf.

Zigzaggend vloog Carlos door hetbos. Ze waren hier wel eens eerder geweest, maar dat was misschien al 7 jaar geleden. Dus geen van beide zagen ze herkenbare punten in het bos. Alexis snoof de frisse boslucht in haar op. De prikkelende geur maakte haar zintuigen weer helemaal helder. Het was lang geleden dat ze uit het legerkamp verlaten had. Het enige wat ze de laatste tijd gezien had waren modderige grasvelden, en Cloud. Nu was het best lekker om eens ergens anders te zijn. Ineens vlogen ze boven een meer. "oké daar gaat ie." Carlos maakte een scherpe bocht, en met een soepele duik van de rug van Carlos dook ze het water in. Carlos vloog ondertussen verder en verdween op het moment dat Alexis het water raakte tussen de bomen.

Orion schrok toen hij in een flits een draak in het meer zag duiken. In gedachten zocht hij even naar Xing, die ergens in het bos dode planten en dieren het leven inblies. Hij keek naar Orlando en daarna naar de plek waar de draak in het water was verdwenen. Hij voelde zich plotseling heel naakt. Oké, hij had alleen maar een broek aan en een pet op, maar hij miste nu opeens zijn pijl en boog.

Carlos vloog door, alleen Alexis sprong het water in.
-
Alexis scheerde het water door, tot ze niet dieper kon. Op het moment dat ze merkte dat de druk van het water teveel werd zwom ze omhoog. Boven water schudde ze haar hoofd en haar natte haren vlogen om haar heen. Ze haalde diep adem en kek om zich hern. Ze was in een mooi meer beland. Uiteindelijk bleef haar blik op de 2 jongens hangen.

Orion besefte dat hij een foute flits had gezien. Hij zag een vrouw boven het water uit komen. En hij stond daar maar, haar aan te gapen. Waar waren zijn manieren? Snel deed hij zijn mond dicht en keek opzij naar Orlando. Hij wist nu al wat voor iemand ze was, dus hij wachtte maar op zijn broer.

Orlando schrok en draaide zich om. Hij zag een vrouw staan, hij kende haar niet, maar ze zag er gevaarlijk uit. Hij baalde dat hij zijn mes niet bij zich had, Flower en hij hadden gedacht het niet nodig te hebben. Maar hij wist wel dat ze met zijn 2en waren, dus als de vrouw ruzie zocht, zouden ze haar wel kunnen verslaan, dacht hij.

Alexis zag dat beide jongens haar nogal geschrokken aankeken. Ze moest moeite doen om ze niet uit te lachen. "Nog nooit eerder een vrouw zien zwemmen ofzo?" riep ze hen beide plagend toe. Ze had een simpele zwarte bikini met short aan. Zwemmen met de kleding die ze aan had gehad was geen slim plan geweest, dat was veel te zwaar. Ze had wonder boven wonder geen wapens mee, maar haar krachten droeg ze natuurlijk altijd bij zich. Met rustige slagen zwom ze richting de jongens.

Orion herpakte zich. "Nee, sorry mevrouw," stamelde hij. "Maar u kwam zo plots uit de lucht vallen." Hij kreeg de indruk dat ze haar wel konden vertrouwen. Maar daar was Orlando natuurlijk beter in. Xing kwam over de bomen aangevlogen. Zijn pootloze lichaam plonste in het water en maakte een hoge golf.

Orlando moest lachen toen hij Orion 'mevrouw' hoorde zeggen. Hij keek weer naar de vrouw, en antwoordde; 'Ik dacht dat je ons iets aan wilde doen ofzo, je kwam zo plotseling opduiken.' Hij stond nog tot zijn middel in het water, vlak bij de kant, en ging iets meer haar richting op. Hij zag Xing op het water landden, en hij moest uitkijken dat hij niet omviel, door de hoge golf.

Alexis voelde zich gelijk oud toen ze mevrouw genoemd werd, ze was nóg niet getrouwd. "Ik had gewoon zin in een duik." verklaarde ze haar opduiken in het water. Haar blik ging naar het pootloze wezen dat met een grote plons het water onveilig maakte. Ze bleef watertrappelen om boven water te blijven. Rustig bestudeerde ze de twee jongens een voor een.

"Oké," zei Orion. Hij ging nu toch maar zitten en keek naar Xing, die in en uit het water dook. Maar met een schuin oog hield hij de vrouw scherp in de gaten. Hij keek ook omhoog, naar de zon, die nu op zijn hoogte punt stond. Het zou niet lang meer duren en hij was bruin.

Er viel een stilte. Niemand scheen iets te weten om te vertellen of te zeggen. Daarom brak Orlando de stilte. 'Ik ben trouwens Orlando, en dit is mijn kleine broertje; Orion.' Hij liep naar de vrouw met het zwartkleurige haar toe, en stak zijn hand uit. Ze had een zwarte bikini aan, en dat kleurde goed bij haar haar. Ze leek alweer een beetje opgedroogd te zijn door de zon.

linds ze ligt nog in het water
-
Alexis knikte en bekeek de 2 jongens nog eens, nu wist ze de namen die er bij hoorde. Netjes schudde ze zijn hand . "Aangenaam, Alexis." stelde ze zichzelf voor. Ze vond het wel grappig dat die 2 nog overdonderd leken door haar spectaculaire binnenkomst in het meer. Ergens in haar hoofd hoorde ze Carlos zeggen dat hij een paar kilometer verderop besloot te gaan rusten.

"Van hetzelfde," zei Orion. Orlando leek het goed te vinden, dus dan ging hij daar in mee. Hij ging lekker liggen in de zon. Zijn pet lag over zijn ogen, zodat het net leek of hij sliep. Xing klom uit het water en steeg op. Waarschijnlijk had hij ergens een dier of boom om hulp horen schreeuwen.

o, je zei het een beetje raar XD
----------------------------------------
Orlando liet Alexis' hand weer los. Hij keek naar Orion, die bijna leek te slapen, en opeens schoot Orlando binnen dat hij hem nog terug moest pakken. Als Orion zou slapen, zou hij een plannetje uitvoeren, maar eerst ging hij nog even op zoek naar de aparte vis in het water. 'Ik ga weer even duiken, ik zag net een bijzondere vis in het water, sorry.' Hij dook onder water, en keek of hij de vis zag.

Orion bleef een beetje op zijn hoede. Hij verwachtte een beetje dat Orlando terug zou slaan, voor de grap die hij met hem had uitgehaald. Het probleem was alleen, hij had nu wel een onderbroek aan. Bij Orlando was dat niet het geval geweest, dus hij was in het voordeel.

Orlando zwom, maar hij zag de vis niet. Hij keek in alle hoeken van het meertje, dat best groot was, maar toch moest de vis er nog zijn. Hij kwam na een paar minuten weer even boven water, en zag dat Orion nog niet sliep. Hij baaldde, nu kon hij nog niets doen. Maar hij zou hem sowiezo ooit terugpakken, dat wist hij zeker. Alexis leek zich nog niet verroerd te hebben.

Orion keek onder de rand van de pet naar Orlando, die aan het zwemmen was. Hij keek ook naar Alexis, die daar nog steeds stond. "Waarom doe je niks?" vroeg hij aan haar. Zelf lag hij lekker in de zon. Orlando was aan het zwemmen, maar dat duurde ook niet lang.

Lauren vloog over het bos. Toen hij een meertje zag, dook hij naar beneden. Op zijn rug had Levi zijn T-shirt al naar beneden gegooid, zodat die niet nat zou worden. Even later volgden ook de andere spullen. Ze doken in het water, zonder ook maar enige rimpels te veroorzaken. Toen ze weer bovenkwamen, sprong Levi van de draak en liep naar de kant.

Derryl liep rustig door het bos, hij hoorde een plons aan zijn rechterkant en zag daar een aura die hij maar al te goed kende. Hij veranderde van richting en liep richting Levi. Nog voordat hij zijn echte gestalte zag, riep hij al 'Hoi Levi.' Hij kwam tussen de bomen tevoorschijn met een brede grijns.

"Hoi Derryl," zei Levi blij. "Lang niet gezien. Hoe gaat het?" Hij stapte van het water af en gaf Derryl een hand. Lauren klom ook half op de kant om Derryl de hand te schudden met één van zijn snorsprieten. Daarna dook hij het water weer in. Alleen zijn staart bleef boven water. Levi maakte twee stoelen van water en ging zitten.

Wat weet Levi ook alweer allemaal wel?

'Al wel beter.' Zei Derryl. Hij glimlachte naar Levi. 'Is het dat ik jou altijd tegenkom in de buurt van water, of ben je gewoon altijd in de buurt van water?' Vroeg hij. Hij kon zich geen een keer herinneren dat hij Levi gezien had zonder een aanzienlijke hoeveelheid water in de buurt.

Hij weet alles tot dat droom zwanger was.

"Ik ben gewoon vaak bij water," zei Levi. Hij speelde met een kleine bubbel uit zijn stoel. "En hoe gaat het met Droom, Maggie en de tweeling?" Toen hij aan Andromeda dacht, dacht hij ook meteen aan Astelle, maar daar wilde Derryl waarschijnlijk niks over horen.

Er ging even een schok door Derryl heen. Hij slikte. 'Droom heeft een miskraam gehad.' Zei hij op een zo vlak mogelijke toon. Hij had de emoties die erbij hoorden al lang zo ver mogelijk weggestopt. Heel even kwamen de pijnlijke herinneringen van Andromeda's verdriet terug.