Het bos, inclusief het herstelde deel - Rijk v/d Leeuw

Pixis was blij. Heel erg blij. Zijn vrouw gaf hem een knuffel. "Heb jij je ring eigenlijk nog?" vroeg Pixis, terwijl hij naar de zijne zat te staren. "En waar zijn Gilan en Yasmine?" Ceyx kwam nu ook uit de struiken en gaf Elizabeth een lik.

Ze zuchtte "Die had ik achtergelaten bij dat briefje" ze zuchtte en keek Pixis aan "En Yasmine en Gilan zijn bij Charlie, mijn broer, en zijn vrouw." ze lachte "En hun tien kinderen die ze in 5 jaar hebben gekregen." ze glimalchte "het zijn een 1-, 2-, 3- en 4-ling"

"Wauw," zei Pixis. "En nu je het zegt." Hij haalde Eliza's trouwring uit zijn zak. Even keek hij ernaar, maar snel daarna vroeg hij het: "Eliza, wil je alsjeblieft weer mijn vrouw worden? Ik houd het niet vol zonder jou." Hij hield de ring voor haar klaar, maar ze moest zelf kiezen.

Elizabth glimalchte "Ik wil wel, maar ik weet niet of ik nog zo'n situatie aan zou kunnen" ze pakte de ring aan en schoof die voorzichtig aan haar vinger. Ze ging met haar hand door haar nu o zo korte haar en gaf pixis een kus.

"Als dat gebeurt," zei Pixis na de kus. "Dan moet je denken aan deze eed: Ik zal zelf nooit iets zoeken met een andere vrouw dan jij, dat zweer ik op mijn leven." Eliza was voor hem alles waard, dus zijn leven hoefde hij niet te betalen. Een andere vrouw zou nooit in zijn leven komen. Hij stak zijn hand uit naar Eliza. "Als jij deze hand schud, dan stem jij hier mee in.

Elizabeth knikte En schudde zijn hand "Ik weet het" ze keek hem aan "Maar je kent me als ik hysterisch huil, ik kan niet meer logisch redeneren anders was ik allang zelf teruggekomen" ze keek hem aan en haalde diep adem "Laten we Yas en Gilan maar halen, die zullen zich ook afvragen waar mama is."

Pixis straalde toen hij hoorde over Gilan en Yasmine. Hij sprong meteen op Ceyx, die eveneens heel blij leek. "Nou, waar wachten we dan nog op," zei Pixis. Ceyx vloog al een stukje de lucht in en wachtte op Elizabeth en Rima.

Elizabeth klauterde op Rima en de draak glimalchte bemoedigend voor ze over het land begonnen te rennen na een flinke poos waren ze bij het grote huis van haar broer "Tada" ze stapte af en liep naar binnen en naar boven "HEt is nog vroeg en Charlie en Adele slapen nog, hun kleintjes wordden even beziggehouden door een bediende" ze ze zacht terwijl ze naar de kamer liep waar Yas en Gilan sliepen. Gilan lag met zijn draak te slpanen en yasmine speelde met een stuk speelgoed.

Pixis liep achter haar aan. Toen hij de kamer binnenstapte, keek Yasmine op. "Papa!" riep ze blij en ze stormde op hem af. Ze sprong in zijn armen en gaf hem een dikke knuffel. Gilan was nu ook wakker geworden. Slaperig wreef hij even in zijn ogen. Toen hij zag wie er in zijn kamer stond, stormde hij ook op Pixis af en gaf hem een dikke knuffel. Pixis kreeg tranen in zijn ogen.

Elizabeth glimalchte en aaide haar kleintjes over hun hoofdjes. "Moet mama niet meer huilen?" vroeg Yasmine met grote ogen aan Pixis. Gilan keek zijn papa nu ook aan. Ze hadden hun moder ook amper gezien. Aleen a;s ze niet te van streek was om geen gevaar te zijn voor haar omgeving.

"Nee, ik vind van niet," zei Pixis en hij gaf zijn kinderen een kus. Hij zette Yasmine weer op de grond en samen met Gilan ging ze verder met spelen. Pixis keek naar Elizabeth. "Komen jullie nu ook weer terug naar Hyon?" vroeg hij. "Het is nu nogal eenzaam daar. Niet dat het met Ceyx niet gezellig is, maar het is gewoon te stil." Even waaide er een briesje door de kamer, zodat zijn tranen weggeblazen werden. Tranen van geluk.

Elizabeth glimalchte "Ik vind het goed, ik wil Charlie en Adele ook weer aleen laten" ze pakte een stuk niet verbrand papier uit een lade en schreef er met haar krullerige handschrift opo "Ben weer terug naar huis met fde kinderen Elizabeth" en legde het op de kast terwijl ze Gilan en Yasmine riep en haar gezi nnaar buiten dirigeerde

Pixis liep een beetje achteraan. Toen ze bij Ceyx aankwamen tilde hij Yasmine op en zette die op zijn rug. Hij ging erachter zitten. Yasmine kirde van plezier, omdat ze weer een keer op de wolk zat. Gilan liep meteen naar Rima. "Houdt je goed vast, Yas," zei Pixis. Ceyx steeg op en wachtte hoog in de lucht tot Rima zou gaan rijden.

Elizabeth zette Gilan voorop en ging achter haar zoon zitten en gaf Rima de sporen. als een pijl uit een boohg schoot ze op haar snelle poten ervandoor.

verder @ hyon jij mag aanmaken

Orion landde in het bos. Hij keek even om zich heen. Xing had een dode plant gezien en blies die nieuw leven in. Orion keek uit naar Orlando. Hij droogde zijn zwembroek even. Die was nog nat van het zwemmen. Hij leunde tegen een boom. Hij vond het best fijn om hier te liggen met alleen een zwembroek aan en een pet op. Hij viel bijna in slaap.

Orlando landde iets later dan Orion. Hij zag hem bijna in slaap sukkelen en riep; ' He broertje, wel wakker blijven he?' Hij lachtte. Hij had eigenlijk wel zin om even te slapen. Hij ging liggen op het gras, en legde zijn handen op zijn buik. Daarna viel hij in slaap.

"Oh, ik blijf wel wakker," zei Orion. Maar toen hij zag dat Orlando lag e slapen, liet hij het er maar even bij. Hij stond op en rekte zich even uit. Hij had even zin om een grapje met zijn grote broer uit te halen. Hij sloop op hem af en keek of hij diep genoeg sliep. Toen dat het geval bleek te zijn, trok hij voorzichtig de zwembroek naar beneden. Toen de zwembroek uit was, liep hij er mee het bos in en verstopte zich in een boom.

Orlando werd wakker door een geluid. Hij had raar gedroomd, een hele korte droom, en hij had ook het gevoel alsof hij pas net sliep. Hij keek om zich heen. Opeens herinnerde hij het zich weer, hij was met Orion naar het bos gegaan. Hij stond op en hij voelde zich naakt. Hij keek naar zijn lichaam, en zag dat hij geen broek meer aan had. Hij schrok, wie zou nou zijn broek uitgetrokken hebben? Hij pakte een groot blad van een boom, en hield het voor zijn geslachtsdeel.

Orion keek naar beneden en zag Orlando. Hij vond het wel grappig om zijn grote broer zo te zien rond lopen, met een blaadje. Hij had de zwembroek over een tak gehangen en hoopte dat zijn eigen niet te veel opviel, hij was namelijk fel-oranje. Hij zat stilletjes op een tak te gniffelen.

Orlando zuchtte. Hij wist zeker dat het Orion moest zijn geweest. Hij pakte hem nog wel terug. Opeens zag hij in zijn ooghoek een meertje. Als hij zichzelf nou daarin eerst ging wassen, en daar bleef zitten, zag niemand dat hij naakt was. Hij was als de dood dat hij iemand zou tegenkomen. Hij liep ernaartoe, gooide het blaadje weg, en sprong in het water.

Orion klom door de bomen naar Orlando. Als takken te ver uit elkaar zaten, liet hij hen groeien met zijn energie. Toen hij in de boom achter Orlando was gekomen, zei hij: "Zit je lekker? Of wil je je zwembroek terug?" Hij stak zijn tong uit en ging gemakkelijk zitten. Hij zat te hoog om erbij te komen.

Orlando draaide zich om omdat hij Orion iets hoorde zeggen. 'Aha, dus daar ben je, stom kind.' Hij bleef staan in het water, omdat hij zich bedacht en zag dat het niet handig was om achter hem aan te gaan. 'Waarom deed je dat nou? Straks ziet iemand me, en dan schaam ik me dood. Ik doe zulke dingen toch ook niet bij jou!' riep Orlando uit. Hij had op dit moment een hekel aan zijn broertje.

"Ach joh, stel je niet aan," zei Orion. Wees blij dat niemand je hier kent. En ik ben hier al vaker geweest, er komt geen hond." Maar toch gooide hij de zwembroek naar beneden. "En trouwens, voor mij hoef je je toch niet te schamen?" Hij klom uit de boom en liep terug naar hun spullen. Hij keek even in zijn tas en zocht een lange broek, die hij verwisselde voor zijn zwembroek. Zijn pet, die af was gevallen toen hij in de bomen klom, zette hij weer op. En natuurlijk trok hij geen T-shirt aan.

'Jij zou het ook niet leuk vinden hoor!' Hij keek nog steeds boos naar Orion, die zijn zwembroek inmiddels naar hem had gegooid, en die Orlando nu uit het water viste en aantrok. Hij zag vissen naast hem zwemmen en hij probeerde er een te pakken. 'En ik schaam me niet voor jou, maar voor de rest van de mensen. Stel dat er een meisje langsloopt... ' Hij ging achter de vis aan in het water, en dook onder om hem te bekijken. Het was een aparte vis, geel met witte strepen.

"Dan moet je wel je zwembroek aantrekken," riep Orion, voor Orlando onderwater dook. Ergens wist hij dat Orlando zich waarschijnlijk helemaal niet zou schamen als er opeens een meisje langs kwam lopen. Maar dan moest het wel een mooi meisje zijn. Af en toe baalde hij dat Orlando eigenlijk al volwassen was. Hij mocht dingen die Orion niet mocht. En een jongetje van vijftien zie je niet zomaar achter de meisjes aan gaan.