Het bos, inclusief het herstelde deel - Rijk v/d Leeuw

Dit is een groot bos. Het is erg wild en zo, net als een bos moet zijn. Helaas is er jaren geleden een gevecht of iets dergelijks geweest, waardoor er een grote, zwarte open plek ontstond. Elizabeth en Pixis hebben deze plek, met de hulp van Yuri en William, hersteld. Er bevinden zich nu twee meren, die ondergronds met elkaar verbonden zijn. Eén van de meren is via een kanaal verbonden met een meer iets verderop. Alle bomen zijn nu weer torenhoog en alles is overwoekerd met onkruid. Zoals een bos hoort te zijn. Er komen veel dieren en alles is vredig en rustig. Hier is ook het Nest van Elizabeth.

Regels: Niet vechten (Ahum, Eef)
Personen: Niet te veel.
Draken zijn ook toegestaan.

Pixis en Gilan zaten op de rug van Ceyx. Ze vlogen over het bos dat Pixis veel te lang niet gezien had. Gilan keek zijn ogen uit. Af en toe vingen ze een glimp op van Eliza, Yasmine en Rima, die onder hen reden. Ceyx landde in een stuk bos dat, vanaf boven gezien, groener was dan de rest. Pixis haalde meteen weer allemaal herinneringen op, terwijl hij Gilan van Ceyx aftilde. Het jongetje rende meteen naar het meer, maar Pixis hield hem tegen. "Eerst wachten op mama en Yasmine," zei hij. "Dan kunnen we gaan eten."

Elizabeth klom van rima en tinde kleine Yasmine van de rug van de draak. Voorzichtig zette ze het meisje op de grond. geleik rende ze naar haar papa en begon te brabbelen over de rit die ze gemaakt hadden. Lizzy glimalchte en pakte de picnikmand van de rug van Rima, ze legde het kleedop een stuk gras en stalde alles uit.

"Dus het was leuk, op Rima's rug," vroeg Pixis aan Yasmine, terwijl hij met haar en Gilan naar het kleed liep. "Ja, heel eg," zei Yasmine opgewonden. Pixis ging zitten, Yasmine kwam bij hem op schoot en Gilan ging naast Elizabeth zitten en zei: "Mama, we hebben heel veel bomen gezien en mama, toen 'Ima het bos in 'eed, zagen we jullie niet meer." Hij ratelde aan één stuk door over het avontuur op de rug van Ceyx.

Lizzy sneed het brood van Yasmine in stukjes en gaf het met bord en een vork aan pixis, zo kon hij Yas te etne geven. Toen wendde ze zich naar gian, de hele tijd had ze met een glimalch naar hem geluisterd. ze sneed ook zijn brood in stukjes, maar gaf het bord en de vork aan hem, hij was al oud genoeg om zelfstandig te eten. ze glimalchte naar Pixis.

Pixis gaf Yasmine te eten. Verlekkerd keek de peuter naar het brood en je zag hoe erg ze ervan genoot. Pixis zat te lachen. "Heb je misschien voor mij ook een broodje?" vroeg hij aan Eliza, terwijl hij Yasmine nog een hap gaf. De kleine meid had na die hap geen belangstelling meer in het eten en sloeg het bord uit Pixis' handen.

Elizabeth glimalchte en gaf een sandwitch aan pixis. Ze moest lachen toen yasmine het brood uit pixis handn sloeg "Tss.. meisje, dat is niet lief. als je het niet hoefd dan ga je het maar voeren aan de vissen." yasmine knikte vrolijk en pakte de stukjes brood op en wandelde naar het water. ze gooide een stukje erin en klapte in haar handjes toen een vis het opat. daardoor vielen allestukjes op de grond. ze pakte ze weer allemaal op en gooide een aantal in het water. ze glimalchte en at zelf ook een stukje brood.

"Dank je," zei Pixis toen hij het stukje brood aannam. Gilan was nu ook klaar met eten en hij ging naast Yasmine zitten. Hij keek naar de vissen die op het brood afkwamen en lachte van plezier. Pixis keek er naar en zei: "Toch lijkt het mij wel grappig als die twee magie krijgen." Ceyx liep naar Rima en vroeg: "Wanneer zouden ze willen dat we oppassen?"

Elizabeth lachte vrolijk "dat kan of heel grappig of een concrete ramp worden, we zien wel" ze glimalchte naar hem en nam een hap van haar eigen brood terwijl ze naar hun twee kleintjesbleef kijken.

Rima glimalchte "Dat gaat misschien nog even duren, ze zijn nu zo klef" ze grijnnsde en pakte haar eigen eten uit de mand ze ging zitten en begon op haar geroosterde brood te knabbelen.

Gilan kwam terug lopen. "Papa, mag ik zwemmen?" vroeg hij. "Of wil jij mee gaan zwemmen?" Pixis keek naar Elizabeth. "Eigenlijk een best goed idee, om te gan zwemmen," zei hij. "Nou, Gil, trek je kleren maar uit." Pixis trok ook alles tot op zijn onderbroek uit, net als Gilan. Pixis sprong alvast in het water en Gilan sprong erachter aan. Hij klampte zich aan Pixis vast om boven water te blijven.

Lizzy lachte en pakte yas op. met haar op haar arm liep ze het water in tot yas tot haar middel in het water stond. vrolijk spatterde ze met haar handjes in het water. Lizzy gliamlchte naar haar. een visje kwam aanzwemmen en sabbelde nieuwschierig op een teentje van Yasmine dat daardoor keihard moest lachen.

Pixis liet Gilan naar Yasmine en Elizabeth zwemmen. Je zag dat het een geboren zwemmer was. Alleen zwom hij nog een beetje als een waterrat. Pixis zwom erachter aan. "Je doet het goed, Gil," zei hij en Gilan toverde een grote grijns op zijn gezicht. Hij gooide voorzichtig een beetje water over Yasmine en Elizabeth en kirde van plezier.

Elizabeth lachte vrolijk en Yasmine klapte als altijd in haar handjes. Ze lachte vrolijk. Elizabeth klimlachte naar Pixis "Hij kan echt goed zwemmen, nu al" ze lachte vrolijk. Yasmine probeerde zich uit de armen van haar moeder te wrikken om die vis te vangen. ton haar kleine handjes naar hem grepen schoo de vis ervandoor en Yasmine begon keihard te huilen.

"Ach, stil maar," susde Pixis. En ook Gilan gaf zijn zusje een knuffel. "De meeste dieren houden er niet zo van als je ze probeert te pakken," legde Pixis uit en hij gaf Yasmine een zoen op haar hoofd. Daarna ging hij onder water op zoek naar een vis. Toen hij er één zag, stuurde hij lucht van boven rond de vis, die nu met water en al gevangen zat. Pixis nam hem mee en liet hem aan Yasmine zien.

Yasmine trok een boos gezicht en keek de andere kant op. "Dat niet mijn vis" zei ze boos. Elizabeth rolde met haar ogen en liep met Yasmine de kant weer op "Lieverdje, vissen mag je niet met je handen pakken, dat vinden wilde dieren niet leuk"Yasmine keek nog steeds boos. Elizabeth zuchtte en droogde haar en Yas af door het water te verdampen.

"Gilan, ik heb een idee," zei Pixis. "Zet Yasmine eens wat dichter bij het water." Gilan zwom naar Yasmine en deed wat hem gevraagd werd. Pixis zwom naar beneden, op zoek naar vissen. Dit zou nog eens lastig kunnen worden. Hij riep de vissen bij één en sprak wat met hen af. Het was moeilijk om het gekwetter te volgen, maar uiteindelijk was alles terug te brengen naar de gemeenschappelijke taal van dit bos. De vissen zwommen allemaal tegelijk naar boven en bedolven Yasmine. "Kan je jouw vis nu wel vinden? " vroeg Pixis. Gilan lag dubbel van het lachen.

Yasmine lachte meer keek wel bezorgd "Ja, maar visse meten water" ze begon alle vissen weer in het water te duwen en haar eigen kleine vije bracht ze voorzichtig naar het water. Maar ze bleef de hele tijd breed grijnazen.

"Goed zo," zei Pixis. "Je bent een slimme meid. Kom Gilan, we gaan eens onderwater kijken." Terwijl de jongen in het water sprong, maakte Pixis een luchtbal om hun hoofden. Hij trok zijn zoon mee naar beneden, waar ze gingen kijken naar de vissen.

Eliza lachte vrolijk en keek naar haar dochter die tussen de planten wandelde en elke plant bestudeerde, herftbladeren en noten in de zakken van haar jurkje deed en insecten bekeek. Lizzy glimalchte, kleine Yasmine leek echt op haar ouders. Ze ging op het kleed zitten en pakte de mand weer in, het zag er niet naaruit dat ze verder zouden gaan eten. Ze ging op het kleed liggen en keek naar de wolken tussen de bladeren door. Toen kwam Yasmine aanlopen met haar armen vol herfstbaldderen, ieder van een andere boom of in een andere kleur. "Mama helpen" zei het achter de bladeren verscholen peutertje.

Gilan vond het geweldig onderwater. Hij keek naar elke vis, wilde met elke waterplant een gesprek beginnen en stelde oneindig veel vragen aan zijn vader, die praatte met een vissen familie. Hij stond zo langzamerhand in elk bos bekend als de Vertaler, man van de Schone en vader van de Drukke en de Lieve. "Nee, Gilan," zei Pixis voor de tiende keer. "Waterplanten praten niet terug. En wacht daar nou eens mee. Je gaat die taal ooit van mij leren."

Lizzy gliamlchte en hielp Yasmine de bladeren en noten in de lege picnik mand te doen. Yasmine lachte vrolijk en sleepte haar moeder tussen de planten door "Kijk dat is een stoel van een pad" ze wees naar een mooie paddestoel. Elizabeth lachte vrolijk. Ze was wel blij dat Pixis en Johan haar wat bomentaal hadden geleerd "Goedemorgen" zei ze met een glimalch. ze paddestoel lachte, om een of andere reden kwam het geluid van meerdere paddestoelen "Wat een schatje heb je daar, ben je verassfd dat ik zo raar spreek? tja sorry maar ik ben een zwam, allepaddestoelen uit deze heksenkring zijn gewoon delen van mij" kwekte de paddestoel. Elizabeth glimalchte toen Yasmine een blaadje op iedere paddestoel legde onder het mom van "Kijk mama een hoedje"

Gilan zwom beteuterd omhoog. Daar liep hij naar Yasmine. "Hoe heten ze?" vroeg hij toen hij naar de paddestoelen keek. Pixis kwam ook uit het water. Hij liep naar Elizabeth en luisterde naar het gesprek met de paddestoelen. Gilan keek alweer samen met Yasmine naar een neushoorn kever, die op de neus van Yasmine was gaan zitten en nu boos zat te schreeuwen naar het reusachtige gedrocht voor hem.

Elizabeth glimalchte "Zij heet Betty" Ze glimalchte naar Pixis. Ze keek naar haar kleintjes. ze liet de neushoornkever overstappen op een takje en zette hem op een plant op ooghoogte "Het spijt me zeer als mijn jonkie u heeft gestoort" zei ze zacht tegen de kever

Pixis lachte toen hij even naar zijn familie keek. Hij besefte weer hoe zielsveel hij van hen hield. Hij legde aan Yasmine en Gilan uit wat voor kever het was. Yasmine klapte weer in haar handjes van blijdschap en Gilan keek geïnterresseerd naar de kever. "Zullen we eens kijken hoe het met het neest is?" vroeg Pixis aan Elizabeth.

Elizabeth glimalchte "Een geweldig idee" Ze ging op haar hurken zitten en Gilan klom als een aapje op de rug van zijn moeder. Ze klom met hem op haar rug de boom in en zette hem in het nest. er lag overal stof en er zaten aan de randen gaten in omdat vogels er takken uit gehaald hadden. Blijkbaar wilden ze het niet als eigen nest gebruiken.