Het bos, inclusief het herstelde deel - Rijk v/d Leeuw

"Oh, sorry" zei Levi. "Dat wist ik niet." Hij zuchtte. Sommige dingen in het leven waren niet goed. "Zijn jullie er wel al overheen?" vroeg hij. Op dat moment kwam het hoofd van Lauren uit het bos, terwijl zijn staart nog uit het meer stak. Levi keek de draak verbaast aan. Lauren zette zijn normaaltste gezicht op en ging liggen.

'Droom is wel erg veranderd sinds dat het gebeurd is, zeker ook door al de binnenvallende verloren familieleden.' Zei Derryl. 'Ze is weer een stuk agressiever.' Hij keek naar Levi's belachelijk lange draak en glimlachte. Hij had Abby weer naar huis gestuurd nadat ze hem afgezet had aan de rand van het bos.

"Is dat goed?" vroeg Levi lachend. "En hoe gaat het met Maggie? De volgende keer als ze een modderkasteel wil bouwen, kan ik beter helpen. Moddersturen lukt me nu ook aardig." Hij dacht aan het moment bij de rivier. Daar hadden ze toen ook Diego ontmoet.

Derryl lachte. 'Ja, het is wel goed. Op een bepaalde manier. En met Maggie gaat het goed, we hebben haar verteld over de oorlog en nu mogen haar ridders niet meer vechten, maar zitten ze constant in therapie.' Zei hij glimlachend, denkend aan Maggie en haar steevaste kring van ridders.

Levi moest lachen. "Jullie hebben een slim dochtertje," zei hij. "Dat heeft ze zeker van haar moeder." Hij stak zijn tong uit en speelde verder met zijn water bubbel. Even keek hij opzij. "Lauren, wat ik niet snap, hoe komt jouw hoofd hier en is je staart daar?" Hij wees naar de staart die uit het water stak.

Derryl glimlachte. 'Het enige probleem is dat Andromeda ontzettend ziek is.' Derryl had even getwijfeld om het wel aan Levi te vertellen, vandaar die late reactie. Maar hij had besloten dat hij Levi wel kon vertrouwen. Door Andromeda's ziekte was hun verdediging sterk afgezwakt.

"Oh, weten jullie wat ze heeft?" vroeg hij. "Zal ik anders komen kijken wat ik kan doen? Ik kan niet veel, maar Lauren is vooral heel goed." Hij wilde niet dat er iets met Droom zou gebeuren. Hij wilde er alles aan doen om Derryl te helpen. Maar misschien moesten ze terug vallen op familie.

'Veel koorts, verdunde aura. Ik ben geen arts, meer kan ik er niet van maken.' Zei Derryl kalm, en hij zuchtte diep. Hij plofte op de grond neer met zijn hoofd in zijn handen. De enige keer dat hij eerder een verdunde aura had gezien, was toen er iemand tijdens een gevecht fataal gewond was geraakt. Hij was heel erg bezorgd.

"Nou, dan gaan wij nu met je mee en kijken wat het is," zei Levi. "Lauren, stop met die magietruc en laat ons op je rug." De draak liep achteruit en even later kwam hij volledig uit het eerste meer. Levi klom op zijn rug en stak zijn hand uit naar Derryl. "Kom op," zei hij.

Derryl klom ook op Lauren en wees Levi precies aan waar hij naartoe moest vliegen om bij de grot van Andromeda en hem te komen.

Ga maar reageren in de grot dan jorn...

new
------------
Rustig lag Aria tegen een boom aan. Toxic lag bescheremdn om haar heen. Aria irriteerde zich er rot aan maar wist dat ze niets kon doen het te veranderen. Ze glimlacht breed. De weer was prachtig en regelmatig waaide er wind langs haar. Zonder dat ze het zelf deed. Eindelijk een rustige dag waar ze kon uit rusten.

Gabriel voelde de wind door zijn warrige haren. Scio liep al een tijdje rustig. Tsuko was gewond dus kon even niet vliegen en dus gebruikte hij Scio zijn puur zwarte paard maar weer eens. Sinds ze in het bos aangekomen was liep Scio stapvoets. Gabriel keek rond. Ontspannend, onderzoekend en kijkend of hij iets kon oppikken.

Aria hoorde voetstappen in de buurt maar negeerde het. Ze was nu zo rustig dat ze het ook zo wou latn. Meestal zou ze nui aan het oefenen zijn maar dat kon ze niet van Toxic. Ze moest echt een keer weg sluipen en dan oefenen anders kon ze hun niet verdedigen. Al was het geen grote buik Aria legd beschermend haar hand er op.

Gabriel ging maar van Scio af en liep nu naast zijn paard. Hij liet alles maar voor wat het was en keek rond. Hij vond dat hij wel een keer wat rust verdiende. Scio hinnikte even maar Gabriel aaide het dier over zijn snuit. Gabriel glimlachte en ging even met zijn hand door zijn haar. Het zat toch nooit goed.

Aria luisterde goed naar haar omgeving en hoorde dat de voetstappen stopte. Die waren ook zeker moe dacht Aria zelf. ´´Ook moe´´ zei ze rustig tegen hun. Al zag ze hun niet ze zei et hard genoeg dat ze het wel zouden moeten horen. Of ze waren doof. Aria deed haar ogen rustig open en keek naar de lucht.

Gabriel keek op van de stem. 'Ja, jij dus ook?' vroeg Gabriel terug aan de stem. Hij liep richting de stem en Scio volgde hem. Gabriel kwam uit bij een meisje en een draak. Hij keek even naar ze en leunde tegen een boom aan. Rustig bekeek hij ze. Gabriel keek nar Scio die rustig even an het grazen was.

´´Een beetje, ik wou gewoon hier genieten van de rust´´ zei Aria terwijl ze naar de jongen keek. Ze glimlachde nog breed terwijl Toxic de jongen goed bekeek. ´´God ik begin echt te klinken als een oude taart´´ zei Aria opeens. Het klonk zo raar vond ze zelf. Het leek dat ze opeens een stuk volwassener was geworden.

Gabriel grinnikte. 'Misschien heb je wel last van versnelde ouderdom. Het begint met een vermoeid lichaam...' zei hij waarschuwend met een nep serieus gezicht. Waarna hij even grinnikte en haar aankeek. 'Ik ben trouwens Gabriel.' zei hij rustig. Het maakte hem niet heel veel uit of zij haar naam ook zou geven.

Aria deed net als of ze geschokt keek maar daarna grinnikte ze ook mee. Ze zag al dat het een grap was dus speelde ze mee. ´´Ik hou het maar dat het komt door de zwangerschap´´ zei Aria glimlachend terwijl ze even keek naar haar buik. Al snel keek ze weer naar de jongen die blijkbaar Gabriel heette. ´´Ik ben Aria´´ zei Aria beleefd terug.

Gabriel keek naar haar. 'Ah, gefeliciteerd.' zei hij tegen haar. Gabriel glimlachte vriendelijk naar Aria. 'Aangenaam Aria.' zei hij glimlachend en hij knikte even naar haar. Gabriel voelde ineens een duw en keek om naar Scio. 'Ah en dat is Scio.' zei hij met een glimlach en hij ging weer eens door izjn haar.

Aria knikte met een glimlach beleefd naar Scio. ´´O dan kan ik maar beter mijn draak voorstellen´´ zei Aria grijnzend. ´´Dit is de o ze bescheremde en fantastische vriendin ooit : Toxic´´ zei Aria met een glimlach. Het was wel overdreven maar dat complimentje vond Toxic altijd fijn. Ook al bleef ze Gabriel in de gaten te houden.

'Aangenaam Toxic. Mijn draak ligt gewond thuis.' zei Gabriel, hij was een eerlijk persoon. Tot een bepaald niveau. Over zijn verleden praatte hij niet, of over zijn jacht. Gabriel glimlachte nog steeds. Dat deed hij meestal. Scio keek even naar Toxic. Gabriel bleef tegen de boom aan leunen.

´´O dus jij hebt ook krachten´´ zei Aria glimlachend. Ze vroeg expres het vragen naar waar hij vandaan kwam niet. Dan werd het weer een heel gedoe met de oorlog. ´´Ik heb ijs en lucht en jij´´ vroeg Aria glimlachend. Misschien was ze wel eerlijk maar het was al bekent aan allebei de groepen dus het maakte niet veel uit.

'Goh, wat een verassing..' zei hij ietwat sarcastisch toen ze concludeerde dat hij ook krachten had. 'Vuur en telekinese zijn mijn krachten.' zei Gabriel rustig. Het maakte hem niet veel uit dat mensen het wisten aangezien het vanzelf toch wel bekend zou worden. Gabriel glimlachte en keek naar Aria.

Orion zat op de rug van Xing. De draak vloog over het bos, op zoek naar een plekje om te landen. Orions gedachten gingen uit naar Kassie. Hij vond het jammer dat hij haar nu moest missen. Xing begon te dalen en algauw landden ze op een kleine open plek met een meertje. Orion keek naar het water, maar had geen zin om te zwemmen. Dus hing hij zijn boog op zijn blote rug en klom de bomen in.