Het maanmeertje-Rijk van de Maagd

Bailey glimlachte en kuste hem, vol liefde en overgave. Ze wist wel dat hij van haar hield, maar het was altijd fijn om het nog een keer te horen, het gaf je gewoon een goed gevoel. Ze stopte ook even voor adem. 'Ik ook van jou, maar dat weet je wel.' Zei ze en kuste hem opnieuw.

Marc glimlachte bij die woorden. Tuurlijk wist hij dat ze allebij van elkaar hielden maar het horen voelde nog steeds heel erg goed. Hij kuste haar weer hij legde dit keer al zijn liefde en passie. Al zijn gevoel voor Bailey in de kus. Alles wat hij aan gevoel in zich had zat in de kus.

Bailey glimlachte en ging met een hand door zijn haren, de andere ging over zijn rug. Ze kuste hem liefdevol. Na een tijdje liet ze hem los en greens even. Ze draaide zich weer in de richting van het meer en pakte zijn hand weer vast. Ze leunde met haar hoofd tegen zijn schouder en bleef gewoon stil, er viel niet zoveel te zeggen.

Marc pakte ook haar hand vast en keek over het meer. Hij hield haar goed vast en zei niets meer. Hij was een prettige stilte die er hing en die wou hij niet verbreken. Hij keek over het meer. Dacht na over het verleden en de toekomst.