Vario - het Rijk van de Maagd

Vario is de hoofdstad van het Rijk van de Maagd. Het staat vooral bekend om zijn prachtige historische centrum. De enige rivier van het rijk gaat dwars door de stad heen en er is op elke hoek van de straat wel een apotheek met zelfgemaakte medicijnen te vinden. Er zijn veel leuke restaurantjes en er is een erg mooi museum over de historie van Kyon aan de hoofdweg. Je kunt ook een bootje huren om mee over de rivier te varen en de hele stad bruist van het leven.

Aantal: geen limiet
Regels: vechten mag, maar doe het wel in de afgelegen gebieden.
Level: /

Cara merkte dat de draak naar benede ging. Ze schrok wakker. Ze was dus toch in slaap gevallen. Ze voelde de arm van Kenji om zich heen en dat gaf haar een veilig gevoel. Ze glimlachte maar nog steeds niet van harte. Ze had een masker op en het zou waarschijnlijk heel lang duren voordat dat weer weg was.

Kenji nam Cara in zijn armen en sprong van Amaya af. "Dankje, Maya." Zei hij tegen de draak, en hij gaf haar een kus op haar neus. Hij zette Cara voorzichtig neer op de grond, nu ze pas net wakker was kon je duidelijk op haar gezicht lezen dat ze zich niet precies gedroeg zoals ze zich voelde. Maar Kenji vond dat Cara hem dat zelf maar moest vertellen. "Dus, waar wil je heen, Mi Amor?" Hij vond mi amor mooi klinken, veel mooier dan schatje, of liefje. Dat vond hij zo afgezaagd.

'Maakt niet uit.' zei Cara. 'Zolang het kleren heeft en ook nieuwe schoenen voor jou is het goed.' zei Cara met een neppe glimlach op haar gezicht. Haar hoofd zat nu te vol en ze was blij dat ze even een masker op kon zetten. Ze had eigenlijk geen zin in het medelijde van een ander en zou daar ook echt niet om vragen.

Kenji keek Cara nadenkend aan, hij was bijna naar haar uitgevallen, omdat ze zo nep deed, maar ergens snapte hij het ook wel. Dus besloot hij het spelletje maar zo lang mee te spelen. "Laten we naar de hoofdstraat gaan, daar hebben ze vast wel geschikte winkels." Kenji pakte Cara's hand en kneep er even in, daarna keek hij haar veelbetekend aan, alsof hij wou zeggen 'wakker worden cara, ik heb je wel door.'

Cara pakte zijn hand ook vast en kneep zachtjes terug. Ze glimlachte maar nog steeds zo nep als daarvoor. Ze had de blik van Kenji wel gezien maar als ze zich gewoon ging gedragen was hij zo weg dat wist ze zeker. Ze was nu verschrikkelijk en dat wist ze zelf ook goed maar toch deed ze net of er niets aan de hand was.

Kenji voelde zich flink bedrogen om de manier waarop Cara nu met hem omging, maar hij wilde het niet erger maken dan het al was voor haar. Omwille van Cara zou hij vandaag proberen vrolijk te doen, ondanks dat hij zich verschrikkelijk rot voelde. Hij liep naar de hoofdstraat, naar een winkel die "cool clothes" heette, verschrikkelijk originele naam, dacht Kenji sarcastisch, terwijl hij de deur van de winkel opende.

Cara pakte Kenji bij zijn schouwder en draaide hem om zodat hij in haar ogen moest kijken. 'Ik weet hoe je je voelt. Telekinese weet je nog.' zei Cara. 'Het is niet erg ik begrijp het wel maar misschien moet ik nu weg gaan zodat ik jou geen pijn kan doen.' zei Cara. Ze probeerde zich groot te houden maar voelde zich verschrikkelijk schuldig dat ze hem nu zo'n pijn deed.

___
laat ze even uit elkaar gaan zodat ze naar dat gesprek met Raiden kan...

Kenji wilde eigenlijk niet dat Cara weg zou gaan, hij was bang dat hij haar nooit meer terug zou zien. "Ja, misschien, als je belooft terug te komen..." Kenji keek met tranen in zijn ogen naar Cara, het meisje waarvan hij zoveel hield, maar die hem ook zoveel pijn bezorgde. "Beloof het!"

'Ik kom terug. Tenminste dat hoop ik.' zei Cara oprecht. Ze kon het hem niet beloven. Ze had het een keer eerder belooft en dat was waarom ze nu in zo'n lastige situatie zat. De tranen welde op in haar ogen. Ze kuste Kenji teder en keerde toen om. Ze liep de straat op en vloot zodat Ghai zou komen.

- nieuw

Bailey hield zich aan Marc vast terwijl ze naar beneden keek. Ze vond het eigenlijk geweldig om weereens te vliegen en niet te hoeven lopen, ze werd het lopen echt beu. Misschien moest ze de raad van Loki opvolgen en een paard nemen. 'Ik heb dit gemist.' Fluisterde ze, hoewel ze niet wist of Marc het kon horen.

'Dat kan ik best begrijpen.' zei Marc. Hij had het gehoord ook al was het zachjes gezegd. Marc liet Ice landen op een plein en sprong van Ice af terwijl hij Bailey hielp om van Ice af te komen. Hij keek ook alvast rond om te kijken of hij een geschikte winkel zag.

Bailey sprong met behulp van Marc van Ice af en glimlachte even dankbaar naar beide. Ook zij keek eventjes rond. 'Ik ken Vario niet zo goed. Maar ik ben hier wel eens geweest.' Zei ze en keek twijfelend rond of ze nog wist waar leuke kledingwinkeltjes waren. Ze keek Marc eventjes aan.

Marc zag een leuk winkeltje op de hoek van de straat. Hij wees het aan en zei 'Dat ziet er leuk uit zullen we daar heen gaan?' vroeg hij aan haar. Hij vond dat zij mocht kiezen. Ice vloog weg omdat het er zo raar uitzag dat hij er was zo midde in de stad.

Bailey keek erheen en knikte. 'Ja, dat vind ik goed.' Zei ze en glimlachte even kort. Ze stopte haar handen in de zakken van haar donkereblauwe jack en begon te lopen, Marc zou wel mee lopen, maar voor de zekerheid wierp ze even een blik achterom.

Marc liep snel achter haar aan en opende de deur van het winkeltje. Er tinkelde een bel zodat de verkopers wisten dat er klanten waren. 'Dames eerst.' zei hij met een kleine glimlach tegen Bailey. Hij was net zo'n gentlemen als altijd ook al voelde hij zich nog zo verdrietig.

Bailey glimlachte even snel. 'Dank je.' Zei ze en liep het winkeltje binnen. Ze werden even begroet door een verkoper, maar die ging door met praten tegen de andere verkoper. Bailey keek even om zich heen naar alle kleding en liep richting de plek met de zwemkleding.

Marc liep achter Bailey aan en keek hoe ze tussen de zwemkleding zocht. Zelf keek hij even snel tussen de zwemkleding en zag een simpele zwarte zwembroek hangen. Hij pakte hem uit het rek. Hij wist al dat hij die ging nemen hij nam namelijk altijd zwart zwembroeken. Glimlachend keek hij naar Bailey.

Bailey pakte een zwarte en een donker paarse bikini uit de rekken. De paarse paste beter bij haar haren, maar de zwarte was ook wel mooi. Ze bekeek het prijskaartje even, ze waren even duur. Ze hing de zwarte terug en viste wat geld uit haar zakken. Ze liep naar Marc. 'Ik neem deze.' Zei ze. Ze was er zeker van dat dit haar maat was, het was een kleine maat zo te zien en ze was zelf ook niet zo groot.

'Oke.' zei Marc en pakte de bikini van haar aan. Hij liep naar de kassa terwijl hij zijn portemonee pakte en er wat briefgeld uithaalde. Hij had niet eens op het kaartje gekeken het maakte hem niet uit hoe duur de spullen waren. Geld had hij altijd genoeg gehad.

Bailey keek hem geschrokken aan en liep hem in twee stappen achterna. 'Wat doe je nou?' Mompelde ze. Ze wou niet dat hij het voor haar ging betalen, hij deed al genoeg voor haar. Hij had haar ook al eens getrakteerd op een drankje. 'Kom op, Marc, ik kan het best zelf betalen.' Zei ze koppig.

'Beschouw het maar als een vriendendienst.' zei Marc alleen maar. Hij ging haar niet laten betalen voor haar bikini. Hij had aangeboden haar zwemles te geven en hij wou neit dat ze nu geld uit moest geven aan een bikini omdat ze wou leren zwemmen. Dus zou hij betalen. Hij legde de spullen op de toonbank en keek hoe de verkoper de kaartjes eraf haalde.

Bailey deed haar mond open om nog wat te zeggen, maar het leek er niet echt op dat Marc haar haar zin zou geven, dus ze klapte hem weer dicht. Ze zuchtte. 'Oke, bedankt, maar het was niet nodig geweest.' Zei ze en stopte haar handen weer in haar zakken.

De verkoper zei de prijs en Marc gaf hem het geld. Hij kreeg een plastic tasje overhandigd en draaide zich toen om naar Bailey. 'O dat was wel nodig.' zei Marc lachend. Hij liep naar de deur en opende die weer voor Bailey zodat ze weer naar buiten kon lopen.

Bailey schudde zuchtend haar hoofd en liep de winkel uit. Ze hoorde de verkopers hun nog gedag zeggen maar daar besteedde ze niet veel aandacht aan. Ze keek naar Marc. 'Wacht maar, ik geef het geld je nog weleens terug.' Zei ze met een kleine glimlach om haar lippen en liep verder.