Het maanmeertje-Rijk van de Maagd

'Toevallig maar wel heel fijn.' zei Marc oprecht. Hij drukte zijn lippen even op die van haar en keek haar daarna weer recht aan. 'Hoe is het?' vroeg hij toen aan haar. Hij was blij dat hij haar hier zo plots was tegen gekomen. Hij had haar de laatste paar dagen gemist.

Bailey haalde een beetje onverschillig haar schouders op. 'Het... gaat.' Zei ze. 'Niet heel goed of zo, maar ook niet slecht.' Zei ze tegen hem en kuste hem ook even, zijn lippen voelde warm aan op haar koude lippen. Ze glimlachte even en keek hem weer aan.

marc vond het niet fijn om te horen dat het niet heel goed ging. Maar ze had ook gezegd dat het niet heel slecht ging dus dat was dan wel mooi. 'Kan ik daar wat aan doen?' vroeg hij toen met een lach. Hij wou haar graag gelukkig zien. Hij kuste haar nog een keer teder, hij voelde haar koude lippen maar dat vond hij niet erg.

Bailey glimlachte lief en ging even met een hand door zijn haren. Ze schudde haar hoofd. 'Nee, dat kun je niet.' Zei ze zachtjes. 'Je doet al genoeg voor me.' Zei ze daarna en bleef met een hand in zijn haar. Nu had ze het warmer, nu ze hem had om zich te warmen.

'Dat betekend niet dat ik je nog meer wil geven.' zei hij met een glimlach. Hij zou alles voor haar doen. Zo was hij nu eenmaal als hij eenmaal om iemand gaf. En dan ook echt om iemand gaf zou hij zijn hele leven aan die persoon kunnen geven en dan nog vinden dat hij niet genoeg deed.

Bailey lachtte zachtjes en ging dicht tegen hem aanzitten. 'Ik heb je gemist.' Zei ze en pakte met haar koude hand zijn hand vast. Ze glimlachte. Ze was blij dat ze hem weer zag, hij betekende alles voor haar en hij was zo lief altijd.

Marc glimlachte. Hij kneep zachtjes in haar koude hand. 'Ik heb jou ook gemist.' zei hij fluisterend tegen haar. Hij hield met heel zijn hart van haar en hij had haar nodig. Ze kon wel zeggen dat hij te veel voor haar deed maar ze wist half niet hoeveel zij voor hem had gedaan.

Bailey was een tijdje stil en keek naar het half-bevroren meer. 'En hoe gaat het met jou?' Vroeg ze, ze herinderde de laatste keer nog dat ze hem had gezien. Er zo overtuigd van dat ze dood zou gaan als ze met hem zou gaan. 'Ik leef nogsteeds.' Zei ze zachtjes en keek hem aan.

'Gelukkig wel ja.' zei Marc. 'Het gaat wel een stuk beter nu en ik ben ook veel vrolijker.' zei hij toen. Het kwam allemaal door Bailey dat hij zich nu beter voelde. Tuurlijk hij had nog steeds moeite met het verlies van Anique maar door alleen maar deprisief te zijn kreeg hij haa rniet terug. 'Jij hebt ervoor gezorgd dat ik me weer een stuk beter voel. En daar ben ik je heel dankbaar voor.' zei Marc toen tegen haar.

'Mooi zo en ach. Het was niet alleen maar voor jou, ook voor mezelf. Ik had jou ook nodig.' Zei ze en leunde met haar hoofd tegen zijn schouder aan. Ze glimlachte en haar vingers vlochten zich om die van hem. Ze hield van hem, zo verschrikkelijk veel.

Marc glimlachte. 'Ik hou van jou.' zei hij tegen haar. 'Echt zo veel'.' zei hij teon. Hij hield zoveel van haar dat het niet voor te stellen was. Toch deed hij het. Hij streelde haar hoofd zachtjes en wiegde haar zachtjes heen en weer. Hij keek naar de maan die weerspiegelde in het half bevroren water.

Bailey glimlachte en knikte. 'Ik ook van jou.' Zei ze. 'Meer.' Zei ze en keek ook naar het half - bevroren water. 'Wat heb je de laatste tijd gedaan, is er nog iets gebeurt?' Vroeg ze aan hem en keek hem aan vanuit haar ooghoek.

'Ik heb de kamer van Anique aangepast. En verder heb ik niet veel gedaan.' zie Marc. Dat was ook waar want hij was telkens bezig gewest met de kamer van Anique maar omdat het zo moeilijk was om de spullen op te ruimen was hij er dagen mee bezig geweest. Nu zat alles in twee dozen die op de zolder stonden.

Bailey keek hem even aan en knikte toen. Het was vast moeilijk voor hem geweest. Ze keek naar hun handen in elkaar en kneep even in die van hem. 'Ik heb Loki even gezien, dat was fijn.' Zei ze en glimlachte even kort. Arme zus.

'Dat is mooi. Hoe ging het met haar?' vroeg hij teon. Hij kende loki goed en vroeg zich af hoe het nu met haar ging. De laatste keer dat hij haar had gezien ging het niet zo supper met haar. Hij kneep even zachtjes terug en streelde nog steeds haar hoofd.

___________
moet gaan tot morgen

Bailey haalde haar schouders op. 'Niet zo goed.' Zei ze met medelijden in haar stem en keek nogsteeds naar hun handen in elkaar. Ze wou zo graag iets voor haar zus doen, maar dat kon ze toch niet. Haar tweelingzus die het zo moeilijk leek te hebben, moeilijker dan zij het had.

Marc merkte aan Bailey dat ze er mee zat. Wat hij volkome begreep. 'Het komt allemaal goed.' zei hij tegen haar. Zachtjes kneep hij in haar hand. Hij zelf vodn het ook vervelend dat het nog steeds niet goed ging met Loki. Hij streelde zachtjes haar hoofd en keek naar hun handen.

Bailey knikte langzaam en keek van hun handen in elkaar naar het water en daarna naar de maan, die in de heldere nachtlucht te zien was. Ze had een kleine glimlach om haar lippen en ze leunde tegen Marc aan. 'Ik heb niet veel gezwommen de laatste tijd, maar ik heb het wel een paar keer geprobeert, toen het nog niet zo koud was.' Zei ze.

Marc glimlachte trots. 'Dat vindt ik echt heel goed van je.' zei hij eerlijk. Als hij heel eerlijk was geweest had hij niet verwacht dat ze zonder hem al was wezen zwemmen maar hij vond het wel knap van haar. Hij glimlachte nog steeds en dacht aan de dag dat hij haar voor het eerst een zwemles had gegeven.

Bailey kauwde op de binnenkant van haar wang. 'Niet dat ik echt heel diep ga of zo.' Gaf ze toen toe, maar haalde haar schouders op. 'Dat blijft lastig.' Zei ze en hoorde een kraai, waarna Darkness kwam aanvliegen en naast haar op de grond kwam zitten.

'Dat maakt niet uit. Stap voor stap moet je het leren.' zei Marc tegen haar. Marc keek even naar Darkness en daarna weer naar Bailey. Hij neuride zachtjes een liedje dat zijn moeder vroeger voor hem had gezongen.

Bailey ging even zachtjes met haar vrije hand over Darkness z'n veren en keek naar Marc, waarna ze knikte. 'Dat is zo.' Zei ze en begon haar lichaamstempratuur op te warmen, ze had het koud, zelfs nu. Darkness kraaide en vloog weer op om over het water te vliegen.

Marc stopte met neurien en kuste Bailey. In de kus legde hij al zijn gevoelens voor haar. Hij hield echt van haar en dat zou nooit meer stoppen. Zijn ogen waren gesloten en hij genoot intens van de kus.

______
sorry ben inspi loss.

Bailey glimlachte eventjes en sloeg toen twee armen om hem heen. Ze kuste hem vol liefde weer terug en ging met een hand door zijn haren. Ze hield van hem en dat gevoel was wederzijds. Ze had nog nooit zoiets voor iemand gevoelt, en dat was ook wel duidelijk. Ze glimlachte.

-
same here.

Marc trok Bailey dicht tegen zich aan en streelde haar rug terwijl hij haar nog steeds liefdevol kuste. Even, om adem te halen, haalde hij zijn lippen van ide van haar. 'Ik hou van je.' fluisterde hij en daarna kuste hij haar weer vol liefde en passie.