Het maanmeertje-Rijk van de Maagd

Het maanmeer is een klein meertje wat midden op een soort van hei ligt.
Er staan wat bomen om het meertje heen en de maan is er heel goed te zien vandaar de naam.
Voor sommige is dit meertje heilig.
Je komt eerst een groepje bomen tegen als je doorloopt zie je het meertje in de verte liggen.
En dan kom je op de openplek bij het meertje.

Regels:
aantal personen: max 5
niet vechten
rang maakt niet uit
draken mogen maar er is niet heel veel ruimte voor.

Marc had een rood geblokt kleed op de grond neer gelegd. Anique zat in de buggy en keek naar wat haar vader deed. Toen het kleed goed lag zette Marc de mand met eten neer en haalde Anique uit de buggy. Hij zette haar op het kleed. Het was een mooie zonnige dag en het water glinsterde mooi. Anique kroop naar de mand en pakte er een koekje uit.

Auryon liep naar de groep bomen. Ze hoorde een geluid. Ze zette zich schrap. Ze liep wat dichterbij de rand van de bomen maar niet te dichtbij. Ze deed de kap op van haar mantel en versmolt samen met de achtergrond. Ze zag het niet goed van af de plek waar ze nu was. Ze sloop geluidsloos dichterbij de rand en zag een kleine meisje met een man. Ze dacht dat dat de vader was van het meisje.

Marc pakte uit de mand een broodje en begon het op te eten. Hij had niet door dat ze bekeken werden anders had hij zich wel omgedraaid. Anique kwam bij hem op schoot zitten en peuzelde haar koekje op. Ze genoten samen van het heerlijke weer net zoals hij ooit met Angelique had gedaan. Toen Aniques koekje op was draaide hij zich om om de mand te pakken. Hij pakte er een tuitbeker uit voor Anique en gaf hem aan haar. Pas toen merkte hij een andere gedachte op. Hij keek goed naar de bosrand maar zag niets.

Auryon zag dat de man naar haar keek. Maar ze wist dat ze niet te zien was omdat ze versmolte was met de achtergrond. Ze hoorde een ander gedachte. Ze besloot stil toe te kijken. Want je weet maar nooit, het kan een dertiender zijn. Ze zag in het maanmeer de wolken weer spiegelen. Ze bewoog zich niet en keek. Ze dacht even aan niets.

Toen Marc zich weer omdraaide zag hij dat Anique vervaarlijk bij de waterkant stond. Hij sprong op en rende naar haar toe. Maar hij was net te laat en ze viel in het water. Hij dook zonder na te denken het water in en zwom naar Anique toe. Hij greep haar vast en probeerde om te keren om weer naar boven te gaan maar zijn veter zat ergens aan vast en hij zag niet waar aan.

Auryon rende naar het water en nam een vlug een duik. Ze zwom richting de bodem en keek naar waar de veter aan vast zat. Ze haal de haar dolk uit de schede en sneed de veter door. Ze deed de dolk terug en zwom een richting Anique. Ze pakte Anique en zwom samen met haar naar boven. Auryon legde Anique op de het gras.

Snel zwom Marc omhoog naar de oppervlakte. Marc haalde snel een teug adem toen hij boven kwam. Hij zwom naar de kant en klom op de kant. Snel liep hij naar Anique toe en zag toch zijn geluk dat ze nog ademde maar wel heel zwakjes en ze rilde ook over haar hele lichaam. Haar oogjes waren gesloten en ze was helemaal wit geworden. Hulpeloos keek hij naar de vrouw die hun had gered.

Auryon keek naar Anique en deed haar mantel af. Ze dacht na wat voor soort kruiden kan haar nu helpen. Ze wist het even niet. Ze boog zich over Anique en bekeek haar. Ze wist even echt niet wat ze moest doen. Ze was klam en raakte niet in paniek. Ze zei tegen Marc"Ik denk na of er een kruiden is die haar kan helpen". Haar blik bleef op Anique gericht.

Marc keek eens even goed naar haar en had wel door dat ze verstand had van helen. Dat stelde hem een beetje gerust. Hij verwarmde haar lichaam iets zodat ze het neit meer zo koud had en verdampte snel het water dat nog in haar kleertjes zat. hetzelfde deed hij met zijn eigen kleren en wachte tot de vrouw wist welke kruiden ze nodig hadden.

Auryon wist het opeens welke kruiden ze kan gebruiken. Er zat wel een groot risico aan. Ze zei tegen Marc" Ik weet een kruiden alleen er zit een risico aan". Toen zei ze meer tegen zichzelf" nee ik kan haar het niet geven ze is maar een kind. Ik kan het niet". Ze zei het hoofdschuddend. Ze kon het niet. Ze zuchtte diep.

'Ik wil dat je het doet. Anders moet je het mij uitleggen en dan zal ik het wel geven. Beter een risico dan dat ze meteen dood gaat.' zei Marc vast besloten. Hij nam Anique in zijn armen en wiegde haar heen en weer. Er liep een traan over zijn gezicht en hij keek hulpeloos naar de vrouw.

"Nee.. Ik kan het niet"zei Auryon. Ze kan het gewoon niet. Ze bleef haar hoofd schudden. Ze ging in kleermakerszit zitten tegenover Marc. Ze keek hem recht in zijn ogen aan zonder te knipperen. Ze zei " Ik kan het gewoon niet." Ze kon het niet. Ze zuchtte diep.

Marc keek haar nog steeds hulpeloos aan. Hij wist niet wat hij moest doen en er liep een traan over zijn wang. Hij mocht Anique niet verliezen hij zou haar niet verliezen. 'Nee.' mompelde hij. 'Nee astjeblieft. Help haar.' mompelde hij. Hij kon het niet aan om haar te verliezen hij kon dat gewoon niet aan niet nog eens door die hel.

"Heb je een sterke wil?" vroeg ze. Ze wilde zijn verleden zien. Ze twijfelde. Ze kun een klein meisje die kruiden geven. Ze kon het niet. Ze wist wel een gedeelte van de gevolgen als het meisje het in nam. Maar ze wist niet wat er kan gebeuren omdat Anique klein was.

'Ja dat heb ik hoezo?' vroeg hij. Als hij iets wou dan moest en zou hij het ook krijgen. Hij ging nu al bijna kapot aan het idee dat Anique er niet meer zou zijn en dat maakte hem meteen een stuk zwakker waardoor zijn wil ook minder was maar dat zei hij niet. Hij keek nog steeds met tranen in zijn ogen naar Anique. Ze mocht niet weg ze mocht het gewoon niet van hem.

Ze zei " kijk het, het kruiden heet warmkruid. Het is een soort drugs. Ik wil je dochter niet verslaafd maken". Ze zei meteen erachter" De mensen die het gebruiken, gaan in een soort van andere wereld en wachten alleen op hun volgende portie". Ze zuchtte en zei"Ik heb mensen er aan dood zien gaan".

'Wat als ze dat niet krijgen en maar een keer het hebben gehad?' vroeg Marc. Hij wou het proberen maar alleen als er ook een kans was dat ze het daardoor overleefde. Als ze dan alleen maar langer leefde om vervolgens toch een verschrikkelijke dood mee te maken zou hij het niet proberen ook al zou hij dan niet meer weten hoe hij moest leven.

"Kijk ze kan een aanval krijgen, Ze kan dan gaan huilen, schreeuwen en nog meer van dat soort dingen" Zei Auryon. Ze zei erachter" Bij iedereen is het anders, hoe ze zo`n aanval krijgen. Snap je nu waarom ik haar het niet kan geven en ze is ook zo klein. Ik weet niet wat er met haar kan gebeuren". Ze keek Marc aan en zei " ik wil je dochter niet doden".

'Ik ook niet maar als we het niet proberen dan gaat ze zeker dood.' zei Marc. De tranen liepen nu sneller over zijn wangen. En dat kwam omdat alles nu weer terug kwam de dood van zijn ouders de dood van Angelique en misschien de dood van Anique. Hij kon het niet aan om haar te verliezen. 'We moeten het proberen.' zei hij vastbesloten maar met trillende stem.

"Je moet weten dat ik jouw die aanvallen wil besparen. Ik weet dat niemand er tegen kan. Ik denk dat jij je dochter niet zo wilt zien"zei Auryon. Ze voelde dat haar gevoeligheid naar boven kwam. In haar ooghoeken voelde ze iets prikken. Ze veegde hem snel weg. Ze zei " denk er over na".

'Denken duurt te lang ik heb mijn beslissing genomen.' zei Marc vastberaden. 'Ik wil alleen een ding weten is er door dat kruid een grote kans dat ze het overleeft?' vroeg hij. Als het antwoord ja was zou hij het doen en als het nee was waarschijnlijk ook maar dan wist hij het tenminste. Hij zou een wrak worden dat was zeker maar toch kon hij er niet bij dat hij Anique kwijt zou raken.

" Het kan maar ook weer niet. Ik kan het niet zeker zeggen. Als je het wilt dat ik het haar geef kan het, maar dan moet je haar weer laten afkicken" zei Auryon. Ze zuchtte en dacht na. Ze voelde zich verdrietig wat als Anique dood ging voelde zich schulding maar als dood ging aan het kruiden voelde ze zich zeker nog schuldiger.

'Ik wil dat je het haar geeft. En dan zal ik voor haar zorgen met mijn leven.' zei Marc met tranen in zijn ogen. Hij wiegde Anique nog steeds in zijn armen heen en weer. Hoe kon het zijn dat hij zo onoplettend was geweest. Dit was allemaal zijn schuld hij kon niet goed voor Anique zorgen. Bij een ander was dat nooit gebeurt.

"Ik kan helpen met het afkicken als je het wilt" Zei Auryon. Ze dacht na emn zei'als het goed is, heb ik wat warmkruid bij me". Ze voelde aan haar wapen riem. Ze haalde de doek met daar in de warmkruid er van af en hield hem in haar hand. Ze zei" Ik denk dat 2 of 3 blaadjes genoeg is misschien 1".