De dokterspraktijk- Rijk van de Maagd.

Deze dokterpraktijk is er om mensen die ziek, zwak of misselijk zijn, of mensen die iets hebben gebroken, gekneusd, of noem het maar op, te helpen. Ook kan deze dokter mensen met psycische problemen helpen. Als je binnenkomt zie je een wachtruimte, bestaande uit een stuk of 10 stoelen, en een balie. Hier kun je je gegevens kwijt, en wat voor probleem je hebt. Daarna word je doorverwezen naar de stoelen om te wachten op de dokter. De dokter komt je over een paar minuten dan halen, en behandelen in zijn ruimte. In de behandelingsruimte staat een bed waar je op moet zitten en een bureau, waar hij op papier zijn aantekeningen maakt. De medicijnen liggen in een andere ruimte waar bezoekers niet kunnen komen.

Regels; Niet gaan vechten, rare dingen doen.
Personen; Max. 9/10

Marc voelde hoe Diego zijn gewicht droeg. Hij was zelf amper in staat om te denken laat staan te lopen of praten. Hij had niet eens de kracht om zich te verzetten of om zich schuldig te voelen voor Diego. Hij wist ook niet goed waar ze heen gingen Diego had wel iets gezegd over een dokter maar dat had hij door zijn halve coma niet goed begrepen.

Diego deed de deur van de dokterspraktijk open. Hij sleepte Marc naar binnen waarvan zijn toestand nog steeds niet was veranderd. Hij maakte zich zorgen om hem, straks werd hij niet beter... Lola huppelde vrolijk achter hen aan, nog steeds niet begrijpend wat er aan de hand is. Het belletje van de opening van de deur ging en Diego zette marc op een stoel in de wachtruimte, om daarna naar de balie te lopen.

marc liet zich op een stoel zetten nog steeds niet wetend waar hij was of wat hij hier deed. Het maakte hem eigenlijk ook niet uit. Het leven was toch nutteloos nu Anique en Angelique er niet meer waren. En hij moest door dit rotleven met de wetenschap dat hij ze had vermoord.

Diego liep naar de vrouw achter de balie en zei; 'goedendag, ik heb hier een vriend bij mij, waarvan het lijkt alsof hij in een coma zit. Is de dokter beschikbaar?' De vrouw antwoordde; 'Hallo meneer, ja, de dokter is beschikbaar. Wat is uw naam en die van uw vriend?' Diego vertelde hun namen en andere gegevens, en de vrouw zei dat de dokter over 5 minuten hen kwam halen. Hij liep naar Marc toe, en ging naast hem op een stoel zitten.

marc kreeg vaag mee dat Diego iets tegen een vrouw zei maar wat precies wist hij niet. Hij wist nu alleen wel dat hij bij een dokter was omdat Diego aan de vrouw had gevraagd of er een dokter kon komen. 'Ik..' zei hij. Hij wou zeggen dat het niet nodig was om naar een dokter te gaan maar hij wist de woorden neit meer.

'Wat wil je zeggen marc? zeg het maar. toe maar, ik luister naar je.' hij pakte zijn hand om hem te proberen uit te laten praten. Hij werd gek van het feit niet te horen wat Marc zei, niet te kunnen horen wat hij bedoelde. Het was zo irritant. Maar hij bleef rustig tegenover Marc, misschien zou dat helpen. Lola kauwde inmiddels op een lolly die ze had gekregen van de doktersassistente, de vrouw achter de balie.

'ik..'stotterde hij weer. Hij wist de woorden niet meer. Hoe hij ook zocht. Door de zoektoch naar de worden werd hij wel iets helderder maa rniet heel veel. 'Ik hoef..' zei hij toen hij het tweede woord weer wist. Maar de andere woorden kwamen nog steeds niet.

Diego zuchtte. Dit zou niets worden. 'Laat maar Marc, de dokter helpt je zometeen, en dan kom je er weer helemaal bovenop.' Hij was niet zeker van zijn woorden, maar hij hoopte zo dat het uit zou komen. Hij kon het zichzelf nooit vergeven als Marc voor altijd zo zou zijn.

'Nee. Geen dokter.' bracht hij met moeite uit. Een dokter was niet nodig. Hij kwam er wel overheen een dokter zou toch niet kunnen helpen. Hij wist niet awt hij had maar een dokter was niet nodig. Hij voelde zcih net een klein kind dat bang was voor de dokter.

Ik heb het wel vaker gezegd tegen je, zou je alsjeblieft even op je account willen letten. 1 of 2 keer is niet erg, maar dit word een beetje veel.

Richard schreef:

Ik heb het wel vaker gezegd tegen je, zou je alsjeblieft even op je account willen letten. 1 of 2 keer is niet erg, maar dit word een beetje veel.

jaa sorry heb het ech tdruk ga er echt op letten sorry...

Diego was blij toen hij Marc een beetje normale taal hoorde praten. 'Jawel Marc, rustig maar, dit is alleen maar beter voor jezelf. Je word weer helemaal beter, blijf maar rustig zitten.' Hij legde 2 handen op zijn schouders en duwde hem terug in zijn stoel. 'De dokter komt er zo aan hoor' zei de dokterassistente achter de balie toen ze zag dat Diego het moeilijk had Marc te laten zitten. Lola had haar lolly inmiddels halfop en keek nog steeds een beetje voor zich uit, en naar posters die op de muur hingen met teddyberen erop.

marc sputterde tegen. hij wou niet naar de dokter dat was er nergens voor nodig. Het was echt niet nodig om naar een dokter te gaan. Hij was alleen een beetje deprissief niet gek ofzo. Hij keek Diego boos aan toen hij door had dat hij er niets tegen kon doen.

'Marc luister naar me, je zult dit even door moeten maken, maar het zult je helpen beter te worden. We hadden ook naar een psyciater kunnen gaan hoor.' Hij zweeg en keek naar Lola, die een beetje witjes zag. 'Is er iets Lola?' vroeg Diego aan Lola. 'I-ik vvoel mm-ee geloof ik niet z-zo lekker...' zei ze.

Toen marc het woord psychiater hoorde begon hij naar de betekenis van het woord te zoeken. Toen hij het had gevonden keek hij met grote en boze ogen naar Diego. Hij was niet gek en dat was zeker niet nodig.

Diego negeerde Marc, en richtte zich verder op Lola. 'Moet de dokter ook even naar jou kijken, liev...' Hij maakte zijn zin niet af. Hij had lieverd willen zeggen, maar Lola zou hem dan vast een vies mannetje vinden, en dat was hij ook, maar dat wist ze nog niet. 'J-ja.' Lola bibberde nu ook. Diego voelde aan haar voorhoofd, die ijskoud was.

Marc keek naar lola. Nu pas kreeg hij door dat zij zich ook ziek voelde. Hij liep naar haar toe en tilde haar voorzichtig op. Hij liep weer terug naar zijn stoel en zette haar op haar schoot terwijl hij haar zachtjes heen ne weer wiegde. 'Rustig maar het komt allemaal goed.' fluisterde hij haar toe.

De dokter kwam binnen. Hij zei; 'Marc? Ga je mee?' Diego was opgelucht. Nu zou hij niet meer op Marc hoeven te passen. Diego stond op, en pakte Lola's hand. 'Ehh. dokter?' De dokter zei; 'Ja, Diego is het toch?' Diego antwoordde; 'Ja. Zou u dit meisje ook kunnen nakijken? Ze voelt zich ook niet zo lekker.' De dokter ; 'Maar natuurlijk.' Hij draaide zich om en zei dat ze hem moesten volgen, wat Diego en Lola deden.

Langzaam stond Marc op. Hij wou nog steeds niet naar de dokter maar hij had blijkbaar echt geen zin. Met veel tegen zin liep hij achter de dokter aan en keek naar Diego die Lola's hand vasthield. Het riep meteen gedachtes bij hem op en hij dacht aan de tijd die hij met Anique had gehad.

Diego en Lola volgden de dokter, en Marc volgde hen. Diego liep naar de behandelingsruimte, een witte ruimte met een paar stoelen, en een tafel, en hij zag een paar medicijnen op een plankje staan, en een aanrecht, waar dokterspullen lagen. De dokter zei; 'Zo, wat is er aan de hand, heren en meisje?' Diego ging zitten op een stoel, en nam Lola op schoot. 'Nou, met mij is niks, maar met Marc, hij wees naar Marc, en Lola, wel wat. Lola is net koorstig geworden en ze ziet witjes. En Marc is bijna flauw gevallen en reageert niet meer op dingen.'

Marc ging als verdooft op een stoel zitten. Er was nu geen ontkomen meer aan. Hij zat bij een dokter en zou daar pas weggaan als de dokter de goed vond. Hij ging er van uit dat ddat nog wel even kon duren.

'Hmmm..' de dokter wreef met zijn vingers over zijn kin. 'Ik denk dat ik al weet wat het is. Is Marc pas iemand verloren, of heeft hij iets heftigs meegemaakt?' Diego keek naar Marc, en dacht van wel. Hij dacht dat het kwam door wat er was gebeurd in het box van inx. 'Ja, ik denk het wel..' zei hij tegen de dokter. 'Oke, dan heb ik de oplossing' antwoordde de dokter. 'Laat hem een paar weken thuiszitten en geef hem elke dag 3 van deze pillen.' Hij stond op en pakte ergens een doosje vandaan en gaf hem aan Diego. 'Eventueel kun je hem ook naar de praktijk van Evaline sturen.'

Toen Marc de naam van Evaline hoorde glimlachte hij even. Hij moest haar maar weer eens opzoeken dacht hij want hij had haar al jaren niet maar gezien. Die pillen zou hij niet slikken en thuiszitten deed hij eigenlijk altijd al dus daar kwam niet veel verandering in. Toch bleef Marc nog wazig en zei niets.

'Dat lijkt me een slim plan, dokter.' Hij had wel eens gehoord van die praktijk, en dat het heel goed hielp, misschien kan het Marc ook helpen. hij keek naar hem, en dacht hem te zien glimlachen, maar Diego dacht er verder niet over na en ging weer met de dokter in gesprek. 'En kunt u nu even naar Lola kijken?' De dokter glimlachte en zei; 'Natuurlijk. Lola kom maar mee.' Hij knikte naar Lola en Lola liep sloom achter hem aan. De dokter liep naar de behandeltafel, en Lola moest er op gaan liggen. De dokter pakte zijn 'ding' (ik weet niet hoe het heet! dat ene ding waar je kan luisteren naar iemands hart ofzo XD.) en schoof het onder het shirt van Lola, op haar hart. Lola moest even giegelen, het kietelde, dat koude ding. Diego liet Marc even op zijn stoel zitten, omdat die toch nog in trance was.