Het Dolfijnenstrand - Rijk van de vissen

try had niks door hij was te moe om nu nog ergens aan te denken maar toch kwamen er beelden van dingen die hij had moeten doen om bij het rijk te horen na boven en hij kreeg een rilling maar duwden de gedachten snel weg en luisterde daarvoo na de geluiden van de zee.
sue genoot van het koule water waar ze door heen zwom

Histugaya maakte kleine luchtbollen en liet die over het zand stuiven. Daardoor leek het net alsof hij de kracht aarde had. Het zag er wel grappig uit vond hij. Hij liet ze in het zand stoppen zodat ze geen kwaad konden. Toen bedacht hij zich iets. Hij maakte een luchtbal en maakte daar een dun laagje ijs omheen, wat versterkt was doordat er pilaren binnenin zaten. Hij hield hem voorzichtig in zijn hand en gooide hem toen een stuk weg. Hij kwam een eind van een jongen terecht en de ijssplinters of zandkorrels zouden hem niets moeten doen. Alleen gaf het wel een harde knal.

try luisterde naa de zee als hij ineens een harde klap hoort een klap die niet thuis hoorde op zo een rustgevende plek en in een reflex springt hij om hoog en laat een vlaag vuur van 5 meter rond hem circelen door met zijn hande te bewegen, maar dan stopt hij en kijkt met nouwe oplettende ogen rond, en hij ziet iets glinsteren in de zon en hij loopt er heen nieuwschierig

Hitsugaya schrok even van het onverwachte vuur en liet het ijs snel in het zand trekken. Daarna dook hij soepel de zee in, waar Hyounrimaru ook was. Je zag haar amper omdat haar ijs op haar hoofd en klauwen blauwdoorzichtig was. Zijn tas lag begraven onder wat zand zodat zijn kleding ook droog bleef.

try stond op en keek rond en had ineens een zeer naar gevoel alsof hij bekeken werdt en hij loopt terug naar zijn tas pakt hem en roept sue in zijn gedachten, "sue wil je komen"denkt hij, "ik ben al onder weg, antwoordt sue in zijn geest en niet veel later komt ze uit het water en schud even met haar lichaam en loopt tot bij try en kijkt ook even rond en bukt dan

Hitsugaya keek net boven water naar de jongen en zijn draak. Hyounrimaru kromp snel tot de grootte van een walnoot en liep toen de kant op. Ze schudde zich uit en keek toen met grote ogen naar de jongen en zijn draak. Alsof ze die voor het eerst zag. Daarna maakte ze zich helemaal van ijs.

try wilde op de rug van sue klimmen maar voelde het gevoel erger worden en keek terug om,"wie je ook bent of wat je ook bent laat je zien ik weet tot je er bent, ik voel je aanwezigheid, roept try luid en duidelijk maar hij schreeuwt niet, sue kijkt rond en wacht waakzaam af

Hyounrimaru grinnikte en vloog snel op. Ze maakte een kort rondje om het hoofd van de jongen en ging toen op zijn hoofd zitten. "Hoi!" zei ze opgewekt tegen de jongen in drakentaal. Hitsugaya grinnikte, maar bleef rustig in het water dobberen. Hyounrimaru kon de stemming eerst wel peilen.

try wilde slaan naar het dier dat wa weg had van een vlieg maar toen hij de draken taal hoorde stopte hij, hoi, mag ik je vragen waarom je mij zo bespiet dat geeft mensen een onpretig gevoel waardoor ze niet kunnen slapen, en waar is je zielsverwant vraagt hij nu, en hij was wat gekalmeert hij wist tot die gene hem pas net gezien had en niet in de kroeg met een iemand van de andere kant dan het 13e rijk

"Bedoel je diegene die me altijd te eten geeft enzo? Die is thuis." Ze dook vanaf het hoofd van de jongen naar beneden en ging op het zand zitten. Daarvanaf keek ze naar de jongen en zijn draak en vroeg "Waarom is jouw draak zo groooooooooot?" Ze liep naar de draak toe en ging voor die zitten.

try bekeek het draakje, nou eerlijk gezegt kan ik je daar geen specifiek antwoord op geven, het is net als bij on mensen de een is groot de ander is klein, de een is blond de andere zwart en ga zo maar door, zegt try en kneilt neer en bekijkt het draakje en glimlacht
sue bracht haar hoofd naar het draakje en ruikte er aan, ben je al lang weg van je ziels verwand vraagt ze ineens

Hyounrimaru keek even naar de jongen en daarna naar de draak. "Nee, ik ben net aangekomen. Hoezo?" Ze rolde om zodat ze op haar rug lag en keek naar de twee. Hitsugaya grijnsde opeens en vroor Hyounrimaru een beetje aan wat zand vast. Daardoor leek ze net een zandmonster.

dat wilde ik weten omdat ik de geur van je ziels verwand sterk bij je reuk zegt sue en ze gaat nu liggen en bekeek het draakje, dat zich volgens haar nogal kinderlijk gedroeg. try grijnst om wat sue als laatste denkt en bekeek het draakje, en hij onderdrukte een gaap hij deed alles voor een beetje slaap op het moment en hij gaat tegen sue aan zitten

Hitsugaya glimlachde en zwom een stuk verder. Daar klom hij op de kant. Hij trok zijn normale kleding aan en liep toen rustig verder. Hij zou zogenaamd Hyounrimaru zoeken. Maar hij wilde niet roepen. Hyounrimaru sprong op de schoot van de jongen en krulde zich op. Ondertussen stuurde ze een bericht naar Hitsugaya om te zeggen dat het oké was.

try keek naar het draakje dat zich op zijn schoot had gelecht en sluit langzaam zijn ogen terwijl hij nadacht aan over het draakje voelde hij zijn gedachten af dwalen, sue legde haar hoofd naast try en keek even wat bezorgt naar hem en zucht en bloijft op de omgeving letten nu try zijn ogen had gesloten

Hitsugaya liep verder en zag dat Hyounrimaru zich had opgekruld. Hij glimlachde en ging zitten. Hij hoefde de jongen nog niet aan te spreken. Niet nu zijn draak het zo fijn had. Hij ging met zijn rug naar het groepje zitten en begon daarna met zijn ijskracht te werken. Hij maakte ingewikkelde zinnen.

try sliep en had totaal niet door tot er een jongen bij was komen zitten terwijl hij na denkt over de rebbelen. sue daarin tegen zag de jongen wel maar zei niks bang tot try wakker zou worden en zijn slaap heeft hij nodig, het werdt zijn dood nog eens wat hij allenmaal voor de rebbelen deed maar jammer genoeg is try zich daar van bewust en ze zucht

Hitsugaya maakte met luchtstromen nu een tekening in het zand. Die liet hij langzaam groeien, maar wel voorzichtig. Hij wilde niet dat de anderen wisten dat hij magie had. Toen hij uiteindelijkg root genoeg was stopte Hitsugaya de luchtstroom. Daarna voelde hij even met zijn krachten naar de nagels van Hyounrimaru en liet die langzaam bewegen.

sue bleef de jongen nou lettent in de gaten houden. try voelt iets bewegen en schrikt wakker en keek na waar hij het voelde bewegen en ziet het draakje en zucht, maar dan valt zijn blik op de jonge en hij tilt het draakje op en zet het naast zich op de grond,"wie ben je"vraagt try meteen recht voor de raap

Hyounrimaru geeuwde en keek even smekend naar de jongen. Toen stond ze op en liep ze naar het water en dook daar onder. Onder water groeide ze een stuk, waarna ze weer op "normale" drakengrootte eruit kwam. Hitsugaya stond op en keek naar de jongen. "Ik ben een soldaat, een kalligrafeur en een magier."

wat is kalligrafeur?
---------------------------

try keek de jongen aan en dan na het draakje dat inmiddels geen draakje meer was, dan kijkt hij weer na de jongen die voor hem staat en hij zelf ging in verdedigende houding staan,"bij welk rijk hoor je soldaat"vraagt hij dan en je merkt tot hij behoudzaam is.
sue keek toe maar heidl alle bewegingen nouw in het oog die iemand maakte

Orlando liep het strand op in zijn zwembroek. Het was vandaag perfect weer geweest, en Orlando had zin om te kijken of de dolfijn van pas er nog was. Hij pleurde zijn spullen ergens neer en rende naar het water. Zijn tenen raakten het water al, en het was ijskoud, maar Orlando zette door en sprong in het water.

Dylan lag in het zand, op zijn board. HEt water was waardeloos, maar okee. hij was hier om te denken. Hij streek met zijn hand door zijn nu korte rode haar. De jongens hadden gelukkig niet gemeen gereageerd op zijn brine en blauwe oog.

Kurt liep over het strand , zijn haar zat niet al te best vandaag ( in tegenstelling van dat van Dylan ) Maar in de verte zag hij haar wat hij herkende , wat beter dan normaal zat, maar nee het kon Dylan niet zijn... Toch streek hij nog eens door zijn haar en liep onopvallend in de richting van de nu zeer stijlvolle rode bos haar.

Dylan keek op naar kurt "Oh, hallo Kurt" zei hij met een glimalch. hij streek met zijn hand door zijn nu korte haar. Hij hoopte stiekem dat kurt neit helemaal zou schrikken van zijn twee verschillendeogen.