Het Dolfijnenstrand - Rijk van de vissen

Aphrodite had de hele tijd rustig met Dylan mee gegleden en stapte nu op het vaste land. Ze ging voor Sandee staan en keek haar alleen maar teleurgesteld aan. Ze nam Daniël weer over van Kurt. Al de commotie had hem wakker gemaakt. Hij keek verbaasd rond. Het viel Aphrodite op dat hij bijna nooit huilde. Of überhaupt geluid maakte.

"Sorry dat hij nu wakker is..." zei Kurt en de kleur trok terug in zijn gezicht "Het is alleen dan IEMAND een niet al te hepaste opmerking maakte..." zei hij met een blik op Chris "Wat!? waarom kijkt iedereen altijd naar mij!"zei Chris met een grijns die hem verrade.

De gedachten van Kurt schreeuwden Chris' laatste opmerking bijna. Aphrodite draaide haar hoofd en keek Chris aan. 'Je zei wat? Jemig, ik ben minstens negen jaar ouder dan jij.' Zei ze verontwaardigd. Ze hield Daniël dicht tegen haar aan.

"Het is zo gemakkelijk om mensen te irriteren..."zei Chris en haalde zijn schouders op. Kurt's gezicht werd rood van woede "CHRIS!? zou je je niet een paar seconden kunnen gedragen?" zei hij, hij had bijna spijt van de adoptie.

Dylan was aan het lachen "Aph, liefje, stel je niet aan, we hebben er een paar van thuis, dus ben je er niet inmiddels aan gewend?" vroeg hij emt een big smile. Sandee zat nog steeds chagerijng te zijn "Chris, je zou zo in de familie passen" zei ze geirriteerd. HEt enige dat er neit aan klopte was dat chris waarschijnlijk neit kon surfen, waarschijnlijk geen surftaal sprak en enit zongebruind was.

'Ja, maar dat zijn hen. Hij is de zoon van mijn beste vriend, dat ligt anders.' Zei Aphrodite. Ze keek naar Sandee. 'Maar we hadden het over jou. Waarom heb je dit met jezelf gedaan?' Vroeg ze aan haar. Het viel haar op dat Daniël zelfs niet huilde nadat Kurt geschreeuwd had. Ze begon zich toch wel een beetje zorgen te maken.

"Gezellige familie hebben jullie!" zei Chris tot een nog grotere irritatie van Kurt, wat zand steeg op naar zijn handen die hij achter zijn rug als vuisten gebald had, maar hij sprak zichzelf rust in en langzaam zakte het weer naar het strand. "En je wil zeggen dat jouw familie niet gezellig is Chris?" vroeg hij rustig "Jawel, Dave is heet gezellig!" zei Chris, en het had het effect wat hij verwachtte Kurt's gezicht werd weer rood.

Sandee keek Aphrodite met een bijna dodelijke blik aan. "Omdat ik het wilde, ja? En wat heb jij er mee te maken?" zei ze geirriteerd. Ze had haar redelijk lange vingernagels rood gelakt, expres rood. Ze keek even kwaad naar haar ouders. toen keek ze naar Chris "Echt waar dude, je bent echt zwaar irritant, bij nader inzien pas je absoluut niet in de famillie, de rest is allemaal leuker dan jij, en zijn niet zulke eikels" zei ze geirriteerd.

'Wat ik ermee te maken heb? Ik ben familie.' Zei Aphrodite. Haar stem was kalm, maar er zat een dreigende ondertoon in. 'Ik vertrouwde erop dat je jezelf wel zou redden in je eentje. Dan kom je terug en zie je er zo uit.' Ze wees met haar vingers, waarvan de nagels eveneens rood gelakt waren, maar dan in een beschaafde, bordeauxrode kleur, op haar piercings.

dat is niet zo slim, woede uitbarsting van Chris is coming up

Nu was het Chris' beurt om rood te worden en die van Kurt om zacht in zichzelf te grinniken "WIE NOEM JIJ EEN EIKEL? EIKEL!" riep hij Kurt pakte hem bij zijn schouder "Doe nou niet ..."zei deze hoofdschuddend maar CHris sloeg zijn hand weg en schreeuwde tegen Sandee alsof zijn leven ervan afhing. Kurt keek bezorgd naar Daniël in de armen van Aphrodite.

Sandee keek op naar Chris en ze stond op "Chris is dat neit duidelijk ik noem jou een eikel, kurt is hartstikke aardig, en hij en valerio warne zo aardig om jullie te adopteren en het enige dat jij doet is klagen en pesten." ze keek hem kwaad aan. en daarna keek ze naar Aphrodite "En wat is hiet mis mee hm? Ik doe toch wat ik zelf wil."

'Je bent tien jaar oud. Je hebt nog niet de leeftijd om zelf te beslissen wat je mag en niet mag.' Zei Aphrodite. Toen keek ze naar Daniël. Hij huilde, of tenminste, iets wat erop leek. Hij zag eruit alsof hij huilde maar er kwam niet veel geluid uit hem. In plaats van een huilgeluid hoorde ze alleen zacht gejammer. Ze streek over zijn hoofdje. Er zat iets helemaal niet goed.

"MISSCHIEN HEB IK WEL 12 JAAR IN EEN AFSCHUWELIJK WEESHUIS GEZETEN EN IS HET ENIGE LEUKE WAT WE DAAR KONDEN DOEN MENSEN IRRITEREN EN KUNNEN WE GEWOON NIET OPHOUDEN OKEE"! barste Chris tegen Sandee uit en Kurt hield zijn hand voor Chris' mond en hij stopte met schreeuwen "Er is iets mis met Daniel Chris..."zei hij en Chris keek naar het kindje in Aphrodite's armen. Kurt keek hem afwachtend aan en met tegenzin mompelde hij iets van "Sorry..."

Met veel gerommel spleet de grond open en Talpa Meles kwam uit het gat tevoorschijn. Dave en Valerio sprongen van zijn rug. Valerio liep vrolijk naar Kurt en wil hem een kus geven, maar zag dat er iets niet goed was. Dave hield naast hem stil en keek vragend naar Chris. "Is er iets?" fluisterde hij naar Valerio. Die haalde zijn schouders op.

Aphrodite zat over Daniël heengebogen en suste hem. Het zachte gejammer werd nog zachter en uiteindelijk kalmeerde hij. Aphrodite glimlachte toen Daniël weer gewoon rustig was en niets meer mis bleek te zijn. Alles om haar heen was even niet belangrijk geweest. Alleen Daniël maakte nu nog uit.

Kurt was blij dat Valerio er was, hij pakte zijn hand en kneep er zacht in, "Aph... Is hij ziek of...?" vroeg hij bezorgd. Chris was net zo blij om zijn broer te zien en hij sloeg een arm om zijn nek, maar hij glimlachte niet, hij had het gevoel dat dit zijn schuld was, wat natuurlijk onmogelijk was.

"Moet ik iets doen?" vroeg Valerio en zijn handen gaven al roze licht. Dave keek verbaasd naar Chris. Aan de aura's zag hij een aantal niet-blije mensen. "Wat is er?" vroeg hij fluisterend. "Dit is toch niet jouw schuld?" Hij keek hem vragend aan. Ze hadden afgesproken elkaars aura's nooit te lezen, maar nu zou hij het graag doen.

"Ik ik.... Ik weet het niet..." zei Chris zacht "Kan het mijn schuld zijn...?"voreg hij zacht aan iedereen die het maar kon horen. Kurt schudde zijn hoofd " Als het iemands schuld is, is het de mijne, ik schreeuwde eerst..." zei hij zacht.

Sandee had terug willen schreeuwen tegen Chris maar haar "broertje" was nu even belangrijker. ze keek een beetje angstig naar het jongetje."Of de meine, ik maakte ruzie met chris" zei ze zacht. haar harde houding was in ene klap weg.

Dylan was bezorgd naastaph gaan staan. hij was ene beetje gespannen geweesd tot daniel weer stil was "Aph, ik weet eht neit hoor" zei hij zacht.

Aphrodite keek op naar alle bezorgde gezichten. 'Het is heel vreemd. Alsof hij geluid wilde maken, maar het niet kon. Misschien moeten we toch maar naar een arts, of iets in die richting. Wie weet wat er aan de hand is.' Zei ze, ze was zelf ook ontzettend bezorgd. 'Het is niemands schuld.' Voegde ze er nog aan toe. Ze aaide over Daniëls hoofdje.

Sandee knikte en keek nog een keer woedend naar Chris. "Blij dat het neit mijn schuld is" ze ze met een zweempje van een glimlach. Daarna keek ze nors naar Chris "Maar ik mag chris nog steeds niet" mompelde ze "Ondankbaar joch dat het is"

" Wacht, ben ik weggelopen? NEE , jij wel he..." zei Chris, hij sloeg zijn armen over elkaar en keek afwachtend naar Sandee. " dit is niet het moment om weer te gaan ruziën!" zei kurt met een iets minder, maar nogsteeds geïrriteerde blik op Chris "Nu is Daniel even belangrijk..."

Sandee was de hele kwestie weer vergeten en ging kwaad tegenover Chris staan. "IK pest de mensen die voor me zorgen neit, zeker mijn grote famillie neit" haalde ze uit "Jij hebt er minder om tegen je in het harnas te werken, dus ik zou opassen asl ik jou was" zei ze vals.

Dylans aandacht werd van daniel afgeleid "Sandee houd op"

Chris probeerde zijn woede in te houden door op zijn wangen te bijten, na een tijdje proefde hij het bloed en kon hij het niet inhouden "MENS, IK HEB GEEN FAMILIE! EN IK BEN HEEL BLIJ DAT KURT EN VALERIO MIJ EN DAVE GERED HEBBEN, UIT DAT VRESELIJKE OORD, IK BEN ZE DAARDOOR ERG DANKBAAR EN HET LAATSTE WAT IK WEL ZOU DOEN IS ZE "PESTEN" ZOALS JIJ HET NOEMT..." de tranen van pijn liepen over zijn wangen en Kurt legde een hand op zijn schouder, die hij niet weg duwde.

Sandee maakte uisten van haar handen "Je hebt WEL familie" zei ze geirriteerd. "jE HEBT JE BROER EN JE TWEE VADERS" schreeuwde ze kwaad "EN JIJ HEBT NOG EEN WEESHUIS GEHAD, IK HAD EEN MOEDER DIE EEN LEVEND WRAK WAS, WEETJE DAT " tranen liepen ook over haar wangen "Iedereen die ons zag schold ons uit, mijn moeder verdiende ampoer wat met afschuwelijk werk, aleen omdat ik geen vader had, WEETJE WAT EEN RAMP HET IS ALS ALLE KINDEREN OP JE SCHOOL PROPJES NAAR JE GOOIEN" schreeuwde ze "DAN BEN JE ZO BLIJ ALS JE GEEN GELD MEER HEBT VOOR SCHOOL" zegt ze kwaad "JIJ BENT VEILIG OPGEGROEID, MET EEN BROER AAN JE ZIJDE JA, DUS HEB JIJ RECHT OM TE KLAGEN? NEE DUS"