Het bos van Inx - Rijk v.d. Leeuw

oh dat daar ben ik gistere achter gekomen, maar ik was dat vergeten te vragen wat het precies was"legt try dan uit want hij had gister en mee bijna de tent in vlam laten zetten en hij keek naar de vlam in alexis hand en dan laat hij ook vuur in zijn handen komen kijkt er na," wonderlijk he"zegt hij dan en hij gaat reacht staan en maakt wat bewegingen en hij speelt wat met het vuur en stopt dan en keek alexis aan,"je hebt gelijk daarom kijken ze zo, maar als ik iets kan doen zeg je het maar ik wil graag helpen"

Alexis keek naar het vuur dat in zijn hand verscheen. "Inderdaad." zelf liet ze het vuur weer verdwijnen. Langzaam stond ze op zonder haar oog van het vuur van Try te houden. Het was goed te zien dat hij die krachten had, daar kon ze aardig wat mee verklaren, en het leger had er nog wat aan ook. "Ik zal er aan denken." zei ze met een glimlach "Maar hoe gaat het met je hoofd."

try keek alexis aan,"best goed ik heb niet meer zoon erge pijn soms nog een beetje kloppen maar verderest niks meer"zegt hij dan met een glimlach,"het is alleen wat blauw dus binnen kort kan ik er weer vol tegenaan dus denk maar eens na wat ik kan doen"zegt hij dan wat uitdagent

Alexis knikte "Dat zal ik dan eens gaan doen." glimlachte ze. Ze trapte tegen een takje aan dat op de grond lag. "Misschien moet je dan binnenkort ook maar eens beginnen met trainen, kun je kijken weat je allemaal met je krachten kan?" stelde ze voor.

try knikte dankbaar en glimlacht dan'dat zal ik zeker doen" zegt hij en hij dacht aan de krachten van hem het was vuur nu moest hij alleen nog kijken wat hij er precies allenmaal mee kon, en met een zwaard moest hij kijken hoegoed hij er mee over weg kon, dan kon hij hun binnen kort weer van dienst zijn

Alexis knikte rustig, al was het nog seteds met een dubbel gevoel. Hij had voor vele doden gezorgd, maar nu werkte hij bij Het Dertiende Rijk. Eigenlijk zou hij moeten infiltreren in het rebellenkamp, die zouden denken dat hij 1 van hen was en hem zonder problemen weer opnemen. Maar eerst moest hij zijn krachten maar weer eens goed terugvinden,.

Sandee lag aan de rand van een meertje in een van haar nieuwe mooie bikini's. Ze was ent wezen zwemmen.

Dave rende door het bos. Achter hem rende Gill, een jongen die hij niet lang geleden had ontmoet en waar hij nu helemaal verliefd op was. Hij stopte bij een meertje. "Zullen we even zwemmen?" vroeg hij, maar Gill had zijn shirt al uitgetrokken en sprong in het meer. Dave sprong er lachend achteraan en landde boven op Gill. Lachend kwamen ze boven en gaven elkaar een zoen.

Sandee zei niets. Ze deed ook neits anders dan haar spullen pakken en onmiddleijk weglopen. MAar haar hart brak. Dave hield NIET van haar. Dat kon neit anders. Net was ze relaxed genoeg geweesd om wat gedachten op te vangen. Ze volde zich gebruikt, rot en ook een beetje begrogen. Het kon Dave neit geweesd zijn die haar laatst in die herberg alles had opgebiecht. nu ze neit in een verliefde roes was was dat heel duidelijk. Asl ze Chris in haar handen kreeg zou ze ten minste zijn neus breken

Dave draaide zich om en zag een diep bedroefd aura weglopen. "Wacht even," zei hij tegen Gill en hij liep erachteraan. Het was Sandee. "Hé, Sandee, wat is er?" vroeg hij toen hij naast haar liep. "Je hebt liefdesverdriet, maar hoe kun je dat nou krijgen van mij?" Hij keek Sandee vragend aan. Hij wilde weten wat er aan de hand was.

Sande keek hem met een uitgestreken gezicht aan "Vraag maar aan je broertje, kan je gelijk vertellen dat ik de volgende keer dat ik hem zie zijn neus breek" haar kille blik liet duidelijk zien dat ze hier BLOED serieus mee was

"Dat probeer je niet nog een keer," zei Dave dreigend. "Want dan breken wij samen jouw neus. En wat zou Chris in hemelsnaam kunnen doen waardoor jij zo doet?" Hij trok een wenkbrauw op en keek Sandee aan.

Sandee keek Dave kil aan "Vraag het die eikel zelf maar. Ik snap neit wat Coco in hem ziet" ze keek hem geirriteerd aan voor ze weer verder leip. Ze wilde weg. Ze wilde naar Aph en haar vader. Aph zou haar wel kunnen helpen

Dave haalde zijn schouders op en liep terug naar het meertje. Hij sprong er weer in en keek uitdagend naar Gill. Die sprong op hem af en ze stoeiden nog even. Toen ze moe waren, ging ze langs de kant zitten en keken uit over het meertje.

Chris liep richting het meertje, toen hij Dave zag zei hij vroljk: "O, Hoi Dave!" Toen viel het hem pas op dat zijn broer niet alleen was "En vriend..." voegde hij er aan toe. Nu voelde hij zich extra schuldig om wat er gebeurt was in de herberg, maar dat liet hij niet merken.

"Hoi Chris," zei Dave opgewekt. "Dit is Gill. Gill, dit is mijn tweelingbroertje Chris." "Aangenaam," zei Gill. Dave gaf hem een zoen op zijn wang. "Zeg Chris, waarom is Sandee boos op jou? We kwamen haar net tegen." Hij keek omhoog en pakte de hand van Gill. Het kon hem niet schelen wat Dave had geflikt.

Chris vond het raar om zijn broer zo met een vriendje te zien, maar dat liet hij niet merken... "Ik heb haar een soort van teruggepakt..." zei hij met een nu strakker gezicht. "En dat ging een beetje ten koste van jouw reputatie bij haar... Dave, ze was verliefd op je... en daar heb ik gebruik van gemaakt..."

Dave begon te proestten van het lachen. "Zij was verliefd op mij?" vroeg hij ongelovig. "Dat kan niet. Zij is tien, ik ben vijftien. Kom op zeg. Maar dat laatste snap ik niet. Ten koste van mijn reputatie bij haar. " NIet dat het hem iets uitmaakte, het was Sandee maar. Hij was sowieso al hartstikke trots dat zijn broertje iemand had teruggepakt zonder dat hij erbij nodig was geweest.

Chris keek naar zijn voeten "Niet boos worden.." begon hij "Maar ik heb me zegmaar, soort van, een beetje voorgedaan als jou en zegmaar, soortvan, een beetje gezegd dat haar gevool zeg maar, soort van, een beetje wederzijds was, zeg maar, soort van, een beetje..." legde hij uit, hij zei zeg maar, soort van, een beetje niet expres, al leek het misschien wel zo. Gill trok zijn wenkbrauwen op "Zeg maar, soort van, een beetje?" vroeg hij.

"Nee, je vindt haar toch niet leuk?" vroeg hij verbaasd. "Wat is er gebeurd met Coco?" Gill negeerde hij even, hij wist dat die wel zou begrijpen dat familie belangrijk was, omdat hij zelf ook een aantal broers had. Alleen waren die allemaal ouder. En Dave maakte het niks uit wat Chris had gedaan, alleen was het wel wat stom.

"Er is niets gebeurt met Coco, ik had alleen een opwelling van verliefdheid, het werk van Aphrodite..." zei hij, zonder op te kijken van zijn voeten. "Arme Coco... Ik moet haar schip zoeken, nu!" zei hij in een andere opwelling van liefde,"White Rose ik kom er aan!" riep hij en keek om zich heen, welke kant hij het beste uit kon gaan op zoek naar het water.

Dave sprong op en greep Chris vast. "Broertje, je wordt gek," zei hij en hij dwong hem te gaan zitten. Hij was blij dat hij de sterkste van de twee was. Het speet hem voor Gill dat dit afspraakje zo in het honderd liep en hij keek hem schuldig aan. "Het geeft niet," zei die. "We zien elkaar hier weer, morgen om dezelfde tijd." hij stond op en gaf Dave nog een zoen. "Tot morgen," zeiden ze tegelijk en Gill liep weg.

"Jullielijken ons wel..." zei Chris als reactie op de gelijktijdige zin. "Maar hoezo word ik gek, jij wordt gek dat je dat denkt.." zei Chris buiengewoon snel en hij probeerde weer op te staan, maar viel halverwege weer in het zand/gras, deels omdat Dave hem nog vasthad(?xp) en deels omdat hij inderdaad gek werd.

Dave lag nu ook languit in het gras, omdat hij alleen de enkels van Chris nog vast had. "Chris," zei hij hard. "Je laat opeens vrouwen je leven beheersen. Laat één van hen los, dat is mijn raad." Hij keek zijn broertje bijna smekend aan, omdat hij echt veel opm hem gaf.

"Dat probeer ik, maar het is moeilijker dan het lijkt, daarom moet ik NU naar Colette toe, LAAT ME LOS!" zen hij en hij probeerde overeind te komen, maar tevergeefs, hij viel weer in het gras, waarna hij het opnieuw probeerde, en opnieuw, na 5 keer gaf hij het op "Laat los Dave..." zei hij buiten adem.