Het bos van Inx - Rijk v.d. Leeuw

Bailey knikte en ging wat beter overeind zitten. Ze zuchtte en haalde een hand door haar haren. Darkness ging op haar knie zitten en keek haar onderzoekend aan. 'Gelukkig heb ik Darkness.' Fluisterde ze en aaide hem even zachtjes over zijn pikzwarte veren. Hij kraaide even vrolijk.

Loki glimlachte. Ze vond het voor haar een gelukige gedachte om te denken dat de geest van haar oude raaf in Darkness zat. Zodat die toch over Bailey kon waken zoals hij dat bij haar gedaan had. Loki keek eevn naar Bailey en zag dat ze er iets beter uitzag. Iets meer opgelucht.

Bailey rilde even en stopte haar handen in de zakken van haar donkerblauwe jack. Darkness kraaide en ze glimlachte even kort, hoewel haar ogen niet mee lachte. Ze zuchtte. 'Ik moet niet treuren.' Zei ze en de koude Bailey, die ze was toen ze aan kwam lopen, verscheen weer op haar gezicht.

'Dat ben ik niet met je eens. Je moet niet de hele tijd treuren. Bekijk het zo. Kirara is terug gekomen in de vorm van Darkness. Ze houdt je gewoon nog steeds goed in de gaten. Je moet het opmerken wanneer Darkness je vrolijk wilt maken. Dat zijn juist de momenten dat je zo moet denken. Ik denk dat Kirara en Darkness samen leven in je vogel..' zei Loki tegen haar zusje, ze had het al niet meer zo koud omdat Bailey warmte uitstraalde.

Bailey zuchtte zachtjes en knikte even kort. 'Misschien wel.' Mompelde ze en keek naar Darkness, die het duidelijk eens was met Loki. Ze miste Kirara het meest op momenten dat ze alleen was, eigenlijk voelde ze zich door de dood van Kirara altijd wel alleen. Misschien was ze daardoor zo koud geworden.

Loki keek even van Darkness naar Bailey. 'Hoe kijk je naar Darkness, op wat voor een manier? Als gelijke, huisdier, helper?' vroeg Loki haar. Loki vond dat Bailey naar Darkness moest kijken op dezelfde manier als dat ze naar Kirara gekeken had. Dat hielp misschien de gezichtsuitdrukking beter begrijpen, en minder alleen voelen.

Bailey bekeek Darkness even. 'Geen huisdier. Hij is vrij om te gaan en staan waar hij wilt.' Fluisterde ze en aaide hem even. 'Meer als iemand die me gezelschap komt houden omdat ik alleen ben.' Fluisterde ze erachterna. 'Maar het is niet hetzelfde als bij Kirara.' Voegde ze er zachtjes en een beetje verontschuldigent aantoe.

Loki knikte. 'En wat als je haar probeert te bekijken als Kirara. Of op z'n minst een vriend waaraan je veel haarde hecht.' zei ze tegen Bailey. Loki hoopte natuurlijk dat het lukte, al moest Bailey er niiet teveel waarde aan hechten want het was en bleef een vogel, en die gingen net als zij zelf dood.

Bailey beet op haar lippen en knikte langzaam. 'Ik hecht ook veel waarde aan hem, maar ik kan hem niet hetzelfde bekijken als Kirara.' Fluisterde ze. Ze zuchtte even zachtjes. 'Ik zal het proberen.' Gaf ze langzaam toe en aaide Darkness even over zn veren, waarna hij op haar schouder ging zitten.

Loki glimlachte een beetje. 'Proberen is beter dan helemaal niets doen. Ik heb ook haast elke dag geprobeerd jullie te vinden. Al vinden jullie mij eerder dan andersom..' zei Loki glimlachend. Ze ging even door haar zusjes haren heen en was blij haar terug te hebben. Ze miste nu wel alleen nog Priscilla,maar die zou haar vast ookwel vinden.

Bailey knikte en ging wat beter overeind zitten. 'Waar ga je nu heen?' Vroeg ze. Zelf zou ze nog wel even in dit bos blijven, want anders werd het lopen haar te veel en had ze geen energie meer over om andere dingen te doen. Ze keek Loki vragend aan en glimlachte even heel kort.

'Ik denk erover om naar de dorpen in de buurt van de woestijn te reizen, om te kijken hoe het er daar aan toe is. Wel vanaf de zijlijn in het begin omdat ik denk dat er veel soldaten zullen zijn. Maar ik wil niet dat ze onnodig sterven..' legde Loki uit tegen Bailey. Al zou het wel dagen duren voordat ze er zou zijn..

Bailey knikte. 'Dat is verweg.' Zei ze peinsend en keek naar haar schoenen, haar voeten zaten helemaal vol met blaren en blauwe plekken, waar ze nog niet aan toe was gekomen met genezen. 'Ik denk dat ik hier een tijdje blijf.' Zei ze schouderophalend. Ze wist hier nog wel de weg van vroeger, dus kon zonder moeite weer weggaan als ze dat wou.

'Ik weet het, maar dat heb nodig.' zei Loki tegen haar. 'En heb je al een idee waar je dan heen gaat?' vroeg ze rustig aan Bailey. Loki besloot door alle twaalf weer te reizen zoals ze eerder gedaan had. Loki glimlachte een beetje en keek van Bailey naar de lucht.

Bailey haalde haar schouders twijfelend omhoog. 'Ik was misschien van plan een keer naar het landhuis te gaan. Ik wil weten hoe het eruit ziet.' Zei ze, maar eigenlijk maakte het haar niet zoveel uit waar ze nu heen ging. Ze strekte haar benen even langzaam, ze had ze al te lang opgetrokken.

Loki knikte. 'Ik ben er ook al geweest, ik denk dat iedereen van ons er minstens een keer geweest is.' zei Loki rustig. Ze had daar Raiden, met zijn jongens en Drizzle ontmoet. Het was lastig geweest maar wel fijn om weer eens in haar kamer te staan. Loki keek even naar Bailey en vond het sneu voor haar dat ze alleen maar moest lopen. 'Ik kan wel voor een paard zorgen als je dat wilt..' zei Loki rustig.

Bailey hield haar hoofd een beetje scheef terwijl ze nadacht en haalde haar schouders toen op. 'Dat is lief, maar ik red me wel.' Zei ze terwijl ze met een plukje haar speelde. Ze bleef wie ze was en lopen ging haar prima af.

'Okee, maar als er iets is.. Gewoon schrijven, Darkness weet me altijd te vinden.' zei Loki tegen haar met een glimlach. Loki deed even wat haar achter haar oor en keek Bailey weer even aan met een lieve glimlach. 'maar ik hoef me over jou niet heel veel zorgen maken, gewoon de gebruikelijke zusjeszorgen. Maar ik denk dat je er beter tegen kan dan dat ik dat kan..'

Bailey grinnikte even zachtjes. 'Jij mag mij ook schrijven hoor, als je me nodig hebt.' Zei ze en deed even een schoen en de sok aan die voet uit. Ze trok haar voet wat meer naar zich toe en liet haar handen een beetje witachtig opgloeien. Waarna ze de blaren op haar voeten probeerde te dichten. 'Door het lopen.' Verklaarde ze aan Loki en grinnikte weer. Ze had lang niet zoveel gehuilt & gelachen.

Loki grinnikte even. 'Natuurlijk doe ik dat. Ik ga je op de hoogte houden.' zei Loki tegen haar. Loki keek even naar haar blaren. 'Ben je al goed met je krachten?' vroeg Loki aan Bailey. Ze glimlachte even. Zelf was ze eerst beter geweest dan eerder maar nu kon ze vrijwel niks op glazen nagels na.

Bailey haalde haar schouders op, ze was nogsteeds niet heel erg blij met haar bijkracht. 'Gaat wel. Met helen kan ik de pijn van grote wonden wel minderen, maar niet helemaal genezen. Blaren en ander soort kleine wondjes wel. Maar ook diepe wonden gaat niet zo makkelijk.' Zei ze. 'Vuur kom ik ook nog niet veel verder, En jij?'

'Hmm. Ik kan je het beter laten zien..' zei Loki rustig. 'Dit kan ik gewoon perfect..' vervolgde ze en ze maakte glazen nagels en schoot die af. Daarna haalde ze die glazen nagels weg en maakte haar hand tot een vuist om haar kleine vlam te laten zien. Loki opende haar hand en zag een kleine flikkerende vlam in haar hand verschijnen.

Bailey keek er bewonderend naar. 'Maar jij hebt een gave kracht, ik niet. Ik kan wel al energie uit andere halen.' Zei ze. 'Maar dat is dan ook alles.' Ze maakte een vlam inhaar hand en vervormde die een beetje. Daarna ging ze er met haar andere hand over heen en doofde het vlammetje weer.

'Ja, maar voor meer met glas moet je niet bij mij zijn. Niet meer, eerst kon ik meer. Zoals grootte stukken verplaatsen en dat soort dingen, een glas lukt me nu niet meer en zie mijn vlam dan. Hij flikkerd alleen maar en niet zoals hij normaal hoort te doen..' zei Loki rustig. Loki glimlachte een beetje. 'Toch vind ik helen heel erg handig. Zeker in mijn geval..' zei ze rustig.

Bailey haalde haar schouders op. 'Dat is wat minder. Helen kan inderdaad handig zijn, maar ook saai.' Zei ze en haalde even een hand door haar haren terwijl haar gloeiende witte hand naar haar andere voet ging. Ze haalde hem over een paar bladeren in de buurt bij haar hiel.