Het oude tentenkamp - Rijk v.d. Kreeft.

new
------

sue liep het oude tenten kamp in en ze zag tot de geruchten over dit kamp klote het zag er inderdaat eng uit, maar dat weerheild er niet van hierheen te gaan ze had nog altijd de brief die ze kreeg toen ze te horen had gekregen tot try dood was en zoals in de brief stond moest dat hier gebeurt zijn geweest jaren terug. en ze leip er door heen en keek rond zoekent na een mooi plekje

Kira liep door het verlaten tentekamp. Ze miste Try en ze hoopte dat ze hem snel zo zien. Ze slenterder zo een beetje over het tentekamp. Langgeleden had ze hier gewoond tot ze uit de rebellengroep was gestapt. Ze bracht alleen af en toe nog informatie over. Opeens zag ze een meisje lopen.

sue liep rustig door tot ze een mooie tent zag die er nog redelijk goed uit zag en ze loopt er heen en kneilt er neer en haalt een roos uit haar tas te voor zijn, het was een witten roos en ze kijkt naar de tent en krijgt tranen in haar ogen en ze duwt de roos door een gaatje van het zeil van de tent. ze had kira niet gezien en ze streek even langs de tent als een traan langs haar wangen loopt

----------
moet nu even eten

Kira liep rustig op het meisje af. Ze zag dat het meisje iets in een tent stak. Ze vroeg zich af wat het was en waarom ze dat deed. Ze liep nog steeds rustig en bekeek het meisje goed. 'Hallo.' zei ze toen tegen haar.

sue hoort iemand iets zeggen, en habt verschrikt naar adem en kijkt om en ziet een meisje,"s..s.sorry ik hoorde je niet aan komen"zegt ze dan wat bij gekomen van de schrik en ze komt snel recht en veegt haar kleren af die wat onder de stof zitten, en kijkt de het meisje aan.

'Maakt niet uit hoor.' zei Kira tegen haar. 'Sorry dat ik je heb laten schrikken.' zei ze toen. Kira keek naar de bloem die in het tentdoek was gestoken. Ze was benieuwd waar dat om was. 'Mag ik vragen waarom je die bloem daar hebt gelegd?' vroeg ze daarom. Het was mischien wel een beetje onbeleefd maar ze was nu eenmaal een beetje nieuwschierig.

"nee het geeft niet ik schrik nogal snel ook eerlijk gezegt"zeggt sue dan wat beschament en doet een pluk haren dan snel achter haar oor."o ja ehm hij is voor mijn overleden broer hij is al jaren dood maar ik ben pas bij de rebelen en ik had hier van gehoort maar was hier nog nooit geweest, maar ik wilde hier graag wat neer leggen voor hem aangezien hij hier gestorven is"legt sue uit en keek kira aan."trouwens mijn naam is sue...

Kira schrok eigenlijk een beetje van de woorden. Het leek haar heel erg om een broer of zus te verliezen. 'Ik ben Kira.' zei ze tegen Sue. Ze vreog zich af of ze haar kon helpen. Toen vielen haar de gele ogen op. Try had precies dezelfde ogen en dat vond ze eigenlijk een beetje vreemd want ze had dat nog nooit eerder gezien. 'Ik vind het heel erg voor je van je broer.' zei kira tegen haar. Ze dacht nog steeds na ove rhoe het kon dat ze precies dezelfde ogen als Try had.

"bedankt voor je meden leven"zegt sue dan tegen kira en treek nog even met een hand over de roos en begint dan weer te lopen,"heb jij nog familie, je hoeft niet te antwoorden als dat te pijnlijk is"antwoord sue meteen wat beschaamt maar ze was gewoon nieuwschierig

Ik heb nog zes zussen en een vader. Mijn moeder is lang geleden overleden.' zei Kira oprecht. Ze zag haar familie bijna nooit meer maar dat was een bewuste keuze geweest. Verder had ze Try natuurlijk ook nog. Ze zei er alleen niets over omdat Try dat had gevraagd. Het was te gevaarlijk voor hem maar zeker ook voor haar.

"dat is een grote familie onze bestond maar uit 4 personen,"zegt sue en keek kira aan, je zit ook bij de rebelen denk ik...wat doe jij daar."vraagt ze dan en bleef staan, "ik ben daar als assistent van een dokter aant helpen dus eigelijk een soort zuster zeg maar."ging sue verder

kira knikte. Dat was mischien wel nuttiger dan wat zij deed. 'Ik geef alleen soms informatie door die ik van een spion in het dertiende krijg.' zei Kira. Ze zei bewust geen namen want dat was ook weet te gevaarlijk. Ze zei er ook niet bij dat die spion haar vriend was. 'Mag ik je wat persoonlijks vragen?' vroeg ze toen aan Sue. Ze wou graag weten wie haar broer was geweest. Niet omdat ze hem had gekend maar mischien had ze hem wel eens in een tweede leven gezien. Ze stond namelijk nog steeds wel eens in contact met geesten.

"vragen mag altijd maar of ik je een ant woord er op wil of kan geven is een andere zaak"zegt sue eerlijk en bekeek kira ze was een stuk ouder dan haar, maar ze deed iets goeds informatie was ook belangrijk zeker om bepaalde dingen te voorkomen, en ze glimlacht vriendelijk naar kira

'Mag ik weten hoe je broer heette?' vroeg ze aan haar. Ze was benieuwd hoe hij heette. Ze had vele geesten ontmoet niet dat het altijd leuk was geweest maar mischien kon ze iets voor Sue doen. Maar het was wel iets wat Sue ook moest wilen ze wou zich zeker niet opdringen.

"ik dacht tot je iets onmogelijks aan mij ging vragen, maar dat wil ik je wel vertellen want ik ben er trots op tot hij mijn broer was," zegt sue opgelucht maar ook met lof in haar stem."hij heete try. try skywalker."zegt ze dan en keek kira af wachtent aan en benieuwt waarom ze het wilde weten.

Evne werd het zwart voor haar ogen. Het kon Try niet zijn. Ze had hem twee dagen nog in levende lijven zien lopen. Niet nu ze weer gelukkig was. 'Nee dat kan niet.' fluisterde ze bijna onhoorbaar. Toen hervond ze haarzelf weer. 'Hoelang is hij al overleden?' vroeg ze toen. Maar ze wist wel dat het niet waar kon zijn. Niets op het hele terein wees op een gevecht dat hier kon zijn geweest en ze wist dat Try de laatste dagen in het dertiende had gezeten en al helemaal niet hier.

ongeveer bijna 3 jaar geleden al"zucht sue en kreeg wat tranen in haar ogen maar die veegde ze snel weg. en keek kira dan weer aan die er geschrokken uit zag"ehm nu wil ik jou vragen waarom wil je dat weten"vraagt ze nieuw schierig

Kira dacht razendsnel na. Het kon niet waar zijn. Alhoewel ze haddne wel dezelfde kleur ogen maar ze wist zeker dat Try drie jaar geleden niet was gestorven want zij had twee dagen geleden nog bij hem geslapen en ze wist dat hij nog leefde. 'Omdat..' begon ze. Ze dacht dat ze het niet moest vertellen maar toen dacht ze ineens dat Sue het recht had om het te weten. 'Omdat Try niet dood is.' zei ze toen.

sue pakte dan haar water fles om er uit te gaan drinken maaar dan hoort ze wat kira zegt en ze laat geschrokken de veldfles op de grond vallen waar het water uit lijp, en ze keek kira met grote ogen en lijk bleek aan"d..dat kan...n...iet"stamelt ze en graait in haar zakkan paniekenrig en geeft de doods brief van try skywalker aan kira."h..het zegel e..en alles staat er op zelfs het zegel van de rebelen"antwoord ze bibberig en geschrokken

Kiar keek haar het papier. 'Goede dekmantel.' mopelde ze. Ze begreep heel goed waarom Try dat had gedaan. 'het enige probleem is is dat dit papiertje zo nep als de pest is.' zei Kira tegen haar met en klein glimlachje. 'Ik weet het heel zeker omdat ik hem twee dagen geleden nog heb gezien.' vervolgde ze toen.

sue werd nog bleker dan ze al was"d..dat meen je niet...dat kan niet...."zegt sue helemaal in shok en er vlitsen allenmaal herinneringen van try door haar hoofd hoe hij de brief zou hebben gemaakt, en de tranen liepen over haar wangen en ze schud verwart haar hoofd,"nee"mompelt ze en dan zakt ze ineen dat was haar teveel

----
jah is ook niet niks

Kira greep Sue snel vast. 'Rustig maar.' zei ze tegen haar. Ze begreep best dat het een schok was. Toen bedacht ze dat ze nu Trys hele dekmantel naar de klote had gehaald. 'Je moet me een ding beloven. Zoek hem niet op.' zei ze nadrukkelijk tegen Sue.

sue keek kira aan en ze was nog altijd lijk bleek en geschrokken en wilde haar zo veel vragen en hoorde toen wat ze verlangde.m..maar..begon ze dan maar kwam niet verder want ze ademde veel te snel en begon te hyper ventileren en ze snakte naar adem

'Rustig in en uit ademen.' zei Kira geruststellend. Ze vond het ontzettend dom van zichzelf dat ze het had verteld. Try was erdoor in gevaar gebracht en ze kon het ook niet meer terug draaien. 'Het spijt me echt maar je zou hem in gevaar brengen als je hem zou gaan zoeken.' zei ze tegen haar.

sue deed wat kira zei maar met grootse moeite en na ongerveer 5 minuten wist ze haar ademhaling weer zo goed als onder controlen te houden, en ze veegde haar tranen weg,"waarom heeft hij het gedaan...weet hij niet hoeveel verdriet hij iedereen heeft aan gedaan"snikt sue zachtjes en keek kira aan,"waarom heild iemand hem niet tegen daar word het echt zijn dood zeker hij, weet je niet hoe koppig en rebels hij is, zegt ze dan wat verhit en wat panniekerig en nog steeds van slag tot hij leefde, haar broer leefde...