Gabriel's tijdelijke hutje. - Rijk v.d. Maagd.

Het is niet heel groot en gemaakt van hout. Het stond er al voor hij er überhaupt was. In een bos. Een best groot en donker bos. Er zijn twee slaapkamers met elk een tweepersoonsbed. Er is een keuken die grenst aan de ruime woonkamer met open haard. Veel staat er niet in het huis aangezien Gabriel vaak weg is en zo onhandig is de deur vaak niet op slot te doen. Zijn draak is er wel vaak maar die let niet heel erg op en speelt graag.

Regels: Luisteren naar Gabriel.
Personen: maximaal 15

Emily strompelde door het bos. Ze moest steeds aan Luthien denken. Hij was zo ontzettend anders geweest toen ze hem in het park weer terug zag. Hij had zo bot gedaan. de tranen stroomden over haar wangen. waarom had hij haar verlaten? Emily ondersteunde haar buik met haar handen. haar buik was al aardig gegroeid. ineens zag ze een hutje voor zich verschijnen. Verrast bleef ze stil staan.

Gabriel zat op Scio, ze hadden net gejaagd en waren nu op een rustige terugweg. Scio was eigenlijk nog lang niet moe maar zijn baasje wilde terug. Tsuko lag bij het hutje te slapen, hij was nog steeds gewond maar het ging al stukken beter. Gabriel had een tijd vrij genomen van zijn jacht aangezien hij zich verveelde tijdens zijn reizen. Hij liet Scio gewoon lopen maar zelf bleef hij gewoon zitten.

Emily zag een draak voor het hutje liggen. Dat deed haar denken aan Air. Ze had haar al een hele tijd niet meer gezien. Voorzichtig liep Emily wat dichterbij ze duwde wat bladeren opzij om het hutje beter te kunnen zien. Plots zag ze een Jongen aankomen.

Gabriel liet Scio stoppen voor het hutje en sprong van hem af. Heel soepeltjes, waarna hij de dieren pakte en de deur open deed. Hij begroette Tsuko niet aangezien die sliep. Scio wist zelf de weg naar zijn geïmproviseerde stal dus liep hij daar maar heen. Gabriel zuchtte even en legde de fazanten in de keuken, hij zou later wel het eten klaarmaken. Rustig keek hij rond en liep weer even naar buiten.

Emily stapte tussen de bomen uit toen ze zag dat de jongen naar binnen liep. Ze bleef stil voor het huis staan. Zonder iets te doen. Ze kon geen besluit maken over wat ze zou doen. Ze had al dagen niet meer gegeten en zag er vast uit als een wandelend lijk. Ze kon wel wat eten gebruiken of tenminste zich opfrissen, maar ze wist niet of de jongen wel te vertrouwen was.

Gabriel zuchtte en keek rond in de achtertuin. Daarna ging hij maar weer naar binnen en liep naar de voordeur om dat hij aan de voorkant van het huis iets gevoeld had. Hij opende de voordeur en keek naar het meisje, hij had wel gelijk gehad. Gabriel bekeek het meisje, ze zag er echt heel slecht uit en hij beet op zijn lip. 'Wil je binnenkomen?' vroeg hij voorzichtig aan haar. Hij verveelde zich toch en had eten genoeg.

Emily schrok op uit de strijd van wat ze zou doen. Angstig keek ze de jongen aan. Ze wou de uitnodiging aannemen maar om de een of andere reden kwam er geen geluid uit haar keel. Haar mond opende en sloot zich alleen maar alsof ze een vis was. beschermend sloeg ze haar armen om haar buik.

Gabriel keek naar het meisje en zette voorzichtig een paar stappen in haar richting. 'Ik zal jullie niks doen..' zei hij doelend op haar dikke buik. 'Maar ik kan je eten en onderdak geven, in ieder geval tot je je beter voelt.' zei Gabriel tegen het meisje. Hij keek naar haar, het was een belofte die hij aan zichzelf zou maken. Hij zou haar niks doen maar zo kon hij haar echt niet laten gaan vond hij.

Emily glimlachtte vaagjes. Ze liep naar de jongen toe en fluisterde: "Dank je dat zou ik erg aardig vinden." Haar stem was totaal kapot gegaan aan het huilen en hij klonk erg schor. Ze slikte om te proberen haar keel wat vochtiger te krijgen.

Gabriel pakte voorzichtig haar hand vast en leidde haar mee naar het huisje. Het was niet veel maar het was iets. Gabriel wist niet zeker of hij er goed aan deed om haar hand vast te pakken maar hij wilde dat ze overeind bleef. 'Ik zal soep voor je maken met daarna gewoon wat eten.' zei hij tegen haar.

__

Jij speelt toch ook Alois, zoja zou je daar nog eens mee willen reageren bij de heilige Inxa.

Emily liet zich mee nemen naar binnen. Ze keek de jongen dankbaar aan. Ze wou dat ze Air kon zien. Ze had opeens heel erg veel behoefte aan haar draak. Automatisch met de gedachte aan Air spoot er een straal lucht uit haar handpalm. dat was al erg lang niet meer gebeurd.

Gabriel keek op maar het maakte hem even niet uit of ze van het dertiende was of niet. Hij zette haar op de bank neer en pakte een deken. 'Als je gegeten hebt breng ik je wel naar je kamer. Je mag zolang blijven als je nodig hebt.' zei Gabriel met een vriendelijke glimlach. 'Ik heet trouwens Gabriel..' zei hij zachtjes en hij keek naar haar.

Emily keek met grote ogen op naar Gabriel. Haar blik was wazig. Was dit echt Haar broertje? Dan was hij toch echt heel erg veranderd. Ze schudde verwoed haar hoofd. Het kon haar broertje niet zijn. die woonde in de stad niet in een of ander hutje. Haar blik was troebel en haar ogen staarde wazig voor zich uit.

Gabriel keek naar Emily maar liep naar de keuken waar hij een grote pan pakte en aan de soep begon. Hij warmde de pan gewoon op met zijn kracht. Hij deed er wat water in en wat andere dingen en ook wat vlees. Gabriel pakte twee bekers en deed er wat water in. Hij liep terug naar Emily en zette de beker in de buurt van haar en zelf ging hij op een stoel zitten. 'Is er iets?' vroeg hij haar.

"ben jij het echt Gabriel." Stamelde Emily. Ze wist het echt niet meer. Opeens kreeg ze het ontzettend koud en begon ze hevig te beven. Ze voelde een pijnscheut door haar buik gaan. waarschijnlijk het kindje dat tegen haar buik schopte. Emily trok haar knieën op en sloeg haar armen eromheen.

Gabriel zag haar rillen en pakte nog een deken en legde die om haar heen. 'Ik heet Gabriel maar misschien verwar je mij met iemand anders. Ik ben Gabriel Jamison.' zei hij tegen Emily. Gabriel ging even bij de soep kijken. Het begon al te borrelen. Hij was blij dat het zo veel sneller ging en dat hij best goed kon koken.

Emily hoorde de woorden. "O dan ben je het niet." Zei ze. Ze trok de deken dicht om zich heen. Opeens voelde ze dat ze enorme honger had. Ze likte over haar lippen toen de geur van soep tot haar doordrong. Nogsteeds was er een vage waas voor haar ogen.

Gabriel knikte en pakte kommen. Daar deed hij de soep in en pakte lepels die deed hij erin. Hij bracht de kommen naar de woonkamer. 'Hier heb je soep. Hopelijk knap je er iets van op..' zei Gabriel met een vriendelijk glimlach tegen Emily. Hopelijk vond ze het lekker aangezien niet alle mensen van dezelfde soort soep hielden.

Dankbaar nam Emily de kom soep aan. Ze voelde de warmte door haar handen dringen. Ze pakte de lepel en lepelde wat soep op. Met bevende hand slurpte ze de soep van de lepel. het smaakte heerlijk, maar Emily wist dat ze niet teveel in een keer moest eten omdat dat slecht was dus lepelde ze zo rustig mogelijk de soep naar binnen.

Gabriel glimlachte bij het zien dat ze de soep op at. Zelf at hij ruste en deed het vuur even aan. Hij hoorde het knapperen maar concentreerde zich eigenlijk nergens op en maakte zijn hoofd leeg. Gabriel vroeg zich af wanneer Emily moest bevallen want ze moest wel sterk genoeg zijn, dat wist hij wel.

De waas verdween voor Emily's ogen naarmate ze meer at. Ze glimlachtte vriendelijk naar Gabriel. "bedankt dat je voor me wil zorgen." Zei ze zacht. haar keel voelde ook een stuk beter aan. Ze wreef over haar bolle buik. Dat was het enige wat ze nog had van Luthien.

Gabriel glimlachte en keek naar Emily. 'Ik zou je niet buiten kunnen laten staan. Sowieso omdat je er erg vermoeid en slecht uit zag en omdat zoiets niet goed zou zijn voor je kind. En ik vind het belangrijk dat beiden overleven. En ik heb er trouwens geen problemen mee aangezien ik toch niks anders te doen heb.' zei Gabriel glimlachend tegen Emily.

Emily keek naar haar buik en merkte nu pas hoe erg die gegroeid was. "Zie ik er echt zo slecht uit." Vroeg Emily en ze slurpte het laatste beetje soep uit haar kom. Het vuur dat in de haard brandde bereikte haar en ze voelde het warme gevoel in haar lichaam.

'Zal ik eerlijk zijn, want dan moet ik zeggen dat je er niet al te best uit ziet. Ik denk dat je de laatste tijd weinig goed gegeten en geslapen hebt. Maar mijn huis staan tot je beschikking. Ik heb toch twee kamers dus een kan je er gebruiken.' zei Gabriel vriendelijk tegen haar. Hij had er geen problemen mee.