de kapelberg- het rijk van de maagd

Er is een grote berg bij het rijk van de maagd. Zo hoog datv an af het zicht in de wlken hoog eindigt. Het i sook bedekt met sneeuw vooral. Maar er is een opening op de berg. Als je door de opening loopt kom je in een soort open ruimte terecht. het is er warm omdat er ene vulkaan oder zit maar die is zo lang al rustig dat het onmogelijk is dat hetuibarst. Sommige denken dat het komt door het kappeletje die in de open ruimte ligt. Het is helemaal bekleed met mos maar met wat werk kan je hier perfect trouwen.

aantal personen : max 12
regels : kappel kapot barst de vulkaan uit verder niets

Aria vlog langs de berg. Ze had gehoord dat er een kappel was maar wist niet waar. Uiteindelijk zag ze een opening ze vloog er naar om even uit te rusten. Toxic vloog haar achter naen liep mee. Na een stukej lopen zag ze dat ze in een grote ruimte terecht kwamen. Verbaast keek ze om zich heen en ook Toxic had zo iets nog niet gezien. Het was er zelfs warm wat voor Aria niets uit maakte maar andere wel.

Marci liep de opening in. Als kind had ze hier vele verhalen over gehoord en wilde er altijd al eens heen. Ze glimlachte toen ze erin stond en vanaf een afstandje de kapel al zag. Ondanks het mos zag het er erg mooi uit. Marci keek ook even om zich heen en kreeg het al wat warmer.

Aria schrok van het meisje die achter haar binnen kwam. ´´Ehm hoi´´ zei Aria tegen haar. Het leek wel als of het emisje hier vaker was geweest. Toxic keek ook om maar ging naar de zijkant van de open plek. Ze wou niemand perongeluk vergoftigen. Aria wou eigenlijk uit gewoonte het meisje in de gaten houden maar het kappeltje vond ze intressanter.

Marci had het meisje nog niet gezien en keek op. Ze glimlachte lichtjes. 'Hoi.. Ik zag je niet, ik stoor toch niet?' vroeg ze het meisje gelijk. Ze vond het een beetje lullig als het meisje met iets heel belangrijks bezig was geweest en dat zij zomaar ineens binnen kwam vallen. Ze keek haar aan.

´´Ehm niet erg hoor´´ zei Aria ze was ergens mee bezig maar zo erg was het niet dat het meisje binnen kwam. Rustig liep Aria naar het kappeletje en haalde wat mos weg. ´´Ehm weet jij toevallig maar hier van´´ vroeg Aria nieuwscherig aan het meisje. Ondertussen ging ze verder met wat mos weg te halen om het beter te zien.

'Alleen verhalen van vroeger die ze graag aan kinderen vertelden. Over belangrijke mensen die hier trouwden, in de kapel en alleen met z'n tweeen, 1 heilige en ieder een extra persoon voor de ring. En als ze dan de berg afliepen werden overladen met rijst en aan de voet baden ze allemaal dat de berg nog lang mocht bestaan. Daarna kregen ze vele cadeau's en werd er een groot feest gevierd.'vertelde Marci het meisje glimlachend. 'En dat als de kapel verwoest zou worden dat de vulkaan dan weer zou gaan spuwen.'

Aria luisterde aandachtig naar het verhaal. Ze moest glimlachen bij het idee dat zij en Gale ook zo iets zouden doen. ´´Dt lijkt niet op een sprookje. Met een beetje schoon maken zou je er makkelijk in kunnen trouwen´´ stelde Aria vast. Ze maakte een luchtbol en liet het langs de kappel gaan zodt het schoon werd.

'Zou je dat willen? Hierin trouwen?' vroeg Marci aan het meisje. Nu was ze niet heel erg nieuwsgierig, maar het meisje begon er zelf over. Marci ging er nog met een klein waterbolletje erover om het te laten glimmen. Misschien wilde het meisje het niet, dat wist Marci niet. Maar toch, ze vond het leuk om te helpen. Marci voelde Xander ineens op haar schouder en zag dat hij zich klein had gemaakt.

Aria keek om naar het meisje terwijl ze met een glimlach trouwde. ´´Misschien wel jja´´ zei Aria. Ze wist nog niet zeker maar dit leek een perfecte plek. Daarna keek ze naar de waterbol. ´´Jij hebt dus ook magie´´ zei Aria concluderend. Stiekem hoopte ze dat het geen dertiener was anders was de kans dat ze heir konden trouwen weinig.

Marci keek haar aan. Zou ze verloofd zijn ging er door haar hoofd voordat ze antwoord gaf op de conclusie met een knikje. Ze liet de waterbol nog even over het bovenste gedeelte gaan maar daarna bracht ze het water terug naar het zakje waar ze het uit had gehaald. 'Ja, en net zoals jij heb ik ook een draak. Hij zit nu op je schouder..' zei Marci glimlachend en Xander vloog nog steeds al hele kleine draak voor Aria's gezicht.

Aria keek glimlachend naar de draak. Toxic ook die zic zelf altijd te groot en eng vond. Aria rolde met haar ogen om de gedachten van Toxic. Rustig draaide ze om terwijl een sterke wind kwam aan zette. Binnen een seconde was nu hetmeste mos weg door de wind. Het zag er prachtig uit met een paar aapassingen konden ze zo hier trowen. Rustig draaide zich weer om naar het meisje. ´´Ik ben trouwens Aria´´ zei ze beleefd.

'Marci aangenaam.' zei ze met een glimlach naar Aria. Scath vloogde hele ruimte even door en bleef hangen bij Toxic. Hij werd dezelfde kleur en vorm en was nu net een mini-Toxic. Marci keek er even naar en glimkachte. Ze vond de kapel er nu prachtig uitzien zonder al dat mos dat er eerst op zat.

Toxic keek verbaast naar een mini haar. Waarcshijnlijk zou die niet zo giftig zijn maar toch was het verbazend vond ze. ´´Ehm mag ik vragen van waar je komt´´ zei Aria beleefd. Ze wist dat sommige die vraag niet wouden beantwoorden. Dat vond ze nie erg en respecteerde het. Behalve als ze haar er na aan vallen dan verdien je geen rspect.

Xander grijnste naar Toxic en veranderde maar weer in een chinese draak. Dat vond hij altijd leuk. 'Natuulijk, ik kom uit het rijk van de Schorpioen.. En jij?'vroeg Marci terug, met een vriendelijke glimalch. Ze had nooit heel moeilijk gedaan over haar akomst en was er meestal zelfs erg blij mee.

´´Ehm ik woon in het rijk van de leeuw´´zei Aria. Ze vertelde liever waar ze woonde dan waar ze kwam. Het leek bijna tegen overgesteld vond ze zelf. Toch was Aria blij dat ze niet uit het dertiende kwam. Dus deze plek was waarschijnlijk nog niet bereikt door het derteinde . Dat kwam Aria goed uit want ze wou niet graag dat haar trouwerij in deuegn viel door het dertiende.

Marci knikte. Ze vond het niet erg dat Aria neit vertelde waar ze vandaan kwam. Marci had zichzelf geleerd haar nieuwsgierigheid af te leren en gebruikte het nauwelijks. Maric leunde tegen een wand aan en keek naar aria, toch was ze wel benieuwd wat erin haar hoofd omging, maar dat was ze bij iedereen.

Aria ging op de kapel zitten. Eigenlijk een milimeeter boven de grond omdat het fijner zat. maar omdat het zo´n klein beetje was zag niemand het. De laatste jaren had Aria dat goe geoefent. ´´Dus zit je bij de rebellen´´ vroeg Aria vragend. Ze had er van gehoord maar was er zlef niet bij. Meer er tussn in vond ze zelf.

Marci knikte opnieuw. 'Ja, sinds twee jaar echt. Eerder mocht ik alleen maar helpen in het kamp of thuis zitten van mijn broer.' zei Marci tegen Aria. Ze keek haar aan. 'En zit jij er ook bij of niet?' vroeg marci haar. Ze had wel van magiers gehoord die niet echt bij de rebellen zaten maar soms wel hielpen met vechten

´´Ehm, half soms helpen we soms niet´´ zei Aria een beetje ongemakkelijk. Het klonk meestal vreemd dat vond Aria zelf maar wel het best antwoord. ´´Ik wil niet dat van beide kanten mensen sterven door mij zonder een goede reden´´ legde Aria verder uit. Het zou zeker nog raarder klinken als iemand al een kant zat.

Marci knikte. 'Dat is eigenlijk best logisch. De laatste tijd help ik meer de mensen die arm zijn en niet bij de rebellen wonen. Die moeten ook eten vind ik en zo reis ik de twaalf rijken meestal rond. Al zijn vele bang dat ik een dertiender ben.' zei Marci, maar ze zette zichzelf daar vaak al snel overheen.

Aria was eigenlijk best blij dat iemand haar begreep behalve Gale. Of dertieners wilden de twaalvers niet geloven of twaalvers die te boos warne. Maar Marci was zo tenminste niet. ´´Die orlog is gewoon dom eigenlijk moest er vrede zijn maar dat is onmogelijk. Dat was het zes jaar geleden al´´ zei Aria zuchtend.

Marci knikte. 'Daar heb ik niet veel van meegekregen. Ik was toen elf en onze vader was overgestapt. Maar ik heb me wel eens afgevraagd of we ondanks onze verschillende geloven en doelen niet gewoon naast elkaar kunnen leven. Dat zou ik een stuk fijner vinden.. Want die Zenan is toch eigenlijk de stchter van dit alles..' zei Marci rustig.

´´Het kan dat heb ik wel bewezen´´ zei Aria met een hlave glimlach. Ze geloofde nog steeds in de schepper na alles. ´´Maar het is niet zo makkelijk meer. Hij geloofde dat de schepper dit wou. Al overtuig je hem niemand zou dan luisteren. de haat is al zo aan beide kanten gevloeid dat een wonder het alleen kan stoppen´´ legde Aria uit.

'Ja, dat is jammer. Ik zou graag een manier vinden om het te stoppen..' zei Marci. Ze was totaal niet triest. Nee ze zou doorgaan tot haar bittere eind. Maar toch wilde ze liever gewoon leven. Als een normaal meisje zonder oorlog. Marci keek Aria aan. Ze had veel meegemaakt, dat kon je merken aan de manier waarop ze over de oorlog praatte.