Het openingstopic voor Het Dertiende Rijk - Het rijk van de Waterman

Demetri knikte omdat het allemaal duidelijk leek. Hij moeder element Anneloes vader. -Dan zullen we het uit gaan testen- dacht Demetri. Hij had Cloud en Sabel allebij wel vaak genoeg bezig gezien om wel iets te weten wat je er mee kon doen. Hij keek naar de steen voor hem en liet hem los. Natuurlijk viel die meteen voor hem neer maar een klein stuk van de steen kon hij wel laten zweven.

Alexis had kunnen verwachten dat hij wel enkele blauwe plekken en wondjes had, dus daar schrok ze niet van. Ze kon zich sowieso nauwelijks zonder verwondingkjes voorstellen. "Na... nouja nadat we beide een andere kant opgingen heb ik nog een tijdje door Kyon gereisd, ik ben zelfs nog een jaartje terug naar Het Dertiende Rijk gegaan om het graf van mijn moeder op te zoeken en weer het gevoel van het rijk op te snuiven en heb ik Zenan over de gang van zaken ingelicht. Daarna ben ik met het leger hier naar toe gereisd." vatte ze de 6 jaar in enkele zinnen samen. Ze liep heel even van hem weg om een nieuw glas bier te pakken, waarna ze weer bij hem ging staan.

Cloud gliamlchte "Ik ben bij dit bateljon gegaan en we zijn sindsdien hierheen opgetrokken" hij gliamlchte "Fijn om te zien dat niemand je heeft vermoord, al an ik me niet voorstellen wie dat zou kunnen" hij gliamlchte en nam een slok bier

Anneloes grijnsde -dat is oneerlijk, jij weet al wat je met steen kan- ze glimalchte -eens kijken- ze rende naar de rand en ging op de grond zittten. Ze deed haar handen voor zich en maakte een bol van lucht "Kijk" zei ze vlolijk voor de bol ter grote van een knikker it elkaar viel.

-Ja hoor als of je zelf niets kan bedenken- dacht Demetri. Anneloes was creatief genoeg om dat wel te doen. Ook al haatte hij het nog steeds dat zijn vader de oorlog niet kon overleven. Maar al snel dacht hi ergens anders aan omdat Sabel, Anneloes en Cloud het konden volgen. Demetri schoot het kleine stukje steen door de luchtbol waardoor het ging draaien.

Leida leunde tegen het doek van haar tent aan. Ze schudde een stok kaarten door elkaar en keek naar het canvas om haar heen. Ze verveelde zich te pletter, ze wachtte op iets dat haar zou verlossen van het feit dat ze hier in die tent zat en helemaal niets deed. Ze legde de kaarten in een piramidevorm voor haar neer en begon een spelletje.

Leida schreef:

Leida leunde tegen het doek van haar tent aan. Ze schudde een stok kaarten door elkaar en keek naar het canvas om haar heen. Ze verveelde zich te pletter, ze wachtte op iets dat haar zou verlossen van het feit dat ze hier in die tent zat en helemaal niets deed. Ze legde de kaarten in een piramidevorm voor haar neer en begon een spelletje.

kuche er is een feest weetje kuche

Anneloes grijnsde naar haar tweelingbroertje en maakte er meer luchtblen bij. Sabel kwam aanwandelen "I hoorde net jullie gedachten, dus jullie hebben eindelijk jullie elementaie kracht"

Alexis gaf hem een scheve glimlach, ze was ook niet van plan om vermoord te worden. Ze nam nog een slok van het bier terwijl ze Cloud aan bleef kijken, ze wist niet echt iets meer te zeggen. Het was heel raar om je grote liefde weer tegen te komen na zoveel jaar. Weer dronk ze wat van het spul in haar hand, op haar lippen zat nog steeds een glimalch.

"I hoorde net jullie gedachten, dus jullie hebben eindelijk jullie elementaie kracht" dat is droog
--------------------------------------------
demetri knikte rustigterwijl hij glimlachte. Dan konden ze daarmee ook beginnen te trainen. Net zoals al de andere trainingen die ze van Zenan en familie kregen. Hij pakte het bloksteen weer op en liep naar Sabel toe. -Wi je dit bij houden- vroeg Demtri terwijl hij de grote steen aan Sabel gaf. Die zou goed zijn in zijn verzameling.

Cloud moest uit het niets opeens lachen "Demetri is er net achter dat hij aardmagie heeft" hij gliamlchte "Het moest er ooit een keer van komen, anneloesje heeft trouwens lucht, net als haar pa" hij gliamlchte "En wij hebben vuur" hij glimalchte naar haar en nam nog een slok bier. Hij begon nu eindelijk de roes van de alcohol te voelen en glimalchte.

Anneloes gliamlchte. Sabel pakte de steen aan en stuurde hem het donker in, weg van de fakels naar MAM waar de andere anneloes de steen in haar bek na en in de heuptas deed.

Wistikwel... *hoest*

Leida liep naar buiten en besloot toch maar deel te nemen aan het feest. Ze sloeg het doek van het canvas opzij en liep naar buiten. Ze stak haar handen in haar zakken en zag meteen groepjes feestende mensen. Ze haalde ergens een biertje vandaan en mengde zich snel in in de feestende menigte.

Alexis keek hem verbaast aan toen hij moest lachen, maar de verklaring voglde al snel "Dat doen ze goed, alle elementen, in 1 familie." zei ze vrolijk. Ook zij begon de werking van het zoveelste glas alcohol te merken. Voor ze de soldaat tegen kwam had ze er al 2 op, dus het was logisch. "Weet je dat ik vaak aan je gedacht had." zei ze ineens uit het niest.

wat gaat er toch gebeuren met Cloud en Alexis
------------------------
Demetri keek de steen na en wis dat hij later ook zo iets kon doen. Daarna keek hij om zich heen. Hij zag een meisje die hij nog niet eerder had gezien maar snel keekhij weer naar Anneloes en Sabel. -Zullen we morgen beginnen met oefenen van onze krachten- dacht Demetri. Op de een of andere manier klonk het nog steeds verlegen

Cloud knikte "Ik ook aan jou" hij glmalchte en deed een stap dichter naar haar toe. Hij pakte een nieuw biertje. hij had a zoveel op dat hij voorlopig geen zin had om te stoppen.

Anneloes knikte -Maar eerst plezier maken- het meisje rende weg tussen de soldaten zag een nieuw gezicht. "Hallo" zei ze vrolijk tegen Leida "Ik ben Anneloes Strife" ze glimalchte.

Leida glimlachte naar het meisje tegenover haar. Ze had haar wel eerder gezien. Zij was dat ene kleine meisje dat altijd alle soldaten vloerde bij taekwondo. Ze mocht het meisje wel. "Ik ben Leida Havock." Zei ze met een brede glimlach tegen het meisje.

Anneloes lachte vrolijk "Dus je weet al dat ik iedereen vloer bij taekwondo" ze glimalchte "Ik heb het geleerd van mijn moeder die ook hier ergens moet zijn" ze gliamlchte "Ben jij voor het eerst in de twaalf rijken ? Ik niet, mijn famielie komt uit het leeuenrijk, maar voor de legers kwamen zijn de magiers in onze familie, mijn mama en oom, overgestapt naar het dertiende, dus nu ben ik blij want ik en Demetri, mijn broer, hebben nu veel mensen om mee t vechten" ze was wweer eens aan het ratelen

Demetri keek zijn zus achter aan. Hij wist dt hij re toch wel achteraan ging. Toch wachte hij dit keer af en ging hij ergens in de schaduwen zitten. Hij ging wat spelen met wat stenen. Die hij ron draaide. Ondertussen luisterde hij mee naar andere gesprekken. Ab kwam achter hem zitten terwijl hij rustig mee keek allebij de koppen dus.

Alexis volgde zijn voorbeeld door ook een nieuw glas te pakken. Ze lette helemaal niet meer op de omgeving, de soldaten die zich aan het bezatten waren en de feestvierders. Het was fijn om Cloud weer te zien, het voelde vertrouwd aan, na al die jaren had ze niet verwacht dat hij nog steeds wat met haar deed, wat ze nog steeds niet kon benoemen.

ik kan het wel benoemen, het heet: LIEFDE of VLINDERS IN JE BUIK

Cloud gliamlchte naar haar. Door haar voelde hij zich alijd zo licht. Hij dronk zijn glas leeg en zette het weer neer "Maare, heb jij nog liefde gevonden op je reis?" vroeg hi alvast, hij kon natuurlijk in haar geheugen spitten, maar dan kreeg hij ALLES te zien, ook informatie waar hij absoluut geen behoefte aan had. Hij gliamlchte naar haar

Leida luisterde geinterreseerd naar het hele verhaal van Anneloes. "Ik kom net uit het dertiende rijk naar het front, ja. En ik zou het een eer vinden ook een van jou tegenstanders te worden in een oefengevecht." Zei Leida vrolijk tegen het meisje. "Is dat je broertje?" Vroeg ze, en ze wees op Demetri.

Anneloes knikte "Ik zou graag een keer tegen je vechten" ze glimalchte en knikte bij de tweede vraag "Das mijn tweeling broer. Mijn hele familie op mijn tane na woont en werkt in dit kamp" ze glimalchte "Mijn omas werken in de keuken en mijn opa en moeder bij eht trainingsveld en mijn oom doet iets als een leider of zo" Ze lachte "Op mijn opa en omas na hebben we allemaal magie, allemaal telekinese en nog wat, ik weet nog maar net dat ik lucht heb, mijn broer en moeder aarde en mijn oom vuur" ze glimalchte.

Alexis schudde haar hoofd, het enige wat ze gevonden had waren een paar jongens waar ze de nacht mee door gebracht had, meer niet. Ze keek hem vragend aan "Jij wel?" ze zou het niet weten, een jongen zoals Cloud zo geen moeite hoeven te doen om aan een meisje te komen. 1 hij zag er goed uit, 2 hij was geweldig. Wat wilde je als meisje nog meer?

Cloud glimalchte "Nope" hij glimalchte en ging nog iets dichter bij haar staan, het was er best volen hij had genoeg van alle mensen die gewoon tussen hen door liepen. Hij keek haar glimalchtend aan en dlonk zijn glas leeg voor hij in een opwelling zijn lippen op de hare drukte. hij gliamlchte.

Alexis voelde zich onbewust opgelucht dat niemand met hem gegaan was, ze zou waarschijnlijk jaloers geweest zijn op zijn nieuwe liefde, niet dat ze dat ooit toe zou geven. Ze nam nog wat van het bier in haar glas. Toen ze het glas van haar lippen haalde voelde ze de lippen van Cloud tegen de hare komen. Enkele seconden bleef ze verstijfd stil staan, zonder wat te doen. Toen zoende ze hem terug.

Cloud glimlachte en sloeg zijn armen om haar heen en drukte haar tegen hem aan. Hij was blij dat z zijn kus beanswoord had want anders zou hij 1 voor aap staan en 2 diep bedroeft zijn. gelukkig hoefde hij daar niet over na te denken en gliamlchte alleen. om een of andere reden bedacht hij zich net dat haar lippen naar bier smaakten, wat gezien het enige consumptie ding op het feest, niet verwonderlijk was

"Dan heb ik dezelfde kracht als jouw broer." Zei Leida met een glimlach. Ze nam nog een slok van haar biertje en vroeg:"Wil jij niet ook wat drinken?" Ze dacht er niet over het meisje alcohol te geven, maar er was hier vast nog wel ergens iets drinkbaars zonder alcohol erin.