Het huis van Orlando en Orion - Rijk van de boogschutter.

Kassie bleef staan "Doe niet zo pessimistisch, ik kan begrijpen als hij de kamer van zijn boertje binnen wnadeld, in de waan dat die er iet is. Zijn tot dan toe single broertje dan te zien liggen zoenen met een meisje, dat zal wel verwarrend voor hem zijn, en dat hij dan lacht is zijn probleem." ze ging tegenover zitten en hield orions gezicht vast en draaide zijn gezicht naar het hare "Laat hem lekker, is het niet genoeg dat ik van je houd?" ze zette weer grote puppieogen op

"Op het moment niet, sorry," zei Orion. "Het is gewoon, tja, de broer van wie je je leven lang houdt, doet dit, omdat je verliefd bent. Dat wil je gewoon niet." Hij had een brok in zijn keel en legde zijn hoofd op Kassies schouder. Zijn schouders schokten een beetje heen en weer en zijn ogen werden nat.

Kassie omhelsde Orion stevig. "Rustig nu maar, als hij zijn gezicht weer laat zien bevries ik zijn voeten wel, dan zal hij nog twee keer nadenken voor hij je kwetst" ze streek emt haar handen troostend over Orions rug

"Dankje," zei Orion. "Je bent een schat. En ik houd van jou." Hij schuifelde naast haar en legde zijn hoofd weer op haar schouder. Nadat hij een tijdje zo zat, zei hij: "Ik ga met Orlando praten, jij kan beter hier blijven." Hij liep weg, een spoor van gesmolten sneeuw achter zich latend. Binnen riep hij Orlando.

Kassie schudde haar hoofd en huppelde achter hem aan, een spoor van voetstapen van ijs achterlatend. "I ga mee, voor jullie de boel in de fik steken" een paar bollen sneeuw volgden haar. allemaal sneeuwballen rolden achter haar aan en lagen achter haar voeten

'Toevallig gedraag ik mij 10 jaar ouder, en volwassener.' hij vond het nog steeds op te gieren, dat zijn broertje een relatie had. Hij zag de twee weglopen en naar beneden gaan. Hij hield zijn schouders op en ging naar zijn eigen kamer. Hij vond het wel wennen, hij was van de relaties, en de liefde, en zijn broertje totaal niet. Het voelde vreemd, alsof hij een stuk van zijn broertje kwijt was geraakt, alleen maar door een meisje.

Kwartier later
-----------------
Orlando was muziek aan het luisteren op zijn bed, terwijl het verliefde stel beneden was. Orlando bemoeide zich er niet meer mee, hij had toch een soort van ruzie met Orion, en vond het te vermoeiend er lang over na te denken. Opeens leek het alsof hij werd geroepen. hij schoof izjn koptelefoon weg, en luisterde. Ja hoor, Orion riep hem. 'Wat is er?!' riep Orlando verstoord terug. Orion kwam maar lekker hierheen, hij lag veel te lekker.

Orion, nog steeds gloeiend heet, liep de trap op. In de kamer van Orlando begon hij te schreeuwen. "Waarom moest je nou lachen?" vroeg hij. "Waarom? Ik ben toch je broertje. Dat jij nou elke nacht met een ander in bed ligt, laat mij dan normaal verliefd zijn. Normaal verliefd." Hij legde nadruk op het normaal. "We hebben allebei onze kleren gewoon aan en vinden elkaar toevallig meer dan aardig." De eenvoudige korte pyjamabroek die hij aanhad, voelde nu als hete kolen.

Orlando zag Orion binnenkomen, en hij hoorde hem iets roepen, maar wist niet wat. Hij deed zijn koptelefoon af, en hoorde Orion iets zeggen van; ' elke nacht ander in bed... normaal verliefd.' Hij keek op en zei zuchtend; 'Ik vind het gewoon niks voor jou broertje. En trouwens, ik lig niet elke nacht met een ander in bed, Kira kwam opeens plotseling, en jij bemoeit je niet met mijn zaken.' Hij keek boos.

"Als jij niet wil dat ik me met jouw zaken bemoei," zei Orion boos. "Bemoei jij je dan niet met mijn zaken." Orion moest op gaan passen dat hij geen schroeiplekken maakte op de vloer en in zijn pyjama broek. Maar meteen, als bij donderdslag, was de hitte weg en hij begon te huilen. "Ik dacht dat jij het het best zou begrijpen als ik eens verliefd werd," zei hij snikkend en hij probeerde zijn ogen te drogen.

'Doe ik toch niet? Kan ik er wat aan doen dat ik toevallig binnen kwam lopen terwijl..' hij maakte zijn zin niet af, omdat hij zag dat Orion moest huilen. Orlando kreeg een brok in zijn keel. 'H-het spijt me, kleine oor..' Hij sloeg een arm om zijn broertje heen, en was naast hem gaan zitten.

Whahah ik typ dit met een big smile

Orion legde zijn hoofd op de borst van zijn grote broer. Hij snikte nog even zachtjes door en keek Orlando daarna aan. "Maar waarom moest je dan lachen?" vroeg hij met grote ogen. Hij begon iets van zijn hitte terug te krijgen. Hij legde zijn hoofd weer op Orlando's borst en kalmeerde nog wat.

'Omdat ik het gewoon nog niet besefte dat het serieus was.' Orlando gniffelde even en hield daarna op. 'Maar ik zie nu dat je volwassen bent geworden, ik behandel je gewoon altijd nog als een klein kind, maar nu niet meer. Hoelang zijn jullie eigenlijk al samen?' Hij ging met zijn hand door Orions haren en voelde zijn hoofd op zijn blote borst.

"Bijna twee dagen," zei Orion. "We zijn ook al bij Kassie thuis geweest." Hij was blij dat hij het had bijgelegd met zijn grote broer. Het was toch zijn grote broer. "En je mag mij blijven behandelen als een klein kind, hoor," zei Orion. "Alleen kan ik volwassen genoeg zijn." Hij had zijn normale warmte weer terug, de warmte waar Kassie zo gek op was. Hij gaf Orlando een knuffel.

'Yes' zei Orlando. Hij knuffelde zijn kleine broertje terug, en keek Orion aan. 'Moet je niet naar Kassie terug? Ze is vast aan het wachten op je...' Hij liet zijn broer los en keek hem aan.

Tessa is er ook bij:D. We zijn bij inge sinterklaas aan het vieren :p

Ik had al zo'n vermoeden, Inge heeft je zeker gedwonnen.

"Maar jij gaat nu kennismaken," zei Orion en hij trok zijn broer aan zijn arm mee naar beneden. Daar ging hij op zoek naar Kassie en toen hij haar gevonden had, ging hij terug naar boven om zijn pyamabroek te verwisselen voor een korte broek. Ookal was het winter, Orion vond korte broeken gewoon beter.

jupps toen we cake aan het bakken waren,maar het is bijna misukt

Kassie had zich omgekleed en huppelde nu in een wirt zomerjurkje door de woonkamer. toen zed hoorde dat het weer goed ging huppelde ze de trap op en liep de kamer in tegen de tijd dat orion al ruim omgekleed was "Hallo" ze huppelde naar hem toe en gaf hem een klein kusje voor ze hem een knuffel gaf "Zie je nu wel" fluisterde ze

"Ja, je had gelijk," zei Orion en hij knuffelde haar terug. Hij legde zijn hoofd in haar nek en verspreidde even wat meer warmte. "Nu kunnen jullie eens kennis gaan maken." Hij keek van Kassie naar Orlando en terug. Hij liet Kassie los, maar hield wel haar hand vast.

Orlando keek Kassie aan. 'Het spijt mij, Kassie. Ik wens jullie al het geluk van de wereld toe, en wie weet, misschien worden we ooit nog eens familie.' Hij liet naar haar toe, en sloeg een arm om haar heen. 'Maar jongens, ik bedoel meisje en jongen, zullen we nu iets leuks gaan doen om het te vieren?' hij keek hen aan.

En ja jorn ik ben gedwongen ;p

"Ja!" riep Orion blij. "We kunnen gaan zwemmen, of naar een pretpark, of naar een bos, of..." Hij begon als een klein kind van alles op te ratelen. Hij keek even naar zijn grote broer, die hij echt nooit meer kwijt wilde. Net als Kassie. Hij keek naar haar. "Wat wil jij gaan doen?" vroeg hij.

Op kassies gezicht verscheen een brede grijns "Of naar de bergen, of de stad, of een rivier, o naar een tropisch strand....." ze begon dwars door Orions geratel allerlei andere activieteiten op te ratelen. Ze glimalchte en ging dichter bij orion staan.

'Ho ho ho, Orion. Niet zo snel!' lachte Orlando, die blij was dat het weer goed was. 'Zullen we naar een pretpark gaan dan maar? Ik trakteer.' Hij keek Kassie en Orion blij aan. Hij had wel zin in een uitje, lekker los gaan met zijn drieen, en dan zou hij Kassie beter leren kennen.

"Ja, een pretpark," zei Orion blij. "Maar moet jij Kira dan niet uitnodigen. Anders ben je zo alleen." Hij kneep zachtjes in Kassies hand en keek even verliefd opzij.

Kassie keek terug naar Orion met eenzelfde blik. Ze glimalchte en kuste hem kort op zijn mond voor ze dicht bij hem ging staan "Ik vind een pretpark een geweldig plan." ze glimalchte en tikte emt een voet op de grond. ze kon nu eenmaal niet stil zitten

'Uhm, ik weet eigenlijk niet helemaal of dat zo'n goed idee is... Volgens mij was het aan haar kant een ONS... Maar ik ben bang dat ik meer voor haar voel...' Orlando keek beteuterd. Heel eventjes, heel eventjes maar, was hij jaloers op izjn broertje, tot hij bedacht dat dat volkomen krankzinnig was.