Het huis van Orlando en Orion - Rijk van de boogschutter.

"Hoi," zei Orion, toen hij zijn broer zag liggen. "Zeg, jij gaat toch niet ook slapen?" Hij lachte en ging bij zijn broer op de bank zitten. Hij keek naar buiten, waar Xing voor de planten zorgde. Daarna keek hij naar zijn broer, die zo te zien met gedronken had. Er hing een druppel melk aan zijn kin.

'Nee ik ben niet zo'n luierd' hij grijnsde. 'Maarre, zullen we buiten een potje gaan voetballen? Ik heb er wel zin in.' Hij stond al op, en keek naar Orion. Hij hoopte dat hij ja zou zeggen, maar anders zou hij zichzelf wel kunnen vermaken.

Orion liep snel achter Orlando aan. "Maar alles is toegestaan, behalve elkaar verwonden," zei hij. Hij was van plan om zijn vuursturen eens te oefenen bij een potje voetbal. Hij rende naar het schuurtje en kwam terug met de bal onder zijn arm. Hij maakte snel een eigen doel van vuur en wachtte tot Orlando hetzelfde zou doen.

'Kunnen we het niet een keer zonder krachten doen?' Orlando zuchtte. hij wilde zich soms gewoon een beetje een normaal mens voelen. hij liep sloom naar zijn doel om een doel van vuur te maken, en hij schoot om te oefenen een vuurbal naar een oude boom, die vervolgens in de fik vloog. Hij was blij dat zijn krachten nog normaal waren.

"Oké," zei Orion met tegenzin. Hij legde de bal in het midden. Hij ging in zijn eigen doel staan en wachtte tot Orlando hetzelfde deed. Daarna schoot hij naar voren naar de bal en probeerde hem zo snel mogelijk naar het doel van Orlando te brengen.

'Yes.' Orlando glimlachte. Orlando pakte de bal van Orion af, en schopte richting zijn broertjes doel. De bal kwam niet in het doel terecht, maar in de sloot, links naast het doel. 'Handig..' zuchtte Orlando, die al klaar stond om de bal te gaan halen door te zwemmen.Hij lag te ver weg om met een ander middel te halen, dus hij sprong en dook mooi in het water.

Orion keek naar Orlando. "Waarom spring je daar nou in met je goede broek?" vroeg hij ouderlijk. Maar daarna kwam er een grote grijns op zijn gezicht. Hij wachtte rustig tot Orlando terug was. "Wil je het nog steeds zonder vuur doen?" vroeg hij. "Dan voorkom je dit soort dingen. Nu moet je weer douchen."

'Waarom niet?' antwoordde Orlando terwijl hij zwom. 'En met vuur kun je dit probleem niet oplossen dom broertje. En trouwens, ik houd van water.' Hij lachte naar Orion en pakte de bal. Toen dook hij onderwater, en keek naar vissen die er zwommen. hij zag dat de sloot best wel diep was, dieper dan verwacht, en hij dook naar beneden.

Orlando is nog even in het water jorn

Orion sloeg zichzelf tegen zijn voorhoofd. "Met vuur kan je de bal stoppen," zei hij. Hij gng zitten en wachtte. Zoveel zin had hij niet om in een prutsloot te zwemmen. Hij had liever een meer en desnoods een zwembad. Hij keek toe hoe Orlando heen en weer zwom en af en toe onderwater dook.

'Huh hoe dan?' Orlando was verbaasd. Hij kende andere trucjes dan Orion, maar deze kende hij niet. 'Trouwens, het water is heerlijk, kom erin!' Hij dook weer onderwater, omdat Orions antwoord te lang duurde. Hij zag een schildpad en dook erachteraan. Hij was hem al snel kwijt, maar ontdekte een dolfijn.

yeey dolfijnheid(:

Orion stond op. Af en toe leken hij en zijn broer wel gek. Maar misschien was het ook wel fijn om door de modder te zwemmen. Maar dan niet in zijn goede broek, dus trok hij die en zijn ondebroek uit, en sprong naast Orlando. De modder was koud, maar het water was lekker warm.

De dolfijn was roze, en kwam normaal hier niet voor. Normaal zag Orlando alleen schildpadden en visjes, en ratten enz., maar een dolfijn? Die kwam hier niet voor. Hij was dichtbij de dolfijn, en pakte haar vin. Ze keek om, en het leek of ze lachte. Door de anatomie van haar gezicht kijken dolfijnen altijd lachend, maar Orlando voelde dat ze het meende, en dat het niet daaraan lag.

Is het nou anatomie of anatonomie ?

(A')

Orion zag Orlando met een dolfijn zwemmen. Snel zwom hij achter hem aan en trok hem terug. "In plaats van met die dolfijn te spelen," zei hij. "Moet je hem terugbrengen naar waar hij echt thuis hoort. Je snapt toch wel dat dat beest niet in deze prutsloot hoot. Ze moet naar een rivier." Hij keek bezorgd naar het dier. Daarna keek hij Orlando recht in zijn ogen, die licht afstaken tegen het zwarte, door modder besmeurde gezicht.

'Nou, nu raken we hem kwijt sukkel' zei Orlando. Hij zwom er weer achteraan en pakte haar of zijn rugvin weer vast. De dolfijn leek het niet erg te vinden, eerder prettig. Orlando communiceerde met de dolfijn, 'je moet terug naar een gewone zee of meer.' Hij hoopte dat de dolfijn hem hoorde in gedachten. Ze antwoordde; 'Ik weet niet waar ik ben, ik ben verdwaald. Kun jij mij helpen?' Ze keek met een blik in zijn ogen dat hem vanbinnen raakte. Orlando was blij dat hij wist dat hij met dieren kon communiceren, behalve draken had hij niet met andere dieren gesproken. 'Tuurlijk.' Orlando glimlachte om haar gerust te stellen.

Orion draaide zich om en klom de sloot uit. Hij rende snel naar binnen en zocht naar iets waarmee ze de dolfijn konden vervoeren. Hij droogde zich snel af, zodat hij binnen geen smerg spoor achter zou laten.

'Ik ben Orlando' vertelde Orlando aan de dolfijn. De dolfijn schudde met haar vin, en ze shake'ten handen. Orlando had het gevoel alsof hij droomde, alsof het niet echt was, maar dat was het wel. Orion was even weg gegaan om iets te verzinnen om de dolfijn te redden. 'Ik ben Laila.' zei de vrouwtjesdolfijn. Orlando had net al gevoeld dat het geen mannetje was, en hij had het goed. 'Blijf rustig Laila, mijn broertje en ik gaan je helpen.' Orlando zond een rustige blik naar haar.

Orion rende terug naar de sloot met een brancard, met daaronder een bak. "De bak moeten we gaan vullen met water," zei hij. "En de dolfijn moet erop." Het zou zwaar worden, maar hij en zijn broer waren sterk genoeg. Hij legde de brancard in het water en trok zijn broek weer aan. De bak was al gevuld met water, nu moest de dolfijn er nog op.

Orlando leidde Laila, en zei wat ze moesten doen. Hij stond nu weer half boven water, en de dolfijn was in een iets ondieper gedeelte gaan zwemmen. 'Oke, ik tel tot drie. 1...2...3...' Hij tilde de dolfijn samen met Orion op, en sjouwde hem naar de brancard en legde de dolfijn erop. Laila leek angstig, maar Orlando stelde haar gerust.

Orion tilde de brancard op en liep rustig de tuin uit. "Nu moet ze nog naar een normale plaats," zei hij. "Maar dat moeten we overlaten aan de dierenarts." Hij verwarmde het water in de bak, zodat de dolfijn op een natte brancard bleef liggen. Hij nam haar mee naar de dierenarts. Die moest nu verder voor haar zorgen.

Nu moeten we plek maken voor Orion en Kassie

Heel veel later

Xing landde in de grote achtertuin van het huis. "Dus hier woon ik," zei Orion, die nog even bleef zitten achter Kassie. Toen hij afstapte, reikte hij haar een hand toe. "En dit is de achtertuin." Hij stak zijn tong uit en gaf haar een snelle kus.

Kassie sprong met wat hulp van de draak en wandelde met Orion naar het huis "Wat grappig, vveel kleiner dan bij ons thuis, maar ja wij zijn met 11 he" ze gaf hem een kus. Een lange liefdevolle kus. de al opgekomen maan liet de witte sneeuw en haar witte jurk glanzen. Ze grinnikte en trok Orion mee "Kom, je moet me het huis nog laten zien he"

Ze stapten binnen in de woonkamer. "Orlando slaapt al denk ik," zei Orion. Hij leidde haar door het huis en als laatst kwamen ze bij zijn slaapkamer. "Dus hier slaap ik," zei Orion. "Oja, als je zou willen douchen. We hebben hier maar één badkamer, waar wel een muur in het midden staat." Hij lachte en trok haar de slaapkamer in. Hij kon een gaap niet verbergen.

KAssie knikte "Okiedokie, zal ik onthouden" en ze liep weer naar het bed. hem meeslepend. Ze grijnsde en kuste hem vol op de mond hem naar het bed duwend. "Ik houd van jou, weet je dat nog?" fluisterde ze in zijn oor.

"Ja dat weet ik nog," zei Orion. "En ik houd van jou." Hij merkte hoe Kassie af en toe de leiding nam. Daar hield hij ook wel van. Hij trok haar op het tweede kussen en gaf haar een zoen. Haar handen voelden weer aan als ijsklompen. Gelukkig was zijn dekbed bedekt met antivries.

antivries op een bed

Kassie grinnikte en ging half bovenop hem liggen en streek met haar handen langs zijn bortstkas. Ze kuste hem nog een keer lang en liefdevol. "Weetje, als je broer nu binnen komt stormen word ik gek" ze kuste hem nog een keer.