De zuil van de Schepper - Bruiloft van Alexis en Cloud

Cloud schreef:

Cloud glimalchte "Die komt inderdaad,en door me daar aan te heinneren help je mijn zenuwen niet echt" hij glimalchte en woelde het haar van zijnnneefje nog ene keer door elkaar. "En wat wilde je nog meer vragen, je moeder hoort het niet, ze is veelte druk." hijgliamlchte "En ze heeft zich voor gedachten afgesloten,anders zou ze in die mensen massa gek worden"

Demetri keekvoor de zekerheid toch even naar buiten. Er waren veel mensen maar dat wist hij al door hun gedachten. Al lipen ze ver van de tent weg omdat ook dit gebied voor de meeste was afgezet. Daarna draaide hij zich om naar Cloud. ´´Je vertelt mijn moeder toch nie dat ik ga daten´´ zei hij zachtjes.

Cloud lachte "Ik zal het haar niet zeggen, aleen kan ze het wel zelf uitvinden door je geheugen te controleren" hij glimalchte "Ik houd braaf mijn mond." hij deed of hij zijn mond op slot deed

sabel had de laatste mensen de kerk in gestuurd voor ze alexis'broer naar alexis had gestuurd. Ze liep net Anneloes de tent in "Lexis, hier is je bloemenmeisje" het lange meisje van bijna acht glimalchte en huppelde met een mandje naar alexis "Nu ben je zometeen echt mijn tante" en ze gaf haar voorzichtig om de jurk niet e kreuken een knuffel. Ze glimalchte. Sabel holde naar de tent van Cloud en stuurde hem ook de kerk in. "Demetri, jij mag nog niet naar binnen wacht maar bij de deur, ik kom zo met de ringen"

Alexis en haar broer keken op naar Sabel en Anneloes die de tent binnen liepen Ze glimlachte naar Anneloes en hurkte iets door haar knieën. "Inderdaad." gkimlachte ze terwijl ze Anneloes terugknuffelde. Het was een leuk idee om echt tante te mogen zijn van de niet zo kleine deugnieten. Ze trok de spelden die in haar jurk gestoken waren om hem wat omhoog te houden los. De jurk viel nu in zijn volle glorie om haar heen, nu was er weinig kans dat ie vies zou worden.

Scarlet liep het kerkje door en ging ergens vooraan zitten. Ze keek ongemakkelijk naar alle soldaten uit het dertiende rijk, ze probeerde niet wantrouwig te lijken, anders zou ze in de problemen komen. Ze kon niet wachten tot dat ze Alexis zou zien, ze vroeg zich af wat voor jurk ze precies was. Het was een eer om hier te zijn, zeker als getuige, het maakte haar niet uit hoeveel gevaar ze liep.

Kurt liep het kerkje in , zou Valerio uberhaupt nog komen... Hij ging zitten naast een meisje dat hij nog nooit gezien had ( scarlet ) en glimlachte even naar haar , ze leek een beetje ongemakkelijk... het zou hem niets verbazen als dit meisje geen dertiener was...

Sabel glimalchte en liep naar Alexis zodra Cloud op zijn plek bij het altaar stond "Oke, je kan, ik a naar minnen en tel dan maar tot 40 en dan kom je maar" sabel daf Alexis een knipoog "Als je niet tot 40 telt weetik het" ze glimalchte en vertrok zelf ook naar de kerk

Anneloes glimalchte naar alexis. "1....2.....40, we kunnen" ze grijnsde

Scarlet wist dat het zover was toen ze zag dat Cloud bij het altaar stond en ze zag ook Sabel het kerkje inkomen. Ze keek even naar de jongen die naast haar ging zitten. 'Hallo.' Zei ze om hem even vriendelijk te begroeten en sloeg haar handen toen in elkaar. Ze was een beetje zenuwachtig, maar ze was er, voor Alexis.

Alexis voelde zich nu nog zenuwachtiger. Haar broer nam haar bij haar arm en ging recht op naast haar staan, hij glimlachte naar het kleine meisje dat Alexis' nichtje zou gaan worden. Toen ze eenmaal bij seconden waren opende hij de witte tent flap om de twee dames naar buiten te laten. Er lag een soort kleed over het grasveld uitgespreid zodat de jurk van Alexis schoon zou blijven. Hij pakte het bruidsboeket en gaf deze aan Alexis "je was hem bijna vergeten niet waar." glimlachte hij plagend voordat hij haar naar buiten begeleide.
Alexis zag alles voor haar gebeuren, een glimlach stond op haar gezicht toen ze door haar broer begeleid werd naar de ingang van de kerk. Twee soldaten stonden klaar bij de deuren om deze te sluiten als Alexis, haar broer en Anneloes binnen waren. Haar sluier die over haar haren hing waaide iets op zij door een lichte windvlaag. Ze legde hem netjes over haar haren en stapte samen met de andere twee de kerk binnen. Gelijk begon het orkest het bekende muziek stuk te spelen.

Carlos frunikte wat aan de hoge hoed op zijn hoofd en keek naar Cloud die op zijn beurt ook zenuwachtig stond te zijn op het altaar. Carlos keek naar de mensen die in de kerk zaten, het waren er honderden, maar Fiërra kon hij nog niet zien.

Fiera stapte ook naar binnen. Ze lange sluier bewoog een beetje op de tocht. Stralend keek ze Carlos aan met een o-wat-ben-ik-blij-dat-ik-zo-met-je-mag-trouwen-blik terwijl ze in zijn richting schreed.

Cloud keek Alexis stralend aan. Zijn tot nu toe gespannen glimalch was nu een big-smile en hij moest zijn best doen zijn mond niet open te laten vallen. Hij glimalchte lief naar haar en lette niet op alle mensen die hun hoofd naar Alexis hadden omgedraaid. De enige die hij zag was zijn engel, alexis.

Scarlet had zich omgedraaid toen Alexis het kerkje binnen kwam en wat zag ze er prachtig uit. Scarlet glimlachte waterig en probeerde niet al direct te gaan huilen, het was echt typisch iets voor haar om nu meteen te gaan huilen en dat wou ze niet tussen al die soldaten. Ze keek glunderend naar Alexis en af en toe gingen haar ogen naar Cloud.

Een paar zwaar bewapende mannen liep voor een kleine stoet uit. In het midden reed een zo te zien belangrijke man. Hij zat recht op zijn paard en had kleding aan die zijn functie van ver af al duidelijk maakte. De weinige soldaten die nog niet in de kerk zaten lieten zich bij zijn verschijning op hun knieën zakken. De twee zwaar bewapende mannen liepen naar de houten deur die nog open waren, maar wel op het punt stonden om dicht gemaakt te worden door 2 soldaten. Toen die soldaten zagen wie eraan kwamen maakte ze de deur wijd open en vielen op hun knieën. De man werd van zijn prachtige zwarte paard gehesen. Er werd iets door de kerk geroepen. “Zenan de Wijze.” alle soldaten in de kerk draaide zich om en gingen bij de aanblik van Zenan op hun knieën, zelfs de dominee liet zich zakken.

Alexis zocht de blik van Cloud en vond hem. Een liefdevolle glimlach ging naar Cloud toe. Hij zag er prachtig uit in zijn nette pak. Ze moest moeite doen om niet te gaan rennen. Gelukkig gaf haar broer haar een vriendschappelijk kneepje in haar arm en glimlachte naar haar. Met ingehouden stappen liep ze op de maat van de muziek door het gangpad. Het was een prachtig ogenblik. Over enkele ogenblikken zouden zij en Cloud voor altijd samen zijn. Vlak voor ze op de helft van het pad was werd er iets door de kerk geroepen, stopte de muziek en draaide elke soldaat zich om en vielen op hun knieën, inclusief haar broer. Met haar hoofd nog half in de wolken draaide ze zich om en zag ze Zenan staan. De man die Het Dertiende Rijk leidde, de man die haar en Cloud indirect samengebracht had. De man die de missie van de Schepper vertegenwoordigde. Ook zij zakte zich uit gewoonte, uit plicht half op haar knieën en boog haar hoofd naar beneden.

Scarlet zag dat ieders ogen naar een grote man met zwart haar gingen. Bijna alle soldaten uit het dertiende rijk bogen, inclusief Alexis. Scarlet hoefde niet lang na te denken om te beseffen dat dat Zenan de Wijze was, degene die bij alle 12 rijken in handen had gekregen. Ze slikte en probeerde geen argwaan te tonen. Ze was geen dertiender, maar ze wist niet zeker of zij moest buigen of niet. Ze deed het uiteindelijk niet, ze was gewoon een gast. Ze mocht die man nu al niet, maar dat toonde ze natuurlijk niet. Haar ogen gingen weer vrolijk staan na enkele secondes.

Cloud deed op zijn beurt ook zijn best om te blijven staan en niet naar haar toe te rennen. Toen de roep door de kerk galmde keek hij naar de man die, zoals Alexis gedachten al zeiden hen indirect had samengebracht. Hij boog ook, en zelfs Fiera, die op 4 poten liep, deed iets dat in de buurt kwam. Ze deed haar gesluierde kop omlaag.

Kurt zag zenan binnen komen , hij ging niet op zijn knieen , niet meer hij knikte wel even , maar meer was het niet , dit was een bruiloft , hoe belangrijk deze man ook was , de belangrijkste waren het bruidspaar, dus buigen was niet nodig.

Zenan bllef enkele seconden in de opening staan en gebaarde dat iedereen op moest staan. "Jullie moeten niet voor mij buigen. Dit is niet mijn gelegenheid." zijn stem was niet hard, maar was toch overal door de kerk te horen. "Ik ben hier om mijn eer aan deze twee strijders te bewijzen". Hij keek naar Cloud en Alexis. Alexis kon hij nog vaag herinnerden van de eerste groep die hij 6 jaar geleden gestuurd had richting deze rijken. "Ik zou graag hun verbinding in het echtelijk huwelijk willen bijwonen." Hij keek naar de bruidegom "Als jullie het goed vinden."

Cloud ging weer rechtop staan en glimalchte naar de grote heerser "Het zou ons een eer zijn." Fiera glimalchte en liet een grom horen "Mijn draak is het daarmee eens" hij keek Alexis vragend aan.

Iets aan Zenan de Wijze gaf Scarlet kriebels, waarschijnlijk omdat hij zoveel mensen had laten vermoorden. Maar ze bleef glimlachen en ze waardeerde het dat hij ook vond, dat het nu alleen om het bruidspaar draaide. Ze had nogsteeds haar handen in elkaar geslagen en keek weer naar Alexis.

Alexis ging nog wat overdonderd overeind staan. Net als de rest van alle gasten die in de kerk zaten. Er was duidelijk geroezemoes te horen, het gebeurde niet vaak dat Zenan in eigen persoon zich op een bijzondere gelegenheid liet zien. "Inderdaad, het zou ons een eer zijn." ook Carlos knikte in liet iets in drakentaal horen.

Zenan de wijze knikte beleefd en ging op 1 van de achterste banken zitten. Iets wat veel soldaten verbaasde, waarschijnlijk hadden vele verwacht dat hij nu een ere plaats zou krijgen, maar dit leek uit vrije wil te gaan, want zelfs zijn bewakers keken wat verbaast.

Alexis' blik zocht die van Cloud weer en glimlachte. Het geroezemoes werd langzaam weer stiller. Haar broer gebaarde naar het orkest dat ze weer verder moesten met spelen, om de bruiloft te hervatten. Alexis begon weer richting het altaar te lopen.

Valerio rende naar het kerkje. Hij zuchtte toen hij zag dat iedereen al binnen was. Hij zocht Kurt via de grond. Daarna zakte hij erin weg, om naast Kurt weer stilletjes omhoog te komen. "Sorry," zei hij. "Er kwam heel veel tussen. Maar nu ben ik er." Hij hoopte dat Kurt het niet heel erg zou vinden.

Kurt pakte Valerio's hand , blij dat hij er was , en al helemaal dat hij niet al te opvalend binnen kwam , Zenan zou hem vast opvallen en dan zou er een heleboel heisa ontstaan... "Ik ben blij dat je bent gekomen .." zei hij naar waarheid.

Valerio gaf Kurt kort een kus en ging naast hem zitten, misschien iets te dicht tegen hem aan. Hij keek naar het meisje dat aan de andere kant van Kurt zat. Daarna keek hij naar de twee gelukkigen die gingen trouwen. En tot zijn verbazing stond daar Alexis, die hij toen had ontmoet in de mijnen. Waar hij zelfs mee had gevochten. Het zweet brak hem een beetje uit. Wat zou ze doen als ze hem zag?

Scarlet wierp even een blik naast zich, er was een andere jongen komen zitten, naast de jongen die er al eerder zat. Ze glimlachte toen de twee elkaar kuste, liefde kon je op meerdere manieren uiten en ook op meerdere soorten personen, het maakte haar niets uit. Ze keek weer naar Alexis, die zo prachtig was. Ze moest dit moment in haar geheugen prenten, ze bleef Alexis dr getuige. Ze glimlachte en de tranen zaten al in haar ooghoeken.

Toen Alexis naast hem stond pakte hij haar hand en keek haar glunderend aan terwjl hij hen draaide naar de dominee/priester/whatever. Hij glimalchte.

Fiera was naast Carlos haan staan/liggen.zitten en haar vleugels dloeiden, evenals de rode vlekjes tussen haar zwarte schubben.

"Gaat het wel?"vroeg Kurt een beetje bezorgd aan VAlerio , iets leek niet helemaal te kloppen... "Is er iets mis...?" hij volgde Valerio's blik naar Alexis , hij had zo'n vaag vermoeden dat de twee elkaar kenden... . Zijn blik bing van Alexis naar Valerio en terug.Toen besteede hij er maar weinig andacht aan en keek naar de bruiloft.