De zuil van de Schepper - Bruiloft van Alexis en Cloud

Demetri glimlachte breed om zijn tante en oom. Die hadden een gelukkig einde voor zo ver. Blij liep hij achter de menigte aan. Hij kek om zich heen of hij zijn tweelingzus zag maar wist dat die toch ergens naar toe zoefde. Zelf had hij meer zin in het dansen dan eten. Sinds de dansclub was het echt leuk.

Scarlet was ook opgestaan om naar buiten te lopen, maar zocht nu eerst de ogen van Alexis, met haar eigen betraande ogen. Toen ze eindelijk de blik van Alexis opving, glimlachte stralend naar haar en baande ze zich een weg door de menigte naar haar toe. Ze glimlachte naar haar. 'Gefeliciteerd.' Riep ze onderweg al, zich afvragend of Alexis het hoorde. Toen was ze bij Alexis.

Valerio stond op en pakte Kurts hand. Het was een best mooie bruiloft geweest, maar toch vreesde hij nog voor de reactie als Alexis hem zag. Daaromm bleef hij dicht bij Kurt. Hij trok hem mee naar buiten, maar bleef dicht tegen hem aanlopen. "Ik denk dat jij het gelukkige stel wel wilt feliciteren," zei hij en hij gaf hem een kus.

Alexis zag Scarlet tussen de menigte verschijnen en bleef met Cloud samen stil staan. Met een brede glimlach viel ze Scarlet om de hals "Bedankt." zei ze gelukkig, haar tranen waren gedroogd. Het enige wat je nu aan Alexis zag was een enorme glimlach en een glunderende houding. Ze kon niet stoppen met vrolijk zijn.

Zenan stond op, gelijk kwamen er 2 manen naast hem staan. Het waren de meest betrouwbare personen van heel het rijk. Zenan stak zijn hand op, ten teken dat ze hem moesten volgen, maar op een paar meter afstand moesten blijven. Rechtop liep hij op het kersverse bruidspaar af.

Scarlet glimlachte stralend en graafde even in haar tasje. 'Ik heb een cadeautje voor je, maar je moet hem maar openmaken als je tijd hebt.' Zei ze. Ze was echt blij voor haar vriendin. Ze wist dat Alexis dertiender was, dat had ze nu wel doorgehad, maar ergens maakte het haar niet uit. Alexis wist nog van niks. Ze stak het pakje met de ketting naar Alexis toe. Ze glimlachte.

Diego moest bijna huilen toen hij de twee gelukkige mensen zag staan, maar hij hield zich in. hij vond het jammer het 'ja-woord' te hebben gemist, maar hij was er in ieder geval. Hij probeerde naar Alexis en Cloud te lopen, maar moest zich door een menigte wurmen. Uiteindelijk zag hij ze nog ergens staan met Scarlet, en liep ernaartoe. 'Gefeliciteerd, ook met jullie draken. Hier, dit is voor jullie.' Hij gaf de fruitschaal en keek ze gelukkig aan.

Cloud glimalchte en kneep zacht in de hand van alexis voor ze een dikke knuffel kreeg van scarlett. Hij glimalchte naar Diego "Dankje" hij liet de schaal met telekinese naar de tafel met cadeaudingen zweven.

Alexis pakte het kadootje van Scarlet dankbaar aan. Nieuwsgierig als ze was opende ze het pakje. Een klein doosje met een prachtig kettinkje kwam tevoorschijn. Ze glimlachte naar Scarlet "Wauw, hij is prachtig." zei ze dankbaar. Op dat moment kwam ook Diego aangelopen. Ze glimlachte nog steeds stralend, naar hem. "Dankjewel." zei ze als antwoord op de felicitaties en op de fruitschaal. Ze keek naar de mannen die bijna allemaal buiten waren. "Zullen we de taart aan gaan snijden?' vroeg ze aan Cloud, Scarlet en Diego.

'Ja, als dat zou kunnen graag. Ik heb honger als een paard.' Diego hoorde zijn buik knorren en grinnikte. Hij had geen tijd gehad om te eten, hij had hierheen gemoeten, en hij had bijna de hele weg gehold. Alleen s'ochtends had hij een stuk brood op en wat water, maar meer niet. Hij zat al te kwijlen alleen als hij aan taaart dacht.

Cloud glimalchte en pakte Alexis'hand "Een geweldig plan" hij gaf haar een kus en liep met haar naar buiten, naar de tent waar de taart onder stond, her was immers ondenkbaar dat de taart nat zou worden.

Scarlet glimlachte stralend en knikte. Ze was blij dat Alexis het kettinkje mooi vond. 'Laten we dat doen.' Zei ze en begon ook richting de deur te lopen. De tranen op haar wangen waren alweer opgedroogt en ze veegde met haar vingers nog even onder haar ogen, om haar uitgelopen oogpotloot er weg te vegen, gelukkig was het maar een klein beetje.

Alexis glimlachte nog steeds stralend, iets war ze niet mee op zou houden. Met Cloud's hand in de hare geklemt liep ze richting de uitgang van de kerk waar ze voor een tent stil bleven staan. Ze zag de taart staan, hij was prachtig. Een enorme taart van ondenkbare afbeeldingen met heerlijke suikerroosjes en prachtige versieringen. Ze glimlachte naar Cloud.

cloud glimalchte terug en pakte het taartmes ding. Hij sloot hun beiden handen om het mes en sneed zo een punt aan. om hen heen klapte iedereen. Cloud glimalchte en keek haar zwoel aan.

Valerio had gekeken naar Cloud en Alexis die hun taart hadden aangesneden. Toen hij vond dat ze klaar waren, trok hij Kurt mee door de menigte, iets dichter naar hen toe. Hij was nu niet bang meer en hij wilde het gelukkige stel zijn gelukswensen brengen.

Alexis glimlachte naar Cloud terwijl ze de mes door de taart haalde. De taart was wit en was groot genoeg o miedereen van taart te voorzien. Ze pakte een bordje van de stapel en schepte het aart stukje erop. Ze viste 2 vorkjes en gaf er 1 van aan Cloud. Met een glimlach haalde ze een stukje van de taart en hield het Cloud lachend voor.

Zenan de Wijze liep met geheven hoofd langs de soldaten, overal maakte de soldaten ruimte als hij er langs moest. Vlak bij het bruidspaar bleef hij stilstaan.

Diego klapte bij het aansnijden van de taart, hij zou dit binnenkort ook zelf gaan doen, met Valerie. Hij kon niet meer wachten tot het zover was. Hij zag Alexis lachen en keek naar links, waar een troep soldaten met iemand aankwam. Het was Zenan.

Cloud hapte het stukje taart van de vork terwijl hij er ook een voor alexis hield "Ik snap nu wat mensen bedoelen met de mooiste dag van hun leven" hij glimalchte lief naar haar.

Alexis hapte het stukje taart van de lepel van Cloud. Ze knikte glimlachend "Ik ben het er helemaal mee eens." achter zich hoorde ze wat gejuich toen ze het hapje genomen had. Het was fijn om te zien dat de soldaten zich ook weer een beetje los konden laten gaan. Ze stapte opzij om de gasten ook een stukje taart te laten pakken.

Scarlet ging naast Diego staan en keek ook naar het aansnijden van de taart. Ze glimlachte, eigenlijk had ze niet heel veel trek, maar ze zou wel een hapje mee eten. Ze haalde een hand door haar haren. De glimlach was niet van haar gezicht te vegen en ze straalde.

Cloud lachte en liep met alexis een beetje weg van de taart zodat iedereen erbij zou kunnen. "Ik ben zo blij" hij gaf haar een kus. "Dit is met gemak de mooiste dag van mijn leven tot nu toe, op de dag dat ik je ontmoette na dan"

Diego vond het wel een beetje klef soms, de opmerkingen van Cloud, maar hij glimlachde. Waarscijnlijk op zijn bruiloft zou het net zo zijn, dus hij moest niet zeuren. Hij keek om zich heen, en alle mensen leken gelukkig. Ook de soldaten. 'Nou, gaan we nog taart uitdelen ofzo?' hij lachte naar Alexis en Cloud.

Alexis keek naar Orlando en gebaarde weids naar de taart. "Ga je gang." zei ze vrolijk. Ze pakte Clouds hand vast en liep met het schoteltje iets verder het terrein op waar iedereen bij kon. Het was de perfecte bruiloft. Met liefde in haar ogen keek ze naar Cloud.

Zenan stond op toen het bruidspaar elkaar de traditionele taart hap gegeven had. Met statige passen liep hij op het bruidspaar af, voor hen bleef hij stil staan en maakte een lichte buiging. "Zou ik uw in de naam van de schepper mogen feliciteren met jullie huwelijk."

Cloud knikte "Bedankt" hij gafeen zacht kneepje in alexis hand en glimalchte naar haar. Hij keek even rond, er waren meer mensen dan had geleken in de kerk.

Sabel liep door de menigte ze glimalchtre en knoopte hier en daar een praatje aan met iedereen.

Diego liep glimlachend naar de taart en hoorde zijn maag opnieuw knorren. Hij sneed een groot stuk voor zichzelf af, wel arrogant, maar hij barsste van de honger. 'Wil jij ook een stukje, Scar?' Hij keek naar Scarlet, terwijl hij zijn stukje taart op een schoteltje zette.

later, vlak voor het eind
-
Alexis keek Cloud dolgelukkig aan, ze liet zich hijgend in zijn armen vallen. Ze hadden net een halfuur lang op topsnelheid staan dansen, maar na een dag in touw zijnraak je op een gegeven moment wel sneller uitgeput. Om hen heen zag ze uitgelaten soldaten staan dansen met meisjes van omliggende dorpen die op het feest afgekomen waren, ook zag ze gewoon dat de soldaten uitgelaten waren. Sabel had een perfecte bruiloft geregeld. Ergens tussen de tenten zag ze de draken liefe wordjes aan elkaar fluisteren.