Het mangrove bos -vissen

Waarom keek Aria daar eigenlijk niet van op. Al waren de rebellen ook naar de dertieners hun krachten gaan kijken. Het deed haar meer denken aan vroeger. ''Ik zit gelukkig aan geen kant meer'' zei Aria met een glimlach. Eigenlijk hoopte ze dat ze snel de spreuk zou vinden en hem kon uit voeren. Maar die kans was heel klein.

Gabriel knikte. 'Ik vecht eigenlijk nauwelijks. Maar als ik vecht, dan voor het dertiende.' zei hij rustig. Hij keek naar Aria. 'Tjha, ieder zijn eigen ding.' zei hij rustig. Gabriel speelde met een grassprietje terwijl hij nog steeds naar Aria keek. Hij was de laatste tijd niet echt in de vechtmoode. Hij had geen idee waar dat aan lag.

Aria had al lang gerespecteerd dat je niet iedereen kon over halen. Daarom was ze ook een beetje over gestapt naar het midden. ´´Dan heb je zeker ook krachten´´ zei Aria concluderend. Het was geen vraag want bijna iedereen die jaagde op mensen met krachten hadden ook krachten. Anders hadden ze weinig kans dacht Aria. ´´Ik heb lcht en ijs´´ zei Aria rustig. Ze was er niet bang voor dat het tegen haar kon worden gebruikt. De meeste van het dertiende wisten het toch al.

'Vuur en telekinese.' zei hij rustig. Gabriel keek even naar Aria. Het was het tegenvoergestelde van wat hij had. Niet dat hij dat erg vond. Zo kalm als ze was, hij wist haast wel zeker dat ze sterker was. Gabriel was dan ook slim genoeg om haar niet aan te vallen. Gabriel ging nog niet rechtop zitten, hij had daat niet zo'n zin in.