Het mangrove bos -vissen

ghehe alexis kan alleen nog herinderen van die ene keer in die grot
-
Alexis keek naar de plek die hij aanwees. "O dan ben jij degene die hem een idee gegeven heeft voor nieuwe wapens." ze dacht aan de pijlen met weerhaken. Voor Alexis kwam langzaam een schild van glas, haar vuur was hier teveel in het nadeel. Ze wilde LEvi geen kans geven om die pijl straks op haar af te geven. Al haar spieren stonden weer strak gespannen, klaar om tot de aanval over te gaan.

Grot? HIj heeft haar alleen gezien op een strand en een klif.

"Ik heb nooit wapens aan iemand aanbevolen," zei Levi verward. Zijn boog stond niet meer gespannen, maar dat was niet erg. Hij kon hem immers binnen een paar seconden spannen en schieten als dat nodig was.

ohja, ben in de war met valerio xD
-
Alexis maakte haar schikde rond haar heen groter en duwde het wat naar voren. "Tja, je hebt hem po een idee bedacht, honey-love." ze keek hem strak aan. Ergens vaag herkende ze hem wel, maar veel meer ook niet. In al die jaren had ze zoveel mensen gesproken dat dat echt niet bleef hangen.

"Hoe kan ik hem op een idee brengen?" vroeg Levi. "Heeft hij nu een pijl en boog? Lijkt me niet, eigenlijk." Hij keek nieuwsgierig naar Alexis. Wat zou er met Cloud gebeurt zijn sinds hun gesprek en gevecht? De gigantische kop van Lauren kwam naast hem uit het water, maar Levi stuurde hem weg.

Carlos kwam gelijk overeind toen er een drakenkop boven het water uit kwam. Grommend liep hij rchting de weg zwemmende draak. Alexis kwam gelijk ook naar voren, er verschenen nu een soort sterren van glas die gevaarlijk scherp blonken in het licht. "Waarom stel je zoveel vragen?" zelf wist ze niet hoe hij op het idee gekomen was, alleen dat hij door ene Levi op het idee gebracht was, en hij levi was, was het wel duidelijk.

"Waarom zou ik minder vragen stellen?" vroeg Levi op zijn beurt. "Ik ben gewoon een onzekere Twaalver die tegenover een Dertiener staat, wiens man niet twijfelde om me aan te vallen, dat in het begin alleen niet deed wegens een vrije dag." Hij zuchtte en haalde even diep adem.

New
_____

Gabriel liep door het bos. Hij had zo'n koppijn gehad dat hij gewoon even alleen weg moest. Het was een hele bevalling die van Emily en het ruste op zijn schouders. Gabriel gaapte even. Hij sliep al langer slecht en dacht dat hij misschien zelfs vandaag in slaap zou kunnen vallen op het rgas waar hij nu overheen liep met zijn blote voeten.

Ruzie makend zweefde Aria en Toxic over het mangrove bos. Toxic was niet mee eens dat Aria hier heen ging. Het was namelijk niet een plek voor een zwangere vrouw vond Toxic. Aria daar en tegen was heel koppig en luisterde er niet naar. Ze wou gewoon wat plezier hebben en niet de hele dag stil zitten tot de baby´s er waren. Toch kwamen ze zo niet echt veel verder.

Gabriel zag een plek waar de zon volop scheen en liep er heen waarna hij neerplofte en gelijk ging liggen.Terwijl hij probeerde nergens over na te denken keek hij naar de wolken. Zachtjes zuchtte hij en sloot half zijn ogen, hij had echt meer menselijk contact nodig maar niet zo diep. Hij beet op zijn lip.

Uiteindelijk kwamen ze tot de conclusie dat ze er beter over konden houden en ergens moesten uit rusten. Gelukkig zag Toxic een open plek. Snel zweefden ze er heen en zagen dat er ook nog een jongen lag. ´´Ehm hallo´´ zei Aria terwijl ze weer op de milimeter stand ging zweven zodat het niet op zou vallen.

Gabriel keek op van de stem. Hij zag toen hij zijn ogen opende een meisje. 'Hoi.' zei hij vriendelijk. Hij bekeek het meisje even maar keek daarna naar een boom. Hij had gezien dat ze zwanger was en hij had even moeten slikken maar daarna ging het weer goed. Ondanks dat hij nog steeds koppijn had.

Aria zag dat hij weg keek. ´´O sorry als ik stoor´´ zei Aria. Ze meende het wel maar het kwam er een beetje sarcastisch uit. Al zag hij er niet mega gezond uit vond ze zelf maar dat zei ze maar niet. Toxic kwam ook dichterbij en ging langs Aria staan. Aria wou wel zeggen dat een stekelvarken draak die vol met vergif zit niet echt iets was wat de jongen wou zien maar Toxic was altijd zo beschermend.

'Waarom zou je storen. Jij bent ook maar een vrij zieltje in dit vrije bos.' zei hij rustig en hij keek nog steeds naar de boom. Er zat een vogel in. En de kindjes waren er te vroeg dus was de vogel in paniek. Gabriel zuchtte zachtjes en keek nogmaals naar het meisje waarnaast nu een draak stond dacht hij. Ach, hij had er geen zin in vandaag.

´´Daar heb je gelijk in maar je ziet er ongeintresseerd, geirriteerd of gewoon ziek uit. Dus dacht ik dat ik het maar beleefd zopu vragen´´ zei Aria rustig. Misschien werd hij wel boos om wat ze zei maar dat wist je nooit van te voren. Blijkbaar schrok hij niet van de draak dus ging Aria rustig in de lucht zitten. ´´Is er iets mis´´ vroeg ze rustig.

'Hmm. Ik ben gewoon moe. En heb koppijn. En eigenlijk moet ik weer aan het werk maar ik lijk de tijd niet te kunnen vinden.' zei Gabriel nog steeds de rust zelve. Hij keek naar het meisje en vroeg zich af waarom hij het eigenlijk vertelde. Hij had genoeg andere dingen te doen en moest Francine ook nog steeds vinden.

Aria wist wel voor het meeste een tegenhulp. Rustig pakte uit haar zak het doosje pijnstillers die ze had gekocht. Daarna gooide ze naar hem toe. ´´Dat helpt tegen hoofdpijn en als je moe bent ga je toch gewoon slapen dan heb je genoeg energie om aan het werk te gaan´´ zei Aria rustig met een glimlach.

Gabriel keek naar de pijnstillers en opende het doosje waarna hij er een uithaalde en hem snel inslikte. Gabriel keek naar het meisje en gooide daarna de pijnstillers terug. Hij haalde zijn schouders op. 'Nee, dat helpt niet. Al genoeg geprobeerd.' zei hij rustig.'Maar ik overleef het wel hoor. Ik heb geen gedwongen werk.' zei hij rustig.

Makkelijk ving Aria het op met haar luchtkrachten en stopte het weer weg voor later. Nu werd ze wel nieuwschierig wat hij deed. ´´Wat voor werk doe je dan´´ vroeg ze gewoon maar rechtstreeks. Zelf deed ze geen werk meer behalve soms een tekening verkopen. Ze mocht toch niet vechten nu dus besteden ze haar tijd met vertalen en oefenen.

Gabriel kon zichzelf wel voor zijn hoofd slaan. 'Niets interssants.' zei hij maar om het af te kappen. Hij jaagde, en dat was zijn werk. Niet dat hij mensen daar over vertelde, aangezien het vaak niet in goede smaak viel. Maarja, hij deed het graag. Daardoor was hij eigenlijk wel nauwelijks thuis maar hij had toch alleen maar een leeg en kil huis dus dat maakte hem niet uit.

´´Werk is altijd intressant hoor dus ik wil het graag horen´´ zei Aria glimlachend. Als hij het aan haar vroeg dan zij ze ook gewoon dat ze huurmoordenaar , slaaf was geweest en nu gewoon jaagd op boeven. Al zat ze in de ziektewet voor haar zwangerschap. Het veranderde niets aan hoe Aria was tenminste niet meer.

Gabriel haalde zijn schouders maar op. 'Ik jaag.' zei hij maar. Het was een grote iets maar eigenlijk jaagde hij maar op een ding. Niet dat iemand dat wist, behalve de persoon zelf natuurlijk. Gabriel grijnsde een beetje gemeen bij het idee. Al snel was het weer een normale grijns geworden.

Aria keek nog steeds net zo blij als net. Al zouden de meeste mensen schrikken er van zij niet. ´´Leuk, op wat. Mensen met krachten, dieven of maakt het niet uit´´ vroeg Aria rustig door. Zelf vond ze de tweede niet erg de eerste met een goede reden maar de laatste was duidelijk een maniak.

'Meestal mensen met krachten maar op het moment maar op een persoon.' zei hij rustig. Het was eigenlijk iets dat gevoelig bij hem lag maar hem op het moment niet heel erg interesseerde. Hij keek even naar Aria. Hij was niet zoiets als een huurmoordenaar vond hij. Hij deed zijn eigen zaken voor het dertiende.

Aria keek verbaast naar de jongen (Ze hadden hun namen toch nog niet gezegd'). Ze had niet verwacht dat hij op iemand alleen ging jagen maar misschien had hij zijn redenen. ´´Welke kant´´ vroeg Aria rustig door. Het maakte eigenlijk voor haar weinig uit. Maar dan wist ze tenminste wat ze allemaal kon zeggen.

Nee. Maar hij heeft telekinese dus weet hij de hare wel.
____

Gabriel antwoorde rustig. 'Het dertiende.' Eigenlijk vocht hij niet veel omdat hij nooit wat meekreeg maar daar was niks aan te doen. Rustig keek hij even naar de tak. Eigenlijk had hij ook bijna nooit zin in een gevecht en toch trainde hij elke dag, voor het geval dat. Gabriel keek naar Aria. Benieuwd naar haar kant.