Rijk van de waterman - trainingskamp voor twaalfders.

Arra werd wakker op de woorden van Gabriel. "Dat doe ik ook" zei ze zwakjes en glimlachtte. "Ik..voel me beter." zei ze moedig. Ze trok Gabriel naar zich toe. Ze hield zijn hoofd vast. Ze sleurde hem op de grond, ze wou zijn warme lichaam voelen. "Ik wil dat je bij me komt liggen, omdat ik niet naar jou toe kan." haar stem was wat steviger geworden.

Gabriel opende zijn ogen toen hij haar stem hoorde en knipperde een paar keer verbaasd. De tranen kleefden aan zijn lange wimpers. Hij werd naar de grond getrokken door Arra en glimlachte. 'Allemachtig... ik schrok me rot.' zei hij en veegde de tranen weg. Hij bloosde toen hij dicht tegen haar aan lag, maar glimlachte toch. 'Ik ben blij dat je je beter voelt...'

Arra gaf hem een kus op zijn wang. "Ik ben blij dat je bij me bleef" zei ze zacht. Ze kroop tegen hem aan. Hij was erg zacht en warm. "Ik..ik houd van je" zei ze zacht in zijn oor. En gaf hem nog een kus op zijn wang. Ze zuchtte, ze had het gezegt.

WOEHOEEEEEE
---

Gabriel bloosde nog meer toen ze dat zei, maar deed niks. Hij was een beetje huiverig over liefde, en wist niet precies waarom. Waarschijnlijk omdat hij te bang was om een geliefde kwijt te raken, maar Gabriel besloot het risico te nemen. Zonder risico's geen leven, zei hij vroeger altijd. Hij glimlachte naar Arra. 'Ik... Ik denk dat ik ook van jou hou...' zei hij een beetje verlegen.

"Denk je dat?" vroeg ze. Ze gaf hem een dikke zoen, dit keer niet op de wang maar vol op de mond. "Of weet je het?" Ze glimlachtte. "Oempf" zei ze zachtjes, ze had per ongeluk haar been bewogen.

Gabriel keek naar haar, en zijn hart begon sneller te kloppen toen ze hem een zoen gaf. Eerst was hij er nog een beetje onzeker over, maar na die zoen, voelde hij zich luchtig, en hij kon bijna zweren dat hij nu vuurwerk in de lucht ging schieten van blijschap. 'Nu weet ik het.' zei hij met een schaapachtige grijns en gaf haar een zoen op haar lippen terug.

Arra ging half bovenop Gabriel liggen. Ze gaf hem nog een kus. "Ik ben...ik ben nog moe" zei ze, ze was een beetje verzwakt en wit in haar gezicht. "Ik voel me niet goed" zei ze met trilling in haar stem" Gabriel, wat gebeurt er, ik voel me heel slecht." Ze greep naar haar been, die begon op eens hard te kloppen, net als haar hart, en schreeuwde het uit. De tranen sprongen in haar ogen. Het bekende gevoel borrelde in haar buik. "Wacht..schrik niet, blijf bij me liggen wat er ook gebeurt." zei ze tegen Gabriel, toen vielen haar ogen dicht, ze had een visioen. Ze zag Gabriel vervagen, die maakte plaats voor Alys.

Gabriel keek naar Arra en vond al dat ze er wit en ziek uit zag. 'Rustig, Arra...' zei hij zacht en pakte haar bovenarmen vast. Hij vond het vreselijk om haar zo te zien, maar wachte af tot de aanval voorbij zou zijn. Hij beet zijn lip, en snapte niet helemaal wat er met Arra was, maar besloot het af te wachten.

Arra kwam zachtjes bij. Alys had haar gewaarschuwd, ze moest naar het ziekenhuis of iets er was een bacterie in haar wond gekropen. Ze huilde zachtjes. "Ik moet..ik moet naar het ziekenhuis" zei ze zwak" Alys vertelde dat net..in het visioen."

Gabriel wou vragen wie Alys was, maar liet het maar zitten voor nu. Hij moest haar eerst naar het ziekenhuis brengen. 'Oke dan...' zei hij zacht en pakte Arra op in bruidshouding; zijn ene hand onder haar knieën, en zijn andere op haar rug. Hij begon het gebouw uit te lopen. 'Sorry als het pijn doet...'

Arra knikte, ze zou Gabriel wel later laten weten wie Alys was. Ze kreunde toen hij haar op tilde. "Het..het gaat wel hoor" ze glimlachte dapper. Ze liet zich door Gabriel richting uitgang brengen.