De bloemenvelden - Rijk v.d. Maagd.

'Fijn dat ik je heb overgehaald maar ik wil weten wat er is.' zei Marc tegen haar. Ze praatte erover heen wat marc alleen maar nieuwschieriger maakte. En bovendien zou hij haar allleen het ziekenhuis wijzen als de vader er ook bij was. Dat hoorde je samen te doen vond hij.

´´Nee dat wil je niet´´ zei aria rustig zo ver ze dat kon. Ze ging het toch niet vertellen. Zo koppig was ze nog wel. ´´Maar waar is het ziekenhuis anders kan er niet heen gaan en dan ben ik net zo ver als voor het gesprek´´ zei Aria rustig. Ze had Gale al een paar dagen niet gezien maar ze had vertrouwen in hem.

'ik wil je de weg wel wijzen maar ik vind eigenlijk dat de vader er ook bij moet zijn.' zei Marc toen. 'En ik snap dat je het niet wilt vertellen maar toch wil ik het weten.' zei Marc daaran. Hij keek haar aan en wachte op een antwoord.

`´Ehm heb jij mischien Gale dan gezien vandaag´´ vroeg Aia met een glimlach. Hte kon wel omda Marc wist wie Gale was. Al schaamde ze zich een beetje dat ze niet wist waar hij was. Maar ze vond het zelf niet erg omdat ze geneg vertrouwen in hem had. Hijwas te sterk om er iets met hem te laten gebeuren verder zou hij haar nooit bedriegen dacht ze zelf.

Marc keek haar verbaast aan. Ze waren toch getrouwd? 'Ik heb hem niet gezien maar jij dan ook niet?' vroeg hij aan haar. Dat vond hij erg raar want toen hij was getrouwd waren hij en Angelique eigenlijk elke dag minstens een uur bij elkaar.

´´Jaik was een paar dagen weg geweest´´ zei Aria. Het was haar eigen shuld omdat ze gevangen was genomen. maar nog steeds was ze van plan om het niet tegen Marc te zeggen. Hij vond haar nu nog slechter zeker. Maar Aria had genoeg geduld en zouegwoon wachten op Gal.

'oke dat kan wel eens he. Maar waar was je dan?' vroeg hij aan haar. Hij wou het gewoon weten. Hij vodn nog steeds dat ze met Gale moest gaan ook al had ze hem een paar dagen niet gezien. Hij dacht even aan de tijd met Angelique en hoe id was over gegaan aan de tijd van nu.

´´Gewoon ergens´´ zei Aria met een halve glimlach. Ze was nog steeds niet van plan om het te vertellen aan Marc. Rustig ging ze in de lucht zitten omdat ze moe werd van de hele tijd te staan. ´´Maar dat maakt niet uit het gaat er om dat we allebei nu gelukkig zijn´´ zei Aria glimlachend. Het was altijd leuk om geluk te deln.