Café 't Vogeltje - het rijk van de Leeuw

Gabriel knikte naar de barman en wachtte rustig op de drankjes. 'En, kan je goed tegen alcohol?' vroeg hij maar aangezien hij wilde overstappen op een ander onderwerp. Zelf was hij best eerlijk over zoiets als de ander dat ook was. Hij pakte daarna zijn glas bier dat neergezet werd op de bar en keek naar Gabriel.

Gabriel grijnsde schaapachtig toen hij daarover begon. 'Eh... niet echt. Ik moet niet meer dan vier glazen drinken, want dan word ik al ladderzat.' zei hij. 'Ookal ben ik tot nu toe maar één keer echt dronken geweest, maar toen rolde ik letterlijk over de grond van het lachen. Gênant...'

Gabriel grinnikte. 'Eindelijk iemand die het begrijpt! De meesten kijken me altijd vreemd aan omdat ik niet veel kan drinken zonder me er de volgende dag niks meer van te herinneren.' zei hij grijnzend. 'Wij zijn gevallen apart.' grinnikte Gabriel even en hij nam nog een slok bier, al was hij toch wel aardig op weg. Maar hij vond het wel prettig.

Gabriel lachte. 'Ik zou niet eens weten dat ik dronken was geweest als mijn vriendin me het niet vertelde. En ja, wij zijn inderdaad aparte gevallen...' Hij vond het grappig dat hij en Gabriel ook werkelijk iets gemeen met elkaar hadden, afgezien van hun namen.

Gabriel grinnikte. 'Ik weet het altijd wel, aangezien ik 's ochtends dan altijd koppijn heb.' zei hij grijnzend. Hij nam nog een paar kleine slokken aangezien hij nog wel een beetje normaal wilde praten en geen wartaal uit wilde slaan, dat zou toch ook wat zijn dacht hij grijnzend. Hij vond het altijd fijn als hij iets gemeen had met degene met wie hij praatte

Arra duwde de deur open van het café. Ze keek om zich heen om te zien of ze bekenden zag. Ze zag vaag Gabriel zitten. Ze durfde niet op hem af te gaan. "Ik heb hem veraden, no way dat hij mij wil helpen, ik beteken toch niks voor hem, dat heb ik nooit gedaan.." ze ging zitten aan een leeg tafeltje. Ze keek achterom naar de plek waar ze Gabriel had zien zitten. Ze bleef naar zijn rug staren.

Kurt zat aan een tafeltje in het café en had geen idee wat een meisje van tien nou precies voor belangrijks te zeggen had, maar hoe kon hij Sandee negeren, dat was gewoon gemeen... Hij knikte even naar de ober toen hij zijn koffie kreeg en staarde strak naar de deur, diep in gedachten verzonken, maar allert.

Sandee liep naar binnen en ging naast Kurt zitten. De make-over van smakeloos naar modieus zou hem vast wel opvallen. Ze bestelde een kop chocolademelk en glimalchte "Hoi Kurt" zei ze vriendelijk. Als ze het goed had was hij ook telekenist, dus die zou zo wel doorhebben wat er allemaal was gebeurd de laatste dagen

Kurt glimlachte bij het zien van de nieuwe Sandee "Hallo Sandee! Aph's werk, denk ik..." begroette hij haar met een brede glimlach, maar hij keek niet in haaar hoofd, eerst mocht ze het zelf uitleggen "Dus, de rede voor deze ontmoeting?" zei hij met nog steeds een glimlach op zijn gezicht.

Sandee beet op haar lip "Chris en Dave" zei ze zacht. Ze keek naar de nerven van de tafel. "Ik vind Dave zegmaar leuk, en ik weet dat ik geen kans maak, maar goed." ze volgde emt haar vingers de nerven van eht hout "Maar nu heeft chris twee keer duidelijk laten merken dat hij me leuk vind en ik ben in de war. Chris is wel aardig, en hij lijkt veel op Dave, maar ik houd neit van hem. En hij heeft een vriendin. En dave mag mij neit eens" ze verborg haar gezicht in haar handen "Ik snap er niets meer van"

yee, happy


Kurt masseerde zijn slapen "Dit is niet bepaald iets waar ik goed in ben..." Zei Kurt met nogsteeds een vage glimlach op zijn gezicht "Ik ben blij dat je het gezegd hebt, ik moet het even tot me door laten dringen..." zei hij en leundde een beetje naar achteren... "Dit is een drama..." kwam er over zijn lippen rollen, zacht, maar goed te verstaan.

Sandee pakte haar kopje chocolademelk en nam een grote slok "Inderdaad. Chris is ook zo aardig om eerst flauw te doen en dan opeens uit het neits me te kussen. Hij is zo heerlijk Subtiel. En Dave zit me gewoon aleen maar treiteren" ze keek kurt aan "Wil je ze heir absoluut neits over laten weten. of tenminste neit dat ik houd van Dave."

"Ik zal mijn best doen, al gaat het moeilijk worden voor zo'n roddelaar als ik..."Gaf Kurt toe en wreef Sandee over haar rug, "Weet je wat het is meis? Jongens zeggen almaar dat meisjes ingewikkeld zijn, maar wij zijn veel ingewikkelder...Ik zeg het je..." verklaarde hij nog een nam een slok van zijn koffie.

Sandee knikte "Inderdaad, ik snap niks meer van die twee, en het ergste is dat als ze emt zijn tween zijn dat ze allebei herzsenloze idioten zijn. Dan kunnen ze me aleen maar treiteren. terwijl Dave hartstikke vriendelijk en aardig is, en chris ook wel"