de kapelberg- het rijk van de maagd

"Nee," Zei Derryl. "Maar als ik een dertiender was zou ik dat ook zeggen, nietwaar?" Hij stuurde een aurabal naar Maggie die voorkwam dat ze van het altaar afviel. Hij vroeg aan Abigail waar ze was en ze antwoordde dat ze nu een krater naderde waar ook een andere draak zat.

"Mm, heb je gelijk in, maar als je dat laatste niet had gezegd had ik nog wel iets anders geroepen." Gale grijnsde en liep verder. "Ja, ik ben mijn bruiloft aan het regelen." Hij keek even vanaf het altaar of hij iedereen zou kunnen zien en ging er toen op zitten. "En ik heb liever niet dat er dertieners komen om alles te verpesten."

"Dat lijkt me niet zo gezellig, nee." Zei Derryl droog, en hij keek naar Maggie, die haar aandacht nu weer op Gale vestigde en nog steeds probeerde op het altaar te klimmen. Derryl glimlachte naar haar. Hij haalde zijn hand door zijn haar en keek nog een keer de ruimte rond. "Jammer dat er geen draken inpassen."

Gale wees naar boven waar je Vaasi zag zitten en zei "Zij hebben de speciale plekken gekregen zodat mensen hier een beetje normaal kunnen zitten." Hij glimlachde en Vaasi glimlachde ook. Hij zat wel goed, dus hopelijk zouden de andere draken dat ook vinden.

"Aha." Zei Derryl terwijl hij ook naar het altaar liep en Maggie er maar bovenop zette, voordat ze iets belangrijks zou breken. Hij leunde tegen een zuil aan en keek naar de draak. Abigail had het gehad over een andere draak. Op het moment dat hij dat dacht verscheen ze naast Vaasi, zonder vlammen, ze wou de andere draak niet verbranden.

Vaasi keek even naar de andere draak en zei "Hoi, ik ben Vaasi." Gale glimlachde even kort en keek toen of de kapel wel schoon genoeg was. Dat zou natuurlijk wel enorm fijn zijn. Hij keek daarna even naar het altaar en het zou extra leuk zijn als dat ook mooi opgemaakt werd.

Abigail glimlachte naar Vaasi "Mijn naam is ." Zei ze met haar documantairevertelsterachtige drakenstem. Derryl keek rond en ging zitten op een van de banken. Ondanks dat het gemaakt was van steen zat het best wel lekker. Maggie zat nogsteeds op het altaar.

Alexis keek nieuwsgierig over de vleugels van Carlos naar de ene berg in het landschap. Ze had geoord dat hier een kapel was, ze wist niet van welke god maar met een klein beetje moeite was dat zo om te bouwen tot een kapel van de schepper. "Laten we het van dicht bij bekeken." fluisterde ze opgewonden tegen Carlos, terwijl ze rechter op ging zitten om de landing in te zetten .

Aria keek trots naar het kappeletje. Ze had het helemaal schoongemaakt en zag er nu blinkend wit uit. De hitte voelde al lang niet mee zo erg aan vond ze zelf. Toxic knikte instemmend omdat het er goed uit zag. Alleen nog wat decoratie en dan was het klaar. Aria glimlachde breed terwijl ze door de grot vloog. Ze was zo blij dat ze letterlijk en figuurlijk in de wolken zat.

Carlos begon te landen, toen hij met zijn poten op de grond terecht kwam keek hij naar Alexis. Hij voelde dat er een draak in de buurt was, een bekende, maar hij wilde niks tegen haar zeggen. Nu ze nog helemaal op van geluk was. Alexis sprong van de rug van de felrode draak af en keek naar het blinkende kapel, iets wat haar verbaasde in the middle of nowhere. Alexis stapte naar de ingang van de grot.

Aria zat boven in de grot wat je dus moeilijk kon zien onder. Toxic voelde ook dat Carlos er was. Ze vond het nog steeds jammer dat ze nu eigenlijk vijanden waren. Anders waren Aria en Alexis nog gedwoon vriendinnen. Toxic wachtte maar rutig af wat er ging gebeuren. Uiteindelijk hoorde ook Aria dat er iemand aan kwam en was benieuwd wie het was. Het kon Gale natuurlijk zijn maar ook iemand anders.

Alexis liep de grot in en kwam in het kappelletje uit. "wauw." fluisterde ze. Ze zag Toxic en Aria niet, dus dacht ze dat ze alleen was. Ze gleed met haar handen over enkele bankjes die opvallend wit en glanzend waren, alsof ze net schoongemaakt waren. Wat natuurlijk volledig onmogelijk was, zo vaak leken er hier geen mensen te komen. Iets wat logisch was zo hog in de berg.

Alexis keek beniewd naar de persoon die binnen kwam. Die had hun blijkbaar niet gezien. Verbaast was ze helemaal toen ze zag dat het Alexis wa. ´´Alexis´´ riep ze perongeluk hard. Wat heel erg echode in de grot waardoo ze het onmogelijk niet kon horen. -Dat was een slimme actie- dacht Aria er achter aan. Aria was sinds ze overgestapt was niet meer vriendinnen van Alexis. Al wou ze wel maar het was te veemd.

Alexis bleef verstijd stilstaan toen er een bekende stem wegechode in de grot. Met een verbaasde blik keek ze de grot rond. "Aria?" haar blik gleed door de ruimte heen en bleef vol verbazing op Aria hangen. Zonder enige probleem had ze haar herkend, wat deed zij nou hier? Het was meer dan 6 jaar geleden dat ze haar voor het laatst gezien had, toen ze nog aan geheugenverlies leidde.

Aria daalde rustig tot ze aan de grond stond. Het was niet netjes van haar omdat ze toen ze haar geheugen terug had niet eens alles tegen Alexis zei. De ring leek opeens een stuk meer merkbaar vond Aria. ´´Ehm lange tijd niet gezien´´ zei ze een beetje ingemakkelijk. Hoe kon ze vertellen dat ze hier ging trouwen. Met een heidene in Alexis haar ogen.

Alexis voelde hoogstwaarschijnlijk dezelfde ongemakkelijkheid als Aria voelde. "Inderdaad." was haar korte stuntelige antwoord. Ze draaide zich half om, om te kijken of ze carlos zag. Maar die was wijselijk buiten blijven staan. Ze pakte de onderkant van haar T-shirt en draaide haar vinger in het uitrekbare stof terwijl ze Aria rustig in zich opnam, ze zag er goed uit, niet gewond. Op 1 of andere manier vond ze dat fijn om te weten.

De stilte was zeer ongemakkelijk mar Aria wist niet geod hoe ze het kon doorbroken. ´´Ehm gaat het goed de laatste jaren´´ vroeg Aria uiteindelijk maar. Ze wist nog goed de tijd waar ze vrienden waren. Eigenlijk wou ze het liefst dat ze dat nog steeds waren. Aria keek Alexis recht aan maar niet verdedigend al was het misschien wel slimmer.

Alexis knikte, ook zij voelde hoe er een vervelende stilte tussen hen in de lucht hing en ze geen van beide iets wisten te verzinnen om de pijnlijke stilte te verbreken. "En met jouw..." misschien had ze er achter moeten zeggen 'en Gale." maar dat deed ze niet, dat kon ze trouwens ook niet over haar lippen verkrijgen. Ze frunnikte nog steeds ongemakkelijk aan haar shirt.

Aria was toch blij dat het goed ging al was het ongemakkelijk. ´´Ehm het gaat heel goed met mij´´ zei Aria op recht. Misschien zou dit een gesprek op gang maen. Of een gevecht maar dat wist Aria niet zeker. Ze glimlachte half naar Alexis. ''Er is veel gebeurt de laatste jaren'' vervolgde ze voorzichtig. Het was moeilijk in te schatten wat ze kon vertellen en wat niet.

kan dit nog door, ook al is de bruiloft al aan de gang?
=
Alexis glimlachte lichtjes toen ze hoorde dat het met Aria ook goed ging. Haar blik dwaalde even door de kapel, ze wist niet wat Aria hier zou doen, maar dat vroeg ze ook maar niet. Waarschijnlijk had ze een plek voor de nacht nodig. Alexis peuterde met haar nagel aan de ring die om haar linkerringvinger hing. "Inderdaad, dat kun je wel zeggen." lachte Alexis ietwat zenuwachtig.

ja dit was gewoon een dag van te voren
-----------------
Aria za de ring. Dat betekende dat Alexis getrouwt was. Grootte kans dat het met Cloud is dacht Aria. ´Dus jij bent getrouwt´ vroeg Aria. Het was raar dat ze na 6 jaar opeens elkaar weer tegn kwamen en ze allebei opeens een ring hadden. Rustig wachtte Aria af terwijl ze probeerde de ongemakkelijkheid weg te duwen.

Alexis keek even schuin naar de ring om haar vinger. Ze schudde haar hoofd "Nog niet." de verlovingsring was prachtig geweest die ze gekregen had. Maar op 1 of andere manier kon ze niet wachten tot ze zich eeuwig trouw zouden zweren om hun liefde te bezegelen. Ze glimlachte even licht, nog steeds met een beetje zenuwachtige ondertoond. "Maar wat doe jij hier nou ?

Aria keek even ongemakkelijk rond. Ze probeerde het weg te stoppen maar er achter komen dat ze verlooft waren tegelijk was toch wel toevallig. ´´Ehm ik zit te kijken naar mijn bruiloft´´ zei Aria eerlijk. Ze stak ook even haar ring om hoog. Ze wist dat Alexis niet o gesteld was op Gale dus wist ze ook niet wat voor reactie ze zou geven.

Het viel haar op dat Aria's reactie niet geschokt was, aan sommige die ze het verteld had dat ze verloofd was hadden raar gereageerd. Sommige hadden zelfs gevraagd of het haar om het geld ging. Toch was de reactie van haar broer die ze er speciaal voor opgezocht had het fijnst en het leukst geweest. Ook hij had ondertussen een vrouw gevonden, wat logisch was op zijn leeftijd. Met hart en ziel hoopte ze dat zij ook konde komen op haar bruiloft. Nu keek Alexis Aria knipperend aan, haar blik bleef even verbaast op de ring hangen en toen op Aria "Wauw, met Gale?" het wam er verassend aardig uit/

Aria had het eigenlijk al verwacht van Alexis en Cloud dus daarom was ze niet verbaast. Ze snapte ook niet waarom Alexis verbaast was dat zij ging trouwen. Misschien vond Aria het logisch als je van iemand hield dat je met diegene trouwt. ´´Ehm , ja´´ zei Aria kort. Daarna wees ze naar de kappel. ´´Ik heb hem daarom schoongemaakt´´ zei Aria rustig.