de kapelberg- het rijk van de maagd

´´Ehm als je de schepper naar onder vraagt te komen en iedereen laat stoppen. Dan stopt het derteinde misschien´´ zei Aria als grap. ze lachte er half bij omdat het onmogelijk was. Misschien als ze nog sterker was zou ze misschien wel hoger vliegen. Nog hoger dan dat ze normaal doet. Gelukkig had ze ijs als bijkract anders zou dat niet lukken.

Marci grijnste. 'Misschien.. En ik zou geen idee hebben hoe je de twaalf rijken zou laten stoppen. Ze zitten ineens zo vol haat..' zei Marci tegen Aria. Je kon gewoon grote verschillen zien, wat logisch was aangezien ze gewoon niet meer zo wilden leven. Dus dan komt er agressie om alleswat hen weerhoudt weg te werken.

´´Ik snap niet hoe ze het vroeger hadden gestopt´´ zei Aria op recht. Aan de grotten waar ze woonde waren tekeningen die ze de laatste jaren had bestudeert. Ze was nu een soort geschiedenisexper van Kyon geworden. Ze wist niet of er verhalen rond gingen er over maar ze had al die afbeeldingen op geslagen.

'Hmm. Misschien is het wel de bedoeling dat er zoiets gebeurd. Juist om ons in te laten zien hoe stom dit is.' zeiMarci voor zichzelf uit. Zekeek even naar Aria maar daarna weer voor zich uit. Het was een kinderlijke gedachte maar hij gaf haar toch wat hoop ondanks dat.

´´We zien wel . Al is het beste wat ik nu kan doen istrouwen met diegen waar ik van hou´´ zei Aria wijs. Ze keek om naar de kappel en voelde de warmte van de vulkaan om haar heen. Het was zo romantisch gevoel vond ze zelf. Ze vergat er haast de oorlog mee. Daarna keek ze naar naar Marci. ´´Zes jaar is een lange tijd en gebeurt er veel. Mensen veranderen. Grenzen worden verlegt . Goed en slech. Maar uiteindelijk porberen we onze echt stukje in het grote geheel te doen´´ zei Aria als een filosoof.


------------------------
filo bui

Marci luisterde naar Aria en knikte. Ze had gelijk, natuurlijk wilde je het liefst dat je eigen stukje geaccepteerd werd in de grote wereld. 'Ik zou het mooi voor je vinden als jij met jouw juiste persoon een stukje van jullie zelf kunnen opbouwen in deze wereld. Gewoon omdat ik denk dat jij al een heleboel hebt meegemaakt dat ook rust verdiend..' zeimarci terwijl ze Aria glimlachend aankeek.

´´Dat klopt´´ zei Aria met een halve glimlach. Ze vond Marci wel aardig. Dit was een van de weinig keren dat ze er zo over kon praten met iemand anders dan Gale. ´´Wil je misschien op de bruiloft komen´´ vroeg Aria maar gewoon rechstreeks. Ze had nog geen echte uitnodigingn maar de tijd en plaats waren zeker meer hoefde je eigenlijk niet te weten.

Marci keek Aria met nog steeds een glimlachje aan. 'Natuurlijk, ik denk dat ik hem niet zou willen missen.' zei ze tegen Aria. Ze vond het lief van Aria dat ze haar uitnodigde voor haar bruiloft. Marci was eigenlijk nog nooit op een bruiloft geweest dus was ze benieuwd. 'Trouwens gefeliciteerd dan! Dat je gaat trouwen.'zei Marci glimlachend tegen haar. Het kwam zo ineens naar boven.

''Dank je wel'' zei Aria met een glimlach. Ze was er zeker nog steeds blij mee dat ze verloft was. Meteen keek ze weer naar de rong om te kijken of het geen droom was. Maar hij zat er nog aan haar vinger. Daarna keek Aria weer naar Marci. ''Al ben ik neit eerder eigenlijk naar een trouwerij geweest hier. Dus weet iker eigenlijk weinig van af'' zei Aria beschaamd.

Marci grijnste. 'Ik ook nooit.. Dus ik ben heel benieuwd. Heb je al een jurk?' vroeg Marci aan Aria. Marci keek Aria aan en even gleed haarbli naar de ring die haar nu as opviel. Ze vond hem erg mooi en wenste zelf later ook maar een goede man te vinden. Marci keek daarna weer naar Aria, je kon gewoon zien dat ze geukkig was vond Marci.

''Nee egenlijk nog niet'' zei Aria. Ze owu erbinnekort wel halen. Als zou het geen sluier lang ding worden. Ze waren nog altijd in oorlog tijd dus wou Aria mooi maar simpel. ''Het wordt warschijnlijk niet een normale trouwerij omdat we allebij toch magie hebben. Maar wel prachtig'' zei Aria die er een beetje te erg ove fantaseerde.

Marci glimlachte. 'Ik denk dat het een hele mooie bruiloft wordt.'zei Marci glimlachend tegen Aria. Verder wist ze even niks te zeggen. Natuurlijk was ze benieuwd naar Aria's man maar wist zeker dat het een goede was omdat Aria hem anders vast niet zou kiezen. Ze keek Aria even aan.

Aria merkte dat ze te vele aan haar zef zat te denken. Het was nooit leuk om zo te praten zeker niet om naar te luisteren vond Aria. ''Maar dat komt later'' zei Aria maar snel. ''En wele krachten heb jij behalve water'' vroeg Aria rustig. Water had ze al gezien dus wist ze al. Aria begon zelf te vliegen om te laten zien datze lucht had maar dat wist ze waarschijnlijk al.

'Bliksem.' zei Marci glimlachend tegen haar. 'Gek genoeg heeft mijn broer precies dezelfde krachten..' zei ze en ze grijnste. Marci had dat altijd wel vreemd gevonden. 'En welke bijkracht heb jij dan?' vroeg ze daarna terug. Ze had lucht al gezien maar toen ze Aria zag vliegen wist ze het zeker.

Gale vloog op Vaasi, die nog steeds behangen was met bloemen, naar de kapel in de berg. Aria had hem erop gewezen, dus wilde hij nu kijken of het groot genoeg was voor iedereen. Waarschijnlijk wilden de draken ook wel meekijken. Hij landde voor de ingang en zag gelijk een probleem. De deur was niet hoog genoeg. Vaasi knorde en vloog weer omhoog. Gale liep door de deur naar binnen en deed de deur weer dicht.

Maggie zat op de rug van Abigail en hield de draak goed vast, Abigail zorgde ervoor dat ze zich niet brandde aan haar vlammen. Derryl keek uit over de bergen of hij een plek zag waar hij even kon landen. Hij zag een deur in een berg, en besloot dat dit een goede plek was. Hij liet Abigail daar landen en deed de deur open. Hij pakte Maggie van haar rug af en liep samen met haar de deur binnen. Abby paste niet door de deur en vloog dus weg om ergens anders even te rusten.

Gale liep net de kapel in, waar het heerlijk warm was, toen hij de deur open hoorde gaan. Hij keek achterom en zag twee mensen binnenkomen. Hij dacht gelijk dat ze magie hadden, of iemand kenden die magie had, want hij had geen makkelijke weg naar boven gezien. Of die gozer moest zijn kind op zijn schouders hebben genomen.

Derryl trok zijn jas uit, het was warm in de ruimte in de berg. Hij zag dat er nog iemand was, die ook magie zou moeten hebben, anders zou hij hier niet kunnen komen. Hij keek rond en zag dat er een kapel stond in deze ruimte. Maggie rende op de jongen af. Derryl stak zijn hand uit en zei:"Maggie, nee, kom terug." Hij zuchtte.

Gale glimlachde naar de jongen en het meisje en draaide zich weer om. Hij liep verder en keek ondertussen in het rond. Het was jammer dat het zo warm was, dan zouden ijssculpturen sneller smelten. Tenzij Aria ze echt ijskoud zou maken. Maar ze zouden het waarschijnlijk andesr opvrolijken.

Maggie was nu bij gale aangekomen en keek naar hem op. "Hallo meneer." Zei ze, terwijl ze haar blik niet van hem afscheurde. Derryl liep naar haar toe. "Maggie, val die meneer niet zo lastig." Zei hij tegen haar en keek Gale verontschuldigend aan. Hij keek naar zijn aura en merkte dat hij in ieder geval niet boos was. Eerder verliefd.

Gale glimlachde en zei "Ach, ze mag best achter me aan lopen hoor." Tegen Maggie zei hij "Hallo madame, kan ik iets voor je doen?" Hij glimlachde lichtjes. Vaasi landde aan de rand van de krater en keek naar beneden. Dit was een goede plek voor de draken. Hij zei het mentaal tegen Gale, die lichtjes knikte.

"Papa, die meneer is aardig, is dat ook een oom van mij?" Vroeg Maggie aan Derryl. Derryl lachte. "Nee, Maggie, niet iedereen die aardig doet is ook familie van je." Dit kwam natuurlijk omdat ze de laatste tijd heel veel familie tegen waren gekomen, terwijl ze normaal nooit iemand tegen kwamen.

Gale grinnikte zachtjes en liep verder naar voren. Hij keek even naar de banken en vond dat ze kussens nodig hadden. Anders zou het zo hard zitten. Die kon hij vast nog wel bij iemand lenen. Misschien ook nog een hapjestafel voor als het huwelijk gebeurt was. En ze hadden ook nog een geestelijke nodig die het huwelijk wilde voltrekken.

Maggie liep nu druk rond in de warme ruimte, ze vond het hier geweldig mooi. "Ben je je huwelijk aan het plannen?" Vroeg Derryl met een glimlach aan Gale. Het verliefde in zijn aura koppelde hij aan deze plek, en hij kwam met die conclusie. Maggie liep nu naar het altaar en probeerde daar op te gaan zitten.

Gale zei nog niets en vroeg toen "Eerst deze vraag beantwoorden. Hoor je bij het dertiende rijk?" Hij wilde niet zeggen dat hij zijn huwelijk hier zou houden tegen een dertiener. Dan kon er nog wel eens ongevraagd bezoek komen van bijvoorbeeld Alexis. Dat zou nog wel het vervelendste zijn wat zou gebeuren. En dan zeker voor hemzelf en de anderen. Aria zou misschien nog ongedeerd blijven.