tentje vn cloud-tentenkamp waterman

inge probeer 3 regels te tikken
-
Alexis knikte "Ik vind het goed, waar moeten we heen?" vroeg ze direct op de man af, daar zou het een stuk beter zijn dan in het legerkamp waar de soldaten bezig waren met opstaan en opzoek naar het ontbijt. Ze gleed met haar hand door haar klitterige haar, wat logisch was na de dingen die ze zich nog kon herinneren van de nacht die ze beleefd hadden.

daar verder, in het witte bloesem bos dus

nieuw
-
Alexis liep nog steeds in haar helloweenkostuum naast Cloud. Opgewonden keek ze naar Cloud. Nog steeds kon ze hem niet loslaten, zo gelukkig was ze met hem. Haar strake jurk belette het haar om als een kind te huppelen, maar als die jurk er niet was wist ze niet of ze zichzelf had kunnen beheersen om dat te doen. Zenuwachtig liep ze tussen de tenten door naar de tent van Cloud.

Cloud glimalchte naar Alexis "Weet jij waar de draken zijn, we moetn e immers nog het goede nieuws vertellen" hij glimalchte en kneep zacht in de hand met de ring. Hij liep linea recta naar zijn eien tent die naast een aantal andere grotere tenten stond, die van Sabel, anneloes Demeti en een aantal andere magiers.

Alexis knikte "Ik denk dat ze voor de tent liggen te slapen. Ik had gezegt dat daar een stapel heette pepers opgeslagen waren." glimlachte ze, terwijl ze de warme hand van Cloud voelde. Toen ze bij de ingang van de tent aankwamen zag ze dat ze gelijk had. Ze draaide haar hoofd wat omhoog en keek naar Cloud, nu was het zijn beurt om het nieuws te vertellen.

Cloud schudde Fiera wakker en glimalchte naar haar toen ze slaperig haar ogen opende. Daarna wekte hij Carlos en ging weer naast Alexis staan "Jongens, we hebben goed niieuws, al zal Fiera misschien al iets meer weten" hij glimlachte "We zijn verloofd" hij hield Alexis hand met de ring omhoog.

Alexis keek afwachtend naar de draken. Carlos gezicht leek licht te geven toen hij het nieuws hoorde "Echt waar" bromde hij half in mensentaal, maar vooral in drakentaal. "gefeliciteerd." hij stond op en klapte blij met zijn vleugels. Ineens keek hij naar Fiera, en zijn rode huid leek nog roder te worden "Kan op jullie bruiloft misschien nog een tweede bruiloft plaatsvinden?" vroeg hij in drakentaal, zodat Fiéra en Alexis het zouden verstaan, en hopend dat fiëra het door aan cloud zou spelen.

Fiera seinde het door aan cloud die het met een verbaasd gezichtin ontvangst nam "Bedoel je..." hij keek verbaasd van de ene draak naar de ander. Fira keek Carlos en glimalchte "Als ik je goed begrijp dan denk ik van wel" ze glimalchte lief naar carlos.

Alexis keek van Carlos verbaast naar Fiërra en toen met grote ogen naar Cloud. Dit had ze nooit verwacht. Carlos vleugels begonnen vrolijk te branden toen hij het antwoord van Fiërra hoorde. "Echt waar?" vroeg hij verbaast, hoopvol aan de draak. Alexis begon te glimlachen toen het tot haar doordrong wat Carlos net bedoeld had met de varag die hij stelde.

Fiëra lachte vrolijk, als was er wel een rode gloed op haar asgrauwe wangen verschenen "Natuurlijk wil ik dat" ze grijnsde en gaf Carlos een kus.

Toen Cloud over zijn verbazing heen was grijnsde hij naar Alexis "Da wod dus een dubbele bruiloft denk ik zo" hij glimalchte naar haar en gaf haar een zoen.

Alexis glimlachte "Inderdaad, ik denk dat het nu onze beurt is om ze te feliciteren." zei ze nadat ze Clouds lippen los gelaten had. Carlos sloeg zijn vleugel over Fiëra heen, terwijl hij haar terug kuste. Na al die jaren aan haar gedacht te hebben zonder dat Alexis het wist waren ze nu eindelijk echt samen. Vrolijk keek hij naar Cloud en Alexis die nu ook voor altijd samen waren.

Cloud glimalchte "Ook gefeliciterd jullie" hij glimalchte naar alexis en sloeg een arm om haar middel. '

Fiera glimalchte naar Carlos en kuste hem terug. Ze had hem altijd al gemogen en was op een gegeven moment ook verliefd op hem geworden, jammer dat toen clud in die depressie raakte, en toen ze weer hoop ha gingen ze 6 jaar uit elkaar.

Alexis glimlachte naar de draken die nu ook ineens zouden trouwen. Iets waar ze nooit aan gedacht had, ze wist ook niet dat Carlos verliefd was op de draak van Cloud. "Wanneer gaan we eigenlijk trouwen?" vroeg ze ineens aan Cloud. "En waar?" ze gleed met haar hand door haar zwarte stijle haar, dat veel te lang was voor haar doen.

Cloud dacht even na "Ik zou niet weten waar" hij glimalchte "En wanneer, tja, als we de ocatie weten moeten we dat maar vragen aan sabe;l die zekerweten de boel wil plannen" hij glimalchte en rolde met zijn ogen "Voor een locatie eens denken..." ij keek moeilijk "Wat dacht je van dat bos bij het oude huis van mijn famillie, daar hebben we zoveel mooie tijd doorgebracht."

Alexis grinnikte "Weet je zeker dat ze dat kan met haar 2 kleine monstertjes." vroeg Alexis nadenken. Eigenlijk kon ze zich niet voorstellen dat Sabel een huwelijk zou kunnen organiseren aangezien het haar erg zwaar leek om nog een deugniet als anneloes en een jongetje als Demetrie. Alexis dacht na over de locatie van Clouds huis, ze had er niet alleen goede herinneringen aan, de dag dat ze er weg was gegaan lag nog steeds in haar geheugen gegroefd. "Wat dacht je van een huwelijk in 1 van de kerken tussen de tentenkampen? Dan hebben onze mannen ook eens wat afleiding?"

Cloud knikte "Geweldig plan" hij lachte vrolijk en gaf haar een zachtkneepje in haar hand. Hij Gaf haar een kus op haar wang "En sabel zal inderdaad weinig kunnen, maar ze zal wel iets willen doen, anders vermoord ze ons" Hij glimalchte "Als we haar nu eens wat controle geven over de gastenlijst."

Fiera glimalchte en ging dicht tegen Carlos aanliggen en legde haar kop tegen zijn schouder. Ze glimalchte en haar overeindstaande vinnen straalden, evenals zijzelf. Ze had haar klauw/hand in die van Carlos gelecht.

Alexis moest lachen "Dat is begrijpelijk, dan helpen we gewoon mee op de punten waar ze geen tijd meer voor heeft." het verbaasde Alexis altijd hoeveel Sabel gedaan kon krijgen als het in korte tijd moest, dus ze durfde het met gemak aan haar toe te vertrouwen.

Carlos keek met zijn warme drakenogen naar de prachtige draak die tegen hem aan lag. een kleine drakenglimlach speelde op zijn lippen terwijl hij met zijn vleugel de rug van Fiera bedekte.

Cloud glimalchte naar Alexis "Alexis, heb je het niet koud met die blote schouders?" Met een galant gebaar hield hij een flap van de tent open. "Madame...." hij glimalchte naar haar.

Fiera grilmachte. Ze voelde zich zo wel prettig. Ze gaf Carlos een kus. "Je bent lief" fluisterde ze en ze glimalchte lief.

Alexis knikte "nu je het zegt." door al de adrenaline die door haar lichaam stroomde had ze niet aan de omgevingstemperatuur gedacht. Met een glimlach naar hem bukte ze iets om onder de omhooggehouden flap naar binnen te gaan. Gelijk was het een stuk beter. Binnen legde ze de glazen bol ergens op de grond neer, zonder haar ogen van cloud te halen.

"jij ook." fluisterde Carlos terug, hij was nog steeds verbaast dat Fiera ja gezegd had, maar de kus die ze hem net gaf vertelde hem dat het geen droom was.

next morning

Fiëra opende slaperig haar ogen. toen ze carlos naast haar zag liggen glimalchte ze toen ze terug dacht aan de nacht ervoor. Ze gaf hem een kus voor ze opvloog en water ging zoeken om zich te wassen en om te drinken.

Cloud gaapte en sloeg een arm om het warme lichaam naast hem. Hij gaf Alexis een kus op haar voorhoofd. "Goeiemorgen" mompelde hij slaperig voor hij zijn ogen opende.

Alexis draaide zich half op haar zei toen ze de zachte lippen van Cloud op haar voorhoofd voelde. Slaperig maakte ze een paar geluiden dat als een groet klonk. Met moeite tilde ze haar oogleden op en keek Cloud met een vermoeide glimlach aan. Ze hadden de vorige avond nog lang gepraat over van alles en nog wat, natuurlijk over de bruiloft maar ook over Zenan. Het was laat geworden voor ze uberhaupt in het bed belande. En daarna sliepen ze ook nog niet gelijk.

Cloud glimalchte naar haar en stond op, hij verzamelde de kledingstukken van alexis en legde ze nast haar voor hij zich aankleede "Ik ga even een ontbijtje halen" hij glimalchte "Al is Lunch gepaster" hij glimalchte en liep de tent gapend uit naar de keukentent. hij verzamelde allerlei dingen bij elkaar, voor hij weer terug liep naar de tent. Zijn moeders waren proviant kopen en de tent was uitgestorven geweest. Hij legde een bord met brood op het bed voor hij zelf iets begon te eten.

Alexis keek hem lichtelijk verbaast "Maar het is zo rustig om de tent?" zei ze eerder tegen zichzelf, want Cloud was al uit de tent verdwenen. Ze pakte de kleding die Cloud naast haar bed gelegd op en begon zich langzaam aan te kleden. Ze was nog bezig toen Cloud alweer terug kwam. In de tijd dat hij weg was geweest had ze bedacht dat er waarschijnlijk een gevecht gaande was buiten het kamp en dat ze hen niet hebben durven wakker te maken. Alexis pakte dankbaar een stuk van het brood aan, nadat ze haar broek dichtgeknoopt had.

Cloud glimalchte en ging naast haar zitten "Je zit wer een beetje naast, een aantal zijn nog aan het slapen, een aantal zijn mee gedirigeerd met mijn ma's of veel voedsel aan te slepen en de rest is trainen" hij glimalchte "Of op patrouille of wacht aan het houden"

Alexis knikte "Dat kan ook nog." glimlachte ze met volle mond. et was nog veel te vroeg om daarover na te denken, ook al was het al 2 uur s'middags. "Wanneer gaan we jouw ouders het goede nieuws vertellen?" vroeg ze terwijl ze op de rand van het bed ging zitten. Nog steeds vond ze het helemaal niet erg dat degene met de gave een grotere tent hadden. Ook al was het misschien niet helemaal eerlijk.