Het openingstopic voor de 12 rijken = Het rijk van de Boogschutter

''Hmm, oke. Dus was hij zo speciaal dat je over wilde stappen.'' vroeg hij verder. Hij wilde wel zien tot wanneer ze wilde antwoorden. Hopelijk alles, dan kende hij tenminste weer een nieuw persoon. Hij lepelde het laatste beetje van de pudding uit de kom en likte de lepel langzaam af.

´´Ja´´ ei Aria kort af. Voor haar was hij wel zo bijzonder dus maakte haar niet uit als niemand haar snapte. Zij en Gale waren gelukkig. ´´En jij heb jij geen vriendin´´ vroeg Aria terug omdat ze niet leuk vond dat zij alleen moest antwoorden. Ze keek hem nieuwschierig aan al had ze het gevoel dat hij er geen had.

Scarlet had natuurlijk ook meegeholpen met het overnemen van het dorp, maar ze was nog niet bij het feest geweest en had zich een beetje teruggetrokken. Nu liep ze zachtjes richting de plek waar alle fakkels brandde en keek ze even naar andere die bij het eten stonden of ergens anders. Ze voelde zich vreemd genoeg minder thuis dan dat ze vroeger had gedaan. Maar het zou wel aan haar liggen.

Katniss draaide zich om en zag een bekend gezicht. Ze wist niet zeker of het haar was, maar ze zou zweren dat Scarlet net aan was komen lopen. Ze glimlachte breed, excuseerde zich tegenover Richard en liep naar haar toe. "Scarlet?" Vroeg ze.

Scarlet hoorde haar naam en draaide haar hoofd richting het meisje dat haar naam had gezegt. Ze nam het meisje een seconde in zich op maar wist direct wie het was. ' Katniss.' Zei ze op gewone toon, maar was wel erg blij om haar te zien. Ze hadden elkaar lang niet gezien. Ze glimlachte opgewekt.

"Jezus, dat is ook al weer een tijd geleden." Zei Katniss terwijl ze Scarlet aankeek. Ze had eingelijk verwacht dat alle mensen die ze van voor de grote doorbraak van Zenan gekend had waren overgestapt of het hadden opgegeven. Ze had Scarlett ook niet gezien tijdens het gevecht, dus haar had ze al helemaal niet verwacht levend tegen te komen.

Scarlet knikte en streek haar zwarte shirtje glad. 'Ik had niet verwacht dat ik je nog zou zien, maar ik ben blij dat ik je zie.' Zei ze en haalde een hand door haar haren, dat bleef altijd een slechte gewoonte. Ergens in haar hoofd hoorde ze Artemis opgewekt iets zeggen over dat ze blij was dat er nog iemand leefde of in ieder geval niet was overgestapt.

Loki zuchtte. Ze zat nog steeds bij de boom te niksen. Ze kon toch niks eten en drinken want dat lukte haar niet. Loki keek naar de feestende mensen maar had ook een werend gevoel, ze wilde het feest niet verpesten met haar eigen vreselijke stemming. Loki keek naar haar koffer en de hanger die ze eraan gehangen had. Het was een adelaar die stond voor haar eigen vrijheid.

"Inderdaad, maar ik had van jou ook niet verwacht dat je zomaar zou overstappen of jezelf zou laten ombrengen." Zei Katniss met een glimlach. Ze merkte wel dat Scarlet anders was dan 6 jaar geleden, minder vrolijk. Maar dat was zijzelf ook, en iedereen moet een keertje opgroeien.

Scarlet grinnikte zachtjes. 'Dat was ik ook niet van plan, ik ben op tijd ondergedoken.' Zei ze en haar glimlach werd een kleine grimas. 'Maar hoe gaat het met je?' Vroeg ze en keek Katniss aan. Met haarzelf ging het op dit moment wel goed, ze had zich over haar angsten heen gezet en was veel zekerder van zichzelf geworden. Maar het hele vrolijke meisje van vroeger, was toch iets minder geworden, hoewel ze altijd positief bleef.

"Gewoon, normaal." Zei Katniss. Het was nu feest, en ze was blij dat ze Scarlet terugzag, ze had geen zin om haar nu het verhaal te vertellen over haar vermoorde moeder. Ze streek door haar haar en pakte twee biertjes van een dichtbijzijnde tafel. Ze gaf ze aan Scarlet.

Morris hield zich in de achtergrond van het feestje , ze snoof de geur van alcohol en overwinning ... Ze keek over de mensen die vrolijk met mekaar kletsten , maar ze hadden nog langniet gewonnen , het was maar 1 dorpje en volgens haar geen reden voor een feestje.

Loki zag Scath zweven in lucht maar concentreerde zich niet op hem. Hun band was wat verminderd sinds ze door deze zes jaar waren gegaan. Loki keek weer rond en zag nog een meisje staan dat er een beetje vanaf stond. Ze wist alleen niet zeker of ze zomaar op haar af kon lopen sinds ze eigenlijk haast niemand vertrouwde.

Scarlet knikte en nam een biertje aan, hoewel ze er niet van hield besloot ze vriendelijk te zijn. Ze glimlachte even. 'Oke.' Zei ze en keek even naar andere gezichten. Veel kende ze niet of sommige kende ze vaagjes, maar daarvan kon ze hun namen niet plaatsen. Het was net alsof het weer het begin was, nieuwe mensen leren kennen en heel veel nog niet kennen. Net zoals in het begin, toen ze nog niet zover in haar skills was.

"En hoe zit het met jou? Wat heb jij allemaal meegemaakt? De laatste keer dat ik jou gezien heb was ik vijftien." Zei Katniss met een glimlach. Ze was toch wel blij dat ze iemand tegenkwam die ze kende, die niet dood of overgestapt was. Dit gaf haar hoop.

Scarlet glimlachte kort en nam een klein slokje van haar biertje. 'Umh. Er is veel gebeurd.' Zei ze en trok even een gezicht. 'De meeste dingen wat minder leuk, maar ook leuke dingen.' Zei ze en keek naar Katniss. Ze kan zich nog vaag herinderen hoe ze was toen ze vijftien was. 'Er zijn volgens mij best wel veel... weg, van vroeger.' Zei ze. Jason had ze ook heel lang niet meer gezien.

Moris zag dat een meisje naar haar keek en ze glimlachte naar haar , ze zach er onzeker uit... maar dat was Morris ook , ze vertrouwde mensen niet zo snel... maar hier op dit feest zou heus geen 13er komen om hun verlies te vieren... die had zich dan allang versproken.

Loki glimlachte twijfelend terug naar het meisje, het was een hele kleine glimlach. Er woedde een strijd in haar hoofd of ze erop af moest stappen of niet.Loki sloot heel even haar ogen en stond toen op. Ze hing haar vioolkoffer om haar schouder naast haar schoudertas die ze altijd meehad. Loki liep naar het meisje toe. 'Hoi..' zei ze, maar ze keek het meisje niet recht aan. Ook stak ze haar hand niet uit, gelijk zou dan opvallen hoe mager ze wel niet was.

"Dat denk ik ook. In een oorlog lijd je verliezen. Zeker omdat wij bij de partij horen die tot nu toe verloren heeft." Ze beet op haar onderlip en dacht aan al de mensen die ze al zo lang niet gezien had. Aan haar zusje. Ze had geen flauw idee of ze ook zo geeindigd was als haar moeder.

Scarlet knikte langzaam en nam een slokje, waarna ze het biertje op een tafeltje neerzette. Haar hand ging langzaam naar het kettinkje dat zich altijd om haar nek bevond en sloot zich om het hangertje heen. 'Het is moeilijk. Omdat je van sommige niet weet wat er met ze gebeurt is.' Fluisterde ze.

Kenji glimlachte naar het meisje. "Ik ben Kenji, ik heb me pas net aangesloten bij de rebellen. Dit was mijn eerste gevecht." Hij keek het meisje onderzoekend aan, hij had haar nog nooit eerder gezien. "En wie ben jij, als ik vragen mag?" Kenji bloosde een beetje en schoof met zijn voet over de grond. Hij vond het altijd moeilijk om te praten met mensen die hij nauwelijks kende, toch vond hij van zichzelf dat hij moest doorzetten, omdat hij wist dat hij er uiteindelijk veel aan zou hebben om vrienden te krijgen hier. Tot nu toe was hij altijd een beetje op de achtergrond gebleven, wat hem tot een buitenbeentje had gemaakt.

'Ik ben Cara. Ik ben al een tijd bij de rebellen.' zei Cara. Cara glimlachte naar Kenji en dacht aan de tijd dat zij net bij de rebellen was. Ze vond het verschrikkelijk maar ze had ook een doel voor ogen en dat maakte alles weer beter. Ze was altijd een beetje het verlegen meisje geweest binnen de groep maar echt erg vond ze dat niet. Ze pakte nog een stukje van het vlees en at het op. 'Heb je krachten?' vroeg ze toen. Ze wist dat er ook mensen zonder krachten zich bij de groep hadden aangesloten maar ze had nog nooit met zo iemand gesproken dus ging ze er van uit dat het allemaal maar geruchten waren.

Cara, wat een mooie naam, dacht Kenji. En in zijn hoofd maakte hij een notitie: NIET VERGETEN! Opzoeken wat Cara betekent. "Ja, ik heb krachten. Maar ik heb ze nog niet erg goed onder controle..." Kenji lachte scheef en liet wat bliksemschichtjes uit zijn handen vliegen, op het gras. Waardoor er een klein, wit, vuur ontstond. Daarna gebruikte hij zijn waterkrachten om het te doven.

''Nee, ik heb er op dit moment ook geen nodig. Die leiden me alleen af voor mijn doel.'' zei hij rustig. Erg vond hij het niet, veel meisjes die aan liefde deden waren of dom of ze hadden al een vriendje. ''Maar ik ga weer van het heerlijke eten hier genieten.'' zei hij weer op een droge toon. Hij deed het nieteens meer met opzet, als hij iets zei dan kwam het er gewoon droogjes uit.

Cara keek naar wat de jongen deed. Ze had al verwacht dat hij krachten had maar niet welke. 'Ik heb ook krachten.' zei Cara. Ze twijvelde of ze zou zeggen dat ze telekinese en lucht had. Meestal vonden mensen het een raar idee dat iemand in hun hoofd kon kijken. 'Ik heb lucht en telekinese.' zei ze toch maar. Ze hoopte dat hij niet weg zou rennen of zoiets. Ze keek hem glimlachend aan. 'Ik heb mijn krachten ook niet altijd even goed onder controlle maar dat komt vanzelf.' zei ze lachtend