Het openingstopic voor de 12 rijken = Het rijk van de Boogschutter

Katniss glimlachte tegen Richard en gaf haar biertje aan een jongen die ze niet kende, maar die het duidelijk erg vond dat hij er geen had. De jongen nam hem dankbaar aan en gooide hem in een keer achterover. Katniss voelde zich steeds losser worden.

Cyene liep recht naar het eten. Ze had geen behoefte om naar mensen toe te lopen om over koetjes en kalfjes te praten. Vroeger had ze dat een stuk leuker gevonden, nu vond ze het vooral overbodig gepraat. Ook al hadden ze een kleine overwinning begaan zo voelde het voor Cyene niet. Ze was hier alleen maar omdat ze hier hoorde te zijn en ze had het gevoel dat niemand haar zou missen als ze straks misschien even weg zou sneaken. Ze keek naar het eten en schepte wat op.

Richard grinnikte naar de jongen die het glas aanpakte, die had zeker nog nooit van bier zelf halen gehoord. "Zijn feestjes nog steeds zo erg?" vroeg hij aan Katniss die overduidelijk een stuk losser was dan eerder op de aond. Zelf danste hij rustig op de muziek, op de jongens manier. "Waarom vecht jij eigenlijk mee?" vroeg hij boven de muziek uit.

Cara liep over het plein. Ze had een glas wijn in haar handen maar genoot niet van het feest. Ze keek even rond. Ze zag niets dat haar echt intreseerde en liep dus gewoon door. Ze nam een slok van haar wijn en kwam toen bij de tafel met het eten aan en schepte wat eten op een bord.

Aria liep verder naar het feest toe. Al snel zag ze dat het alcohol vol vloeide. Kort zuchte ze terwijl ze naar het eten liep. Ze zag Cyene en wou even naar haar zwaain. Toen ze opeens tegen een jongen op botste. ´´Ehm sorry´´ zei Aria terwijl ze de jongen aan keek. Hij had eem versleten spijkerbroek aan en zag er niet uit als of hij gevochten had.

Al het heerlijke eten viel op de grond. ''Ohnee, die wou ik nog eten.'' riep hij harder dan de meeste mensen verwachtte. Hij keek het meisje aan wat het veroorzaakt had. ''Kijk wat je met mijn eten hebt gedaan.'' zei hij met een pruillipje. De pudding lag over de grond heen en de vloeibare stof bewoog nog na van de val.

Aria was verast door de ractie van de jongen. ´´Ehm er si nog meer pudding en nog een keer sorry´´ zei Aria maar. Ze wees naar de puddingberg die boven hun uit torend. ´´Maar ik heb je nog niet eerder gezien. Ik ben Aria´´ stelde Aria zich voor. Ze stak haar hand uit maar wist niet zeker of de jongen dat nog wou na het eten.

puddingberg

"Lang verhaal. Op dit moment is het vooral omdat ze de moordenaars van mijn moeder zijn." Zei Katniss. Haar gezicht stond nu weer strak. Ze wou nu niet teveel herinneringen ophalen aan die ene avond dat het huis niet naar versgebakken koekjes rook.

''Akio Sunsako.'' zei hij beleefd. Hij pakte de uitgestoken hand vast en schudde hem met een rustige beweging. ''Ik ben blij dat er nog pudding is, anders zou ik niet naar het feest zijn gekomen.'' zei hij terwijl hij naar de reusachtige puddingberg keek. Zijn zwarte grote ogen leken net als die van een puppy.

Cara liep tussen de mensen door naar de rand van het plein. Daar ging ze tegen een boom staan en at haar eten op. Haar glas wijn had ze intussen op maar ze had geen zin in nieuwe dus pakte ze die niet. Ze was licht aangeschoten en ze wou echt niet dronken worden vanavond. Ze keek rustig over het plein naar de feestende mensen.

Aria was blij dat hij gewoon zich ook voorstelde. Dan had ze ene kans op een gesprek. ´´Maar uit welk rijk kom je´´ vroeg Aria terwijl ze een groot stuk pudding op een bord deed en het aan hem lag. Het leek net als of ze geld gaf aan een arm gezin. Hij had het ook echt nodig leek het door die ogen vond Aria.

''Dankje.'' zei hij met een glimlach en nam het bord aan. Hij schepte een groot gedeelte op en stopte de lepel in zijn mond. Alleen kon hij zo niet praten. Met moeite slikte hij de pudding door en keek het meisje, die Aria heette, aan. ''Het rijk van de waterman. En jij?'' vroeg hij.

Elke keer als imand dat vreg moest ze toch even diep adem halen. ´´Ehm ik woon nu in het rijk van de leeuw maar ik kom er niet van´´ zei Aria terwijl ze snel een glas water pakte. Ze begon te drinken neit overdreven maar wel zo dat ze niet verder hoefde. Het klonk nog steeds raar als ze zei dat ze van het dertiende kwam.

Kenji struinde over het feestterrein. Hij had een bord met wat kippenboutjes in zijn ene hand en een biertje in zijn andere. Niet dat hij heel erg zin had om te feesten, maar een mogelijkheid om goed te eten te krijgen liet hij niet zomaar voorbij gaan. Om zich heen zag hij stelletjes dansen, mensen in gesprek en sommigen personen die heel alleen voor zich uit zaten te staren. Behalve dat laatste leek het een gezellige boel. Kenji besloot dat als iemand hem aansprak, hij daar op in zou gaan. Hij had wel zin om nieuwe mensen te ontmoeten.

''Waar was je dan geboren?'' vroeg hij ongestoord verder. Hier was hij de beste in, doorvragen totdat degene waarmee hij praatte de waarheid zei. Zonder zich ervoor te schamen staarde hij naar haar gezicht, nogiets waar hij goed in was.

Cara keek nog steeds over het plein. Nog steeds hoopte ze Raiden te vinden maar ze had zo langzamerhand na 6 jaar de hoop wel opgegeven. Daarom keek ze nu niet uit naar hem maar naar een mogelijk nieuwe vriend. Ze zag niet echt veel mogelijkheden en misschien keek ze wel gewoon verkeert. Ze nam nog een hap van haar eten.

Aria glimlachte half terwijl ze probeerde te denken hoe ze het zou zeggen. Uiteindelijk haalde ze diep adem en keek de Akio recht aan. ´´Ehm dit klinkt raar maar eigenlijk kom ik uit het derteinde. Al ben ik al 6 jaar overgestaot´´ zei Aria snel achter elkaar. Hoopvol keek ze naar zijn reactie dat hij tenminste niet in paniek zou raken.

Kenji scheurde met zijn tanden een stuk van zijn kippenbout en stak het in zijn mond. Langzaam koude hij op het malse vlees. Hij genoot van de smaak van de kruiden. Toen hij het vlees had doorgeslikt nam hij een slok bier, het voelde bitter aan in zijn mond, maar toch ook wel lekker. Alhoewel niks kon tippen aan blauwe bessensap. Kenji keek om zich heen en zijn oog viel op een meisje wat duidelijk aan het wachten was op iemand. Kenji besloot iets dichterbij te gaan staan, hij vond het altijd leuk om mensen te bestuderen. Niet omdat hij een enge spammer was, gewoon, omdat hij mensen en hun manier van doen interessant vond.

Cara had wel door dat ze bekeken werd maar ze liet het niet merken. Dat was ze nu wel een beetje gewend. Ze liet de gedachtes van de mensen over zich heen stromen maar al snel sloot ze ze weer buiten. Het was daar te druk voor. Ze pakte nog een stukje van het vlees wat nog op haar bord lag en at het op. Het vlees was heerlijk mals.

''Oh, dus jij weet eigenlijk best veel van het dertiende rijk. Ken je ook de personen?'' vroeg hij geïnteresseerd verder. Hij wilde meer informatie winnen over het dertiende rijk. Hij bleef haar aanstaren, op dezelfde manier als eerst. Wat wist zij allemaal wat hij niet wist.

Aria was verbaast maar blij tegleijk toen Akio rustig reageerde. Ze moest even na denken terwijl ze rustig weer naar hem keek. ´´Ehm natuurlijk ken ik niet iedereen maar wel een paar. Ehm een oude vriendin van mij die sterk is, Alexis´´ zei Aria. Ze wou niet alles in geuren en kleuren vertellen zo dat iemand haa rkon vermoorden. Ook al was het waarschijnlijk niet van de andere kant ze vond Alexis nog als een vriendin.

Kenji keek het meisje aan. Hij wist zeker dat ze hem had opgemerkt, blijkbaar had ze geen interesse in hem. Toch gaf hij de moed niet zomaar op, ze leek hem een aardig meisje en Kenji ontmoette graag nieuwe mensen. Langzaam stapte hij op haar af, zoekend naar een openingszin... Opeens viel zijn oog op het stuk vlees dat ze vasthield. "Lekker mals is het hè? Heel anders dan bij mij thuis." Hij glimlachte een beetje scheef en onhandig naar haar, hij voelde zich een beetje ongemakkelijk namelijk.

''Hmm, Alexis. Die naam moet ik onthouden.'' zei hij kalmpjes. Weer nam hij een hap van zijn pudding, die natuurlijk heerlijk smaakte. ''Dus waarom ben je overgestapt?'' vroeg hij met een halfvolle mond. Aan tafelmanieren deed hij niet. Die waren niet belangrijk als je toch in je eentje woonde.

Cara keek de jongen glimlachtend aan. 'Ja het is heerlijk mals.' zei Cara vrolijk. Ze zei maar niet dat bij haar thuis het vlees altijd mals was geweest, ze was vroeger echt een verwend nest geweest bedacht ze zich nu. Ze kende de jongen niet maar hij leek haar wel aardig. 'En wie ben jij?' vroeg ze aan hem. Ze dacht dat hij degene was die haar in de gaten had gehouden maar het maakte haar niet uit.

Die vraag daar en tegen was ze wel gewend om te beantwoorden. Al ha dhij het vaak schreeuwend aan gehoord met volle mond was dus niet zo erg. ´´Ehm ik ontmoette de grote liefde van mij leven. Daarna gaat alles van zelf´´ zei Aria rustig terwijl er een glimlach op haar mond verschen elke keer als ze aan Gale dacht.