Levi's Meer- Rijk van de Kreeft

"Wat is jouw achternaam?" vroeg Levi. Astelle deed hem denken aan Andromeda. Die was een Dertiener en Derryl was een Twaalver. En dat ging toch ook goed samen? Hij stond op. "Misschien kunnen we beter even gaan wandelen," zei hij. "Dat is beter dan in deze muffe grotlucht zitten." Hij liep naar de ingang van de grot en legde het pad naar boven open.

Astelle wilde net haar achternaam zeggen toen Levi opstond. ze stond ook op en liep hem achterna. ze keek even naar boven en streek een pluk haar achter haar oor. ze keek even naar Levi en begon toen naar boven te lopen.

Levi liep achter Astelle aan. Hij zou ervoor zorgen dat ze niet weg kon lopen, maar dat ze wel genoeg vrijheid had. Toen hij boven stond, hield hij haar nog wat beter in de gaten. "Maar wat is je achternaam?" vroeg hij nogmaals. Als ze een O'Donnel was, dan zou hij zeggen dat liefde echt oorlog kon overschrijden.

Astelle was blij dat ze weer boven waren. ze had die vochtige grot maar niks gevonden. Ze ademde even diep in en zuchtte toen. ze dacht even na over de vraag van Levi maar besloot het toch maar te vertellen. 'mijn hele naam is Astelle Bailey O'Donnel.' zei ze terwijl ze zich naar hem toe draaide.

"Maar dan ben jij het zusje van Andromeda," zei Levi verbaasd. Hij ging zitten op een stronk en schudde zijn hoofd heen en weer. "Maar, dan, moet je toch kunnen begrijpen dat liefde de oorlog overschrijdt," mompelde hij. Hij wilde de zus van Droom niet hier houden. Dat vond hij niet kunnen. Het water dat op respectabele afstand al de hele tijd om hen heen cirkelde, viel uiteen in plasjes op de grond.

Astelle knikte zachtjes en zei:' ja dat ben ik inderdaad.' ze zag dat het water viel. maar in plaats van weg te rennen liep ze naar hem toe en ging naast hem op de stronk zitten. ze bleef even stil en zei toen: ' misschien.... maar dan had ze ons nog niet hoeven verraden.' dat laatste zei ze fel, maar niet tegen Levi gericht.

"Maar dat deed ze uit liefde," zei Levi. "Dat zou ik ook doen. En zij deed het uit bescherming voor haar kind. En wist je niet dat ze terug over gingen stappen?" Hij sloeg een arm om haar heen. Het betekende veel voor hem dat ze niet was weggelopen. Hij was daar heel dankbaar voor.

Astelle schudde verbaasd haar hoofd. ze dacht even na en keek hem toen met opgetrokken wenkbrauwen aan. ' zou jij naar de dertiende kant overstappen voor... voor mij?'het laatste zei ze blozend terwijl ze naar haar voeten keek.

"Als we verliefd zouden zijn en jij dat wilde wel," zei Levi, die nu ook bloosde. Hij durfde Dawn niet aan te kijken, bang dat ze hem belachelijk zou vinden. Dus staarde hij maar naar zijn blote voeten. Hij haalde zijn arm terug en durfde niks meer te zeggen.

Dawn zei niks... toen het even stil was geweest begon ze na te denken. ze had op dit moment 2 keuzes, ze kon nu weggaan en Levi gewoon vergeten of ze kon bij hem blijven en... wat er dan zou gebeuren wist ze niet precies. Weggaan was volgens haar de makkelijkste keuze, maar als ze bij hem bleef zouden er nog veel problemen op volgen. ze bleef een paar minuten nadenken. gelukkig hield Astelle altijd van de moeilijkste weg. ze wendde zich naar Levi en zocht even zijn blik voordat ze haar lippen op die van hem drukte.

Levi wilde een zucht slaken van verlichting, maar dat lukte niet omdat Astelle haar op mond op zijn mond had. Hij sloeg zijn armen om haar heen. Toen hij klaar was met zoenen, zei hij: "Weet je dat ik nu heel erg blij ben? Blijer dan jij je kunt voorstellen." Hij liet haar weer los, maar bleef haar aankijken.

Lauren landde zacht in het bos naast het meer. Levi sprong van zijn rug en stuurde het water aan de kant. De weg naar de grot lag open. "a maar naar beneden," zei hij tegen Anneloes en hij stuurde zijn spullen bij elkaar.

Anneloes had het gevoel dat er weinig keuze wasvoor haar sinds levi haar vond. Ze Zchtte en pakte haar houten katana en liep naar beneden. Beneden in de grot zocht ze een plekje waar ze kon zitten en ging verder emt het hermaken van ahar houten katana

Levi liep achter haar aan. "Je kunt hier alles vinden wat je in een normaal huis ook vindt," begon hij uit te leggen. "Alleen is de douche altijd koud, maar daar wen je aan." Hij grinnikte. "En het spijt me, maar ik heb niet meer dan een strozak voor je." Hij wees op het ding in de hoek en ging aan de tafel zitten.

Anneloes reageeerde met neit meer han een "Hmmm" ze begon emt een patroon in het heft van de houten katana "Heb je een leren bandje?" vroeg ze met een oog op eht handvat. "En mag ik misschien nog wat takken."

Levi gaf wat takken, die eigenlijk voor de haard bedoeld waren, aan Anneloes. "Ik heb alleen geen leren bandje," zei hij. "ik regel alles met water." Hij gaf haar de volledige vrijheid, alleen het naar boven gaan was anders, maar dat was voor haar eigen bestwil. Anders zou ze verdwalen of iets dergelijks.

Anneloes pakte de takken aan en begon de bast eraf te strippen. Ze snoof toen levi dacht dat ze zou verdwalen, okee het was ergens wel waar, maar al snel zou ze dan weer de soldaten tegenkomen.

"Ik snap dat je nu denkt dat ik je behandel als een kind, en dat is zo," zei Levi. "Alleen ga je hier geen soldaten tegenkomen. We zitten kilometers achter de grens van het bezette gebied. Vele kilometers. Er s hier al drie jaar geen soldaat meer gezien, omdat dit een onbelangrijk bos is." Hij keek op de klok aan de wand. "En nu moet je meekomen, ik moet op tijd zijn voor mijn nachtdienst." Hij glimlachte. Zolang hij niet wist welke krachten ze had, zou hij haar overal mee naar toe nemen.

Anneloes borg haar dolk weer op en hing de proimitieve houten katana op haar rug. Ze stond op en liep naar levi toe. "laten we dan maar gaan." zei ze verveeld. Ze zou ietsmeoten gaan bedenken om te doen, naast haar lichaam in conditie houden.

Lauren zwom voor de ingang van de grot. Levi stuurde al het water aan de kant, zodat hij en Anneloes op zijn rug konden gaan zitten. Hij pakte zijn doktersjas uit de kast en hing hem over zijn schouder. "Kom je?" vroeg hij aan Anneloes en hij ging tussen de horens van Lauren zitten.

Anneloes stond op en rende naar de draak en met een sierlijke sprong zat ze op diens rug.