De open plek in het bos - Rijk van de Stier.

Richard knikte "Daar heb je groot gelijk in." zei hij instemmend. Vermoeid begon hij verder te gaan met het schoonmaken van zijn zwaard. Die gebruikte hij meer dan zijn krachten. Dat was ook duidelijk te merken door de rode spetters die erop lagen. Met de lap in zijn handen begon hij het staal schoon te maken totdat het weer glanste in het zonlicht wat tussen de bomen doorviel.

Loki blies even een plukje haar uit haar gezicht en keek naar zijn zwaard. Het was mooi gemaakt, niet dat ze er heel veel verstand van had maar een smid had het haar een beetje uitgelegd toen haar zwaard gesmeed werd. Loki keek even naar de zon en vroeg zich af hoeveel geznnen ze nu zwaar ongelukkig gemaakt had.

Richard legde het zwaard rustig voor hem op het gras neer toen hij klaar was met het oppoetsen. Waarschijnlijk zou het niet lang duren voor het weer vies zou zijn, maar daar wilde hij nu niet aan denken. Zijn blik gleed naar Loki die een beetje een treurige blik over haar gezichtsuitdrukking leek te hebben. "Is alles oké?" vroeg hij terwijl hij probeerde ze niet opdringerig te izjn.

'Wat.. Oh.. Nou, niet echt alles maar ik wil je niet met mijn problemen opschepen hoor..' zei ze rustig tegen hem. Loki had met een lege blik naar het water gestaard. De laatste tijd kwam die veel vaker terug en zelf merkte ze er nauwelijks wat van maar toch gebeurde het en anderen merkten het op.

"Dat doe je echt niet hoor." Richard keek haar op een aardige manier aan. In verhouding tot veel mensen met magie had hij op dit moment nauwelijks problemen en was zijn leven afgezien van de oorlog heel normaal en rustig verlopen, zonder ernstige problemen als liefdesverdriet en doodslag. Hij ging rechter op zitten tegen de boom aan terwijl hij zich wat naar Loki draaide.

Loki keek hem aan. 'Liefdes problemen.. Met een jongen waarvan ik niet meer weet of ik hem mijn vriendje mag noemen of niet..' zei Loki moeizaam. Het voelde deels goed om het tegen een vreemde te zeggen maar ze wilde het eigenlijk ook gewoon vergeten en wegstoppen. Alsof het nooit gebeurd was en dat ze verder kon gaan.

Richard keek haar aan, hij had nooit een idee gehad wat echte liefde was. Maar had wel begrepen dat als er problemen waren dat er mensen zich er letterlijk van de klif konden gooien. "Wat is er dan gebeurt." hij keek haar aan, ineens herpakte hij zichzelf wat en keek verontschuldigend naar haar "Je hoeft heus niks te zeggen als je het niet wilt hoor."

'Misschien lucht het op dus ik vertel het in grote lijnen..' zei ze rustig en ze keek even van Richard naar het water en terug. 'Sinds een tijdje had ik een vriendje, Akio. Het ging eel erg goed tussen ons en hij begreep me gewoon helemaal. Alleen een paar dagen daarna dronk ik voor het eerst sinds jaren weer alcohol samen met een goede vriend die ik heb leren kennen. Ik was stomdronken dat ik eigenlijk niet meer weet wat er gebeurd was maar toen we op zoek gingen naar een slaapplek kwamen we Akio tegen in een herberg.. Een grote ruzie volgde en hij is kwaad weggelopen..' vertelde Loki Richard, ze had de hele tijd afwezig naar de bomen gekeken.

_
Kan de afloop nog niet vertellen want die weet ik nog niet.

Richard luisterde rustig naar het verhaal van Loki, zonder zijn blik van haar af te wenden ook al keek zij naar iets anders. "Dat is zwaar k*t." was het eerste commentaar wat uit zijn mond kwam. VEel meer woorden kon hij er ook niet snel op verzinnen. Soms was Richard niet heel goed in de juiste woorden vinden, maar hij hoopte dat Loki de woorden op de goede manier zou opvatten. "En wat ga je nu doen? " vroeg hij na enkele seconden

Loki veegde snel een opkomende traan weg.Ze moest altijd huilen bij de gedachte aan Akio. 'Ik weet het niet..' gaf ze als antwoord. Ze wist het echt niet meer. Loki sliep 's nachts haast niet meer, ze huilde alleen. Ze at maar kleine beetjes en was er weer helemaal depressief van geworden,misschien zelfs erger dan dat ze eerst was.

Richard legde troostend zijn hand op haar knie. Het was niet provocerend bedoeld maar gewoon als een vriendschappelijk troostend gebaar. "Heb je al rustig met hem gepraat..." het klonk zwak uit zijn mond, hij had hier zo'n geen verstand van. Hij had nog nooit van echte liefde kunnen proeven, en na het zien van het liefdesverdriet van Loki wist hij ook niet of hij dat wel wilde. Zachtjes wreef hij over haar knie.

Loki schudde haar hoofd. 'Nog niet, ik weet niet of ik dat aankan en of hij me uberhaupt wel wil zien. Ik heb hem zoveel pijn gedaan..' zei ze zacht tegen Richard. De leegte in haar ogen had even plaats gemaakt voor pijn en verdrietmaar verdween al gauw weer.Ze werd wel wat rustiger door zijn vriendelijke gebaar.

Richard wist nu niks meer te zeggen. Dus het enige wat hij deed was een meevoelend glimlachje naar haar sturen en zijn hand op haar knie houden. Zijn blik dwaalde even af naar de mannen die rustig om de vuren aan het eten waren en sommige waren zelfs in slaap gevallen. Het zou niet handig meer zijn om terug te gaan naar het kamp. Dat zou onnodig zijn met teveel risico's. "Als je hem echt zoveel pijn gedaan hebt moet je hem helpen die pijn weer te verzachten..." kwam er ineens uit zijn mond.

Loki keek hem aan nadat ze naar het beekje had zitten staren. Ze keek Richard aan. 'Hoe zou ik dat moeten doen dan..?' vroeg ze zacht, een beetje aan hem en een beetje aan zichzelf omdat ze het een goed idee vond. Er kwam een klein lichtpuntje hoop in haar ogen. Ze keek Richard weer aan nadat ze even weg had gekeken.

Richard keek Loki aan toen hij iets in haar ogen zag wat er beter uitzag dan enkele minuten geleden. "Hem verassen? Iets origineels?" het probleem was dat hij die hele Akio niet kende, hij had geen idee wat hij leuk zou vinden, waar hij van hield en hoe Loki hem kon verassen om hem terug te krijgen en beide veel extra verdriet te kunnen besparen.

Loki knikte een beetje. 'Misschien is dat wel wat. Bedankt.. Ik ga erover nadenken..' zei ze tegen hem. Ze wist niet of Akio ervan hield en of het zou helpen maar misschien deed het goed om hem te zien, misschien ook niet maar dat zou ze dan wel weer zien. Ze glimlachte een beetje hoopvolvoor zich uit.

"Geen dank" glimlachte Richard terwijl hij rustig zijn hand van haar kniee haalde. Ineens sprong hij op "Heb je honger? Er is genoeg te eten. En wat vet kun je wel gebruiken. "zei hij op vriendschappelijke toon. Aan het lichaam van het meisje te zien waren er al langer liefdes problemen, want behalvemager vond richard haar erg bleek.

'Euh.. Nou eigenlijk niet.. Ik heb vanochtend gegeten en.. nou ja.. Ik hou niet zoveel binnen..'zei ze een beetje moeizaam omdat ze het meestal niet zomaar aan iemand vertelde. Ze had nog steeds moeite met het feit dat ze met haar magerheid geconfronteerd werd al was ze er wel wat meer aan gewend geraakt. 'Maar eet jij gerust wat..' zei ze vriendelijk tegen hem.

Richard keek haar aan "Weet je het zeker, een beetje brood anders?" zijn stem klonk bezorgd, iets wat niet bij zijn gehele voorkomen leek te passen. Een paar van zijn maten keken dan ook verbaast naar hem op. 1 van zijn maten glimlachte naar Loki "Er is genoeg, dus als je wat wilt pak je maar wat, je hebt erg goed geholpen vandaag." Richard grinnikte om de jongen die het zei, deze was altijd erg stil dus het viel op.

Loki merkte dat ze er niet onderuit kwam. 'Een beetje brood dan..' zei ze rustig tegen hem. Ze keek even naar de jongen die wat tegen haar gezegd had en glimlachte een beetje naar hem. Daarna liet ze zich even achterover vallen op het gras en keek naar Scath dus tussen de bomen uit zat te rusten en wat vlees uit een tas gevist had. Al snel ging ze weer rechtop zitten.

Richard was blij om het te horen, en de jongen haalde wat brood tevoorschijn en gaf er een groot stuk van aan Loki die weer in het gras was gaan zitten. Ook Richard besloot te gaan zitten en pakte wat van het overgebleven brood. Het was redelijk hard omdat het niet al te vers was, maar het was al met al nog best goed te eten. Al was het beter met wat water weg te werken.

Loki keek naar het grote stuk maar besloot haar best te doen om het op te eten. Ze haalde wat glas uit een zakje en probeerde dat te vervormen maar het smolt alleen aan elkaar. Ze zuchtte zacht en nam een hap van het brood. Voor haar smaakte het goed genoeg, al begreep ze best als andern het niet lekker vonden.

Richard keek naar Loki die bezig was met wat glas aan het vervormen. Hij trok wat van het brood af en at het met grote stukken op, nadat hij goed gekauwd had om het doorgeslikt te krijgen. "Is het te eten?" vroeg hij na een tijdje naar Loki gekeken te hebben. Hij mocht haar wel, niet dat hij haar opd e verliefde manier mocht, maar op de vrienden manier.

Loki keek op. Ze had het hoopje glas weggestopt en keek Richard aan. 'Ja. Het smaakt beter dan mijn soep..'zei ze tegen hem. Ze at het in kleine stukken op omdat het anders teveel werd. Haar intuitie (?) zei tegen haar dat ze een vriend erbij had, haar hoofd zei dat ze het later wel zou zien maar Loki geloofde liever in het eerste.

"Dat geloof ik niet, zo vreselijk kan je soep niet zijn." licht plagend keek hij Loki aan. Het was wel tijd dat ze weer wat vrolijker kunnen doen, te lang depri zijn was alleen maar gevaarlijk en gewoon niet leuk. Hij trok weer een stuk van het brood af en stopte dit in zijn mond.