De steile rotsen - rijk van de stier

Vlakbij het dorpje Takyo zijn de steilste rotsen die je ooit gezien hebt. Zonder enige klimervaring kun je deze niet beklimmen. En zelfs als je ervaring hebt moet je uitkijken dat je niet uitglijd. Aan de voet van deze rotsen is het erg warm maar naarmate je meer naar boven gaat en hoger komt wordt het erg koud. Om de rotsen heen is een kale vlakte. Je kunt ook kamelen 'huren' en dan een ritje op een kameel maken. Zorg er altijd voor dat je genoeg water bij je hebt anders ben je gedoemd om dood te gaan. Er zijn oude tekeningen gekerft die van onschatbare waarde zijn. Hier gaan vele legendes over en sommige zeggen dat je vervloekt wordt als je ze aanraakt. Daarom raken de meeste mensen ze ook niet aan.

Regels : niet echt veel, oftewel geen
Max personen : geen , het is een erg uitgestrekt gebied dus is het logisch dat niet iedereen bij elkaar kan zijn

1 problempje, er zijn geen enkele bergen in het rijk van de maagd, maak er anders het rijk van de stier van?
-
Richard liet zich hijgend onder de rotswand zakken. Hij was niet heel ver gekomen, het was veel te zwaar om zonder spullen en enige ervaring om deze rotsen te beklimmen. Met zijn hand haalde hij langs zijn bezwete voorhoofd, vermoeid leunde hij achterover terwijl hij de fles water opendraaide en wat van het verkoelende water zijn mond in liep lopen. Een potje vechten was een stuk minder vermoeiend.

ooh what a late reaction
ehm ja , het rijk van de stier dan
---
Cyene was blij dat de zon niet zo vel in haar ogen scheen anders zou ze niet eens kunnen zien waar ze haar handen neerzette. Ze had niet de beste schoenen aan voor het beklimmen van deze rotsen en dus moest ze soms oppassen dat ze helemaal geen grip meer had. Het zweet parelde langzaam vanaf haar voorhoofd naar beneden. Hier en daar rolde door haar een steentje naar beneden die ze dan in de verte zag verdwijnen.

Misschien moest hij toch maar een andere rots kiezen, zijn blik ging naar de rots waar een paar steentjes met vrolijk getik op de grond terecht kwamen. Hij keek omhoog en zag er een meisje met felrode haren, of eigenlijk vielen alleen de rode haren op. Richard stond op, en merkte dat in de korten tijd zijn spieren al stijf aan het worden waren. Hij rekte zich uitgebreid uit en begon aan de andere rotswand.

Cyene stopte even met klimmen om weer een beetje op adem te komen. De hele tijd door gaan was niet verstandig. Aan haar broek had ze haar bidon met water vast gegespt die nu goed van pas kwam. Ze klikte hem eraf en dronk zo een paar slokken water achterelkaar. Daarna klikte ze hem weer vast aan haar broek waar hij verder kon aan bungelen als ze weer een paar stappen hoger klom.

Richard merkte dat het meisje boven hem even stopte om op adem te komen, want ze kwam namelijk steesd meer in zijn zicht. Net toen hij nog geen 10 meter van haar af was begon ze weer aan haar klim. Hijgend bleef Richard op een uitstekende richel staan, voor hij weer achter haar aanklom. Op 1 of andere manier was hij het als een soort wedstrijdjes aan het beschouwen.

Tijdens het klimmen merkte Cyene dat er wat geluid van achteren kwam wat zij niet veroorzaakte. Ze zwiepte haar haar met een beweging naar achteren en draaide haar hoofd even om te zien waar het vandaan kwam. Ze was even verrast dat het een jongen was die ook aan het klimmen was. Ze was namelijk wel eerder wezen klimmen op de steile rotsen, alleen was ze dan niemand tegen gekomen. Cyene draaide haar hoofd weer terug en zette haar ene voet op een steen boven zich.

Richard was geconcentreerd bezig met het zoeken naar een goed steunpunt omzich eraan op te trekken, en om zijn voeten wkijt te kunnen zonder te vallen. Daardoor zag hij niet het gezicht van het meisje dat omlaag keek. Zijn blik ging omhoog om een rustpunt te vinden, zijn spieren stonden namelijk te trillen van de spanning. Iets wat niet handig was als je aan het klimmen was.

Stiekem keek Cyene steeds om om te kijken hoe de jongen aan het klimmen was. Ze vond het interessant om te zien en vroeg zich af hoe zij zelf eruitzag als ze aan het klimmen was. Misschien wilde ze dat niet eens weten omdat ze het gevoel had dat ze erg zweette. Bijna vergat Cyene om haar andere voet bij haar voet die al op de steen stond te voegen en gleed ze bijna uit. Ze wist nog net haar evenwicht te bewaren. Gauw ging ze verder met klimmen en nu keek ze niet meer achterom, want dat leidde haar af.

Loki stond voor een paar rotsen. Ze beet op haar lip. Zou ze die gaan beklimmen. Het zou haar niet veel uitmaken als ze zou vallen. Ze geen mantel om en stond in een jurkje dat meewaaide met lange mouwen. Haar vioolkoffer op haar rug en haar tas langs haar zij. Loki deed de eerste stap en legde haar hand op een rots om zich op te trekken.

Orion liep op een drafje op de rotsen af. Hij had wel zin om te aan klimmen. Hij had gehoord dat je minstens tien waterflessen mee moest nemen, dus die had hij ook. Hij trok zijn T-shirt uit en begon aan de eerste meters. Het was eigenlijk helemaal niet zo moeilijk, vond hij. Hij keek even om zich heen. Iets verderop klom een meisje, maar daar besteedde hij geen aandacht aan.

Loki keek even naar de voetstappen die ze had gehoord en keek naar een jongetje. Ze zuchtte zacht en klom rustig verder. Loki zorgde ervoor dat ze zich stevig vasthield en niet kon vallen door gladheid. Zachtjes neuriede ze mee met de wind. Ze was benieuwd naar de top maar kon zien dat die nog erg hoog was.

Orion klom stug door. Hij trok zich niks aan van de winddie aan zijn lijf rukte of stenen die een beetje wankel waren. Hij klom als een berggeit verder en als het kon sprong hij van steen naar steen. Na een tijdje springen, hoorde hij het klapwiekende geluid van drakenvleugels. Hij keek om en zag dat Xing aan kwam vliegen.

Loki keek even naar de draak en vond het een mooie. Niet dat ze Scath niet mooi vond want ze vond hem prechtig. Al kwam hij niet vaak uit de wolken en nu ook niet maar er hing een mist dus hij kwam al lager dan normaal en keek ook naar de jongen en merkte de draak al veel eerder op. Hij vloog er naar toe omdat hij zich verveelde. Loki klom rustig door en kwam bij een plat stukje en stond daar even.

Xing vloog op de andere draak af. "Hallo," zei hij in drakentaal. Orion keek er even naar. Dat was best irritant, vond hij. De Draken des Levens mochten de mensentaal niet leren. Maar dat was nou eenmaal zo. Hij klom naar het meisje dat een richel lager stond. "Is dat jou draak?" vroeg hij.

Loki keek naar de jongen en knikte. 'Ja, dat is Scath. Die andere, dat is zeker jouw draak.' concludeerde ze na haar antwoord op zijn vraag. Loki leunde rustig tegen de rots aan voor zover dat ging met een koffer op je rug. "Hoi.." zei Scath terug in drakentaal. Hij keek hem even en keurde hem niet als gevaarlijk.

"Ja, klopt," zei Orion een beetje trots. "Dat is Xing.." Hij stuiterde op en neer en kon niet meer stil blijven staan. Hij liep weer naar de rots wand en klom verder omhoog. "Nou, Scath," zei Xing. "Ik zie dat ik weer moet gaan." Hij vloog achter Orion aan, bracht hier en daar een dode plant tot leven en genoot van het uitzicht.

Loki grinnikte een beetje om het jongetje en deed haar best om haar glas te vervormen tot een plaat en ze ging erop staan. Langzaam bracht ze die omhoog. Loki wist dat het erg gevaarlijk werk was. Vooral als ze nu de controle zou verliezen, dan was ze vast zo goed als dood. Langzaamliet ze zichzelf een beetje omhoog gaan. Scath keek naar Xing. "Ik nog niet.." zei hij grijnzend. Hij bleef in de mist hangen.

Orion zag het meisje op een glasplaat staan. Even keek hij er bewonderend naar, maar daarna klom hij snel verder. De top was nog steeds niet in zicht. Orion klom stug door, keek naar de plantjes die door Xing tot leven werden gebracht en genoot net als zijn draak van het uitzicht.

Loki keek even naar de glasplaat en zag dat er barsten in kwamen. Kennelijk ging het nog niet zo goed met haar kracht dus keek ze even naar een handige rots en ging daarop staan en bleef na de glasplaat kijken. Niet veel later viel die in duizenden stukjes uiteen. Naar beneden, gelukkig lukte het haar om ze in een richting te houden zodat de jongen niet verwond raakte. Loki zuchtte triest.

Orion keek naar de scherven die langs hem vielen. Die had haar kracht niet onder controle, dacht hij bij zichzelf. Maar daarna klom hij gewoon weer verder, zonder nog op het meisje te letten. Xing keek ook naar haar en wilde dat hij iets voor haar kon doen. Maar dat was verboden voor zijn drakensoort. Met een zucht vloog hij achter Orion aan.

Scath keek triest naar Loki. Hij vloog naar haar toe en drukte zijn kop tegen haar aan als een soort van troost. "Het komt wel goed.." zei hij mentaal tegen haar... Loki aaide hem triest. 'Dat komt het niet.. Dat weet ik zeker.' zei ze zachtjes terug. Loki keek even naar de jongen. Ze vroeg zich af welke kracht hij had en hoevr hij er al mee was.

Orion voelde waar Xing aan dacht. "Tja, Xing," zei hij. "Je moet het gewoon grotendeels aan mij over laten. Uiteindelijk kan ik wat jij kan, alleen kan ik het niet tot leven wekken." Hij moest even lachen. Hij had gehoord van mensen die anderen konden laten inslapen,door één simpele handbeweging.

Loki klom verder. Ze had wel haar vioolkoffer bij Scath in de tas gedaan. Loki pakte uit haar tas een flesje met water en nam er een paar slokjes van. Ze moest en zou de top bereiken. Ze kon gewoon niet vallen dan zou ze dood zijn en ze kon ook niet terug want dat zou ze zichzelf teleurstellen. Even keek ze opzij naar de jongen.

Orion begon steeds sneller te klimmen. Alsof hij een wedstrijdje wilde met dat meisje. Maar na een tijdje stopte hij, dronk wat en gooide wat water over zijn, nu smerige, blote boven lijf. Daarna liet hij het water snel verdampen om verder te klimmen. Hij keek even naar beneden, hij was al best hoog. Gelukkig had hij geen hoogtevrees.