Het magische regenwoud - Rijk van de Steenbok

"Ja, maar wat is het voor rol?" vroeg Dave door. "En daar bedoel ik mee, wat staat er op." Hij hield zijn hoofd een beetje schuin. "Of wil je het niet met twee onschuldige tieners delen?" Dat zou voor hem geen probleem zijn, hij zorgde er wel voor dat ze hem zouden kunnen lezen.

Gytha grinnikte even. 'Jullie zien er misschien onschuldig uit.. Maar weetje onschuldig tienertje. Wat er op de rol staat is niet goed voor onschuldige tieners.' zei ze tegen de jongen. Ze had een glimlach op haar gezicht die op de grens van geheimzinnig, vals en onschuldig lag. Ze keek even naar twee. Ze kon het zich niet veroorloven om weer te lang te blijven praten.

Dave concentreerde zich op een steen die achter Gytha lag. Hij stuurde hem zo dat hij de rol uit Gytha's hand sloeg. Dave dook er meteen naar toe. Hij raapte de rol op en stak zijn tong uit naar het meisje. Haar grijns beviel hem niet. Hij zette een stap achteruit en frommelde aan het lint.

Gytha schrok doordat de rol uit haar hand viel ze liep naar de jongen toe. 'Ik zei dat het niet jou zaken waren.' zei ze tegen de jongen. Ze maakte de rol van ijs zodat hij niet open te maken was. 'Ik weet wat erop staat jongetje. En ik wil niet dat jij het weet.' zei ze tegen hem. Ze grijnsde nog steeds met dezelfde grijns. Haar lange witte haren vielen een beetje in haar gezicht.

"Ik weet het wel..."zei Chris terwijl hij het eigenlijk helamaal niet wist... Hij stond ondertussen naast Dave en hij keek naar de rol, die nu van ijs was, "Dus... jij doet dat soort dingen..."zei hij terwijl hij naar de vrouw toe liep en om haar heen begon te cirkelen "Ik weet het goed gemaakt... Ik zou niemand vertellen over de rol als... Je kan vertellen wie van ons Chris is!" zei hij en hij stapte terug naar Dave waar hij precies in spiegelbeeld naast ging staan.

Gytha zuchtte. 'Weetje, die rol is met een knip van mijn vingers vernietigd. Waarom zou ik dan een spelletje gaan spelen. Ik haat kinderen die denken dat ze me kunnen beheersen.' zei ze voor zich uit. Diey gromde instemmend. 'Diey maak je vast klaar. Dit duurt vast niet meer zolang. Of wel jongens? Want dan moet ik even dingen gaan plannen.' zei ze sarcastisch. 'Hebben jullie ook wat thee dan?' Ze had nog steeds de grijns op haar gezicht.

"Eigenlijk..." zei Chris langzaam "Hebben we inderdaad thee..." zei hij zacht en hij pakte de rol uit Dave's handen "En dus ook de benodigheden om het te maken...."praatte hij verder terwijl hij naar de zadeltas van Jack liep en er een doosje lucifers uithaalde. "Dus, wat zeg je er nu van...?" zei hij met een grijns en hij stak een lucifer aan die hij onder de rol hield, het ijs begon langzaam te smelten.

Gytha zuchtte. 'Hmm. Weetje, ik kan de brief ook verbranden want weet je mijn tweede kracht is Vuur. Maar geef mij dan maar een kopje. Aangezien ik hier toch mijn tijd aan jullie verdoe.' zei ze tegen de jongens. Ze ging zitten en knipte met haar vingers. De brief vatte vlam maar verbrandde niet. Ze glimlachte nog steeds en ging zitten en keek naar de jongens. 'Gezellig zijn jullie. Spullen willen verbranden die niet van jullie zijn.'

Chris liet ze brandende Brief op de grond vallen, "Wel dan..."zei hij en hij pakte alles wat ze nodig haddden voor de thee uit de zadeltas en hij maakte een vuurtje op de grond waar hij de ketel opzette "Dus, jij bent zo saai, dat je niet in bent vool een spel?"

Gytha zuchtte. Ze pakte de brief op en deed de vlammen uit. 'Nee, ik ben niet saai, ik heb gewoon werk te doen. Maar noem eens een goed spel dan. Dan speel ik mee.' zei ze rustig. Ze verdeed haar tijd toch al dus nog iets langer kon wel. Gytha gaf de brief aan Diey, die zou hem wel bewaren.

Dave had een tijdje staan kijken. Hij had geen idee van wat Chris van plan was. Hij stopte zijn hand in de aarde. Toen hij hem er uit trok, was hij bedekt met een dikke laag stenen. Nu kon hij de brief oppakken. Hij keek er even naar, maar liet hem gewoon dicht. Hij ging naast Chris zitten.

Gytha keek naar Dave maar hield haar mond. Ook al zouden ze hem lezen ze zou gewoon doorgaan met haar missie. Ze zou zich niet laten tegen houden door twee jongetjes. Gytha speelde een beetje met een witte lok haar. Haar haren waren heel erg lang en hingen een beetje voor haar gezicht.

Chris keek naar Gytha "volgens mij..."zei hij en hij keek Dave aan, hopelijk zou hij zijn zin afmaken met '...hebben we net een spel voorgesteld' of iets in die richting, daarna zouden ze weer tegelijk gaan praten, heel irriterend.

"hebben we net een spel voorgesteld," vervolgde Dave. "Als je die brief ongelezen terug wilt, (moet je dus mee doen)." Hij had gesproken met precies hetzelfde stemgeluid als dat van Chris en probeerde zo onschuldig mogelijk te kijken.

Dat tussen haakjes is voor chris.

"Moet je dus meedoen...Je hebt geen andere keus...(Dus, wie is wie?)" Chris zat precies in het spiegelbeeld van Dave, maar dan zonder brief in zijn hand.Hij had moeite om niet nog breder te gaan grijnzen.

"Dus wie is wei?" vervolfde Dave met een strak gezicht. "De klok tikt." Hij frummelde al aan het zwarte lint dat rond de brief zat. Na een tijdje was de knoop er uit, maar hij hield de brief gesloten.

'Mag ik dan wel jullie namen weten, anders heb ik er niet veel aan weetje..' zei ze. Gytha keek naar de jongens. Ze haalde wat vuil onder haar nagels vandaan. Gytha keek even naar Diey en glimlachte. 'Het lukt wel op tjd Diey..' zei ze tegen hem. Gytha keek even naar het zwarte lint. 'Zou ik dat lint even mogen?' vroeg ze.

"Nee, dat mag je niet," zei Dave. "En wij zijn de Hummel tweeling, Dave en Chris, Chris en Dave. En nu vragen we aan jou, (wie is Chris?)" Hij keek vragend naar Gytha. De brief vouwde hij open, maar hij las hem niet.

" Wie van ons twee is Chris...? het is niet zo moeilijk...Maar niet raden,( we hebben een reden nodig )" zei Chris op precies dezelfde toon als die die Dave net gebruikt had, en hij zat in zijn spiegelbeeld, eigenlijk was het oneerlijk, dit meisje kende hen niet , maar de regels waren simpel.

Gytha zuchtte en boog naar de jongen die het lint vasthield en pakte een uiteinde vast. 'Ik vraag niet zomaar iets, en dit maal is het niet om jullie pijn te doen maar om mijn haren bijeen te binden aangezien ik mijn elastiekje bij mijn zoontje heb laten liggen.' zei ze tegen de jongen. Daarna keek ze weer naar de twee jongens en beet op haar lip. Ze had hun namen gehoord toen ze hier aankwam.

"Tja, misschien moet ik je dat lint ook geven," zei Dave. "Maar dat doe ik niet. Je krijgt hem samen met de brief, als je het goed raadt. Dus, (wie is Chris en wie is Dave?)" Hij had bijna zin zijn tong uit te steken, maar dat zou het plaatje verpesten. Als Gytha nu aan haar pony zou frunniken, dan mocht het, want dan deden hij en Chris het tegelijkertijd.

Gytha zuchtte. 'Hmm. Lees de brief maar dan ga ik nadenken over wat jullie namen zijn aangezien ik ze gehoord heb toen ik hierheen liep.' stelde Gytha grijnzend voor. Hij zou waarschijnlijk toch wel gelezen worden aangezien ze het niet meer wist. Ze speelde met een plukje haar, draaide het om haar vinger. Gytha keek naar de jongens. Een van hen was Dave en de ander was Chris. Waarom bestaan er in godsnaam tweelingen schoot er door haar hoofd.

"Wie is Chris en wie is Dave? Maar we zijn al zo veel van plaats gewisseld(of misschien zit ik nogsteeds aan dezelfde kant)" zei Chris en hij speelde met wat keitjes, hij kon gewoon echt niet stil zitten, als dit meisje hen gekent had, had hij het niet gedaan, maar het was een vreemde.

"Of misschien zit ik nog steeds aan dezelfde kant," maakte Dave af. Crux kwam vliegend aan galoperen. Hij landde achter Dave en Chris en liep van daar naar het beekje. Hij dronk even wat en keek uit naat Jack. Het reusachtige paard keek daarna nieuwsgierig naar Gytha. Hij was drie keer haar lengte en had vleugels. En natuurlijk was het een draak.

Gytha zuchtte en gokte maar wat. 'Ben jij Chris en jij Dave?' vroeg ze en ze wees van links naar rechts. Ze keek naar de twee jongens en verveelde zich een beetje. 'Het is maar een gok hoor' zei ze schouderophalend. Ze zuchtte zachtjes en keek naar Diey en hij legde zijn kop naarst haar en ze aaide die even. 'Maak je niet zo'n zorgen. We redden het wel op tijd..' zei ze rustig tege hem.