Rijk van de Leeuw - Kroeg: De heilige Inxa

'Nee hij heeft net iemand vermoord omdat ik een ander heb.' zei Cara. Ze sloeg haar coctail achter over en de barman zette een nieuwe voor zonder dat ze daar om vroeg. Hij had wel door wat ze hier kwam doen. 'Dus nu ga ik me ongeveer klem zuipen en hun even vergeten.' zei Cara. Ze had genoeg van de kopzorgen die de jongens haar bezorgde.

Isis schrok zo van het woord 'vermoord' dat ze haar drinken uitspuugde. Oeps. "Oh, sorry, dat is best wel... erg." Nog steeds geschrokken keek Isis Cara aan. Nu begreep ze waarom Cara zo veel zorgen had. Zelf kon Isis geen oplossing bedenken voor het probleem. Cara was waarschijnlijk verliefd op degene met wie ze nu had, dus daar kon ze het niet mee uitmaken. En als ze dat wel zou doen, zou diegene er weer helemaal kapot ervan zijn en misschien ook erge dingen doen. Maar nog steeds, drinken was niet de beste oplossing.

'Ach het probleem ligt ook bij mij hoor. Ik hou nog steeds van hem maar ik hou ook van mijn vriend ik zal moeten kiezen ik weet alleen niet wat ik moet doen.' zei Cara. Ze merkte dat de alcohol begon te werken want ze lachte toen ze dcht aan Raiden terwijl hij net iemand had vermoord.

Toen Cara lachte, liep er rillingen over Isis' rug. Wat klonk die lach emotieloos. De drank begon al aardig te werken bij haar. "Wat zeggen je vriend en je ex er eigenlijk over?", vroeg Isis. Als het echt lieve jongens waren zouden ze wel begrip hebben voor de keuze die Cara uiteindelijk maakte. Toch?

'Mijn vriend is doodsbang dat ik weg ga en nou ja mijn ex is een wrak doordat ik een ander heb.' zei Cara. Ze lachte nog eens toen ze dacht aan Kenji het was een lieve jongen maar soms ook wel een schijterd. Ze had hem van te voren al gewaarschuwd dat er ergens nog een jongen was waar ze technisch nog wat mee had. 'Maar goed mischien laat ik ze beide wel zitten.' zei cara terwijl ze wist dat ze dat nooit zou kunnen.

Maar als haar ex iemand heeft vermoord, waarom zou Cara dan nog met diegene willen hebben? "Zou je dat kunnen, beiden laten zitten?", vroeg Isis. Misschien was dat wel de oplossing: ze allebei achter laten, een ander iemand ontmoeten en een nieuw leven opbouwen.

'Het zou de oplossing zijn.' giegelde cara. 'Maar ik zou het nooit kunnen.' zei ze met een stuk serieuser gezicht maar nog steeds zag je dat ze aangeschoten was. 'Daar hou ik van voor ze.' zei ze oprecht. Ze zou hun nooit kunnen laten stikken.

Aan haar gegiechel te horen, was Cara nu echt dronken. Isis keek Cara doordringend aan. "Ehm, misschien moet je even je glas drinken wegzetten. Weetje, ik denk echt dat we beter even goed na kunnen denken en praten over het probleem. Het heeft niet heel veel zin om dronken te worden, dat is geen oplossing. Wat wil je dan doen, elke avond hier gaan zitten en alleen maar drinken? Als je dat doet, zit je hier over een paar jaar nog."

Cara zette haar glas met een klap neer. 'Nee ik ga hier niet elke avond zitten maar mag ik niet eens een keer even lekker los gaan. Ik heb zes jaar in een huisje zitten wachten en ik wil nu gewoon even een avond leven en lekker los gaan. Morgen zie ik wel wat ik dan doe.' zei ze. In haar stem klonk een vleugje van boosheid. Ze begreep er toch niets van. Cara pakte haar glas weer en dronk het spul op nu wel iets langzamer.

Isis schrok van Cara's reactie. Maar er zat ook wel weer iets in. Isis had ook op zijn tijd zin om gewoon eens lekker los te gaan en veel te drinken. Alleen was het bij haar nooit omdat ze problemen had. Die had ze eigenlijk bijna nooit. Ze was al vaak genoeg mensen tegen gekomen die op de een of andere manier allemaal een probleem leken te hebben of hadden gehad. Isis bracht haar glas naar haar mond en dronk nog een slokje bier.

Cara was blij dat het meisje nu haar mond hield. Cara dronk haar glas leeg en ze kreeg zin om te dansen. Ze stond op en wankelde even voordat ze op de grond viel. Dansen zou zo zeker niet gaan lukken dus ze hees zich weer op de barkruk. Dan nog maar een coctail dacht ze.

Isis schudde lichtjes haar hoofd toen ze zag hoe Cara op de grond viel. Toch stak ze haar hand uit en hielp haar op de kruk. Gelijk daarna bestelde Cara nog een drankje. Isis moest diep zuchten in haar hoofd en wilde er eigenlijk wat van zeggen, maar hield haar mond. Cara zou toch niet luisteren.

Cara kreeg haar drankje maar iets hield haar tegen om een slok te nemen. Ze draaide het glas alleen maar rondjes terwijl ze in het glas keek. Ze was dronken en dat voelde ze ook wel maar ze wou nog even neit toegeven. Ze keek naar het glas maar ze dronk nog steeds niet.

Isis zag Cara twijfelend naar haar glas kijken. Misschien begon ze de jongens langzaam te vergeten? Isis besloot snel over iets anders te beginnen, dan zou Cara vast niet meer aan de jongens denken en heel misschien zelfs haar glas drinken vergeten. Isis zei alles wat haar te binnen schoot. "Ik weet niet of ik het je al had verteld, maar ik ben dus Isis. Ik kom uit het Rijk van de Vissen, en jij? Heb je trouwens hobby's?"

'Nou ik ben cara en ik kom uit het rijk van de tweeling. Verder vind ik muziek maken leuk en zing ik veel. verder ben ik best wel creatief en maak ik mijn eigen kleren. Ik zou later nog wel een eigen zaak willen hebben.' zei Cara. 'En wat zijn jou hobby's?' vroeg ze toen. Ze draaide het glas nog steeds rondjes maar ze had besloten dat ze even niets meer dronk.

Cara was inderdaad creatief. Soms zou Isis dat ook wel willen zijn, maar zij had weer andere kwaliteiten. "Ik ben een sportmeisje. Ik hou van alle sporten en kan die ook goed, al zeg ik het zelf. Maar dat gaat wel ten koste van mijn andere talenten." Isis grijnsde. Ze kon totaal niet omgaan met wapens, behalve met haar knopkirie, en ze zong zo vals als een kraai. Maar ze stond wel altijd open voor alles. Ze had de laatste tijd zelfs een beetje viool leren spelen en ze kon nu een dolk zo gooien, dat hij niet meer tien meter, maar vijf meter naast het doelwit kwam.

Isis was het tegenovergestelde van Cara. Cara had echt een hekel aan sport en zou daar ook niet zo snel meer aan beginnen. Het enigste wat ze van sport leuk vond was dansen. 'Ik hou niet zo van sporten.' zei Cara oprecht. Ze was echt een huismus. Een beetje huisje boompje beestje enzo en dan lekker koken en zingen voor haar kinderen mischien ooit eens.

Isis vond het fijn dat Cara zo oprecht was. Dat was ze zelf ook, ze hield er niet van om tegen mensen te liegen om ze beter te laten voelen. "En, heb je nog een leuke familie?" vroeg ze aan Cara. Ze hoopte niet dat Cara's verleden één en al problemen was, want dan zou ze zeker weer naar de drank grijpen.

'Ik heb een tweelingzusje wie heel aardig is. Verder haat ik mijn vader want die wou mij op mijn vijtiende uithuwlijken aan mijn neef. Mijn moeder is wel oke alleen zie ik haar nooit meer.' zei cara oprecht. Als ze niet zoveel had gedronken had ze Isis nooit over haar vader vertelt.

Uithuwelijken? Oeps, Cara had toch wel problemen gehad in haar verleden. Wat zou ze hebben gedaan? Weggelopen? Haar vader het huis uitgezet? Gewoonweg geweigerd? Isis wist dat het niet slim was om te vragen, maar ze kon het niet laten. “Je hoeft er geen antwoord op te geven, maar wat had je gedaan toen je vader je wilde uithuwelijken? En zie je hem nog wel eens?” Naderhand had Isis toch spijt van haar vragen. Waarschijnlijk zou Cara nu weer een nieuw glas bestellen.

'Ik heb hem de huid volgescholden zeker toen ik er achterkwam dat hij me aan mijn neef wou uithuwlijken. Toen werd ik in mijn kamer met mijn neef opgesloten en heb mijn neef duidelijk gemaakt dat hij van mij af moest blijven.' zei Cara met een nadruk op duidelijk gemaakt zodat Isis wist dat ze hem pijn had gedaan. 'Daarna ben ik snacht weggelopen en nu zie ik hem nooit meer niet dat ik daar rouwig om ben. Mijn moeder mis ik wel heel veel maar goed daar kan ik dan weer niest aan doen.' zei Cara.

“Oh”, Isis slikte even. Dat was een heftig verhaal. Misschien kon ze nu beter niet doorvragen. Ze zou wel iets over haarzelf vertellen. “Ik heb een broertje zonder magie, maar hij is super lief. Mijn ouders zie ik niet meer heel vaak, maar als ik ze zie is het wel altijd gezellig.”

'Ik wou dat ik een broertje had.' zei Cara oprecht. Ze had altijd mensen gezien die dat hadden en dat zag er altijd zo leuk uit. 'En je hebt geluk dat je je ouders nog ziet en dat je een goede band met hun hebt.' zei Cara.

“Ja, ik weet het, ik heb geluk met mijn familie.” Isis glimlachte. Haar blik viel weer eens op het glas van Cara. “Wil je trouwens iets anders drinken, water misschien? Of thee, sprite?” Ze riep de barman om nog wat te drinken voor zichzelf te bestellen. Eigenlijk had ze nog wel zin in een biertje, ze had er pas één op en ze werd niet snel dronken, maar daardoor zou Cara waarschijnlijk sneller alcohol bestellen. “Doe mij maar een colaatje”, zei ze.

'Ik lust wel een glas water.' zei Cara. Ze moest echt wat minder alcohol drinken dus moest ze maar veel water nu drinken dat scheen goed te helpen. Ze hoopte niet dat ze morgen een enorme kater zou hebben maar wist dat ze dat waarschijnijk wel had.