Het Rijk v/d Tweeling-Het bergbos

'Dan hoeft ik het ook niet te weten als je er niet over wilt praten.' zei Cara tegen hem.Als hij het er niet over wou hebben moest het vast heel vervelend zijn en dan hoefde ze het eigenlijk ook niet te weten. 'Ik vind het goed dat je de jongens hebt geholpen.' zei Cara. Dat bewees alleen maar weer dat Raiden echt een goede jongen was en dat hij haar liefde waard was.

Raiden glimlachte kort om het compliment, tenminste hij vond het een compliment, van Cara. Toen leek het van zelf sprekend. De jongens waren zo uitgemagerd dat het miscshien wel goed was dat ze waren opgepakt. Al had Raiden ze nooit ergens om gedwongen. ´´Zullen we ze maar op zoken dan´´ zei Raiden met een glimlach.

---------
verder gaan bij datrestaurant.

NEW
________+_______________

Kira liep door het bos. Ze zocht Levi. Ze moest de informatie doorspelen dus kon ze het maar beter meteen doen. Zo konden de troepen zich ook beter voorbereiden. Ze lette goed op dat ze neit gevolgd werd en dat er verder een mensen waren voor wie deze informatie was bedoelt.

Levi liep gebukt door het bos. Hij was bang zijn hoofd te stoten tegen één van de takken. Iets verderop zag hij Kira. "Hoi Kira," riep hij en hij liep naar haar toe. Toen hij naast haar was gekomen, ging hij voorzichtig rechtop staan. "Waarom moet dit in een bos?" vroeg hij met een glimlach. "Ik stoot steeds bijna mijn hoofd." Hji lachte. Twee meter twaalf groot zijn was ook niet alles.

'Sorry maar ik weet niet of jij het leuk zou vinden als ze je gaan martelen.' zei Kira geiriteerd. Ze snapte dat niet. Ze deed ontzettend veel moeite om informatie voor hun te krijgen en had nu een goed lek gevonden bij Try en dan ging hij lopen zeuren over dat ze in een bos afspraken. Het was al gevaarlijk genoeg dacht ze boos. 'Laten we maar terzake komen. Jullie moeten een klein leger opzetten en voorbereid zijn want de dertienders zijn een aanval op ht rijk van de leeuw aan het voorbereiden.' zei ze snel.

"Weet je het zeker?" vroeg Levi, nu serieus. "Want als je liegt, doen we alle moeite voor niets. En dan heb jij een probleem. Maar je liegt niet, toch?" Hij gaf haar vriendschappelijk een klopje op haar schouder. Hij haalde water uit zijn waterflessen en maakte er een stoel van, waar hij op ging zitten om te luisteren naar wat Kira te vertellen had.

'Wat denk je nou dat ik mijn leven waag voor deze informatie en daar over ga liegen ik ben niet gek hoor.' zei Kira. Ze had al genoeg problemen als de dertienders erachter kwamen dat ze die informatie had en zeker als ze er achter kwamen dat de informatie van Try kwam. 'Ik weet verder niet heel veel alleen dat ze het rijk van de leeuw gaan aanvallen.' zei Kira.

"Nou, dat is niet zo mooi," zei Levi en op dat moment kwam Lauren aanvliegen. Levi klom op de rug van de draak. Lauren steeg meteen op. "Tot ziens," riep Levi nog. "En bedankt."

'Tot ziens en doe voorzichtig.' riep Kira hem nog na. Ze liep naar de plek waar haar draak op haar wachte en vloog weg tone ze op haar zat. Ze glimlachte niet. Het was moeilijk ze hoorde niet echt bij de rebellen maar ze gaf hun wel altidj informatie.

Plots herinnerde Levi zich iets. Hij liet Lauren omdraaien. "Kira!" riep hij en hij ging staan. Hij gooide een waterlasso om de staart van haar draak en zorgde ervoor dat die niet verder kon vliegen. Toen Lauren naast hen vloog, zei Levi: "Het Rijk van de Leeuw is al ingenomen. Dus je hebt wel heel vreemde info doorgekregen."

'Een klein deel dat van de bergen is nog niet overgenomen. Dat willen ze proberen over te nemen en aan de zee is ook een klein stuk wat nog ni handen van de rebellen is.' zei Kira. Ze had haar huiswerk goed gedaan en had dus ook goed opgelet of de informatie die ze kreeg wel juist kon zijn. 'Ik verwacht dat ze eerst het deel aan de zee willen veroveren omdat de bergen behoorlijk onbegaanbaar zijn maar ik weet dat niet zeker.' zie Kira tegen hem.

"Oké," zei Levi. "dan moet ik nu echt gaan. Tot ziens." Lauren draaide om en de lange draak verdween in de verte.

'Tot ziens.' zei Kira. haar draak was boos op Levi omdat hij haar een waterlasso had omgegooid. Kira probeerde haar een beetje gerust te stellen want ze zou Levi vast nog vaak informatie moeten geven.

nieuw`
-------

try stopte met lopen en keek rond hier was wel een goede plek om uit te rusten dacht hij toen hij een hollenboom zag en hij deed zijn mantel af, en kroop een stuk de holle boom in die zou heb beschutting geven tegen de koude wind en de regen of sneeuw als die zou komen en dan slaat hij de mantel goed om zich heen en maakt zijn handen wat warmer tegen de koud zodat hij het nog wat warmer had en sluit te vreden zijn vermoede ogen

Vermoeid stapte Richard tussen de bomen door, het was lastig om het warm te krijgen in deze natte kou. Voor het hout droog was werden ze vaak alweer weggeroepen van hun plaats om bijstand te verlenen aan andere rebellen groepen. Hij trok de mantel steviger om hem heen en liep langs een donkere holle boom.

try duizelde bijna helemaal in als zijn instinkt hem waarschuwt door dat zijn magie een andere lichaamswarmte bron aan voelde en hij kwam wat recht en keek voorzichtich uit de holle boom en zag een jongen wie hij was wist hij niet en dat was hij ook niet vanplan te vragen, maar dan ziet hij zijn eigen voetafdrukken in het laagje sneeuw vlak ij richart

Doordat Richard omlaag keek, om meer warmte vast te houden van zijn lichaam zag hij tot zijn verbazing een voetstap in de sneeuw. Het verbaasde hem ten eerste dat hij het zag, maar ten tweede verbaasde het hem vooral dat het ijskoud was en er iemand in de buurt moest zijn. Hij hief zijn hoofd op en lied zijn blik door het bos glijden. Stil, zonder onverwachte bewegingen te maken.

try zag de jongen kijken naar zijn voet sporen en hij heild zijn adem in. hij wist niet of die jinge een van de rebelen of een van de soldaten van het 13e rijk was, maar een ding wist hij wel hij kwam ze bijde niet graag tegen 1 omdat er maar weinig rebelen wisten tot hij de informatie door gaf en 2 een soldaat zou gaan denken wat hij hier zo helemaal alleen deed en kon hij weer smoezen gaan verzinnen wzt soms niet zo gemakkelijk was maar nu wist hij wat terug te zeggen want die gene was alleen altans daar leek het op, maar zijn grootste zorg was welke magie hij heeft

Richards blik viel op de holle boom, daar leidde de voetstappen heen, maar ze leidde er neit van weg. Gespannen legde hij zijn hand op zijn zwaardsgevest. "Wie is daar?" zijn stem echode weg tussen de stilte van het bos. Zijn blik onderzocht de holle boom, maar door dat het schemerig was, was het niet hlemaal duidelijk of er iemand in zat.

try ademde diep in en uit voordat hij langzaam uit de holle boom kwam,"mijn naam doet er niet toe wel wie ik ben en welke weg ik ga, dus dit is mijn vraag, welke weg kies jij", vraagt hij op een vreemde vagen manier aan richard zo zou hij meer tijd hebben om voor bijde gevallen een antwoord te verzinnen, en hij bekeek hem hij kon geen schatting maken bij wie hij zou horen.

Richard trok even zijn wenkbrauw op om het vage antwoord in zich op te nemen, al snel merkte hij dat hij er niet uitkwam. "Ik geloof niet dat ik het begrijp." zei hij droog. "Maar het enige wat ik zou willen weten is of je een bedreiging vormt voor het leger der rebellen." zijn stem klonk hard, aangezien hij niet wilde dat hij nu onderschat werd. Het was te gevaarlijk zo midden in het bos om te voorzichtig te zijn.

"dat snap ik best"antwoord try en bekeek richard en merkte tot hij ervaring had"ik zal geen bedreiging zijn ik heb het beste voor met de rebelen"zegt hij zachjtes terwijl hij zijn mantel rondslaat en hij kwam weer niet toeaan zijn nacht rust waaromkon hij niet eens rustig een keer rustig door slapen zonder soldaten rebelen nieuwe opdracht maarja daar had hij voor gekoze en hij keek even na de grond

Nu zag Richard langzaam het silhouet van een jongen in de boom zitten. "Hoe weet ik dat ik je kan vertrouwen." Richard wist dat het misschien erg wantrouwend klokn, maar dat was ie ook. Het gebeurde iet elke dag dat er iemand in een holle boom verstopt lag. Hij tikte met zijn inger tegen het handvat van het zwaard terwijl hij op antwoord wachtte.

"dat kan je niet weten"zegt try en keek richard door dringent aan"maar dat moet je ondervinden"volgt hij er achteraan en had een gevoeltotrichard dat nietzou doen."ik vertrouw ook niemand zo snel dus ik ga weer een andere rustpllatszoeken" zegt hij dan en keek richard kalm aan en draait hemdan de ruch toeen wilt weg lopen

Richard leek de jongen te herkennen, vooral toen hij met zijn rug naar hem toestand. "Waarom vecht je dan met de Dertienders mee." zei hij nu wat geïrriteerd, hij kon hem nog wel herinderen van het gevecht waar ze in gezeten hadden. Hij vocht met een meisje, of betergezegd vrouw en had enkele mannen lelijk verwond. Nu trok hij echt zijn zwaard.