Het bos-Het rijk van de Vissen

Astelle schrok zich dood toen ze het water in gesleurd werd. ze probeerde zich los te krijgen, maar het lukte niet. de jongen was blijkbaar sterker dan haar. Scott keek hoe plots zijn moeder het water werd ingesleurd en wilde al snel naar voren rennen toen hij tegen een barriere opbotste. die had Astelle snel voor hem neergezet zodat hij haar niet kon helpen. ze wilde er niet aan denken wat er dan zou kunnen gebeuren. ze keek de jongen met een vernietigende blik aan en bracht scheuten van pijn in zijn gedachten teweeg.

Levi kromp even ineen onder de pijnscheuten, maar hij bleef waar hij was, op Lauren. Hij haalde een blok water uit het water. In dat blok zat Astelle. "Oké," zei hij. "Jullie zijn dus Dertieners. En jij hebt telekinese." Hij wees op Astelle. "En waarom val je aan zonder aanleiding. Ik mag hier toch ook zwemmen. Nou ja, misschien hebben de rebellen nog wat aan je." Lauren zwom naar de kant. Daar stapte Levi af. Hij trok zijn shirt aan en gespte te zadeltassen weer op de rug van de draak. Hij liet het blok water rond Astelle afnemen tot ijzersterke boeien. Hij probeerde ook Scott te vangen, maar er blokeerde iets. Hij zette Astelle op de rug van Lauren.

Astelle probeerde zich los te wurmen, maar het lukte gewoon niet. ze voelde zich machteloos toen ze op de rug van de draak zat. waarom was ze ook zo onvoorzichtig geweest, als ze hem gewoon niet had aangevallen was er misschien niets gebeurd. ze keek nog even de kant op waar Scott en Leith zaten, maar ze kon hun gedachten niet vinden. dus keek ze maar woedend naar de jongen die haar gevangen had genomen.

"Zo, kijk niet zo boos," zei Levi lachend. "Jij begon. En nu ga je mee." Hij klom achter de horens van Lauren en de draak steeg op. Snel verdwenen ze uit het zicht. ergens knaagde een geweten over het zoontje van deze vrouw. Hij draaide zich om en leunde tegen de hoorn van Lauren. "Zeg me nu maar eens hoe je heet en welke kracht je hebt, als je die al hebt."

Astelle wendde haar gezicht af van het lachende gezicht. ze keek naar beneden, naar het bos dat onder hen voorbij schoot. ze beet op haar lip, waar zou de jongen haar heen brengen? toen hij iets vroeg aan haar draaide ze zich weer naar hem met een nog net zo´n boos gezicht als net. ze bekeek de jongen eerst goed voordat ze iets zei. ´ik ben Astelle´ zei ze terwijl haar lange blonde haren in haar gezicht wapperden. maar het lukte haar niet om ze weg te krijgen aangezien ze geboeid was.

"Oké, aangenaam Astelle," zei Levi. "Ik ben Levi maar dat wist je natuurlijk al. En nu ga jij dus met mij mee." Lauren vloog nog wat harder en al snel verdwenen ze aan de horizon.

Derryl schreef:

'Maar toch, had ik wel ontzettend gelijk. Ik zei toch dat je wel een vriendje zou krijgen, het is allen niet zo goed uitgepakt als je misschien zou willen.' Zei Derryl terwijl hij achterover leunde tegen de boom en nog een paar rookkringetjes de lucht in blies. Hij zag dat Abigail Scath naderde. 'Hallo.' Gromde ze met haar drakenstem.

Loki keek Derryl aan en zuchtte. 'Waarom moet je altijd gelijk hebben..' zei ze tegen hem. Maar ze was wel blij dat hij gelijk gehad had, ze had namelijk op het punt gestaan om zichzelf van het leven te beroven. En als Akio haar niet vergaf zou ze waarschijnlijk weer op dat punt staan. Scath keek naar Abigail. 'Hoi..' zei hij terug in de drakentaal die hij voor elke draak gebruikte.

Lauren vloog snel over de boomtoppen. Toen hij het meertje voor hen zag, dook hij erin. Levi stuurde het water als een bubbel over zich heen. Toen ze weer boven kwamen, liet hij een mistbank ontstaan, die daarna snel vervormde in een bos van sneeuwwitte bomen. Hij sprong van Lauren af en zwom tussen de bomen verder.

Scarlet zat tegen een boom aan langs het water. Af en toe ging ze met een hand door het water. Artemis zwom, althans ze dreef, ze kon niet zo goed zwemmen. Ze was een aarde-draak, dus het was ergens wel logisch dat ze niet zo van water hield. Scarlet neuriëde inzichzelf en keek naar het heldere water waar ze haar spiegelbeeld in kon zien.

Levi begon harder te zwemmen en onder hem ontstond een grote golf, die hem optilde. Hij zwom nu boven de witte bomen uit en zag naast het meer eens meisje zitten. Hij ging staan en de golf stuurde hij op haar af. Toen hij dichterbij kwam, zag hij dat het Scarlet was. "Hoi Scarlet," zei hij vrolijk en hij liet de golf naast haar halt houden.

Scarlet moest een gil inhouden toen de golf water opeens op haar afkwam. Toen ze zag dat hij stopte en dat Levi het was, herstelde ze haar geschrokken gezicht en glimlachte weer. 'Hé Levi.' Begroette ze hem. Artemis was een beetje geschrokken aankomen zwemmen en bleef nu op een afstandje drijven, erg oplettend.

Lauren kwam nu ook uit het witte bomen bos gezwommen. Levi ging naast Scarlet zitten en stuurde het water uit zijn kleren. "Hoe gaat het?" vroeg hij aan Scarlet. Lauren zwom naar Artemis en keek hem nieuwsgierig aan. Het was lang geleden dat hij een andere draak had gezien.

Artemis is een vrouwtje (:
--

Scarlet glimlachte en ging even met een hand door het water, wat ze net ook had gedaan. Ze ging met die hand door haar losse, bruine haren. 'Ja hoor, met jou?' Vroeg ze. Ze had Levie 6 jaar geleden ontmoet, maar een tijdje geleden had ze hem ook weer ergens gezien. Artemis keek naar de draak die op haar afzwom en herinderde zich hoe die heette. "Hoi" Zei ze in drakentaal.

"Met mij gaat het ook goed," zei Levi. Eigenlijk ging het aardig goed met hem, nu hij Astelle had ontmoet. Maar hij probeerde zich er de laatste tijd over heen te zetten.

"Ook hallo," zei Lauren vrolijk tegen Artemis. "Ik ben Lauren." Hij zak zijn snorspriet uit, bij wijze van handen schudden.

Diego landde met Tahlita op een open plek in het bos. Hij rook gelijk de lekkere boslucht om zich heen, en zag een hertje wegschieten, die vast was geschrokken van hen. 'Wauw' zei Diego tegen Tahlita.

Scarlet glimlachte naar Levi. 'Dat is mooi. Met mij gaat het ook wel redelijk goed.' Zei ze en verschoof haar voeten zodat ze in kleermakerzit zou kunnen gaan zitten. Artemis stak een voet/poot uit en schudde de snorspriet van Lauren, ze glimlachte draakachtig.

"Heb je nog spannende dingen meegemaakt?" vroeg Levi. Je wist het maar nooit, in deze tijden. Dus vroeg hij het maar. Nieuwsgierig was hij wel. Eindelijk sprak hij weer iemand.

Lauren had hetzelfde gevoel. Eindelijk kreeg hij weer een draak te zien. Hij lachte terug en blies belletjes in het water.

Scarlet glimlachte even en dacht na. 'Ik ben op een bruiloft geweest. Zenan de Wijze was daar.' Zei ze en haar ogen vormde spleetjes. Nu ze erover na dacht vond ze het steeds vreemder van zichzelf dat ze daar zo rustig had kunnen zitten. Maar het was wel de bruiloft van haar beste vriendin geweest.

"Ai," zei Levi. "Ik hoop dat je daar niet de enige Twaalver was? Dan hadden jullie met elkaar weg kunnen komen. Zenan..." Er liep een rilling over zijn rug. Maar hij was hier niet, dus hoefde hij zich geen zorgen te maken. "Maar waarom ga je dan naar die bruiloft?" vroeg hij nieuwsgierig.

- nieuw.

Coco zette haar piratenhoed goed op haar hoofd voordat ze voorzichtig doorstapte over de afgevallen bladeren. De bomen waren over het algemeen nogal kaal en zo was er minder goede bescherming, in een boom klimmen bij gevaar was nu geen optie, ze zouden je toch wel zien. Ze spande een pijl op haar boog aan en stapte langzaam verder, ze moest avondeten hebben.

Vio liep door het bos. Eigenlijk sloop ze meer al was het niet ergens voor nodig. Ze zag in de verte een meisje met een gespannen boog lopen maar ze lette er niet echt op. Ze liep door. Ze had een korte bruine broek aan en een zwart topje. Die haar buik blootliet.

Coco draaide zich half om toen ze een blaadje hoorde kraken, maar zag een meisje lopen. Ze zag haar niet als direct gevaar dus haalde ze haar schouders op en liep verder. Het nadeel was wel dat de dieren nu door begonnen te hebben dat er iets was. Ze zag een kipachtig, fazant ding en deed haar boog en pijl goed. Toen schoot ze, raak.

Vio zag dat het meisje een fazant raakte. Het was goed gemikt en het wapen was op ene goed manier gebruikt. Zelf kon ze niet goed met een pijl en boog omgaan. Dat was eigenlijk het enige wapen waar ze bijna niet mee om kon gaan. Ze had dan ook wel een beetje bewondering voor het meisje al liet ze dat natuurlijk nooit merken.

Coco liep naar de fazant toe en haalde de pijl weg die ze aan en blad van de boom afveegde en weer terug in de koker stopte. Ook deed ze haar boog weg en boog zich over de fazant heen. Bah, die moest ze straks gaan schoonmaken, misschien wou iemand van de bemanning het doen. Ze pakte hem op en legde hem in een groot wit doek die ze dicht deed en zich omdraaide. Ze keek even naar het meisje verderop.

Vio liep op het meisje af. Ze wist niet goed wat ze wou gaan doen maar ze wou gewoon even praten dacht ze. 'hallo.' zei ze toen ze nog een paar meter van het meisje was verwijderd. Ze ahd een stevige tred en liep nog steeds door.