Het bos-Het rijk van de Vissen

Emily slikte en keek dankbaar naar Aria op. "Emily." Zei ze zacht. Ze probeerde wat te kalmeren.
Ze vond het fijn dat Aria bij haar was. Zo was ze er tenminste niet in haar eentje erachter gekomen.
"Maar wie kan ik dat in hemelsnaam vragen? Ik ben helemaal alleen." Zei Emily tegen Aria en bij de gedachte raakte ze alweer licht in paniek.

´´Je bent nooit alleen´´ zei Aria rustig. Ze glimlachde een bij de gedachten die ze gong uitleggen. ´´Je draagt nu toch zelf iemand mee en altijd zijn andere mensen die je wel willen helpen´´ moedigde Aria aan. Ze geloofde er ook weleen beetje zelf in al overdreef ze het om Emiley meer te kalmeren. ´´En wat wil je vragen´´ vroeg Aria rustig door.

Emily kreeg weer een klein beetje hoop. "Wie me kan helpen om een goede verblijf plaats te vinden en iemand die me kan helpen met de baby."Stamelde Emily. Nu Luthien er niet was had ze niemand om voor haar te zorgen. Al haar hoop was op Luthien gevestigd geweest. En nu was hij weg.

Aria vroeg zich af waar de vader moest zijn. Maar besloot dat niet te vragen want ze raakte daardoor waarschijnlijk meer in paniek. ´´Ehm over baby´s weet ik niet veel maar overeen verblijf plaats kan ik wel helpen zoeke´´ zei Aria rustig. Ze kende zelf best weinig mensen anders zou ze wel meteen bedenken wie nog meer konden helpen.

"Dank je Aria." Zei Emily zacht. "Ik heb al in tijden niet meer met iemand gesproken."Vertelde ze .
Emily vond dat Aria mocht weten wat er was gebeurd. Misschien zou dat haar zelf ook helpen. Aria hielp haar en daar was ze heel erg dankbaar voor."Ik heb geen vrienden zie je, de enige vriend die ik had heeft me verlaten."

¨sorry moest eten
--------------------
Aria glimlachde omdat he goed voelde dat ze iemand hielp. Ze keek even om haar heen maar ging uiteindelijk op de grond zitten voor een gesprek. Eigelijk niet op de grond maar er tien centimeter er boven. ´´Ik snap hoe het voelt om weinig vrienden te hebben. Ik heb er ook niet veel alleen zonder een speciale zou ik me ook niet redden´´ zei Aria instemmend. ´´Maar het enigste wat je nu kan doen is verder gaan en je zelf proberen te redden´´ vervolgde Aria.

"Ja dat is waar." Zei Emily. "Maar hoe kan ik mezelf nu beschermen? Met dit kind bij met kan ik niet gaan vechten. Dat zou het kind in gevaar brengen en dat wil ik niet." Normaal kon Emily zich wel redden alleen, maar nu ze nauwelijks kon slapen door de dromen en ze een kindje bij zich droeg kon ze niet vechten.

Aria vond dat het antwoord daarop wel heel logisch was. ''Dan vecht je niet. Als je de dertieners niet lastig valt en vertelt over je kind vallen ze je niet altijd aan'' zei Aria rustig. Ze kon niet voor elke dertiener spreken. Sommiige vonden dit gewoon een makkelijke weg om te doden. Maar de normale mensen zouden Emiley niet aanvallen.

Emily keek Aria aan " ooit hporde ik bij de ¹3e rijkers. Ik weer hoe de meeste zijn. Ze zijn medogeloos. Met als Luthien. Wel zijn samen overgestapt maar hij heeft met alleen gelaten en is weer terug gegaan." Emily haatte de tijd die ze in hhet 13e rijk het doorgebracht.

Aria was helemaal verbaast dat ze ook was overgestapt. ''IK ben ook overgestapt hoor. En in mijn tijd waren de meeste krachtige nog redelijk. Vooral als je zegt dat je over denkt terug te komen'' zei Aria met een knip oog. Al zou dat niet werken als diegene telekinese had wist Aria. Maar dat kon na 6 haar ook veranderd zijn.

" jij ook? " vroeg Emily verbaasd. Dus Aria was ook overgestapt. " waarom hoorde je dan bij ze? Heb je daar zelf voor gekozen of ben je gedwongen? " vroeg Emily nieuwsgierig. Ze was benieuwd of ze eindelijk iemand had gevonden die haar begreep. Misschien had ze eindelijk een vriendin gevonden.

Aria vond het eigenlijk een rare vraag maar ze besloot wel antwoord te geven. Ze keek even om haar heen of niemand hun zou afluisteren. ''Ik ben geboren in het dertiende'' zei ze rustig. Eigenlijk wou ze er ook wel bij vertellen over hoe het allemaal begon. En over dat Alexis en zij de enigste waren uit het dertiende die de hele oorlog er waren. Al was Aria niet meer bij die kant. Maar toch kreeg Aria het niet over haar lippen.

"O, sorry. Ik dacht..." stamelde Emily. Ze dacht dat Aria misschien met zoiets als zijzelf had meegemaakt. Dat zijn ook ontvoerd was en daarna gedwongen bij het 13e rijk te horen. Emily keek naar de grond . Ze keek hoe een paar mieren een stukje brood wegsleepten. Waar ze het vandaan hadden wist Emily niet.

Aria snapte dat Emily iets anders had verweacht. Waarschijnlijk had het iets met haar zelf te maken. ''En jij'' vroeg Aria rustig. Ze wou Emily niet weer hysterisch maken maar was daar zelf te nieuwschierig naar. Ze keek Emily aan en probeerde te schatten wat het antwoord kon zijn. Maar ze was zel niet goed in schatten dus wachtte ze maar op het antwoord.

"Ze hebben mijn ouders vermoord en daarna hebben ze mij en mijn broertje meegenomen." Zei Emily ze dacht terug aan de tijd in het 13e rijk. Het moment waarop haar ouders vermoord waren spookte nog steeds door haar hoofd. Zij enGabriel hadden moeten toekijken. Gabriel was 3 en zijzelf 5.

Aria schrok van de uitleg. Ze had dat helemaal niet verwacht. Al wist ze ook niet hoe het moest zijn. Ze had geen familie en was opgegroeid als een slaaf. Ze slikte even en keek naar haar voeten. ''Wat erg, dan kan ik nog best blij zijn dat ik mijn ouders niet ken'' zei Aria uiteindelijk omdat ze niet wist wat ze moest zeggen.

Emily keek Aria aan. Het leek haar vreselijk om je ouders nooit te hebben gekend. "Maar dat is vreselijk! Heb je dan nooit wat van ze gehoord?" Emily hoopte maar dat ze Aria nu niet had gekwetst. Dat wou ze niet.

Aria was verbaast dat Emily het erg vond. Vergeleken met Emily was het niet veel vond Aria zelf. Eigenlijk had Aria nooit lang aan haar ouders gedacht. MIsschien waren ze ook slaven of hadden ze haar gewoon verkocht. Zelf zou ze nooit aan de antwoorden komen. ''Ehm nee , ik kan alleen herinneren dat ik op een slavenmarkt was en werd verkocht'' zei Aria schouder op halend.

Het leek Emily zo erg. Asl slaaf verkocht worden was het ergste wat je kon overkomen in haar ogen. Je was dan het eigendom van iemand. Je mocht niet zelf kiezen wat je met je leven deed.
"Dat is veel erger dan wat ik heb meegemaakt. Ik had tenminste mijn broertje nog."Zei ze tegen Aria. Natuurlijk was Gabriel nog 4 jaar bij haar geweest maar daarna had hij kunnen ontsnappen en sinds toen had ze hem nooit meer gezien.

''Het is niet zo erg als je dnkt. Ik ben al 6 jaar vrijj en nu gaat het heel goed met mij'' zei Aria glimlachend. Stil staan bij het verleden was niet echt iets voor haar. Dan werd je depressief ja van het idee. Maar als je ging trouwen dan keek je daar meer naar uit. Het idee van ouders schudde ze weg , want anders ging ze er nog voor hopen.

"Gelukkig ben je nu al 6 jaar vrij. Ik ook en ik weet hoe het daar was." Zei Emily. Op de een of andere manier wou ze dat ze Luthien nooit had ontmoet. Dan was ze nu wel overgestapt maar zat ze zonder al die problemen. dat ze zwanger was, Luthien die haar had verlaten, en misschien had ze Gabriel al wel terug gevonden.
------------------------------
Ik weet het ze heeft Gabriel al gevonden maar dat is hier pas na xD

''Niet overal in het dertiende was het zo erg als bij ons. Sommige hebben daar nog steeds hun thuis'' ging Aria verder. Eigenlijk sapte ze niet waarom ze dat had gezegd. Maar voelde wel mee met andere die moesten vechten terwijl ze naar huis wouden gaan. Overal kwam je wel slavernij tegen , al had ze het nog niet in de twaalf andere gezien. ''Maar we kunnen beter ergens anders over praten'' zei Aria snel.

"Lijkt met een goed idee." Zei Emily en ze glimlachte naar Aria. Emily begon Aria wel als vriendin te zien. Ondanks dat ze elkaar misschien pas een half uur kenden. De mieren die met nog voor Emily hadden gelopen liepen nu onder een boomstam door waar achter de miereb hoop was.

´´Welke krachten heb jij´´ vroeg Aria maar gewoon direct. Ze wist niet of het erg was maar ze wou tenminste een leuk gesprek starten. ´´Ik hbe trouwens lucht en ijs´zei Aria maar meteen door om hem wat simpeler te maken. Aria dacht er aan om Emily uit te nodigen maar dat zou ze dalijk wel doen.

"Ik heb lucht en glas." Zei Emily en ze glimlachte. Wat toevallig dat Aria met als zijzelf ook lucht had! "In welk rijk woon je nu dan? Nu je niet meer bij het 13e hoort? " vroeg Emily maar meteen. "Ik woon in het rijk van de waterman." Vertelde ze.