Cafe de rijkelijke vis - Vissenrijk.

Andromeda giegelde en sloot haar ogen. ze ging helemaal op in de kus en voelde zich veilig in Deryls armen. Ze vergat alles om haar heen, zlef haar lieve kleuter die zich dicht tegen loki aandrukte.

Derryl kuste Andromeda nogsteeds toen hij in de aura van Loki een dichte mist zag optrekken. Het was zo opvallend dat hij het wel moest zien, zelfs als hij er niet speciaal op lette. Hij trok zijn lippen van die van Andromeda en keek bezorgd naar Loki. "Loki, gaat het wel?" Vroeg hij bezorgd aan haar, zijn handen nog steeds om Andromeda heengeslagen.

Loki keek hem aan. Ze snapte wel gelijk dat hij de mist in haar aura moest zien.. 'Dat heb ik vaker.. De laatste paar dagen..' zei ze een beetje verward. Ze keek Derryl aan. Zelf wist ze nog steeds niet wat het was en dat vond ze vreselijk. 'Gepaard met verlies over van mijn krachten en het controleverlies daarvan..' zei ze erachteraan.

"Loki, mist in je hoofd is niet goed. En verlies van je krachten of de controle daarover al helemaal niet."Zei Derryl terwijl hij bezorgd naar haar keek. Er was iets goed mis met zijn zusje. Nu wist hij een beetje hoe Andromeda zich voelde over Andrew. Het was verschrikkelijk.

'Dat weet ik.. Ik weet alleen niet wat ik eraan kan doen..' zei ze zacht. Loki beet even op haar lip en keek Derryl aan. Ze wist eigenlijk even niks te zeggen, niet dat het haar veel uitmaakte. Loki keek even naar de slapende Maggie, ze zou haar snel af moeten geven als de mist weg zou gaan want dan kon het gevaarlijk worden wist ze. 'Neem Maggie asjeblieft vast terug. Ik wil niet dat ze brandwonden oploopt als ze mist weg is..'zei Loki zachtjes en ze maakte met een hand haar plukje haar los.

Derryl liet Andromeda los en hij nam Maggie bezorgd over."Loki, je moet hier iets aan doen, dit is erg. Wat als je nou aangevallen word?" Zei Derryl met een lichte frons tegen Loki. Maggie sliep gelukkig nog rustig. Ze zocht naar een haarpluk, maar die kon ze niet vinden omdat Derryl's haar veel te kort was.

Loki haalde haar schouders onwetend op. 'Ik heb mijn wapens.. En niemand kan echt zeggen wat er aan de hand is dus hoe moet je het dan oplossen.' zei ze rustig. Loki was blij dat ze kalm bleef deze keer, het was niet van haar gezicht af te lezen maarja. Loki was ook blij dat ze zo Maggie niet kon verwonden.

"Ken je geen helers ofzo? Er moet toch iets aan te doen zijn?" Vroeg Derryl aan Loki. Er was iets goed mis, en hij zou haar niet het café uit laten lopen voordat hij wist wat het was. Maggie draaide onrustig rond in zijn armen en hij begon haar aura te kalmeren.

'Nee, die ken ik niet.. En ik zou geen idee hebben hoe er iets aan gedaan kan worden..' zei Loki rustig. Ze keek even naar buiten en daarna Derryl weer aan. 'Wat is het ergste dat jij denkt dat er kan gebeuren?' vroeg ze hem. Ze keek heel even naar Andromeda om te zien hoe zij erop reageerde.

"Dat je jezelf of andere verwondt." Zei Derryl op een kalme toon. "Luister, je bent mijn zusje, ik kan je niet rond laten lopen met zo'n mist in je hoofd." Hij keek haar strak aan, en wist dat het misschien niet zou werken, maar hij moest haar overhalen om op zijn minst rust te nemen en niet te vechten.

Loki zuchtte. 'Ik ga niet binnen zitten en rustig wachten tot dit overgaat. Wat als het nou niet ovrgaat. Dan zit ik jaren opgesloten, hoe word ik dan ooit gelukkig.' zei ze tegen hem. Ze keek Derryl aan. Ze wist ook wel dat hij bezorgd was maar ze wilde niet binnen zitten. Niet zolang de mist er niet altijd was.

Derryl keek Loki serieus aan. Hij schudde langzaam zijn hoofd. Wat moest hij nou met een ziek zusje dat niet naar hem wilde luisteren? Maggie werd wakker en keek haar vader met grote ogen aan. Ze gaapte en glimlachte rustig. Normaal zou ze huilen. Hij wist niet of er iets aan de hand was, of of ze gewoon kon voelen dat ze daar nu geen behoefte aan hadden.

Loki keek terug maar zei niets. 'Ik vind het best om binnen te zitten als de mist er is, maar ik wil dat niet de hele dag.' zei Loki tegen Derryl. Ze keek hem aan en eigenlijk maakte het haar niet uit. Ze vocht er tegen en ze deed haar best. Loki keek even naar de nu wakkere Maggie.

Valerie slenterde het café binnen en zag in het hoekje haar half broer en zus zitten , ze zuchte en nam plaats aan het tafeltje naast hen , zodat ze zze goed in de gaten kon houden. Ze bestelde een wijntje en keek strak in de richting van derryl en loki , naast derryl zat een klein meisje... en Valerie keek naar haar voeten.

Derryl zuchtte, hij wist dat hij haar niet over kon halen. Misschien zou iemand anders dat wel kunnen, maar hij had geen flauw idee wat voor iemand dat zou kunnen zijn. Misschien werd het maar eens tijd dat er een man in het leven van Loki kwam. Hij merkte een bekende aura bij het tafeltje naast hen en draaide zijn hoofd.

Valerie glimlachte , Derryl had , zoals verwacht , haar aura herkent , maar ze wou niet langer onder gedoken leven.. "hallo broertje , ik zie dat je een dochtertje hebt , is het toch wat geworden met andr nogiets? " Ze keek haar halfbroer aan en nam plaats op de overgebleven stoel aan de tafel. "Loki , je ziet er vreselijk uit , ik ook... maar echt heel vreselijk..."

Loki keek even naar het meisje dat bij hen kwam zitten en herkende toen pas Valerie. Ze glimlachte een beetje maar was nog steeds niet de meest vrolijke persoon. 'Bedankt, dat was ook nog niet tegen me gezegd..' zei ze sarcastisch. Ze keek naar Valerie en moest gelijk denken aan Drizzle. Die had gezegd dat ze dood was.

Andromeda volgde deryls blik "Wie is dat" vroeg ze geitntresseerd terwijl maggie zich op haar schoot oprolde. Ze woelde door de haaren van haar kleintje. Ze leek dan wel het meesyt op haarzelf, haar gezichtsuitdrukkingen had ze van haar vader. Met een grote lach volgde ze hun blikken.

"Dat is nog een halfzusje van me. Valerie, degene die vertelde dat ze zwanger was toen jij voor het eerst in ons huis was." Zei Derryl met een glimlach tegen Andromeda. Maggie keek op en vroeg, terwijl ze met een knuistje in haar oog wreef, "Hebben we nog een tante mama?"

Andromeda lachte en aaide de meid over haar hoofd "Ja, dat is tante Valerie, je hebt een hele grote familie meis, aan beide kanten" Maggie lachte en klom over alle schoten rond de tafel naar dei van valerie en ging daar zitten "Ikke maggie zijn, dat is mama droom en papa deryl" ze lachte en gaf valerie een knuffel "En jij bent tante val"

AAAAWWWWW CUTE HEID

-----
VAlerie glimlachte en knuffelde haar nichtje terug , dit deed haar aan haar eigen dochtertje denken en de tranen sprongen in haar ogen "Hallo Maggie " zei ze en streek over haar bolletje . "Dat laat me er aan denken... is een van jullie een meisje tegeng gekomen die zich voorstelde als Drizzle?"vroeg ze voor de zekerheid...

Loki keek Valerie aan. 'Ja, ik ben haar tegengekomen samen met Raiden en zijn kinderen bij ons oude landhuis..' zei ze tegen Valerie. 'Ze zei dat je dood was..' vertelde Loki haar grote zus. Ze was blij dat ze ergens anders over begon, zo hield Derryl op over de mist en had ze geen gezeur meer aan haar hoofd.

Valerie's gezicht klaarde op ," ik dacht ook dat zij doood was " zei ze en zette MAggie bij haar moeder op schoot "en haar vander..? Diego.. waar is hij?"ze praatte tegen zichzelf en begon zenuwachtig vanalles te doen , ze scheurde het ooglapje van haar gezicht waardoor ze een oranje en een blauw oog had , ze pakte een mes en maakte aanstalte om haar nu zo lange haar af te snijden, zodat ze haar misschien beter zouden herkennen als ze op zoek ging.

'Dat weet ik niet, sorry..' zei Loki tegen Valerie. Ze zag dat ze verschillende oogkleuren had en dat ze haar lange haar af wilde snijden, Loki keek even naar Derryl of die haar tegenhield want ze vond het eeigenlijk wel zonde dat ze dat deed. Loki keek naar Valerie met grote ogen.

NEW


Kurt liep fluitend het cafe binnen en nam plaats aan de bar , daat stopte hij met fluiten en bestelde een koffie ij wachte even en kreeg toen van een glimlachende vrouw zijn koffie , hij glimlachte flauwtjes terug en nam een slok van zijn koffie.