tweeling-- Speeltuin

nu er toch zoveel kinderen zijn

Dit is geen doorsnee speeltuin , natuurlijk er zijn schommels een glijbaan , zandbak , wipkip en klimrek... Ook bankjes voor de ouders m lekker op te relaxen... de glijbaan is 2 en een halve meter hoog en hij gaar super snel... de schommels gaan hoger dan doorsnee schommels en de wipkip kakeld

regels: Niet vechten...
Personen : Max 20 maar als er al 20 zijn staat er NIET een meneer met een knuppel die zegt dat je er niet in mag...

Demetri liep voorzichtig de speeltuin is. Ook al was hij zeven hij viel uit de kom. Hij was ten eerste veel te groot wat je tenminste niet bij de legertenten had. En hij was ook te gespierd voor een normaal kind. Ook kwma hij hier weinig omdat het niet echt tussen zij trainingen viel. Zij oom moest er ook niet achter komen en ook zijn tweelingus wat moeilijk word omdat iedereen telekinese had. Rustig liep hij verder richting de glijbaan maar hield voor de zekerheid alles in de gaten.

Drizzle zat op een bankje in de speeltuin... Ze had het altijd leuk gevonden ookla deed ze alsof ze het voor baby's vond en dat ze daar al veel te volwassen voor was... Ze keek even rond... ze kende niemand, Dus ze nam plaats op een van de twee schommels.

Demetri keek naar een meisje die zelf ook niet al te klein was en op een schommel ging zitten. Ze zag er niet uit als de andere kinderen die hier rond speelde. Zelf hoorde hij ook niet echt bij. Uiteindelijk besloot Demetri maar om een praatje te maken. Meestal was hij er te verlegen voor maar nu wel. ´´Hoi´´ zei Demetri terwijl hij langs haar ging zitten.

"Oh hallo..."Zei Drizzle met een snelle blik opzij... deze jongen zag er veel te oud uit voor de speeltuin... Ze begon de schommel een beetje te laten schommelen en de scharnieren waarmee het aan de bovenste buis vastzat piepten. een klein jongetje liep voor hen met een beker sap.

Demtri dacht dat het meisje gewoon niet wou praten omdat ze zo kort antwoorde. Al kon hij aan haar gedachten niet goed zien of dat waar was. Hij was ook veel te verlegen om verder te vragen. Ook hij zette daarom maar af maar bij hm begon ze harder te kraken omdat hij een beetje zwaarder was. Hij keek even op naar de jongen maar al snel weer naar zijn voeten.

Drizzle glimlachte naar de jongen naast haar . Het jongetje met de beker sap viel en ze sprong van de scommel en greep hem beet , het over de rand schietende sap leek op magische wijze terug in de beker te gaan. Verbaast keek Drizzle naar haara handen en debeker sap voor de terug ging zitten op de schommel.

Demetri keek naar het meisje en vond het logisch dat ze ook krachten had. Hij had wl vaker gezien al leek ze er beste jong voor. Maar hij was ook niet al te goed in gokken. ´´Jij hebt dus ook krachten´´ zei Demetri uiteindelijk toen het meisje ging zitten. Hij knikte naar haar hand. Daarna liet hij zelf een klein beetje steen naar boven vliegen.

Drizzle keek de jongen aan "Ook? Mijn moeder zei al dat ik het waarschijnlijk van haar en mijn vader zal erfen..." Met een glimlach keek ze voor zich uit... "Twee krachten zei ze... water en ... Wat kan ik nog meer..." Ze keek naar haar handen en maakte een zwieperige beweging. eeen paar vage vonkjes spatten van haar vingertoppen af.

´´Bliksem´´ zei Demetri vragend hij had wel een paar keer gezien bij de legertnten. Rustig bleef Demetri naar de steen kijken terwijl hij hem ver weg liet vliegen. Er kwam een halve glimlach op zijn gezicht. ´´Ik heb Telekinese en aarde´´ zei hij rustig. Hij was er gewend aan om tegen al die soldaten het laten zien al warne ze blijer met Anneloes.

Met zijn kom vol met roze pudding kwam hij aanlopen. Ijverig schepte hij wat op en stak het weer in zijn mond. Op een lege schommel ging hij zitten, die eruit begon te zien alsof hij in een paar seconden in zou zakken. Zonder op de kinderen om hem heen te letten, die met een behoorlijk beteuterd gezicht stonden te kijken, at hij zijn pudding verder op.

Cyene zat op een bankje bij de speeltuin. Ze vond het grappig om naar de kinderen te kijken die aan het spelen waren. Zelf was ze hier natuurlijk veel te groot voor. Alleen vond ze het kinderhuisje met zo'n dakje altijd lekkerder zitten dan het bankje waar ze nu op zat. Het was natuurlijk niet daarvoor bedoeld, maar wat kon haar dat schelen? Ze stond op en liep naar het huisje en klom en gemakkelijk op en zat nu op het dakje.

Drizzle glimlachte "Goed hoor!"Maar haar glimlach vervaagde toen een of andere gek op de overgebleven schommel ging zitten... "Roze pudding...?" Ze keek raar naar de jongen die er vrolijk uitzag terwijl hij de pudding naar binnen werkte.

Demetri volge Drizzle haar blik en keek naar de jongen. Niet datalleen hij keek ook naar zijn gedachte. Hij schoot meten in de lach om de gedachten van de jongen . ´´Smaakt het lekker´´ vroeg hij tussen het lachen door. Hij wist Drizzel haar naam nog niet en eigenlijk ook niet van de jongen amar later misschien.

Ook ouders begonnen nu naar hem te kijken. Wat deed zo'n oude jongen als hem hier? Ongestoord ging hij verder met zijn pudding, die al bijna op was. Met zijn vinger ging hij langs de plaatsen waar nog een beetje zat en met een langzame beweging likte hij zijn vinger af. Nu keek hij naar de kinderen die tegen hem praatte. ''Ja, heel lekker.'' zei hij droogjes. Hij zette de kom aan de zijkant en duwde zijn voeten op de grond waardoor de schommel begon te bewegen, heen en weer.

Cyene haar ogen konden de hele speeltuin in de gaten houden. Het was een mooie plek om te zitten en de zon scheen niet zo fel. Wel jammer dat er onder haar een paar kleuters bezig waren met het bouwen van een zandkasteel en dat een paar kinderen begonnen te zeuren dat ze van het dak af moest gaan. Haar ogen bleven even staan bij een jongen die ook geen kind meer was en een rare substantie die ze niet goed kon beschrijven naar binnen werkte. Meteen vroeg ze zich af wat hij hier deed, maar herinnerde zichzelf eraan dat zij ook in de speeltuin was.

Demetri moest nog steeds lachen. Hij was bij verre na niet de raarste in uis. Al had hij wel een gevoel dat hij de enigste uit het dertiende was. Snel dacht hij ergens anders aan tewijl hij verder om zich heen keek onder het lachen. Iedereen ind e gaten houden deed hij nu eenmaal. Hijzag ook een andere vrouw die veel te oud was.

''Grappig zeg. Vertel de grap eens, dan kan ik mee lachen.'' kwam er droogjes uit. Steeds meer mensen keken naar hem, ouders en kinderen. Veel boeide hem het niet, als ze maar niet begonnen uit te schelden. De scharnieren van de schommel kraakte door zijn snelle bewegingen. Hoog was hij niet maar als hij zijn best zou doen zou die nog kunnen vliegen.

Uiteindlijk stopte Demetri van het lachen omdat iedereen hun aan staarde. Daar was hij veel te verlegen voor. ´´Heett wass grapppig omddatt jje eer zoo vannn gennoot´´ zei Demetri bibberend omdat hij niet van al die aandacht hield. Meestal praatte hij ook niet lange zinnen , liever via telekinesse maar niemand had dat dus kon het moeilijk.

Ze keken alleen maar naar Akio hoor.XDD
Omdat hij zo groot is.XDD
--

''Geniet jij dan nooit van dingen?'' vroeg hij droogjes verder. Zijn voeten zweefde in de lucht door de hoogte waar hij nu op schommelde. Nu begonnen de moeders met scherpe bewegingen tegen elkaar te praten. Dat kon toch niet, zo een oude jongen in een speeltuin voor kinderen.

Cyene keek even met een grijns naar de jongen die op de schommel zat. Er waren een paar moeders die zich aan hem irriteerden en ook de meeste kinderen leken het niet zo geweldig te vinden. Haar merkten ze niet echt op of ze besteedden geen aandacht aan haar. Misschien kwam het omdat ze op het dakje zat en ze meer aandacht aan de jongen besteedden.

nou en
----------------------
´´Niet zo erg als jij van die pudding terwijl mensen je aan kijken´´ zei Demetri verlegen terwijl hij om zich heen keek. Hij bloosde en wist dat iedereen hem zwak zou vinden. Hij keek weer naar zijn voeten. Waarom was hij niet mee als de rest van zijn familie. Anneloes leek alles goed te kunnen en te durven. Daarbij was Demetri een zielig iemand.

''Waarom zou het mij uitmaken dat de mensen naar me kijken. Als ze het zo walgelijk of dom vinden moeten ze hun hoofd maar van me wegdraaien.''. Nu kwam er een vader op af gelopen. Hij had nog behoorlijk wat spieren en een tatoeage in zijn over zijn armen heen. ''Kan je ophouden met deze jongen lastig vallen.'' vroeg hij met een strak gezicht aan Akio.

´´Daarom´´ zei Demetri fluisterend waardoor de man het niet kon horen. Demetri was niet bang voor de mn. Hij had wel genoeg geleerd maar hij ws te verlegen om aan te vallen. ´´Het .......hindert niet´´ zei Demetri uiteindelijk tegen de grot man. Hij moest evn denken aan oom Cloud maar die was nog breder bedacht Demetri.

''Hou even je mond. Deze jongen moet gewoon even weggaan. Hij laat onze kinderen niet fijn spelen.'' zei de man, nu ook tegen demitri. ''Dan moeten jullie kinderen eens aan mij wennen, want ik ga hier niet weg.'' zei Akio en haalde zijn schouders op. Ondertussen was hij al gestopt met schommelen en keek de man nu recht aan met zijn donkere ogen.