Bloemenweides- tweeling

Dit is een open plek midden in een bos. Er staan heel veel bloemen in allerlei verschilende kleuren. er is ook een klein meer waar je in kan zwemmen maar wel op eigen risico. Het is er erg rustig en er komen niet zoveel mensen omdat het best wel diep in het bos ligt.

regels
max 5 personen het is er nooit druk
draken mogen
vechten alleen als het niet anders kan en heb respect voor de natuur.

Terwijl ze met grote, gefascineerde ogen om zich heen keek liep Shaylee door de bloemenweide. Al de verschillende kleur die de bloemen hadden vond ze er prachtig uitzien. Ze had sowieso altijd al een grote bewondering gehad voor de natuur. Hoe kon iets, dat helemaal niks deed, toch zo prachtig zijn?

Kira liep over de weide. Ze had een lange boswandeling gemaakt en nu liep ze dus hier. De natuur schitterde hier. Onaangetast door de mensen gewoon nog zoals het behoorde te zijn. Ze vond het prachtig hier en wou alles in haar opnemen. Misschien kon ze het ooit eens schilderen.

Shaylee liep, zo voorzichtig mogelijk, want ze wou de bloemen zo min mogelijk aantasten, richting het meertje. Eenmaal daar ging ze aan de rand van het meer zitten, en staarde ze zichzelf aan in de weerspiegeling in het water, in haar grote, paars-bruine ogen.

Kira liep langzaam naar het meer. Eenmaal daar aangekomen zag ze dat er een meisje zat. Op dit soort momenten wou ze dat ze telekinese of aura had zodat ze kon zien hoe het meisje zich voelde maar dat had ze niet dus kon ze er ook niets mee. Ze ging aan de rand van het meer zitten en heelde snel de wond die op haar been zat van de val die ze had gemaakt.

Lizzy klom van Rima en hielp Yasmine er ook af. Het was jammer dat het nog te koud was voor de hele kleine babys. Ze glimalchte en liep mert haar dchtertje door de witte sneeuw. Yasmine vond het geweldig en stopte bijna iedere stap om iets aan te wijzen

Scarlet zat in de sneeuw tegen een boom aan en haar handen rustte op haar schoot. Ze keek een beetje afwezig voor zich uit. Het was koud, het sneeuw zo om haar heen, maar ze probeerde zich er niet veel van aan te trekken. Op dit soort momenten voelde ze zich het eenzaamst, dat er niemand was om zich bij te warmen of bij op schoot te kruipen omdat het zo koud was. Ze zuchtte zachtjes.

Lizzy keek rond en zag een vrouw zitten. Ze kende haar ergens van "S...Scarlett?" zei ze weifelend tegen de vrouw. ze liep naar haar toe met yasmine in haar kielzog.

Scarlet hoorde haar naam en keek op. Ze zag een vrouw met een kind achter zich aan door de sneeuw naar haar toe lopen. Ze nam de vrouw in zich op. 'Ja, dat ben ik.' Zei ze. Ze herkende de vrouw niet meteen, maar kwam haar wel bekend voor. 'Hoe ken je mij?' Vroeg ze, wantrouwig.

Lizzy glimalchte "Ik ben Elizabeth" Ze pakte haar dochtertje op "En dit is Yasmine," ze streek een blonde pluk achter haar oor "Ik ken je via Will" haar stem wers zachter toen ze die naam noemde. Yasmine was verbaasd "Mama wat heeft mijn broertje ermee te maken" mompelde ze neit begrijpend dat een andere will bedoeld werd.

Scarlet's ogen gingen langs Elizabeth, naar Yasmine en weer terug. 'Will.' Fluisterde ze zachtjes en knikte toen. 'Ja, ik ken je nog.' Zei ze en keek naar Elizabeth. 'Fijn om te zien dat je er nogsteeds bent.' Zei ze en trok haar benen op. Ze glimlachte terwijl ze die dingen zei.

Lizzy ging naast Scar zitten. Yasmine was uit haar armen geklommen en rende rond. Lizzy keek naar Scar "Ik heb een van mijn zonen Will genoemd, naar hem" zei ze zacht.

Scarlet knikte en keek naar de sneeuw die zachtjes uit de hemel kwam vallen. 'Dat is lief.' Zei ze en glimlachte. 'Ik mis hem wel.' Fluisterde ze eventjes en zuchtte toen. Maar ze mistte iedereen van vroeger die ze lang niet had gezien of nooit meer zou zien.

Lizzy beet op haar wang en knikte "Ik mis hem ook wel eens. Hij zou met mijn man kunnen opschieten." mompelde ze "Hij zou de kleintjes lief vinden en ze leren over het bos, dingen die mij en Pixis niet waren opgevallen" zei ze zacht.

Scarlet haalde een hand door haar haren. 'Hij kende Pixis toch al?' Vroeg ze twijfelend. Ze keek naar het kleine meisje Yasmine, dat ergens in de sneeuw speelde. 'En Sunlight... wat mis ik haar.' Fluisterde ze en ze hoorde de vleugels van Artemis al vlakbij, die kwam altijd als ze verdrietig werd. Artemis landde vlakbij hun.

Lizzy knikte "Ze kende elkaar al wel, maar niet heel goed of zo" ze zuchtte "En ik mis haar ook, ik heb haar nooit meer gezien, of ook maar wat van ahar gehoort, ikw eet neit wat er van haar geworden is."

Scarlet zuchtte en knikte. 'Ik denk niet dat ze lang zonder William kon. Ze waren alles voor elkaar.' Zei ze. Artemis wandelde door de sneeuw naar hun toe en ging aan de andere kant van Scarlet naast haar zitten. Ze aaide haar even en keek daarna weer naar Elizabeth. 'Maar vertel eens, wat is er allemaal met jou gebeurd de laatste jaren?' Vroeg ze.

Lizzy glimalchte "Ik ben na een halfjaar of zo getrouwd." ze liet haar hand zien waar de mooie trouwring aan zat "Drie jaar terug kreeg ik mijn eerste kind, een jaar later Yasmine" ze wees naar het meisje dat met veel belangstelling naar een plant keek "En een paar weken geleden de drie jongsten" je kon nog steeds zien dat ze zwanger was geweesd,.

baily moet wel op de B-day van haar nichtje komen hea

Scarlet knikte. 'Wow, drie tegelijk.' Zei ze en had echt respect dat een vrouw zoveel kinderen tegelijk kon opvoeden en grootbrengen. 'Respect en gefeliciteerd.' Zei ze terwijl ze Artemis aaide. Scarlet glimlachte, zij had eigenlijk nooit over kinderen nagedacht, maar daar was ook nog niet aan toe.

--
Ow, van Derryl & Drome ofzo?

jupps die grot....

Lizzy glimalchte "Ze zijn gelukkig heel rustig en Zoey will en gilan zijn net zo dromerig als ik, dus het is te doen" ze glimalchte "Maar hoe gaat het met jou?"

Scarlet haalde haar schouders op. 'Het gaat wel. Niet bijzonder goed, ook niet slecht.' Zei ze. Ze voelde zich altijd erg alleen, ook nu ze zo hoorde wat er in die zes jaar ook had kunnen gebeuren. Ze glimlachte een beetje kort en keek naar de sneeuw.

-
oke, maar is het niet een beetje raar als ze daar opeens komt, ze heeft Derryl lang niet gesproken enzo.

ze moet gewoon komen, ze hebben de hele famillie uitgenodigd, ook die ze al heel lang neit hebben gezien, en valerie en drizzle zijn ook gekomen

Lizzy knikte "Dat is beter dan als het slecht ging" ze glimalchte ze was blij dat ze nu snel doorhad wat er was "Je vind vast wel iemand"

Scarlet knikte langzaam. 'Waarschijnlijk ook wel.' Zei ze zachtjes en keek naar de vrolijke Yasmine en vond het leuk om zo'n klein meisje zo te zien spelen. Ze keek naar de sneeuw en zette haar voeten zo, dat ze de grond een beetje kon voelen.

Yasmine rende terug naar haar moeder "Hoe jij heet?" vroeg ze aan scarlett. Ze glimalchte en gooide haar blonde haar over haar schouder met haar besneeuwde wantjes, waardoor er allemaal witte flonkjes in zaten. Lizzy glimalchte. Het was echt een schattig kindje.

NEW NEW NEW NEW NEW NEW NEW NEW NEW NEW NEW NEW NEW NEW NEW NEW NEW NEW NEW NEW NEW NEW NEW NEW

Sandee liep vrolijk tussen de bloemen. Aph had gelijk gehad, ze zag er nu veel leuker uit. ze droeg een mooi jurkje dat mooi stond bij haar haar en huid. Ze had nieuwe piercings, gewone disrete kleine zilveren knopjes. In haar haar zaten zon en zee proof extentions en ze was gewoon vrolijk. misschien zou hij ook wat voor haar voelen, of dat gaan doen