Weer eens een groot gevecht - rijk van de steenbok

Hitsugaya glimlachde even kort en Hyounrimaru maakte haar onderkant snel van ijs. Ze zou best kunnen groeien door het water in de wolken, maar dat deed ze niet. Ze was nu groot genoeg om hem te dragen, en groter hoefde niet. Hij keek even naar de ijspegels en maakte nog een paar extra pegels.

Chyper vloog omhoog, en zocht naar hun vijand. Gabriel bleef op zijn hoede en liet het water boven zijn hand zweven, klaar om er een schild van te maken. In zijn andere hand had hij zijn zwaard vast. Hij viel niet van Chyper's rug, omdat hij zijn evenwicht goed wist te houden, en zijn benen zaten vast aan het zadel. Gabriel keek rond en zijn lange vlecht en mantel zwiepten in de wind.

Hitsugaya maakte een paar ijsbollen waarin luchtbollen zaten opgesloten en liet die vallen. Als ze kapot spatten vlogen de ijssplinters in het rond. Hij merkte opeens dat hij meer lucht in een bal kon stoppen, dus deed dat voor een klein gedeelte en dropte ze toen. Ook op het slagveld zouden ze handig zijn.

Gabriel zag uit zijn ooghoek weer iets vallen, en maakte weer vlug een schild van ijs. De ijsbollen spatten kapot op zijn schild, maar wat Gabriel niet verwachtte was dat er nog lucht in zat, waardoor de ijssplinters in het rond vlogen. Chyper brulde, en Gabriel hoopte dat hij niet in zijn ogen was geraakt. Met één hand hield hij het schild intact, en hij richtte zijn blik toen op Chyper's lichaam. 'Chyper, ben je geraakt!?' vroeg hij bezorgd. Let niet op mij. Let er vooral op dat je niet geraakt word zei Chyper alleen maar. Gabriel knikte. Chyper vloog snel weg van onder de ijsballen-regen. Gabriel bleef zijn blik op de plaats richten waar de ijsballen vandaan kwamen. Hij richtte zijn handen op de wolken om de persoon heen, en haalde kleine waterdruppeltjes uit de wolken, die hij tot ijspegels vormde, en vervolgens van alle kanten op Hitsugaya af liet vliegen.

Hitsugaya zag de ijspegels en liet een zo hard mogelijke knal van wind langs hem vliegen. Hyounrimaru merkte het ijs op en ging zelf helemaal over tot ijs, waarna ze zich omdraaide en Hitsugaya beschermde met haar vleugels. De ijspegels spatten kapot op haar huid, maar ze vielen wel door de wolken naar beneden.

Gabriel was uit de buurt van de ijspegels, dus die vielen niet weer op hem. 'Er op af.' zei hij kort tegen Chyper. Chyper vloog recht op de plek af waar Hitsugaya zich bevond. Gabriel haalde de wolken weg door ze te laten condenseren tot water, en haalde daarna uit naar Hitsugaya met zijn zwaard.

vergeet niet dat Ámai een level hoger is

Ämai probeerde het rotsblok te ontwijken, maar kon niet verhelpen dat haar oor en een stukje van haar wang hevig begonnen te bloeden, luid vloekend veranderde ze haar glazen zwaard in een schild en het pijltje ketste terug.Het schild werd weer een zwaard en schoot terug in haar riem. "Vui twaalver-jochie!" brulde ze en schoot een stuk of vijf vuurballen met de snelheid van een goed geslagen honkbal richting de jongen.

Levi was klaar met alle gewonden. Hij stond op en keek over de mensenmassa heen, op zoek naar Alexis. Hij wilde haar nog steeds iets aandoen, maar ergens ook weer niet. Hij zag weer beelden van zes jaar geleden, van hoe ze Cloud weerhield van zelfmoord. Maar die mocht nu dood, dus waarom zou Alexis blijven leven.

Anneloes grjnsde naar Katniss "Jeetje, katniss ben je vergeten dat ik hier vrijwillig ben, en sorry ik meot er no aan wennen dat ik 8 ben en geen 7" ze grijnsde en keek naar katniss "vraag me af hoe je dit haat doen" ze liet van twee kanten twee luchtballen op katniss afvliegen zodat ze niet opzij kon ontwijken, tegelijk gooide ze van voren een mes en rende onder katniss door en gooiode nog een paar messen.

Phelix ontwijkte de vuurballen maar kon niet verhelpen dat een vuurbal tegen zijn zij aan kwam en dat zijn huud verbrand was, Phelix vervloekte zichzelf dat hij geen zalfje had tegen brandwonden. Phelix werd ook boos en sloeg zo hard mogelijk met zijn hamer naar Amai. Hij verwachtte dat ze zou uitwijken of dergerlijk daarom schoot hij een paar pijltjes af.

Leida grijnsde toen ze zag dat ze haar doel geraakt had en zag door haar vreugde het metaalstuk dat op haar afvloog net iets te laat. Ze kon hem niet meer helemaal opzijsturen en hij schampte langs haar linkerbovenarm, waar het bloed uit gutste. Ze beet hard op haar onderlip om het niet uit te schreeuwen van de pijn en schoot nog een vuurbal op Scarlett af.

Katniss grijnsde en stuurde met een argeloze handbeweging de twee luchtballen weg. Ze was veel beter met haar magie dan het kleine meisje van acht, dus dat was geen probleem. De messen waren echter wel een probleem. Ze wist de meeste te ontwijken maar eentje bleef steken in haar schouder. Ze beet op haar tanden en trok hem eruit. Ze begon haar schouder rustig te helen terwijl ze Anneloes aankeek. "Weetje, kleintje, het is eigenlijk niet eens de schuld van jouw vader dat hij dood is. Het is de schuld van jouw moeder. Als ze niet in de weg had gestaan had je vader die pijl niet voor haar op hoeven vangen." Zei ze tegen Anneloes. Ze grijnsde een grimas die tussen pijn, concentratie en leedvermaak inhing.

Uiteindelijk zag Demetri zijn zus Anneloes. Hij zette de landing in voor AB. Maar AB was niet zo goed dus perongeluk botste ze tegen het meisje die in gevecht zat met Anneloes. Meteen zorgde Demetri voor bescherming en liet rotsblokken voor de zekerheid om zich heen zitten terwijl hij naar Anneloes rende. ´´Niet eerlijk´´ zei hij alleen maar of het genoeg was om alles daar mee uit te leggen. Wat hopelijk voor een tweeling was.

Alexis schreef:

Alexis sprong omhoog. Ze had het idee dat het zwaarder was dan normaal. Logisch als je een kind binnen in je droeg. Ineens dron het tot haar door wat er eigenlijk binnen in haar groeide, ze realisserde zich dat ze een leven binnen zich had. Een leven dat van haar afhankelijk was. Op dat moment besloot ze het te houden. Met een hap naar adem kwam ze weer op de grond terecht. Grommend zette ze de volgende aanval in.

Richard begon langzaam de bedoeling van haar te snappen. "Denk je echt dat ik ze niet aankan." zei hij terwijl hij een soort schijnaanval deed. Hij stuurde een vuurbal ongeveer een meter langs haar heen.
-
sam let je een beetje op, je bent aan het powerplayen.

Loki hield haar zwaard gereed, maar dat betekende niet dat ze niet ondertussen met haar werpmes kon handelen. Die hield ze namelijk ook vast. Loki beet op haar lip. Ze moest zeker weten naar Kenneth. Loki liet het zwaard iets meer branden en ging met haar dolk richting Alexis haar been.

Hitsugaya zag dat er iemand naar hem sloeg met een zwaard en sprong van Hyounrimaru af. Hij maakte een zo groot mogelijke luchtbal en knalde die keihard op een open plek neer, zodat de luchtgolf hem op zou vangen. Hij landde rustig op de grond en merkte dat hij ook hoger kon vliegen nu. Hij begon snel een stuk boven de grond te zweven terwijl hij zijn katana trok. Hij keek omhoog naar de jongen zodat hij niet verrast zou worden.

Scarlet probeerde niet te glimlachen toen ook haar doel geraakt werd. Ze stuurde een brok van het afgebrokkelde steen, voor zich om de vuurbal af te weren. Ze voelde wel de hitte aan haar handen en je zag dat het een beetje verbrand was. Het brandde ook en ze keek het meisje aan. Ze stuurde het brok daarna naar het meisje.

Leida volgde het steenbrok met haar ogen. Met een goed gecoördineerde sprong, die deze keer niet verstoord werd door schuddende grond, wist ze het zo goed en kwaad als het ging te ontwijken. Het schaafde lichtjes langs haar been, maar dat was dan ook alles. Ze trok wat metaal uit de grond en verhitte het met haar vuurkrachten. In opperste concentratie vuurde ze het af op Scarlet.

Anneloes haalde haar schouders op naar haar broer "Nou en" ze trok neiuwe werpmesen "Samenvatting, lucht en heel magier, sterker dan ik, voornamelijke voorkeur vor ene boog, twijfelt om me aan te vallen. Ik herkende haar meteen, zij is de moordenaar van papa" ze keekhaar tweelingbroer strak aan voor ze naar katniss keek voor ene nieuw savlvo messen. Maar ze gooide nog neit "Hé trut, dat mag wel zo wezen, maar het blijft dat jij hem hebt vermoord, jij was de persoon van wie het schot afkomstig was. We hebben ons hele leven geleerd om de consequenties van je daden te dragen. Net als dat ik mijn huisarrest ga uitzitten als mijn moeder hierachter komt"ze grijnsde "Trouwens, even voorsteleln, mijn tweelingbroer" ze wees naar demetri

Demetri keek van Anneloes naar het meisje. Eigenlijk als hij in haar gedachten keek kon hij het ook wel zien maar dat had hij nog niet gedaan. Hij had niet verwacht dat hun haar zouden tegen komen. De moordenaar van hun vader. ´´Dus moet ik helpen´´ vroeg Demetri rustig. Hij wou ht maar voor de zekerheid vragen want Anneloes wou meestal niet. Al was deze nu sterker.

Anneloes keek naar Demetri "Tja, moeten s een groot woord, maar ik wil je de kans neit ontnomen haar wat letsel toe te brengen" ze grijnsde terwijl ze ee nieuw messensalvo naar katniss lanceerde. "Ze is redelijk in ontwijken, ik vraga me af of het jou beter afgaat, ze weigert om naar beneden te komen om het uit te vechten, aangezien we kinderen zijn" ze rolde met haar ogen

"En dat jij die weerloze Rebel net vermoordde is minder erg dan dat ik jouw vader vermoordde omdat?" Vroeg Katniss rustig. "Eerlijk gezegd, is het zelfs erger. Hij heeft ook een dochtertje weetje, ze is vier jaar oud. En hij begon niet met aanvallen. Wat jouw vader wel deed. Je bent acht, en hebt al meer mensen vermoord dan ik in mijn hele leven. En ik ben de slechterik hier? Houd je mond, bijdehand meisje." Ze ontweek de messen door omhoog, omlaag en opzij te vliegen.

Anneloes haalde haar schouders op "Tja," ze grijnsde -broertje ik heb geen messne meer, het is jouw beurt- dacht ze luid en duidelijk zodat hij het mee zou krijgen.

[quote="Loki"

Loki hield haar zwaard gereed, maar dat betekende niet dat ze niet ondertussen met haar werpmes kon handelen. Die hield ze namelijk ook vast. Loki beet op haar lip. Ze moest zeker weten naar Kenneth. Loki liet het zwaard iets meer branden en ging met haar dolk richting Alexis haar been.[/quote]

Door dat ze er te opgebrand was om haar tegenstandster te raken zag ze niet hoe de dolk van haar naar haar been draaide, een stomme beginnersfout. Ze gaf geen kik toen het mes haar been raakte, dat had geen zin. In plaats daarvan gebruikte ze haar gestrekte arm om haar bij de hals weg te duwen.

Richard knikte "Als er nog mensen met de gave over zijn die nog niet in gevecht zijn." zijn blik ging kort naar de verte waar enkele vuurvlammen tegen over elkaar leken af te gaan. Rustig, bijna sierlijk, zette hij een schijnbweging met zijn zwaard in, hierdoor kon hij de rotsblok van Aphrodite ogenschijnlijk op het nippertje ontwijken. "Laten we het maar als een oefengevecht beschouwen." grinnikte Richard na ee tijdje.

Aphrodite keek Richard kwaad aan. Ze begon echt geïrriteerd te raken van al die schijnbewegingen. "Als je me maar echt probeert te raken. Ik ben niet van porselein." Zei ze met een frons. Ze maakte een telikinesebal en schoot hem op Richard af. Oefengevecht of niet, zo kon ze hem nog steeds beschermen.

Richard keek haar aan. "Ik wil je geen pijn doen, mar wat jij wilt." hij snapte wel wat ze bedoelde. Maar je wist maar nooit wat er mis kon gaan, en ze was toch de moeder van Daniël. Hij ontweek de ballen waarnaa hij nu een fliikkerende zweep bliksem richting de polsen van Aphrodite wierp.

Aphrodite's polsen werden gegrepen door de bliksem, maar met wat concentratie en veel getrek kreeg ze ze gelukkig weer los. Ze stuurde drie rotsblokken zo groot als een kat op Richard af. Het kostte wat moeite, maar het lukte haar.