Weer eens een groot gevecht - rijk van de steenbok

Loki had de persoon gevonden die de vuurvlagen had gemaakt en hield haar ogen op haar gericht. Er zweefden snelle splinters glas in de richting van het meisje. Wat lager, zodat ze niet heel erg opvielen. Loki schrok wel van de vonkjes en probeerde ze zoveel mogenlijk af te weren met haar eigen vuur maar kon niet voorkomen dat ze zich een flink aantal keren brandde.

Scarlet glimlachte kort en zelfgenoegzaam. Ze merkte het pijltje dat op haar afzoefde misschien te laat op, maar kon wel opzij gaan zodat hij vlak langs haar blote arm scheerde. Ze beet op haar lip omdat het brandde, maar gaf toen een harde trap op de grond zodat het veld begon te schudden. Ze stuurde een van de afgebrokkelde stukken van het rotsblok op het meisje af.

Richard snapte er inderdaad niks van. Hij sprong opzij om de bol te ontwijken. Uit reflex schoot hj een bal van dezelfde grootte terug, alleen dan in een versie met vuur. Hij wilde helemaal niet met haar vechten.

Alexis merkte dat er een tegenaavan in gezet werd. Deze aanval kende ze, hij was zwaar om te doen, dus ook om te stoppen. Ze zag hoe de glasplinters fonkelde in het licht en zich pijnlijk in haar huid een wegbaande. Als reactie op deze pijn liet ze haar huid in de fik vliegen, dit was genoeg om het glas te doen smelten. Toen het vuur verdwenen was zaten er een stuk of 50 pijnlijke wondjes, vooral op haar armen. Heel even kort bestudeerde ze haar nieuwe tegenstandster, ze kende haar niet. MAar het was duidelijk daar haar krachten dezelfde als die van haar waren, en van hetzelfde niveau. Met een soor aanvalskreet zette ze zich af en sprong op Loki af, haar dolken zaten stevig in haar vuisten. Klaar om toe te slaan.

[quote="Aphrodite"][quote="Scarlet"]

Katniss landde met Rue aan de rand van het veld. Ze nam eerst het slagveld in zich op voordat ze zich in de strijd stortte. Ze zweefde een stukje boven de andere mensen uit, zodat ze met haar pijl en boog een aantal dertiendersoldaten neer kon halen.
[quote]

Anneloes zag een meisje dat overduidelijk problemen veroorzaakte met die boog, ze kon zelf ook ter nauwe nood een pijl ontwijken. een voordeel van het feit dat ze (nu nog) kleiner was dan de volwassenen. Ze grijsde en pakte haar werpmessen. ze luisterde nu weer gedachten af, maar dan aleen van dat ene meisje. ze had haar meteen herkend uit de gedachten van haar moeder. dat was HAAR. De vrouw die haar vader had vermoord "Slik dit Bitch" mompelde ze terwijl ze drie werpmessngeoevend anar Katniss gooide, aangezien die wel al kon vliegen met haar lucht magie zou ze ze waarschijnlijk ontwijken. Zelf had ze nog geen flauw benul of ze het kon of niet

Phelix vertrouwde het nog steeds niet, want die ijsnagels leken niet in de richting van de dertiener te gaan en waarom zou je op iemands benen slaan? Phelix zag ook dat het meisje de dertiener tegen zijn schouder trapte, zelf zou die tegen het hoofd hebben getrapt. Doordat Phelix weer bijna geraakt werd doordat hij opzij keek schoot hij snel een paar slaap en gif pijltjes af. Phelix zag ze stuk voor stuk in slaap vallen en lichaamsdelen afsterven. Hij sloeg idereen neer en haalde met zijn boksbeugel uit naar het meisje want hij vertrouwde het van geen kanten.

Aphrodite ontweek ternauwernood de aanval van Richard. "Je snapt het niet he?" Zei ze rustig, terwijl ze met haar ogen naar een geschikte steen zocht om op hem af te vuren. "Ik zou jou nooit vermoorden. Maar er zijn genoeg mensen die dat wel zouden doen. En die staan ook hier op dit veld."

Leida raakte uit balans door de schuddende grond en kon daardoor het rotsblok niet helemaal ontwijken. Het raakte haar op haar rechterschouder, die ontzettend pijnlijk aanvoelde. Ze maakte een vuurbal en schoot het op haar tegenstandster af.

Katniss zag net op tijd de drie werpmessen op haar afkomen. Een ervan sneed een stuk van haar haar af, maar echte schade was er niet. Ze zocht naar de oorzaak en zag een klein meisje staan. Liet Zenan nu ook al kinderen voor hem vechten? Wat een schande.

Loki merkte dat het meisje even sterk was. Iets dat haar niet aanstond. Loki hield haar zwaard gereed, klaar voor de aanval en liet het een beetje opvlammen. Net als elk ander wapen dat ze had was het grotendeels vergiftigd, dodelijk dus. Ze lette goed op de bewegingen van de vrouw aangezien ze er erg sterk uitzag en ze terug moest naar Kenneth. Loki had een vastberaden blik en glimlach.

Aphrodite schreef:

Katniss zag net op tijd de drie werpmessen op haar afkomen. Een ervan sneed een stuk van haar haar af, maar echte schade was er niet. Ze zocht naar de oorzaak en zag een klein meisje staan. Liet Zenan nu ook al kinderen voor hem vechten? Wat een schande.

Anneloes grijnsde naart leida, oh wat zou ze nu graag en verdedigende betweterige opmerking maken, maar haar telekinese, eigelijk al har magie aren troeven die ze neit te snel moest verspelen "Zeg engeltje, kan je het neit braaf op de grond komen uit vechten zo mak je het aleen moeilijk voor jezelf" ze sneed met een mes de keel door van een ontbeende rebel. Daarna smeeyt ze het mes naar katniss, gevolgd door nog drie van de werpmessen. het was goed dat haar familie van nature een facinatie voor wapens had.

Wie wilt met Luthie vechten? Hij is dertiender
---

Luthien vocht nog niet met zijn krachten. Met wapens was hij sterk genoeg om de soldaten te verslaan. Als het moeilijker zou worden zou hij pas zijn magie gebruiken, anders zou hij onnodig zijn energie gebruiken. Bovendien wou hij zo min mogelijk met zijn krachten vechten. Hij ramde een van de soldaten in zijn gezicht, en sneed daarna handig zijn keel door. Het bloed spatte op zijn gezicht, maar hij stoorde zich er niet aan, en vocht snel verder.

Katniss keek emotieloos naar de rebel. Nou en? Ze keek naar het meisje. "Hoor jij niet in bed te liggen of met je speelgoed te spelen? In plaats van mensen uit te moorden?" Het eerste mes schampte haar bovenarm, maar om de rest te ontwijken schoot ze eenvoudigweg een stukje hoger de lucht in. Ze legde haar hand op de diepe snee in haar bovenarm en met een beetje concentratie verdween die als sneeuw voor de zon.

Anneloes grijnsde "Iedereen wil dat ik in bed zou liggen, en wat ze ook willen in lijk teveel p mijn moeder op niet met wapens tre spelen" ze grijnsde en trok haar zwaard "Grappig dta je me neit herkent, zla ik een hint gecven. het was zeven jaar geleden en je vermoorde de vriend van een hoogzwangere vrouw, doe ik nu een belletje rinkelen, ik schijn namelijk op mijn vader te lijken"

Boos vloog Demetri over het hele gevecht heen. Hij had gezien dat Anneloes weg was en zij liep dus weg naar het gevecht. Dat kon hij wel raden wat oneerlijk was omdat hij niet mocht. AB deed zijn best om alle rondvliegende dingen te ontwijken. Zelfde probeerde EThan met zijn krachten ze ook andere richting in te schieten terwijl hij rond keek naar Anneloes.

Alexis deed met haar dolk een korte uithaal naar de schouder. Het was een simpele manier om te zien hoe de reflexen van een tegenstander waren. Tijdens het neerkomen van haar sprong had ze zich al teruggedraaid naar Loki, ze kwam haar vaag bekend voor, maar dat kon haar niet schelen. Haar dolken begonnen langzaam weer op te gloeien.

Loki merkte dat ze geschampt werd door de dolk maar ze bloedde gelukkig niet hevig. Ze richtte haar zwaard en deed er een uithaal mee naar Alexis haar been.Ze hoopte dat ze zou raken, of schampen. Loki liet het vuur wat veller branden. Loki dacht dat de vrouw haar vaag bekend voor kwam maar kon niet benoemen hoe.

"O god, arme meid, ben je pas 7? En de dood van jouw vader is zijn eigen stomme schuld. Hij viel mij aan. Wat had jij gedaan. Niets en jezelf laten vermoorden? Ik dacht het niet." Ze bleef gewoon rustig in de lucht zweven. Als ze een meisje van zeven jaar zou verwonden zou ze minstens net zo slecht zijn als Zenan. Dus besloot ze alleen te ontwijken. Wat vrij simpel was omdat ze kon vliegen.

Phelix schreef:

Phelix vertrouwde het nog steeds niet, want die ijsnagels leken niet in de richting van de dertiener te gaan en waarom zou je op iemands benen slaan? Phelix zag ook dat het meisje de dertiener tegen zijn schouder trapte, zelf zou die tegen het hoofd hebben getrapt. Doordat Phelix weer bijna geraakt werd doordat hij opzij keek schoot hij snel een paar slaap en gif pijltjes af. Phelix zag ze stuk voor stuk in slaap vallen en lichaamsdelen afsterven. Hij sloeg idereen neer en haalde met zijn boksbeugel uit naar het meisje want hij vertrouwde het van geen kanten.

"Uhmm, wat doe je...?"vroeg Ámai met opgetrokken wenkbrouwen aan de jongen die naar haar uithaalde terwijl ze opzij sprong om die te ontwijken. De dertiener nam deze kans aan, het moment dat Ámai in de lucht was haalde hij haar neer. Ámai kwam op haar rug terecht en maakte een ondiepe snee in de buik van haar 'tegenstander' die hij meteen weer heelde.

"Wat denk je wat ik doe? Ik probeer je te verslaan! Denk je echt dat het niet opvalt wat je doet?" Met die woorden schoot Phelix een brok aarde uit de grond tegen het hoofd van het meisje. Waarna Phelix een slaappijltje naar haar schoot.

Alexis sprong omhoog. Ze had het idee dat het zwaarder was dan normaal. Logisch als je een kind binnen in je droeg. Ineens dron het tot haar door wat er eigenlijk binnen in haar groeide, ze realisserde zich dat ze een leven binnen zich had. Een leven dat van haar afhankelijk was. Op dat moment besloot ze het te houden. Met een hap naar adem kwam ze weer op de grond terecht. Grommend zette ze de volgende aanval in.

Richard begon langzaam de bedoeling van haar te snappen. "Denk je echt dat ik ze niet aankan." zei hij terwijl hij een soort schijnaanval deed. Hij stuurde een vuurbal ongeveer een meter langs haar heen.
-
sam let je een beetje op, je bent aan het powerplayen.

Luthien zag in de verte Alexis vechten tegen iemand, en hij zag nog heel wat andere dertienders op het slagveld vechten. Hij richtte zich weer op de soldaten en vocht tegen ze met soepele snelle bewegingen. Hij voelde een zwaard langs zijn wang schieten, wat een klein sneetje achterliet. Luthien gaf geen kik en stak de desbetreffende soldaat dood.

"Ik denk dat je de meesten wel aankan. Totdat er een echt goed iemand met de Gave voor je staat, of ze je van achteren aanvallen, of met meerderen tegelijk. Het is oorlog, Richard, mensen spelen het niet altijd eerlijk. Op deze manier kan ik je tenminste nog een beetje beschermen." Zei Aphrodite en ze keek een tikkeltje beledigd naar de vuurbal die haar overduidelijk miste. Ze had inmiddels een geschikte steen gevonden en schoot die op Richard af. Ondertussen stuurde ze soldaten die haar wouden helpen met blikken weg. Ze dachten waarschijnlijk dat ze Richard voor zichzelf wou hebben. Zo wou ze het ook over laten komen. Tot nu toe lukte het vrij aardig.

Scarlet keek naar de vuurbal die op haar afsuizde en probeerde een stuk grond omhoog te krijgen om hem af te schermen. Dit werkte niet helemaal en de vuurbal ging voor een deel langs haar haren en langs haar schouder. Haar haren stonden in de fik en geschrokken doofde het met haar handen. Ze knarste op haar tanden en vervormde een pijl om deze als een zwaar metaalstuk op het meisje af te schieten.

Gaat iemand Hitsugaya nog ontdekken?
--------
Hitsugaya stopte met het maken van ijspegels en ging op Hyounrimaru's rug liggen. Hij vond het nu wel oke, dus zweefde zijn draak rond door de wolken. Hij had zijn zus of Gale nog niet gezien, dus die zaten waarschijnlijk ergens anders. Hij hoopte maar dat er niemand de wolken weg zou blazen.

Ik ontdek je wel :3
---

Gabriel kwam aanvliegen op Chyper, en zag vanaf de hoogte waar hij vloog een groot gevecht aan de gang. Hij speurde het slagveld even af met zijn groene ogen en ging wat lager vliegen. Geweldig, hij had nu geen water. Waar haalde hij zo snel water vandaan? Zijn blik viel op de wolken, en hij vroeg zich af of hij de wolk kon omzetten in water. Hij maakte wat handbewegingen, en ja, een heel stukje wolk werd omgezet in water en zweefde nu boven zijn hand.

Hitsugaya hoorde dat er een draak onder hem vloog en maakte een paar ijspegels. Die liet hij omlaag vallen naar diegene die onder hem vloog. Hij keek even naar zijn katana, die over zijn rug hing, en zorgde ervoor dat hij goed vast kwam te zitten. Toen maakte hij een klein gaatje in de wolken om te kijken naar diegene onder hen.

Gabriel zag in een keer een ijspegel langs zich heen vallen. Hij spreidde zijn armen en vormde een schild van water, die hij omzette in ijs. De ijspegels kletterden op het schild. Er verschenen barsten in het schild, maar gelukkig hielden de ijspegels op voor het schild brak. Hij vormde het kapotte schild in pegels, en vuurde die af richting de plek waar de vorige ijspegels vandaan kwamen.