De bergweides - Rijk van de Tweeling

Nerisse bekeek de tekening goed en zag dat zij het zel was. Ze vond het gaaf en vroeg zich gelijk af waarom hij haar getekend had. Ze vond zichzelf er nou meestal niet mooi genoeg voor iets als een tekening ofzo. Ze keek even naar Peeta en zijn draak. met haar hand ging ze langs zichzelf op de tekening. Hij was echt goed.

Peeta glimlachde en ging weer in het gras liggen. Hij maakte nu snel een klein rooster van aarde zodat de bloemen daarop zouden komen als Prim iets probeerde. Het leek net een kooi, maar dan voor zijn eigen bescherming. Prim keek met een pruillip naar Peeta en zei "Valsspeler." Ze liep toen naar Nerisse toe en ging voor haar zitten. Ze leek nu net op een hond, hoe ze zat, alleen dan een met vleugels, klauwen en gigantisch.

Nerisse glimlachte en keek naar de draak die voor haar kwam zitten. Nog steeds glimlachte ze en keek even in de ogen van de draak. 'Je kan erg mooi tekenen Peeta.' zei ze tegen hem. Ze liet de tekening even liggen, maar zo dat ze hem nog goed kon zien. Even keek ze naar Peeta en daarna weer naar zijn draak en daarna even naar de hare die onder de konijntjes zat.

Peeta knikte rustig en zei "Bedankt." Hij merkte opeens lichte elektrische verstoringen in de lucht. Hij keek naar waar het vandaan kwam en zei "VOlgens mij komt er zo onweer." Prim hoorde dat en begon een gigantische beschutting, die leek op een huis, voor Peeta en Nerisse te bouwen. DAn zaten ze droog. Prim en de andere draak zouden er ook in kunnen.

Nerisse luisterde even. 'Volgens mij heb je gelijk.' zei ze tegen hem. Ze keek even naar Ice die dichterbij was komen zitten ozdat dat wat makkelijker was voor Prim. Nerisse glimlachtte even naar haar draak. Ze keek even naar Peeta.

Peeta knikte rustig. Prim maakte het huis snel af en ging er toen zelf ook in liggen. Peeta vond het een beetje donker, dus toverde Prim een paar planten tevoorschijn die licht gaven. Het was weinig, maar het was meer als genoeg voor de duisternis die heerste. En anders kon er nog altijd geknetter komen.

Nerisse vond het ontzettend mooi gemaakt en glimlachte een beetje toen Prim een lichtgevende plant tevoorschijn liet komen. Nerisse keek even naar Ice die even naar Prim keek maar nergens problemen mee had. Ze keek even naar Peeta.

Peeta hoorde een donderslag en zag een lichtflits door de bladeren heen. Hij zuchtte en ging weer liggen. Jammer genoeg was er geen vuur, hij kreeg het een beetje koud. Prim ging in een hoekje liggen en verstopte haar hoofd, staart, vleugels en poten, zodat ze een steen begroeid met gras leek.

Talpa Meles kwam uit de grond tevoorschijn. Meteen sprong Valerio van zijn rug. Hij had zichzelf aangeleerd altijd blootsvoets te gaan. Hij had gemerkt wat voor geweldige openbaring dat was. Hij 'zag' zelfs wormen door de aarde kruipen. Hij zag nu op twee manieren: Met zijn voeten en met zijn ogen. Met zijn ogen keek hij uit naar Kurt.

BAmbi lande naast TAlpa en Kurt steeg af . Hij liep naar VAlerio wiens hand hij pakte en hij gaf hem een kus op zijn wang. Bambi schudde haar kop en steeg weer op , hoog boven de grond bleef ze rondcirkelen. Kurt keek over de gigantische weide , er leek geen einde aan te komen.



ik ga een geniale reactie van bambi verzinnen als Kurt VAlerio vraagt xD

Valerio gaf Kurt een kus terug, maar dan op zijn mond. Terwijl zij daar stonden, draaide Talpa zich om en verdween in de aarde. "Ik heb gevraagd of je hierheen kwam," zei Valerio. "Om te vragen, nou ja, of je zin had om mee te trainen. Dat doe ik namelijk altijd en ik vroeg me af of jij mee wilde trainen." Hij werd er een beetje verlegen van. Hij hoopte wel dat Kurt ja zou zeggen.

"Ik zou graag met je trainen..." zei Kurt en hij keek over de bergweide , het leek de perfecte plek voor twee aardmeesters om te oefenen. "Wat houdt jouw trainingsschema in...?" vroeg Kurt aan Valerio "Of heb je geen schema en doe je maar wat..."

Bijna maakte Valerio een sprongetje van blijdschap. Dat Kurt het niet had afgewezen, betekende veel voor hem. "Nou, normaal doe ik eerst krachttraining," zei Valerio, terwijl hij zijn shirt uit trok. "En daarna train in met aarde. En daarna soms nog met wapens. Maar als je slim bent, trek jij ook je shirt uit, anders scheurt het snel." Hij kende Kurt nu aardig goed en wist dat die zuinig om sprong met zijn kleren. "En je schoenen kan je beter ook uit doen. Dat is alleen maar extra last. Kan je al door de aarde zien? Want anders ga ik je dat straks leren."

Kurt schudde zijn hoofd "Nee , ik kan niet zien door de aarde..." zei hij derwijl hij zijn bovenlichaam bevrijde van de vele lagen kleding en hij deed ook zijn schoenen uit, hij wou maar al te graag leren zien met zijn voeten...

"Nou, normaal beginnen ik dus met krachttrainig," zei Valerio. "Kom mee." Hij trok Kurt mee naar de dichtstbijzijnde boom. Hij ging onder één van de takken staan en bracht hen met een pilaar omhoog. Hij greep de tak vast en wachtte to Kurt hetzelfde deed.

Kurt knikte en pakte ook een tak. Krachttraining was zeker niet zijn sterkste punt... Met een glimlach herinnerde hij wat Valerio zei , over zijn zogenaamde kippenarmen. Hij probeerde zich omhoog te trekken en kwam erachter dat hij inderdaad kippenarmen had...

Valerio trok zich met gemak een paar keer op. Hij keek even opzij naar Kurt en hij zag dat het bij hem moeilijker ging. "Nou, hier moet je duidelijk nog op trainen," zei Valerio en hij liet één arm los. Hij legde zijn hand op Kurts blote borst. Even gloeide er een roze gloed rond die hand. "Misschien dat het nu makkelijker gaat?" zei Valerio. Hij had namelijk een beetje energie afgestaan.

Kurt glimlachte , het ging nu iets makkelijker , maar naar een tijdje liet hij de tak los en plofte op de grond , zijn handen waren helemaal rood , hij moest echt aan zijn kippenkracht werken... Hij liet zich weer omhoog stijgen met een pilaar en greep de tak weer.

"Nee joh," zei Valerio, die nu ook de tak los liet. "Val je, dan moet je een andere keer weer beginnen. Dan moet je nu een andere krachttraining doen. Bijvoorbeeld push-ups." Hij zette zijn handen op de grond en drukte zich een aantal keer op. "Nu jij," zei hij, terwijl hij door bleef gaan.

Kurt keek even van Valerio naar de grond nadat hij weer op de grond beland was , 'Allemaal leuk een aardig , maar kan je ook zeggen hoe?" zei hij , hij voelde zichzelf een mietje , maar hij had nog nooit de moeite voor krachttraining gedaan, sturen , ja daar had hij erg goed voor getraind , maar geen krachttraining.

"Gewoon je handen op de grond zetten," zei Valerio, terwijl hij zelf gewoon doorging. "En dan je hele lichaam strekken. En dan gewoon duwen. Als het niet lukt, is dat niet erg, als je daarna maar genoeg blijft oefenen. Dan kom je misschien ooit nog van die kippenarmen af." Onder zijn handen kwam de aarde omhoog. Hij duwde zich nu op op de twee pilaren, maar bleef met zijn neus de grond raken.

Kurt glimlachte bij het horen van het woord kippenarmen , dat had hij lang niet gehoord. Hij zakte op de gron en bedacht dat hij beter maar kon proberen op te drukken , nou , hij had dus echt kippenarmen , het lukte voor geen meter.

Valerio keek opzij naa Kurt. Hij ging zitten. "Kom op," zei hij. Hij legde zijn hand op Kurts nek en stond nog wat energie af. "Nu moet het makkelijker gaan. Je zal er uiteindelijk een stuk gespierder uitzien." Hij dacht naar over een gespierde Kurt. "Maar als je echt niet meer kan, dan moet je dat zeggen. Dan gaan we verder. Maar dan moet je de volgende keer gewoon weer meetrainen, dan gaat het steeds beter."

Kurt glimlachte , het ging inderdaad beter , maar of hij snel net zo gespierd als VAlerio ging worden wist hij nog niet... na een tijdje ging hij zitten , uitgeput van de push ups... "Ja , ik kom graag elke keer trainen ..." zei hij , hij wou het wel onder de push ups zeggen , maar daar had hij geen energie voor gehad...

"Mooi," zei Valerio. "Elke week drie keer en na een paar maanden staat elk net pak je geweldig. Dat is het effect van brede schouders." Hij ging naast Kurt zitten, dicht tegen hem aan en sloeg een arm om hem heen. Hij gaf hem een kus op zijn wang. En daarna op zijn mond. "Even een pauze kan wel, toch?" vroeg hij, met een licht-ondeugende blik.