Hyon- Rijk van de Tweeling

Hyon is een dorpje. Niet groter dan één straat met twee kleine zijstraatjes.In het midden ligt een zeshoekig plein. Aan één van de zijden staat de ker(Aan de Noordzijde). De grote weg loopt dwars doorhet plein heen, van de Wetstpunt naar de Oostpunt. De Zuidzijde kijkt uit op het bos en de bergen. De rest van het plein is omcirkelt door winkeltjes. Het plein is leuk versiert met bomen, bloembedden, bankjes en pickniktafels. Als je één van de straten in loopt, kom je bij de woonhuizen. Alle huizen staan in één rechte lijn naast elkaar aan de weg.

Aantal mensen: Onbeperkt, maar er mogen geen draken in het dorp komen.

Regels: Geen knokpartijen. Sturing gevechten mogen wel.

Aan één van deze straten staat het huis van Pixis en Elizabeth. Hier wonen zij, samen met Yasmine en Gilan. Het is een huis van één verdieping, met een woonkamer, drie slaapkamers, een badkamer en een open keuken/eetkamer. De voortuin is groot en staat vool met planten. De achtertuin is een soort van trainingsveld.

Personen: 5, het is al aardig druk.
Regels: Luisteren naar Pixis en Elizabeth. En als het moet ook naar Ceyx, Rima, Gilan of Yasmine.

Ceyx landde in de tuin. Pixis klom van zijn rug en tilde daarna Yasmine eraf. De kleine rende meteen door de tuin en bekeek elke plant die ze lang niet had gezien. Pixis hoorde alles in koor kwetteren: "Hallo Yasmine!" Hij moest lachen. Ookal wisten Yasmine en Gilan het niet, de planten wisten alles van hen.

Elizabeth spong van rima en zette Gilan op de grond. die rende meteen het huis in naar zijn kamer waar hij draak onder de dekens stopte "Draak heimwee, ik niet" zei hij voor hij naar buiten rende. Elizabeth glimalchte en liep naar binnen. Snel deed ze weer een va de jurkjes aan die ze gemist had.

Pixis keek naar Eliza. "Sorry dat ik de tuin niet echt onderhouden heb," zei hij. "Maar ik was nogal depressief." Ceyx liep naar Rima. "Ik ben blij dat je weer thuis bent," zei hij in de Drakentaal. Hij wreef met zijn kop tegen de boomdraak. Yasmine en Gilan ontdekten de tuin opnieuw. Pixis bukte en trok een aantal brandnetels met wortel en al uit de grond. "Sorry," zei hij en snel daarna heelde hij zijn handen.

Elizabeth lachtevvrolijk en liep het schuurtje in de tuin in en kwam gewapend met tuinspullen naar buiten "Geen probleem, heb ik wat te doen" z lachte vrolijk en begon het onkruid te wieden uit een bloembed.

Rima glimalchte naar Ceyx "Ik ben ook blij weer thuis te zijn" zei ze vrolijk voor ze een rondje langs alle grotere planten en bomen maakte.

Pixis ging verder met het ontwortelen van de brandnetels. Elke keer heelde hij de plekken die er van overbleven. Toen kwam Yasmine. "Papa, kan ik helpen?" vroeg ze en ze greep al naar een brandnetel. Maar Pixis hield haar tegen, waardoor ze meteen begon te huilen. "Oh, stil maar," zei hij en hij trok haar naar zich toe. "Maar brandnetels doen pijn. Die moet je niet pakken. Ik heb geen last van de pijn, maar jij wel." Hij wiegde haar even heen en weer.

Elaizabeth lachte en gooide een ssetje handschoenen naar Pixis en Yasmine "Zo kan ze je helpen" ze glimalchte terwijl ze het volgende bloebed begon te wiedden.

Yasmine raapte de handschoentjes op en trok ze aan. Ze pakte een brandnetel en was meteen superblij dat ze niet voelde. Pixis lachte en ging verder met brandnetels verdelgen. Gilan zat een eindje verderop te slapen tegen een boom.

Elizabeth lachte vrolijk en gaf pixis een kus voor ze naar het schuurtje ging en een grasmaaier pakte "Sorry grasjes, maatr als jullie niet regelmatig gemaaid worden overleven jullie gilan en yasmine niet" ze lachte en begon te maaien.

"Kom Yas," zei Pixis. "We gaan naar binnen, eten maken." In het voorbij gaan raapte Pixis Gilan op en droeg hem voorzichtig naar zijn bed. Alles was nog in dezelfde staat als toen ze weg waren gegaan. Daarna liep hij met Yasmine naar de keuken en ze maakten samen alles klaar voor een lekkere brunch.

Na een poosje kwam elizabth binnen lopen. Ze kleede zich snal om en in kleding die geen 80% modder was ging ze aan tafel ziten "Zo jongens, lukt het?" ze glimalchte.

Yasmine legde net de laatste vork op tafel en liep naar haar kinderstoel. Pixis tilde haar erin en ging tussen Yasmine en Elizabeth zitten. "Ja hoor," zei hij met een glimlach. "Laten we Gilan nog even slapen? Volgens mij is hij nogal moe." Hij smeerde een broodje voor Yasmine en maakte er daarna één voor zichzelf.

Elizabeth glimalchte vrolijk en streek yasmines haar achter haar oren voor ze diens brood in stukjes sneed (een kind van 2 kan nog geen gewoon brood, een kind van drie heeft daar nog soms moeite mee weetje (weet ik door ot en sien)) Yasmine prikte ze aan haar vork en stak ze in haar mond. Lizzy glimalchte en streek haar eigen haar achter haar oor, vroeger hoefde ze het of een vlecht aleen over haar schouder te gooirn. Nu ja, dat korte haar wa niet zo heel erg.

Pixis nam een aantal happen van zijn eigen brood. Toen keek hij naar Eliza. "Dat korte haar staat je eigenlijk best wel goed," zei hij met een lach. Gilan kwam nu ook de kamer binnen lopen. Hij ging naast Elizabeth aan tafel zitten en keek slaperig voor zich uit.

Elizabeth smeerde een boterham voor gilan en sneed hem in stukjes. "Alsjeblieft jochie" ze glimlachte. Ze keek pixis aan "Echt? ik weet neit meer waarom ik ooit het heb geknipt." ze lachte.

"Nee, echt," zei Pixis. "Het is mooi. Echt waar." Hij vond het wel wat beter dan het haar tot op de knieën. Maar ja, zijn haar was ook niet wat je noemt kort. "Misschien moet ik mijn haar ook eens knippen," mompelde hij afwezig.

Elizabeth glimlachte en streek door het korte blonde haar met een lichte slag "Ik vond het lang ook wel mooi, misschien houd ik het ditkeer wel wat korter als eerst, tot halverwege mijn heup en mijn schouders" ze glimalchte en at de laatste hap van haar brood.

"Goed plan," zei Pixis. "Maar ik ga het gewoon kort knippen. Het valt ook te veel op als je ongezien door het bos moet vliegen. Ik weet dus al wat ik doe vanmiddag." Eigenlijk wist hij helemaal niet hoe je haar moest knippen. Maar hij hoopte dat Eliza hem kon helpen. Hij haalde even het brood weg bij Yasmine, die haar drinken had omgegooid. "He`, Yas, moest dat nou?" vroeg hij met een lach.

Elizabeth lachte en begon te troep op te ruimen. Ze maakte ook yasmines handjes schoon waarmee ze meteen in de vloeistof was gaan klieren. "Pixis, lieverd, kan jij even haar wat niet drinken geven." ze glimlachte en gaf yasmine haar eten terug terwijl ze Gilan weer begon te voeren.

"Sorry, maar ik heb echt geen idee van waar je het over hebt," zei Pixis. "Of ik even wat niet drinken kan pakken? En Gilan kan toch zelf eten? Dat moeten ze leren." Hij klonk nu misschien niet echt aardig, maar hij was gewoon blij dat hij zijn familie terughad.

stomme jorn, als ik typ wis ik soms een halve zin en ga dan verder met wat ik wilde typen waadoor je deze rare grammar krijgt.

Elizabeth glimalchte "Hij heeft zijn vingers gesneden bij het plukken van bramen" Gilan stak zijn handen uit naar zijn vader. er zaten allerlij sneetjes in. "Hij wil nu niet zelf zijn vorkbeet houden omdat dat pijndoet" ze glimalchte "En ik wilde je vragen of je Yasmine nieuw drinken wilde geven."

"Oh," zei Pixis, als reactie op beide uitleggen. Hij stond op en haalde drinken voor Yasmine. Daarna liep hij naar Gilan. "Geef je handen eens," zei hij. Dat deed Gilan. Pixis legde zijn handen erop. Even was er groen licht en daarna waren alle sneetjes weg. "Nu kan ik zelf, mama," zei Gilan en hij graaide naar de vork. Pixis ging weer zitten en smeerde nog een boterham voor zichzelf.

Elizabeth glimalchte "Tja, toen hij het opliep was ik niet helemaal in staat om hem te helen" ze glimalchte kort voor ze opstond en weer de tuin in liep "Je weet waar je me kan vinden" riep ze weer voor ze weer aan het tuinieren sloeg.

Pixis lachte en ruimde samen met Yasmine en Gilan de tafel af. Daarna liepen ze ook naar buiten. Yasmine trok haar handschoentjes weer aan en ging verder met het ontwortelen van de brandnetels. Gilan ging naast zijn moeder staan. Pixis liep naar Ceyx en Rima. Ceyx had de hele tijd tegen Rima aangelegen. Het leek wel of hij steeds meer een zwak voor haar kreeg.

Elizabeth glimalchte en gaf een schoffel aan Gilan "Je weet hoe het moet, ga je me helpen?" het jongetje glimalchte en begon voorzichtig te schoffelen. Elizabeth lachte en ging zelf ook verder. Die tuin moest op tijd klaar zijn voor de herfst en winter.