Huis van de familie Sirius--- Boogschutter

Kassiopeia lachte naar hem en rende de tun in op haar blote voeten "Nee hoor, ik kus je omdat ik je haat" zei ze sarcastisch, maar met een grote glimalch. Ze liet zich op haar rug in de sneeuw vallen "Tuurlijk vind ik je leuk, maar hou wel op met domme vragen stellen, vind je mij ook leuk is een erg domme vraag om te stellen aan het meisje dat je net als verassing heeft gekust."

Orion viel naast haar in de sneeuw. "Sorry hoor," zei hij. "Maar ik wist het even niet meer." Hij keek naar haar. Hij voelde zich het gelukkigste kind ter wereld. En hij hoopte dat hij samen met Kassie dat gevoel kon delen.

Kassie draaide op haar buik, half bovenop Orion "En wilje alsjeblieft stoppen met sorry zeggen?" zei ze met en glimalch. "En nu meot ik er snel voor zorgen dat je geen sorry kan zeggen, omdat je de hele tijd sorry zegt" en om hem de mond te snietren kuste ze hem vol op zijn mond.

Voor Orion is kon zeggen, zoende ze hem weer. Hij vond het heerlijk. Hij rolde nu op zijn buik en trok Kassie mee. Samen rolden ze door de sneeuw. Orion schaamde zich niet eens meer voor de rest van Kassies familie.

Kassie giegelde "Nu ben je helemaal wit" ze klopte de sneeuw van hem af. "Ik weet dat je vuur magie hebt, maar dat is geen reden om helemaal onder de sneeuw te zitten" ze grinnikte en kuste hem weer.

"Nou en," zei Orion en hij rolde verder, met Kassie. "Het is best fijn om met bloot bovenlijf door de sneeuw te rollen." Hij moest even zijn lippen weghalen om dit te kunnen zeggen, maar daarna ging hij vrolijk verder. Hij werd steeds gelukkiger.

KAssie liet hem stoppen met rollen "Pas op vijver" zei ze grinnikend. ze liet hem los en ging overeind zitten. Ze waren inderdaad een grote amper bevroeren vijver ingerold "Het water zou niet erg zijn, maar de modder wel" ze glimalchte.

Orion kwam naast haar overeind. Hij droogde alle sneeuw, zodat het wegsmolt. Hij moest lachen. "Zo erg is modder toch ook niet?" vroeg hij plagend. Hij was nog steeds ongelooflijk vrolijk. Niemand kon nu nog iets van hem afnemen.

Kassie lachte en gaf hem een tik tegen zijn neus "Maar gezien het feit dat je bang was voor die krab, dan wil je neit kennis maken met alle zoetwaterkreeften op de bodem." ze grinnikte en trok hem mee, een eindje van de vijver vandaan. er zat een laagje ijs op haar handen en toen ze orion aanraakte begon hte meteen te smelten. Dit maakte haar aan het lachen. "je bent lekker warm" ze kroop dicht tegen hem aan.

Orion schoof zelf ook nog wat dichter tegen Kassie aan. Hij keek naar de donkere wolken die langzaam voorbij trokken. "Wie zegt trouwens dat ik bang was voor die krab?" vroeg hij stoer. Hij wilde Kassie niet verliezen door onbenulligdheden.

Kassie grijnsde "Dat zei ik" ze gaf hem een kus op zijn neus. Ze schoof dichter tegen hem aan en speelde met hulp van magie met de sneeuw "Wat is jouw broer voor een iemand, de mijne varieren van beste vriend tot lieve sterke dombo tot irritante maar stiekem wel aardig."

"Orlando is gewoon een grote broer," zei Orion. "Hij is vreselijk irritant en af en toe kunnen we elkaar niet uitstaan. Maar hij is ook lief genoeg om samen onder een douche te staan." Hij dacht even aan Orlando, maar maakte meteen zijn hoofd weer vrij voor Kassie.

Kassie glimalchte en legde haar hoofd op zijn schouder. hij was warm. Maar ja, hij had vuurmagie en liep shirt-less in de sneeuw. En dat shirt-less deel was voor haar geen enkel probleem. "Mooi" ze glimalchte naar niemand speciaal.

"Wat is mooi?" vroeg Orion en hij legde zijn hoofd op het hoofd van Kassie. Hij wist nu zeker dat hij voor de rest van zijn leven gelukkig wilde zijn met haar. Of zou het alleen maar een teenerliefde zijn, een kalverliefde? Dat zou hij nog maar even moeten zien. Hij was het in elk geval niet van plan.

Kassie grijnsde "Dat hij geen domme of stomme idioot is voor wie je mij geheim zou moeten houden zodat je niet eeuwig geplaagd zou worden " ze glimalchte naar Orion en ging weer dichter tegen hem aan. Ze dacht even na "Zeg ik heb een leuk plan, om hem enorm te verassen." ze grijnsde.

"nou, vertel eens," zei Orion. Hij ging met zijn hand door haar haar. Hij schaamde zich helemaal nergens meer voor. Zelfs niet voor het feit dat hij in de tuin van vreemden lag, zonder shirt, in de sneeuw en met een meisje.

Kassie grinnikte "We gaan vanavond naar jouw huis, en hij moet niet weten dat ik er en, en dan wandelen we de volgende ochtend ezellig samen de woonkamer in" ze grinnikte "Wat denk jij, valt hij flauw?"

"O nee, hoor," zei Orion. "Dat doet hij zelf ook zo vaak. Vindt hij volstrekt normaal." Hij grinnikte. De laatste keer dat ze onder de douche stonden, had hij het over ene Kira. "Hij zou het misschien oneerlijk vinden dat ik een echt vriendinnteje heb," zei Orion. "Hij heeft altijd alleen een ONS."

Kassie grinniikte "Dan is ie alsnog verrast." ze gaf hem een kus en duwde hem op zijn rug. "Maar weetje, ik denk dat ik jou ook verras" fluisterde ze zacht in zijn oor terwijl ze bovenop hem lag. drie seconde later had ze een golf sneeuw over hem heen gegooit met een simpele handbeweging. Ze krabelde zelf ook helemaal onder de sneeuw, lachend overeind.

De sneeuw rond Orion was al verdampt en hij keek lachend naar Kassie. Hij drukte een kus op haar neus. "Hoe oud ben je eigenlijk?" vroeg hij. "Ik ben vijftien, al zeggen de mensen dat ik er jonger uitzie." Hij zuchtte even. Gelukkig was het voor Kassie geen probleem.

Kassie grinnikte "Net een paar maanden 15, tot uw dienst" ze grinnikte en huppelde tot vlak voor zijn neus "Ik gedraag me soms een beetje te jong" ze glimalchte en kuste hem vol op zij n mond.

"Ik ben vijftien sinds veertien juli," zei Orion, voor Kassie weer op hem dook. Daarna vroeg hij: "En wanneer ben je dan jarig?" Hij gaf haar een klein tikje op haar neus en keek haar verliefd aan.

Kassie giegelde zoals aleen een smoorverliefd meisje onder de 20 kan giegelen. "1 november" ze gaf hem een kus "Je bent dus maar een paar maanden ouder" ze zoende hem nu nog langer.

Orion begon weer te rollen. Deze keer stopte hij pas toen hij merkte dat ze in de vijver lagen. Snel kroop hij eruit en trok Kassie met zich mee. Hij sloeg een arm om haar heen en warmde haar. "Sorry," zei hij blozend. "Het gaat vanzelf, denk ik." Zelf had hij het alweer warm.

Kassie grinnikte, ze had meteen het water van haar afgestuurd "geen probleem, ik zei toch dat je te vaak sorry zecht" ze zoende hem nog even en trok hem mee naar het pad "En nu moet jij jouw huis eigelijk laten zien he..."