Herberg doornroosje- vissenrijk

Isabella wierp haar blik op de sleutel in zijn handen, en keek hem toen aan met opnieuw de twinkeling in haar ogen. 'Ik neem aan dat je niet zo'n schoft bent die mij lekker zelf een kamer laat kopen?' vroeg ze, met een scheef grijnsje rond haar lippen, gevolgd door een knikje naar de sleutel.

Bij Gabriel ging een wenkbrauw speels omhoog terwijl hij grijnsde. 'Hmm.. Zal ik vandaag geen schoft zijn..?' vroeg hij zich hardop grijnzend af. 'Hmm. Nee, natuurlijk niet.' zei hij tegen haar. Gabriel keek naar Isabella en nam een slokje van zijn drinken. Hij grinnikte even al wist hij niet precies waarom. Gabriel glimlachte en keek naar Isabella's ogen.

Isabella keek hem aan met grote puppyoogjes en een puillipje toen hij een nadenkende blik trok. Als hij dat kon weerstaan was hij nu officieel een schoft. Maar de zielige blik verdween direct weer toen ze zijn antwoord hoorde, en er kwam een glimlachje voor in de plaats. ‘Lief van je,’ zei ze, en de ondeugende twinkeling in haar grote, groene ogen was sterker dan voorheen. Ze pakte haar nieuwe glas vodka van de bar en nam een flinke slok, waardoor het glas vrijwel in een keer leeg was.

Gabriel glimlachte en smolt een beetje bij haar blik. 'Go Isabella, wordt snle dronken.' zei hij waarna hij grinnikte. Gabriel zelf nam kleine slokjes, zodat hij het misschien iets beter vol zou houden al was hij nu al erg vrolijk en dat zou er alleen maar beter op worden. Zo zag hij het altijd. Gabriel trommelde vrolijk met zijn vingers.

Isabella lachte en schudde wild haar hoofd, waardoor haar lange, roze lokken mee heen en weer bewogen. ‘Ik word niet snel dronken, het spijt me. Je zult me dus veel drank moeten voeren. En zodra ik dronken ben, wat ga je dan met me doen?’ Een scheve grijns verscheen opnieuw op haar gezicht, terwijl ze hem vragend aankeek. Zij had wel zo’n idee wat ze met hem zou doen, zodra hij eenmaal dronken was. Want tja, dan ging alles gewoon een stuk makkelijker.

Gabriel grijnsde. 'Dat is geen probleem. En daarna gaan we het heeeel leuk hebben samen.' zei hij met een veelbetekende blik tegen haar. Gabriel grinnikte en nam nog een slokje. Hij had genoeg fantasie, maar wel alleen maar leuke fantasie. Gabriel keek weer naar Isabella. Ze zag er echt geweldig uit vond hij.

Sandee zat emt een kop chocomelk aan een tafletje in de hoek. ze droeg een mooi blauw jurkje dat haar goed stond en haar rode haar was aal ietsie langer dan eerst. Ze nleit het nu gewoon groeien. Ze gooide war plukken over haar schoudert erwijl ze een beetje rondkeek

Chris liep de herberg in en keek even rond of hij bekenden zag, toen hij Sandee inde hoek zag zitten, ging hij er expres een tafel of drie vadaan zitten, voor hij een grote kop koffie bestelde. Hij keek niet meer dan 10 keer per minuut naar sandee, tenminste dat probeerde hij, uitijndelijk werd het opvallend.

Sandee had het gevoel dat er iemand naar haar keek. Ze keek rond en zag een van de tweeling zitten. Ze kon zijn gezicht neit zien dus wist niet zeker of het chris of Dave was.

Toen Chris merkte dat Sandee terug keek, besloot hij zich voor te doen als Dave, zoals ze zo vaak bij Kurt en Valerio hadden gedaan, die hen ook uit elkaar konden houden, maar niet met dit truukje. HIj hield zijn gezicht anders en langzaam verandede zijn houding eenklein beetje, voor hij Sandee aankeek.

Sandee keek Chris aan, maar in haar ogen was het Dave. Ze glimalchte en stond op. ze liep zo mooi mogenlijk naar de tafel waar Dave aanzat en ging naast hem zitten "Hoi Dave" zei ze met een vrolijk glimalchje

Chris probeerde niet te entousiast te denken nu hij wist dat het geslaagd was. Met een iets andere stem als normaal zei hij glimlachend "Hoi Sandee..." en hij keek naar zijn koffie, hopelijk wist sandee niet dat Dave deze koffie helemaal niet lekker vond, maar waaromj zou ze?

Sandee straalde hij had hoi tgeen haar gezegd zonder gemenen opmerking. De hoop straalde van ahar gezicht af. De hoop dat ze ooit ook maar wat zou kunnen doen emt Dave

Chris deed zijn best om haa niet raar aan te kijken omdat ze zo vrolijk wa, in plaats daarvan gooide hij een nonchelante dave-vraag in het spel "En hoe gaat het nu met je? Je ziet er heel vrolijk uit... In tegenstelling tot Chris..." uitte hij zijn eigen verwarring.

Sandee glimalchte ze was nu opperblij. Hij wilde gewoon met haar praten. De hoop was bijna af te lezen in haar ogen. Net als de hopeloze verliefdheid te zien was in haar gehele gezicht. "Het gaat goed hoor. En hoe gaat eht met jou?" ze vroeg neits over de chris waar het blijkbaar slechter mee ging. chris kon haar gestolen worden.

haar aura is nu fel roze ^^

Chris zag de verliefdheid in haar gezicht, toen hij voor de zekerheid naar haar aura keek viel zijn mond een klein beetje open, maar hij sloot hem onopvallend weer, hier kon hij gebruik van maken. "Het gaat wel goed hoor... En ik ben ergens achter gekomen..." zei hij, de radartjes spinden in zijn hoord, zo kon hij Sandee terugpakken, als Dave maar niet boos werd...

Sandee keek hem nog steeds stralend aan "Mooi zo" ze glimalchte verliefd naar hem "wat heb je dan ontdekt, dave?" ze moest zich inhouden er geen koosnaam achter te zeggen. Ze wilde Dave voorhaar aleen hebben. meer dna alles. netals dat ze wilde dat hij gellukkig was. en jammergenoeg spraken die elkaar tegen

Chris keek naar zijn voeten zodat Sandee zijn stiekeme grijns niet kon zien "Ik... Ik val niet alléén op jongens... Ik vind je... een soort van leuk..." in elke pauze die Chris hield acht hij - Sorry Dave...- Hij had het te doen met zijn broer...

Sandees ogen werden groot. "O" zei ze zacht waarna ze haar opengevallen mond snel weer sloot. Hij vond haar leuk. Ze moest zich inhouden neit op te staan en een rontedansje te doen. Hij vond haar LEUK. Ze glimlach keerde terug, maar nu nog gelukkiger. "Dave" de gelukzqalige twnkels sierden haar ogen weer

"Ja?" zei Chris en hij keek met zijn dave-gezicht weer op, hij dacht nog één enkele keer - sorry dav, maar dit is onze gezamelijke wraak- en dacht toen aan Coco, Coco! Arme Coco... Hij had vreselijke medelijden met haar, hij moest haar echt op gaan zoeken...

Sandee glimalchte en kustte hem. ze legde haar amrne in zijn nek en bleef hem kussen. Zijn lippen smaakten een beetje nar de koffie die hij had zitten drinken. ze glimalchte tegen zijn lippen aan

Chris had dit wel kunnen verwachten, maar ergens had hij dat niet, hij aarzelde even met de gedachte aan Coco, maar kuste haar toen terug, al had hij zichzelf beloofd dat nooit meer te doen, dit was om haar terug te pakken...

Sandee hield haar armen om zijn nek en bleef hem kussen. Ze was dol op Dave. en zo blij dat hij toch van haar hield. De vreemd heid van de situatie drong neit tot haar door. Ze was te gelukkig

Chris haalde subtiel zijn lippen van de hare, hij kon zijn gedachten en de stem van Coco die daarin een grote rol speelden niet meer aan. Hij keek naar d zon om te kijken hoe laat het was (hebben ze klokken op kyon? xp), alsof dat hem, beter gezegd dave, echt interreseerde. "Ik moet gaan,ik zou thuis zijn voor de zon onder ging en moet nog helemaal naar het rijk van de maagd... Het spijt me Sandee, zie je snel..." zei hij en gooide de koffie achterover voor hij opstond , Sandee nog een kus op haar voorhoofd gaf en wachtte op haar afscheid.

Sandee stond op en gaf hem een knuffel "Tot de volgende keer, Dave" ze glimalchte naar hem. Ze gaf hem nog een kus op zijn wang en ging weer zitten. Ze zou hier vanavond blijven, de groep was een beetje opengebroken. een deel bivakkeerde in de buurt van het ziekenhuis. een deel was de zee op verdwenen en kwamen aleen terug om te slapen en eten. En een aantal dwaalden zoals zij rond over de 12 rijken