Hyon- Rijk van de Tweeling

lizzy keek op "ehhh... nu je het zecht" ze dacht even na en keek de kamer rond toen haar oog weer op haar boek viel was ze vergeten waarover ze nadacht en las snel weer verder. De hoofdpersoon was bijna vermoord.

Pixis moest lachen. "Is het spannend?" vroeg hij. "Maar echt, hoe komt zij uit haar bed?" Hij wilde het nu wel eens weten. Hij keek ook naar Rima, misschien snapte die het.

Rima schudde haar hoofd, zij wist het ook niet. Lizzy glimalchte "Laat Ceyx je eerder wakker maken en kijk 's ochtends stoiekem hoe ze het doet" zei ze monotoon terwijl ze haastig verderlas uit het spannende verhaal

"Misschien," zei Pixis, maar in gedachten zij hij tegen Ceyx dat die hem morgenochtend vroeg wakker moest maken. Daarna stond hij op. "Ik ga naar bed," zei hij. "Ik zie wel wanneer je komt." Hij liep de kamer uit, naar hun eigen kamer. Daar trok hij zijn pyama aan en kroop onder de dekens.

Elizabeth liep na een paar uur lezen naar de slapkamer. ze sloot alles af en legde het boek op het nachtkastje. ze kroop dicht tegen Pixis aan en viel al snel in slaap.

Pixis werd wakker doordat Ceyx een ijskoude wolk rond zijn hoofd blies. "Dankje," fluisterde hij. Hij sloop zachtjes naar de kamer van Yasmine. Onderweg greep hij zijn mantel en trok hem aan. Hij ging in de kamer van Yasmine voor de muur staan die Elizabeth had beschilderd als een bos. Snel versmolt hij met de achtergrond.

Yasmine grijnsd en glimalchte. ze ging in haar bedje staan en vouwde haar dekens op en legde ze in de hoek met haar kussen en knuffel erop. ze klom op de stapel en klauterde over de rand van het bedje. daarna trok ze haar knuffel door de spijlen en trok haar deken snel weer recht door haar handen door de spijlen te steken.

Pixis keek het met een vage glimlach aan. "Nou nou, jij bent echt een slim meisje, Yas," zei hij en hij kwam uit de achtergrond vandaan. Hij sloeg de kap van zijn mantel af en gaf Yasmine een knuffel. Het meisje keek nog steeds heel erg verbaasd, maar het leek alsof ze het begon te begrijpen.

Elizabeth werd wakker en deed gewone kleding aan. ze wandelde naar buiten en met haar blote voeten streek ze door het bedouwde gras. ze glimalchte en ging op haar rug liggen haar haar als een aureool rond haar hoofd uitgesreid.

Pixis droeg Yasmine naar buiten. Daar rende ze naar haar moeder. "Mama, papa zegt dat ik heel slim ben," ze zei niks over haar slimme bezigheden. En toen Pixis zijn mond erover open wilde doen, maakte ze een gebaar dat hij stil moest zijn. Pixis pakte zijn boog en liep de tuin uit. "Ik ben straks terug," zei hij lachend.

Eliza glimalchte en aaide Yas over haar hoofdje. ze liet haar naast haar in het gras liggen "Liefje, probeer rustig te doen en kijk naar de wolken en dwarrelende blaatjes" yasmine deed haar best en werd helemaal rustig.

Even later liep Pixis weer door de poort de tuin binnen. De planten in de tuin verwelkomden hem allemaal. Hij liep naar binnen en begon aan het ontbijt. Gilan zat naast Yasmine op de bank, samen lazen ze ee boek. Nou, lezen kon je het niet echt noemen, maar ze deden hun best.

Elizabeth liep haar kamer uit en gaf pixis een kus op zijn mond "Hoi lieverd, was het prettig buiten" zei ze met een glimalch ze lep naar gilan en yas en draaide het boek om zodat het niet meer ondersteboven was.

"Ach, buiten was als buiten," antwoordde Pixis. "Wist je trouwens al dat Johan verliefd is geworden op een eik die aan de open plek van de Kluizenaar staat? Hij weet alleen nog niet of het wederzijds is. En volgens uil komt de familie wasbeer weer eens langs. Geen idee of ze ons huis ook aan doen." Hij vond het wel leuk, al die roddels uit het bos. Vooral omdat hij en Eliza de enige waren die ervan op de hoogte waren. De enige mensen tenminste.

Eliza lachte "Geweldig" ze glimalchte en ging naast de twee kinderen zitten. ze begon ze tot hun grote plezier voor te lezen. yas begon n haar handjes te klappen en elizabeth lachte vrolijk.

"Oh, en de mussen vroegen of ze weer eens langs konden komen," zei Pixis. "Ik zei dat ik er later op terug zou komen, die beesten kwetteren altijd zo." Hij lachte. "Aan tafel!" Hij had de tafel al gedekt. Zelf ging hij alvast op zijn eigen plek zitten. Yasmine en Gilan kwam naast hem zitten en Pixis begon brood voor hen te smeren.

Elizabeth glimalchte naar pixis voor ze op haar plek ging zitten en begon te eten. "Pixis, lieverd, ik heb vanochtend gesproken met de bomen en struiken in de tuin, er waren laatst een aantal konijnen en die hebben aan de wortels van de rhodondenderons zitten knagen, en de eik zeurt over een zwerm kraaien die hem neit met rust laten, "

Pixis gaf Yasmine en Gilan elk klaar gesneden brood. "Ik zal straks eens met die beesten gaan praten," zei hij. Op dat moment kwam uil binnen vliegen door het open raam. "Eet smakelijk," zei ze, in de Taal van het Bos. "Ik hoorde over konijnen problemen? Daar zit het hele bos mee vol. Jullie moeten iets doen, jullie zijn de mensen." Ze keek Pixis en Eliza smekend aan.

Elizabeth knikte "Uil, we zullen eerst even eten en dan gaan praten, die konijnen hebben meer aan de grasvlakten dan aan een bos, en het klinkt alsof het een te grote groep is" ze knikte en glimalchte naar pixis "Rima en Ceyx passen zo maar op, dan gaan we daarna praten."

In gedachten riep Pixis Ceyx, die een paar tellen later als een mini-wolk binnen kwam drijfen. Hij stond op en liep naar Uil, die op zijn schouder sprong. De mantel had hij nog aan. "Kom Lizz," zei hij. En tegen Yasmine en Gilan zei hij: "Jullie weten het, Rima en Ceyx zijn de baas."

Elizabeth stond op, deed haar mantel aan en liep naar buiten, a snel was ze in het bos. Ze sprak de zeurende bomen kort toe terwijl ze bverder liepnaa waar volgens de bomen de konijnen nu waren.

Pixis liep door de poort naar binnen. Meteen kwam Gilan eraan gerend. "Hoi papa, hoi mama," zei hij opgewekt. Even later kwam ook Yasmine eraan rennen. Ze sloeg haar armen om de benen van Eliza. Pixis tilde Gilan op. "Zeg, hebben jullie zin in een uitstapje vandaag?" vroeg hij.

Elizabeth glimalchte en aaide haar kinderen over hun bolletjes. "Pixis, ik ga misschien niet mee, ik voel me neit zo lekker" ze zag inderdaad wel witjes. Ze glimalchte naar Pixis en liep richting het huis.

Pixis liep achter haar aan, samen met Yasmine en Gilan. "Wat is er dan?" vroeg hij bezorgd. "Koortsachtig, of meer grieperig?" Hij legde zijn hand op haar voorhoofd.

Eliza glimalchte "Ik ben gewoon een beetje misselijk en moe, niets dat een beetje rust niet kan verhelpen, niets om je zorgen te maken" ze glimalchte naar hem voor ze naar binnen ging en wat thee begon te zetten.