Hyon- Rijk van de Tweeling

Yasmine was klaar met de brandnetels. Ze rende naar haar moeder. Ceyx keek even naar Pixis en zei in gedachten: "Is het vreemd als een wolk van een boom houdt?" "Nee," antwoorde Pixis telepatisch. "Maar dan moet die wolk er wel echt voor gaan." Hij draaide zich om en liep naar Eliza.

elizabeth glimlachte en plukte het laatste als onkruid beschouwde plantje uit de grond "Zo" zei ze terwijl ze opstond en het tuingereedschap terugbracht naar het schuurtje. ze glimalchte en keek naar Rima en Ceyx, ze had zo haar vermoedens, maar wilde niet gissen. Rima legde haar kop op ceyx en keek naar de wolken "Wat zijn ze mooi wit.." zei ze zacht terwijl heer groene ogen, die wel van glas leken, de hemel bestudeerden.

"Ja dat klopt," zei Ceyx. Pixis loodste de kinderen naar binnen. We moeten de draken even alleen laten, had hij willen zeggen, maar hij hield wijs zijn mond. Toen ze binnen waren holden Yasmine en Gilan naar hun kamer. Ze wisten waar het tijd voor was. Pixis liep achter hen aan. Ze waren al bezig zich om te kleden. Na een tijdje lag Gilan al in bed, terwijl Pixis Yasmine help met de mouw van haar pyama.

Rima glimalchte en voelde haar hoofd op en neer gaan op het ritme van Ceyx' ademhaling. Ze glimalchte en bleef naar de wolken kijken terwijl een klein bruin herfstblad langsvloog en op haar hoofd landde waardoor ze moest lachen.

Elizabeth liep naar Gilans kamer en begon het voor te lezen. toen ze na drie verhaaltjes eindelijk zag dat Gilan in een rustige slaap was weggedreven, liep ze naar de woonkamer en ging op de bank zitten.

Toen Pixis Yasmine in bed legde, zag hij dat ze geen verhaal meer nodig had. Ze sliep al. Dus liep Pixis naar de woonkamer en ging naast Elizabeth zitten.

In de tuin was Ceyx in tweestrijd. Moest hij Rima vertellen dat hij op een rare manier vaan haar hield, of moesst hij het verzwijgen? Tot nu toe zei hij niks, maar hij voelde heel veel.

ik ga lekker niet zeggen hoe rima ver ceyx denkt, laat maar, ze wil hem opeten, ze denkt namelijk dat hij naar suikerspin smaakt XD

Elizabeth glimalchte naar pixis en leunde tegen hem aan "De draken.." begon ze, ze moest even denken hoe ze het het best kon zeggen "Ligt het aan mij of mogen ze elkaar wel heel veel" ze draaid ehaar hoofd zo dat ze pixis aan kom kijken en glimalchte.

Rima sloeg het blad van haar neus en draaide zich op haar buik. Ze lag nu met haar hoofd vlak voor dat van Ceyx. Ze glimalchte lief.

"Ik denk wel heel veel meer dan 'wel heel veel'" zei Pixis lachend. "Misschien wel net zoveel als wij van elkaar houden. Hij gaf Elizabeth een zoen.

Buiten keek Ceyx in de ogen van Rima en smolt weg. Hij werd roze van kleur, iets wat hij normaal alleen 's avonds was.

Elizabeth lachte en keek hem aan "Tja, dat kan best, al weet ik het niet honderdprocent zker bij rima, maar ze houd zekerweten zielsveel van hem." ze glimalchte "Ze zwijgt als het graf op de mentale connectie, wat waarschijnlijk betekend dat ze wel van hem houd" ze glimalchte.

Rima glimlachte en grinnikte toen Ceyx rze werd. gelijk gaf ze hem uit een impuls een kus. als ze niet va hout was was ze zekerweten rood geworden.

Ceyx was nu letterlijk in de wolken. Overal om hem heen zweefden roze wolkjes. Hij gaf Rima en kus terug.

"Ik weet wel dat Ceyx aan mij heeft gevraagd of het vreemd is dat een wolk van een boom houdt," Pixis moest lachen. "Maar ik vind het niet zo vreemd." Hij stond op, omdat Gilan lag te huilen. Hij liep naar diens kamer en suste hem weer in slaap.

Elizabeth glimlachte en keek door het raam naar buiten. met een bigsmile van oor tot oorr liep ze weer naar pixis "Hmmm... er is een twijfel meer, ze houden van elkaar." het was eigelijk wel schattig.

Rima lachte vrolijk en omhelsde de grote wolk. "Ik houd van jou" fluuisterde ze in drakentaal tegen hem terwijl ze haar houten kop op zijn borst legde.

"En ik houd van jou," zei Ceyx. Hij verlengde zijn nek en legde zijn kop naast die van Rima.

Pixis keek ook naar buiten en moest lachen. "Zou dat er bij ons ook zo hebben uitgezien?" vroeg hij. Hij snapte nu wel waarom de draken af en toe een beetje vreemd hadden gedaan, het was een vreemd gezicht.

Elizabeth lachte "Ik denk het niet, wij zijn nu eenmaal geen draken weetje" ze lachte vrolijk en moest onwillekeurig gapen "Ik denk dat" nog een niet gefakede gaap "Ik zo maar moet slapen" ze glimalchte en liep naar de kamer "Al met al is het een laaaaaaange dag geweest" ze glimalchte en trok har pyama aan voor ze lekker ging liggen

Rima lachte vrolijk "Mooi zo" zezoende de wolk nogmaals

"Hmm, vreemd," zei Pixis. "Het is pas middag. Dat komt meestal na een brunch." Hij moest lachen, maar voelde zichzelf ook wel moe worden. Hij liep achter Elizabeth aan. Hij zou wel weer wakker worden vanavond, als dat ook het geval was bij Gilan en Yasmine. Hij trok zijn eigen pyama aan en ging naast Elizabeth liggen.

In de tuin kreeg Ceyx rode oren. Hij was blij. Maar het bleef vreemd, een wolk en een boom.

Elizabeth lachte "vergeet niet dat ik al heeeel lang op ben, en slecht sliep" ze ging op haar zij liggen en gaf pixis een kus op zijn wang voor ze haar ogen sloot en langzaam indoezelde

Rima grinnikte en streek met haar klauwtje over de wolkenhuid van ceyx

'voor de duidelijkheid, jij mag zometen "heel veel later" doen

Pixis werd wakker, doordat Yasmine aan zijn haar trok. "Papa," fluisterde ze, om Elizabeth niet wakker te maken. "ik heb honger, papa." Pixis stond op en trok ook zijn normale kleren aan. Ik vraag me toch af hoe Yasmine steeds over dat hekje om haar bed heen kan klimmen, dacht hij. Terwijl hij naar de keuken liep, keek hij even naar buiten. De tuin was verdwenen onder een dikke laag mist. Ceyx en Rima waren niet meer te zien. Pixis besteedde er verder geen aandacht aan en begon te koken.

Elizabeth klauterde uit het bed en deed kleding aan. ze liep de kamer in en aaide yasmine over haar bol voor ze een boek uidt de kast pakte en in een lekkere stoel ging zitten en begon te lezen. ze glimalchte over het boek naar pixis en yasmine voor ze verder las.

Gilan kwam ook zijn kamer uit lopen. Hij ging naast Yasmine op de bank zitten. Je zag dat hij nog een beetje slaperig was. Pixis was inmiddels begonnen met het dekken van de tafel. Yasmine stond op om hem te helpen. Toen alles stond ging ze meteen zitten. "Nou, jij hebt echt honger," zei Pixis lachend. "Maar dat geeft niet. We gaan aan tafel." Hij liep met de soep naar de tafel.

Elizabeth glimalchte en ging aan tafel zitten, toen ze haar bladzijde uit had legde ze het boek eindelijk weg. Ze lachte vrolijk en maakte haar gebruikelijke vuurgroet achtige bedankje aan de aarde voor het eten voor ze begon haar soep te eten "Zoals altijd heerlijk" zei ze glimalchend. Ze lachte vrolijk en nam nog een hap van haar soep.

Gilan was ook aan tafel komen zitten. Hij nam een paar happen van zijn soep en bleef daarna rustig zitten. Pixis nam ook een paar happen. Hij keek naar zijn zoon. "Je moet vanavond maar eens vroeg naar bed," zei hij. "Je ziet er nogal moe uit." Gilan schudde heftig van nee, maar het effect werd teniet gedaan door een grote geeuw.

elizabeth lachte vroijk en ging verder aan haar soep. e glimalchte en keek naar buiten. Rima werd wakker en merkte dat de mist er nog steeds hing ze lachte en ging op zoek naar de rest van Ceyx "Ceyx."

Ceyx' stem klonk uit de mist: "Wat is er, liefste Rima?" Snel daarna nam hij zijn normale vorm weer aan. De mist verdween als bij toverslag. De hemel kleurde roze rood. De wolken werden zwartpaars en Ceyx kleurde met hen mee.

Pixis zag dat Gilan moeite had om met zijn gezichr niet in zijn soep te vallen. Hij stond op, pakte de jongen op en bracht hem naar zijn kamer. Hij stribbelde niet eens tegen. Hij sliep meteen in toen zijn hoofd het kussn raakte. Pixis liep terug. Yasmine had de lepel gepakt en was zelf gaan eten.

Rima glimalchte "Kom, gaan we naar binnen" haar maag rommelde "Ik heb honger" lachte ze vrolijk. ze deed de glazentuindeur open en wandelde naar binnen. ze ging op het kleed liggen. ceyx zou de deur wel achter hem dicht doen.

Ceyx vloog omhoog. Hij had inderdaad ook wel trek. Hij joeg achter de wolken en at ze op.

Pixis zette een kom soep voor Rima neer. Daarna ging hij weer aan tafel zitten. "je doet het goed, Yas," zei hij. Yasmine at nog steeds met de lepel. Ze had nog nauwelijks geknoeid.

Elizabeth glimalchte "Lieverd het was heerlijk" ze glimalchte naar pixis en ging weer met haar boek in een stoel zitten. Ze werd meteen in haar boek gezogen. HEt was een spannende detective, eigelijk hield ze niet zo van detectives, maar deze was gewoon te spannend om hem weg te leggen.

Pixis keek op de klok. "Zeg Yas," zei hij. "Het wordt voor jou ook tijd om naar bed te gaan. Je hebt je pyama nog aan, dus je kunt er zo in." Hij pakte Yasmine ondersteboven op. Het meisje lachde en gilde tegelijk. Pixis legde haar in bed en gaf haar nog een nachtzoen. En een verhaal natuurlijk. Toen het klaar was, lag Yasmine te slapen. Ze had haar duim ook niet meer in haar mond, zoals normaal. Hij liep terug naar de kamer en ging op de bank zitten. "Eliza," zei hij. "Vraag jij je niet af hoe Yasmine 's morgens uit haar bed komt?"